Czas na pracowniczą tarczę antykryzysową - związki zawodowe mobilizują się do wspólnej walki w czasie kryzysu
- Dział: Działania ogólnopolskie

35 komisji OZZ Inicjatywa Pracownicza oraz 8 struktur zakładowych innych związków zawodowych podpisało wspólny apel o Pracowniczą Tarczę Antykryzysową. Sygnatariusze domagają się zmiany polityki państwowej wobec kryzysu ekonomicznego wywołanego epidemią koronawirusa i nawołują inne związki zawodowe do wspólnych, solidarnych działań, w tym do strajku generalnego.
Całość apelu związków zawodowych wraz z listą komisji, które go podpisały można znaleźć tu: [LINK]
Wszystkie związki zawodowe, które chcą dołączyć do wspólnej walki o prawa pracownicze w dobie kryzysu prosimy o kontakt na adres e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. (Lista struktur, które podpisały apel jest uzupełniana na bieżąco.)
Apel związków zawodowych zawiera 13 postulatów dotyczących polityki antykryzysowej oraz wezwanie do wspólnych działań związkowych w celu blokowania obniżek wynagrodzeń i zwolnień:
1. Skrócenie dnia pracy do siedmiu godzin bez obniżenia płac w celu ograniczenia bezrobocia.
2. Stałe umowy na czas nieokreślony dla wszystkich zatrudnionych. Umowy zlecenia, umowy o dzieło, samozatrudnienie, praca tymczasowa i na czas określony uniemożliwiają realne dbanie o bezpieczeństwo i higienę podczas pracy i zmuszają pracowników do przychodzenia do pracy, kiedy są chorzy.
3. Wprowadzenie wysokości płac zgodnie z regułą 3:1. Oznacza ona, że najwyższa płaca w przedsiębiorstwie nie może być wyższa niż trzykrotność najniższej. Rozwiązanie to pozwala na dokonanie oszczędności w funduszu płac.
4. Uproszczenie procedury sporu zbiorowego. Należy zapewnić wszystkim pracującym faktyczny dostęp do konstytucyjnie chronionego prawa do strajku. W tym celu konieczne jest uproszczenie fazy rokowań i zniesienie obowiązku przeprowadzenia referendum strajkowego.
5. Umożliwienie związkom zawodowym udziału w firmowych „sztabach kryzysowych”, w których ustalane są procedury dotyczące bezpieczeństwa pracowników i organizacji pracy w czasie kryzysu, takich jak obecna epidemia. Obecnie w pracy „sztabów” często biorą udział wyłącznie przedstawiciele pracodawcy z pominięciem organizacji związkowych.
6. Bezterminowe zawieszenie pomocy publicznej dla dużych prywatnych przedsiębiorstw prowadzących działalność w Specjalnych Strefach Ekonomicznych. Beneficjenci pomocy państwa z branży produkcyjnej, którzy zanotowali zyski powyżej 50 mln zł w ostatnim roku, powinni przestawić produkcję na pomoc niedofinansowanym systemom opieki medycznej (respiratory i sprzęt ochrony indywidualnej) po kosztach wytworzenia materiału.
7. Wprowadzenie regularnej dezynfekcji zakładów. Dezynfekcja zakładów powinna się odbywać, kiedy pracowników nie ma na miejscu. Czas dezynfekcji powinien być przystosowany do ilości osób zatrudnionych i wielkości zakładu. Za ten okres pracownicy powinni otrzymywać w pełni płatne postojowe. Całkowita dezynfekcja zakładu powinna mieć miejsce po każdym przypadku zarażenia koronawirusem.
8. Wzrost wysokości zasiłków dla bezrobotnych, wydłużenie okresu ich wypłacania i powszechne prawo do otrzymywania takiego zasiłku dla wszystkich bezrobotnych.
9. Powszechne prawo do ubezpieczenia zdrowotnego i bezpłatnych świadczeń z systemu ochrony zdrowia.
10. Ochrona emerytur i podniesienie wysokości minimalnej emerytury. Należy dążyć do stworzenia systemu emerytalnego, który zapewnia osobom starszym godne świadczenia umożliwiające pokrycie kosztów utrzymania.
11. Zamrożenie czynszów i opłat za mieszkanie, wstrzymanie eksmisji. W związku z kryzysem zagrożenie eksmisją będzie dotyczyć tysięcy ludzi. Masowe eksmisje jedynie pogłębią społeczną zapaść.
12. Przyznanie finansowaniu publicznej ochrony zdrowia priorytetu po stronie wydatków państwa.
13. Stworzenie programu fiskalnego wsparcia sektora opieki.