Oto treść całej odezwy:

Nie chcemy płacić za wasz kryzys!!! Obecny kryzys kapitalizmu stawia robotników wobec alternatywy: albo zgodna na uprzedmiotowienie życie w autorytarnym i nierównym systemie ekonomicznym i społecznym, albo podjęcie oporu, żądając uczciwego podziału dóbr i poszanowania dla naszych praw i wolności.

Dla przedstawicieli rewolucyjnego syndykalizmu i anarcho-syndykalizmu  znaczenie tego prostego wyboru jest oczywiste.

Sprzeciwiamy się dalszemu negocjonowaniu naszej porażki, a co więcej chcemy się organizować celem odniesienia zwycięstwa. W tej społecznej perspektywie, tylko strajk generalny tak jak te, które wydarzyły się w kilku krajach, może pomóc nam w naciskach na politycznych i ekonomicznych liderów, aby spełnili nasze oczekiwania. Bez wątpienia tylko międzynarodowa solidarność wszystkich robotników, począwszy od północy po południe i od zachodu na wschód, może rozbić system społeczny i ekonomiczny, który niszczy nasze prawa i wolności.

Związki zawodowe muszą wziąć na siebie odpowiedzialność i zmorzonym działaniem zachwiać układ sił, tak by położyć kres kryzysowemu szantażowi, dzięki któremu pozbawia się nas kolejnych praw socjalnych. Nadszedł czas, abyśmy przestali uskarżać się na „wybryki liberalizmu” i przestali akceptować „reformy poprzez negocjacje”. Naszedł czas, kiedy powinniśmy przestać wierzyć w polityczną zmianę czy dialog społeczny. Naszedł najwyższy czas, by powziąć akcje!

Wyzysk trwa zbyt długo. Mamy dość pracowania „szybciej” i „bardziej wydajnie”, aby co dziennie pomnażać zyski pracodawcom. Żądamy prawa do powszechnej służby zdrowia, edukacji, wysokiej jakości transportu publicznego. Żądamy prawa do swobody i życia bez granic. Właśnie z tych, oraz wielu innych powodów, wołamy o budowę klasowych związków zawodowych: rewolucyjnych, anty kapitalistycznych i antyautorytarnych. Tylko związki zawodowe mogą zachwiać obecnym układem sił.

Twierdzimy, „bez owijania w bawełnę”, że kapitalizm jest przyczyną społecznego, politycznego, międzynarodowego i ekologicznego kryzysu. Twierdzimy, że za logiką zysku kryje się logika śmierci. Skończmy z kapitalizmem. Wciąż jeszcze jest na to czas! Poprzez związki zawodowe i walkę społeczną, zapewnimy inny model społeczny: dający większe swobody i uczciwszy, abyśmy mieli pewność, że nasza przyszłość nie będzie jedynie gorszą wersją teraźniejszości.

CNT (Francja), Solidaridad Obrera (Hiszpania), ASSI (Hiszpania), SAC (Szwecja), IWW (Wielka Brytania, ISC), Luta Social (Portugalia), ASOINCA (Kolumbia), Women’s colective of Kabilia (Algieria), CGT (Hiszpania), ODT (Maroko), SINALTRAINAL (Kolumbia), Workers Initiative - IP (Polska), USI (Włochy), SISA (Włochy), FOB (Argentyna), ESD (Maroko), CGT CI (Wybrzeże Kości Słoniowej), USTKE (Kanaky), NGWF (Bangladesz) CLA (Algieria), UNSTB (Benin), Sindical Comité of Democratic Way (Maroko), ESE (Grecja), CSP (Kamerun), ANDCM (Maroko)