Шаноўныя беларускі і беларусы,

Зараз увесь свет назірае за тым, што адбываецца ў вашай краіне: за узроўнем удзелу грамадзянак і грамадзян у супраціве фальсіфікацыям на выбарах, гвалтам у турмах, забойствамі падчас пратэстаў і агульнай несправядлівасцю, звязанай з парушэннем права на годнае жыццё. Мы, палякі, а таксама беларусы і беларускі, якія жывуць у Польшчы, узрушаныя бягучай сітуацыяй у Беларусі. У першую чаргу гэта звязана з нашай геаграфічнай блізкасцю і падобнай гісторыяй барацьбы з дыктатурай. Гаворка ідзе пра масавы грамадскі рух супраць рэпрэсіўнай сістэмы і вядучую ролю, якую ў гэтым руху адыгрываюць работніцы і рабочыя прадпрыемстваў па ўсёй краіне.

Дорогие белоруски и белорусы!

Весь мир сейчас наблюдает за тем, что происходит в вашей стране: за массовым сопротивлением гражданок и граждан фальсификации выборов, насилием в тюрьмах, убийствами в ходе протестов и проявлением несправедливости, связанной с нарушением права людей на достойную жизнь. Мы, поляки и проживающие в Польше белорусы и белоруски, тронуты нынешней ситуацией в Беларуси в связи с географической близостью двух стран и схожей историей борьбы с диктатурой. Данное сходство главным образом проявляется в массовом народном движении против репрессивной системы и в ведущей роли работниц и рабочих предприятий всей страны.

Publikujemy list otwarty skierowany do pracownic i pracowników na Białorusi. List jest dostępny również w języku białoruskim [link] i języku rosyjskim [link].

Drogie Białorusinki i Białorusini,

Cały świat w tej chwili obserwuje to, co dzieje się waszym kraju: poziom zaangażowania obywatelek i obywateli przeciwko sfałszowaniu wyborów, gwałtom w więzieniach, zabójstwom i ogólnym niesprawiedliwościom związanym z łamaniem prawa do godnego życia. Jesteśmy, Polacy oraz mieszkający w Polsce Białorusini i Białorusinki, poruszeni obecną sytuacją na Białorusi ze względu na geograficzną bliskość i podobną historię walki z dyktaturą. Chodzi przede wszystkim o masowy ruch społeczny przeciwko opresyjnemu systemowi oraz czołową rolę jaką w tym ruchu odgrywają pracownicy i pracownice zakładów pracy z całego kraju.

Poniżej przedstawiamy stanowisko Międzynarodowej Konfederacji Pracy (International Confederation of Labour), jednej z międzynarodowych organizacji związkowych do których należy Inicjatywa Pracownicza. Stanowisko dostępne jest również w języku angielskim na stronie ICL [link].

Nie jest dla nikogo tajemnicą, że zatrudnieni w sferze budżetowej należą od lat do jednych z najgorzej zarabiających. Wskazują na to różne badania i analizy wynagrodzeń. Sytuacja w zasadzie nie zmieniła się w ciągu ostatniego okresu względnej prosperity w Polsce. Istnieje obawa, że obecny kryzys może jeszcze pogorszyć sytuację. Coraz więcej grup zatrudnionych w budżetówce domaga się, by władze wywiązały się z obietnic podwyżek pomimo pogarszającej się sytuacji ekonomicznej.

Koronawirus nie jest jedną, a być może nawet najważniejszą przyczyną obecnego kryzysu gospodarczego. Występując w obronie zatrudnienia i wynagrodzeń, walczymy o uchronienie gospodarki przed jeszcze głębszym kryzysem, a społeczeństwo przed ubóstwem. Trzymajmy się zatem pięciu zasad w relacjach z pracodawcami.

35 komisji OZZ Inicjatywa Pracownicza oraz 8 struktur zakładowych innych związków zawodowych podpisało wspólny apel o Pracowniczą Tarczę Antykryzysową. Sygnatariusze domagają się zmiany polityki państwowej wobec kryzysu ekonomicznego wywołanego epidemią koronawirusa i nawołują inne związki zawodowe do wspólnych, solidarnych działań, w tym do strajku generalnego. 

Całość apelu związków zawodowych wraz z listą komisji, które go podpisały można znaleźć tu: [LINK]

Wszystkie związki zawodowe, które chcą dołączyć do wspólnej walki o prawa pracownicze w dobie kryzysu prosimy o kontakt na adres e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. (Lista struktur, które podpisały apel jest uzupełniana na bieżąco.)

Roberto Luzzi, działacz Włoskiego związku zawodowego SI Cobas (Sindicati Interaziendali Comitati di Base), wyjaśnia jak dążenie do wzrostu zysków, przekształciło Włochy w strefę z największą na świecie ilością ludzi zarażonych koronawirusem.

W obliczu rosnącego kryzysu epidemiologicznego należy zadać zasadnicze pytanie: kto płaci za kwarantannę? Ostatnie cztery tygodnie pokazały włoskim pracownikom krzywdzącą prawdę. To właśnie oni wzięli na swoje barki cały ogrom kryzysu. Dotyczy to pracowników wszystkich branż, ze szczególnym uwzględnieniem ochrony zdrowia.

Publikujemy artykuł brytyjskiego kolektywu Angry Workers nt. sytuacji klasy pracującej podczas epidemii koronawirusa.

Koronawirus zaatakował. Poza strachem i paniką (a nawet zaprzeczeniem) wszyscy widzą, że system się chwieje. Co robić w obecnej sytuacji, aby nie wzmacniać państwa i aby społeczeństwo nie było podporządkowane regule maksymalizacji zysków? W jaki sposób działać, nieść pomoc wzajemną, odegrać ważną rolę i doprowadzić do realizacji naszych żądań? Problemem nie jest podnoszenie żądań takich jak np. dochód gwarantowany, czy 100 proc. płacy za okres postoju. Zasadniczą kwestią jest to jak te żądania wyegzekwować?

Włoski związek zawodowy S.I. Cobas (Sindacato Intercategoriale Cobas), od lat organizuje pracowników sektora logistyki, zwłaszcza w regionie północnych Włoch. Jest to związek „oddolny”, co znaczy, że nie należy do żadnej z trzech największych central związkowych w kraju (CGIL, CISL, UIL). S.I. Cobas w latach 90. XX w. organizował pracujących w produkcji, szkolnictwie i ochronie zdrowia w obliczu podporządkowania tradycyjnych związków zawodowych rządowi i korporacjom.

W numerze:

Od redakcji

Z ŻYCIA ZWIĄZKU:

- Dziesiąta rocznica śmierci Marcela Szarego

- Zaproszenie do współpracy w ramach Zjednoczenia Niezależnych Związków Zawodowych

- Walka o pracowników lokalnych kolei

- Polityczna karuzela to wyzwanie dla związków w publicznej administracji

- Komisja w Danfossie podsumowuje rok

- Głos załogi jest dla nas najważniejszy – wywiad z komisją w Avon Distribution

- 16 miesięcy czekają na wypłatę. Prokuratura i sąd nie widzą problemu

- Zmiany w warszawskiej kulturze

ZJAZD ROBOCZY - MATERIAŁY

- Główne problemy związane z czasem pracy w Polsce

- Spory zbiorowe i prawo do strajku

- Koordynowanie działań IP na poziomie branżowym i terytorialnym

- Biuro związku i funkcje w Komisji Krajowej

PRAWO:

- Wielkie zwycięstwo przed Sądem Najwyższym

ZE ŚWIATA PRACY:

- Protesty w pomocy społecznej – niskie płace, duża odpowiedzialność i zwalczanie związków zawodowych

ZAGRANICA:

- Makronizm wkrótce się skończy. Związkowcy o strajku generalnym we Francji

OSTATNIA STRONA:

- Co się zmienia w miejscu pracy gdy powstaje organizacja związkowa?

Artykuł ukazał się w 53 numerze biuletynu Inicjatywy Pracowniczej

20 i 27 września 2019 w wielu miastach w Polsce miały miejsce demonstracje wzywające polityków do podjęcia działań przeciwdziałających katastrofie klimatycznej, wywołanej globalnym ociepleniem. Wzięło w nich udział około 30,000osób. Tydzień strajków klimatycznych odbył się na całym świecie i był jednym z największych globalnych protestów w historii. Od 20 do 27 września w 185 państwach zorganizowano ponad 6100 wydarzeń, w których wzięło udział 8 milionów ludzi.

Gdy na początku października tego roku ultraprawicowy i neoliberalny miliarder-prezydent Chile Sebastián Piñera z dumą oświadczył, że na tle targanej niepokojami społecznymi Ameryki Łacińskiej rządzony przez niego kraj „jest prawdziwą oazą”, nikt nie spodziewał się, że zaledwie kilkanaście dni później wybuchną największe protesty społeczne w historii tego kraju.