Stanowisko

Robotnicy Cegielskiego w 1956 roku walczyli o przyszłość swoich dzieci. Wyszli na ulice, aby upomnieć się nie tylko o swoje prawa, ale także o prawa przyszłych pokoleń. Nie chcieli pomników i akademii, chcieli pracy i chleba, równości i sprawiedliwości.

W przededniu kolejnej rocznicy wystąpień robotniczych w Czerwcu 1956 roku z goryczą stwierdzamy, że kraj nasz pogrąża się w kryzysie, a zakłady Cegielskiego przestają istnieć. Trwające od jesieni 2008 roku światowe załamanie ekonomiczne uderzyło w nasze przedsiębiorstwo. Ale jego obecna sytuacja jest przede wszystkim wynikiem polityki gospodarczej kolejnych rządów, które lekceważyły problemy naszej branży i pracowników. Władze faktycznie odmówili nam pomocy. Miliardy euro w krajach Unii Europejskiej ratują upadające banki i przemysł motoryzacyjny, tymczasem przemysł stoczniowy i zakłady Cegielskiego zostały pozostawione same sobie, skazane na zagładę.

Każdego miesiąca kolejnych pracowników przeznacza się do zwolnień, wielu z nas jest na postojach. W Fabryce Pojazdów Szynowych, niedawno jeszcze części HCP, załoga z dużym opóźnieniem otrzymuje wynagrodzenie. Nie ma obiecanych zmian i produkcji. Rośnie bezrobocie i koszty utrzymania. Taka sytuacja jest nie do zaakceptowania i niebawem będziemy świadkami wybuchu społecznego, na którego czele z pewnością nie zawahają się ponownie stanąć pracownicy Cegielskiego. Pozostała nas już garstka, ale będziemy walczyć do końca o nasze prawa i przyszłość naszych dzieci.

Poznań 20.06.2011

Komisja MIędzyzakłado OZZ Inicjatywa Pracownicza przy HCP SA