Przepisy wprowadzone w tzw. Tarczy 2.0 pozwalają na zwolnienia duże liczby pracowników i pracownic administracji publicznej. Rolą służby cywilnej jest zapewnieniu państwu w każdych warunkach i czasie specjalistów w zakresie administrowania. Nie bez powodu to właśnie tam nawiązuje się stosunki pracy na podstawie mianowania, które charakteryzują się wzmocnioną trwałością. Dzięki takim środkom państwo zawsze dysponuje doświadczonymi ekspertami bez przerw na szkolenie nowej załogi i bez obawy o zbytnią podległość zmieniającej się władzy. Rozwiązanie stosunków pracy powstałych na podstawie mianowania skutkować będzie naruszeniem zasady pewności prawa oraz zasady praw słusznie nabytych wyrażonej w art. 2 Konstytucji RP.

Demokratyczne państwo potrzebuje prawidłowo funkcjonującej służby cywilnej wykonującej swoje zadania tak jak zostało to określone w art. 153 ust. 1. Wszelkie machinacje, które doprowadzą do zmniejszenia, bądź pogorszenia zasobu kadrowego – odbiją się bezpośrednio na funkcjonowaniu aparatu państwowego. Stan ten prowadzi nie tylko do sprzeczności z art. 153 ust. 1, ale też art. 2 Konstytucji RP – zasadą demokratycznego państwa prawnego i zasadą sprawiedliwości społecznej.

Analogiczne rozwiązania próbowano wprowadzić podczas poprzedniego kryzysu ekonomicznego - w „Ustawie o racjonalizacji zatrudnienia w państwowych jednostkach budżetowych”, która zakładała obowiązkową redukcję o 10% stanu zatrudnienia w urzędach państwowych. Ustawa ta została uznana za niezgodną z Konstytucją - m.in. ze względu na to, że służbie cywilnej przysługuje szczególna trwałość stosunku pracy. Do tamtego wyroku odwołuje się nasz wniosek, ale jest to szerszy problem - obecny rząd prowadzi politykę antykryzysową dokładnie w taki sam sposób jak robiła to Platforma Obywatelska w latach 2009-2013. Jest to polityka cięcia płac i zatrudnienia w sektorze publicznym oraz ułatwiania pracodawcom dokonywania obniżek pensji, uelastyczniania czasu pracy i pogarszania warunków pracy w sektorze prywatnym. Polityka ta jest w całości błędna i szkodliwa.

Pracownice i pracownicy urzędów zostali pozbawieni prawa do strajku - czyli jedynej skutecznej broni walki o prawa pracownicze. W tej sytuacji staramy się korzystać z takich narzędzi, jakie są dostępne aby ograniczyć negatywne skutki dla świata pracy, jakie niesie za sobą polityka rządu Morawieckiego. W przypadku administracji takim narzędziem, którym dysponują związki zawodowe jest możliwość złożenia wniosku do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności z Konstytucją. Liczymy, że może to będzie sygnał do kolejnych akcji protestacyjnych i prób organizowania strajku poza reżimem ustawy o sporach zbiorowych.

Działania na polu prawnym są kontynuacją działań, jakie przez ostatnie trzy miesiące prowadziliśmy na poziomie zakładowym. czy to w sektorze prywatnym czy publicznym. Nasze komisje negocjowały warunki pracy i płace podczas epidemii i broniły pracowników i pracownice przed zwolnieniami i obniżkami płac. W przypadku administracji, nasza komisja przy Regionalej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Lublinie zainicjowała petycję do Premiera z apelem o wycofanie się z rozwiązań, które są przedmiotem skargi i które w tarczy 4.0 będą rozszerzone na kolejne zakłady pracy ze sfery budżetowej.

Chcemy aby złożenie wniosku było także sygnałem do innych organizacji związkowych do wspólnego działania przeciwko antypracowniczej polityce rządu - miesiąc temu ogłosiliśmy 13 postulatów składających się na „pracowniczą tarcze antykryzysową” i wezwaliśmy do wspólnych działań przeciwko próbom przerzucania na pracowników kosztów kryzysu. Rząd jednak dalej kontynuuje politykę zaciskania pasa pracownikom, ratowania zysków pracodawców i demontażu sfery publicznej - to jasny sygnał dla całego ruchu związkowego, że powinniśmy przejść do działań protestacyjnych, ponieważ rządzący są głusi na krytykę kolejnych tarcz.