Szanowna Pani,
w wypowiedziach dla Gazety Wyborczej, opublikowanych 31 października w kilku punktach mija się Pani z prawdą.

1. Nie jest prawdą, że nasze działania nie były nastawione na dialog. 14 września zachęciliśmy publicznie do tego, by każdy zadał pytania zarządom Vistuli i Próchnika. Do dnia publikacji skorzystały z tej możliwości 444 osoby – tylko za pomocą formularza na naszej stronie. W każdym z tych maili są zawarte pytania – jeśli to nie jest otwarcie dialogu, co nim jest?
2. Dziwne, że wśród tych 444 osób żadna nie okazała się godną statusu „partnera” dla Próchnika.
3. Do bojkotu wezwaliśmy 24 października, a więc po 40 dniach milczenia Próchnika. Pani wypowiedź, jakoby „prowadzone w internecie działania zorientowane były jedynie na bojkot” wprowadza w błąd opinię publiczną.
4. Równie nieprawdziwą jest informacja, jakoby w proponowanym przez nas tekście korespondencji do zarządów Vistuli i Próchnika zawarte było nawoływanie do zerwania przez te firmy umów z Trend Fashion. Przeciwnie, ludzie, którzy dzięki naszej pomocy przesłali Próchnikowi i Vistuli swoje opinie, w przeważającej większości domagali się, by odbiorcy wykorzystali swoją pozycję aktualnych kontrahentów aby wywrzeć presję na dostawcę.

Pani konkluzja zdaje się mówić prawdę o postawie przedsiębiorstwa: „podwykonawcom można płacić wyłącznie tyle, ile zechce za produkt zapłacić klient”. A skoro klient, czyli Próchnik, nie chce zapłacić więcej Trend Fashion, to nie zapłaci i kropka. Chcemy przy tym zwrócić uwagę, że oprócz ceny, odbiorca może negocjować również wiele innych elementów współpracy z dostawcą. Nawet na Dalekim Wschodzie w przemyśle lekkim nie są odosobnione przypadki, w których odbiorcy lub licencjodawcy marek zastrzegają prawa pracowników dostawców, a nawet swoje prawo do kontroli warunków pracy u dostawcy.

Pora o tym pomyśleć, przestać mijać się z faktami i przyjąć do wiadomości odpowiedzialność Państwa firmy. Tak zrobiłby jej patron, Adam Próchnik.

Inicjatywa Pracownicza - Kraków