Do najważniejszych walk, jakie miały miejsce w ostatnich 3 latach należą:
- ogólnopolski protest ratowników i ratowniczek medycznych wiosną 2017 r., dzięki któremu udało się wywalczyć dwie podwyżki dla tej grupy zawodowej;
- ogólnopolska akcja protestacyjna lekarzy rezydentów i lekarek rezydentek w październiku 2017 r. polegająca na połączeniu strajku głodowego z masowym wypowiadaniem tzw. „klauzul opt-out” (pozwalających na pracę ponad 48 godzin w tygodniu), która zmusiła rząd do reformy wynagrodzeń lekarzy i lekarek;
- dwutygodniowy strajk w PLL LOT w październiku 2018 r. prowadzony przeciwko cięciom płac i outsorcingowi i kontynuowany pomimo wielokrotnych sądowych zakazów strajku, pomimo lokautu i pomimo gróźb egzekwowania przez dyrekcję firmy odszkodowań za straty spowodowane strajkiem na drodze sądowej; walka personelu lotniczego i pokładowego LOT zakończyła się bezprecedensowym sukcesem – przywróceniem do pracy wszystkich zwolnionych oraz zawarciem w lutym br. wstępnego porozumienia otwierającego drogę do podwyżek płac;
- rozpoczęty jesienią ub.r. spór zbiorowy w Polskich Portach Lotniczych, zainspirowany walką stewardess, stewardów, pilotów i pilotek z Polskich Linii Lotniczych i stanowiący protest przeciwko ciągłej redukcji stanu zatrudnienia w portach lotniczych;
- trwający do dziś protest pracownic i pracowników pomocy społecznej, w ramach którego organizowano nie tylko demonstracje uliczne, ale także akcję odmowy pracy poprzez masowe, jednodniowe oddawanie krwi; obecnie protest ten może wkrótce przybrać formę ogólnopolskiego strajku generalnego;
- zapoczątkowany w 2017 r. i trwający do teraz protest nauczycieli i nauczycielek – początkowo skierowany przeciwko reformie likwidującej gimnazja, a obecnie skupiony na postulacie podwyżek o 1 tys. złotych dla każdego nauczyciela i nauczycielki; protest ten już raz przybrał formę strajku generalnego (w marcu 2017 r.) i niebawem zostanie powtórzony w podobnej formie (8 kwietnia br.);
- rozpoczęty w 2018 r. protest pracownic i pracowników sądów oraz innych instytucji wymiaru sprawiedliwości, w ramach którego organizowane są regularne protesty i trwają spory zbiorowe.

Wszystkie te walki mają kilka cech wspólnych: (1) ich kluczowym elementem są postulaty podwyższenia wynagrodzeń, (2) są one organizowane przez bardzo różne struktury związkowe – czasem także organizacje należące do ugodowych central, ale organizowane wbrew polityce ogólnopolskich władz tych związków; (3) wszystkie polegają na szukaniu nowatorskich technik i strategii, które pozwalają na paraliż normalnego funkcjonowania firm i instytucji, które są nimi objęte a jednocześnie obchodzą bardzo restrykcyjne wymogi Ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych, która w dużym stopniu ogranicza realne prawo do strajku w Polsce.

To poruszenie jest dowodem na to, że polityka obecnego, konserwatywnego rządu Prawa i Sprawiedliwości nie zaspokaja potrzeb i nie odpowiada na aspiracje pracowników i pracownic. Pokazuje to, że nacjonalistyczna, reakcyjna i zachowawcza prawica tak samo nie reprezentuje interesów klasy pracującej, jak nie robiły tego poprzednie rządy neoliberałów czy farbowanych socjaldemokratów. Rząd PiS rozbudził aspiracje dochodowe całego społeczeństwa, ale chciałby je realizować wyłącznie poprzez konserwatywną agendę świadczeń socjalnych powiązanych z rodzeniem i wychowywaniem dzieci. Wszelka zorganizowana akcja świata pracy jest mu tak samo wroga jak była ona wroga dla poprzednich ekip rządzących – pokazuje ona bowiem siłę pracowników i pracownic i nie jest uzależniona od „dobrej woli” rządu, który chce kreować się na paternalistycznego „opiekuna ludu”.

W tej sytuacji nie możemy pozostać bierni i bierne – zwłaszcza, że komisje Inicjatywy Pracowniczej w ostatnich latach podjęły szereg walk w sferze budżetowej. Do tej pory walczyliśmy i walczyłyśmy głównie na poziomie samorządów lokalnych, jednak przyszedł czas na rozszerzenie tych walk, które nasze komisje prowadziły czy to w poznańskich żłobkach, czy to w instytucjach kultury w poszczególnych miastach. Chcemy aktywnie wesprzeć trwające protesty i walki pracownicze i szukać sojuszy ze wszystkimi grupami pracowniczymi, które domagają się godnych płac i uznania ich pracy.

Z tych powodów, delegaci i delegatki XI Krajowego Zjazdu Delegatów i Delegatek OZZ Inicjatywa Pracownicza deklarują:

(1) pełne poparcie dla trwających protestów w sferze budżetowej

(2) wolę włączenia się w akcje protestacyjne i strajkowe, które w najbliższym czasie odbywać się będą w różnych branżach w całym kraju – bez względu na afiliację związkową organizatorów i organizatorek tych akcji; centralną zasadą będzie dla nas jedność i solidarność w walce o wspólne interesy – bez względu na różnice wynikające z przynależności do określonych grup zawodowych, afiliację związkową czy to, kto jest właścicielem tego czy innego zakładu pracy – samorząd czy też skarb państwa

(3) rozpoczęcie procesu koordynacji działań komisji IP działających w sferze budżetowej celem przeprowadzenia skoordynowanych akcji informacyjnych i protestacyjnych w tych branżach, gdzie jesteśmy aktywni i aktywne (szkolnictwo wyższe, kultura, służba zdrowia, edukacja, opieka)