Inicjatywa Pracownicza wraz z Czerwono-Czarną Koordynacją – w której skład wchodzą również związki zawodowe ESE (Grecja), USI (Włochy), SO (Hiszpania), CNT (Francja), CGT (Hiszpania), SAC (Szwecja) – z okazji 20-lecia wybuchu powstania Zapatystów wysłała list solidarnościowy, którego treść publikujemy poniżej.

W dekadzie lat dziewięćdziesiątych neoliberalne reformy zaostrzyły się poprzez program znany jako Konsensus Waszyngtoński, co oznaczało kontynuację prywatyzacji państwowych przedsiębiorstw, redukcję wydatków w tematach społecznych, rozregulowanie rynków i otwarcie rynku za sprawą Północnoamerykańskiego Układu o Wolnym Handlu. W przypadku Meksyku Układ o Wolnym Handlu, podpisany przez tenże kraj i jego północnoamerykańskich partnerów (USA i Kanadę), miał nabrać mocy prawnej 1 stycznia 1994.

Zapatyści po raz pierwszy dali się poznać w 1994 r., kiedy zadeklarowali chęć obalenia rządu meksykańskiego przy okazji wejścia w życie porozumienia NAFTA. Krótkie starcia zbrojne złożyły się na 2-tygodniowe powstanie. Było ono tłumione przez siły rządowe, czemu zbrojnie stawiała czoła armia imienia Zapaty (EZLN).

Ich rewolucja trwa nieustanie, nie tylko poprzez stawianie zbrojnego oporu, lecz poprzez budowanie samorządnych społeczności, działania edukacyjne i samopomocowe. Rok temu, 12.12.2012 ponad 40 tysięcy Indian odbyło marsz milczenia, pokazując, że trwają: stawiając opór, walcząc o sprawiedliwość, krocząc wyprostowani, śniąc, że inny świat jest możliwy, dając nam nadzieję, ale przede wszystkim dając nam wielką lekcję godności.

Fragmenty za tekstem „O palących słowach i zbuntowanych snach: powstanie indiańskie” autorstwa Luis Martínez Andrade (czytaj cały tekst)

Czytaj więcej o Zapatystowskiej Armii Wyzwolenia Narodowego na Wikipedii

Treść listu do Zapatystów i Zapatystek podpisany przez Czerwono-Czarną Koordynację

Do Zapatystów i Zapatystek,

Chcielibyśmy, abyście wiedzieli, że bacznie obserwujemy co, to robicie w Chiapas od 1994 roku . Pokazujecie nam, że rewolucja społeczna jest możliwa: po prostu wymaga starań, chęci i wytrwałości. Tutaj, w Europie, rzeczywistość społeczna różni się od Waszej, różnice występują nawet między poszczególnymi państwami Europy, ale robimy podobne do Was rzeczy: zmierzamy do samoorganizacji uciskanych przez kapitalizm i zniesienia hierarchicznego społeczeństwa.

Twierdzimy jako związki zawodowe, że naszym celem jest budowanie innego społeczeństwa i budowanie zalążka przyszłości bez wyzysku człowieka przez człowieka. Naszą drogą jest samorządność. Nie powinniśmy prosić o sprawiedliwość społeczną, wolność czy równość, powinniśmy sami je rozwijać.

I to jest właśnie to, co robicie przez ostatnie 20 lat. Chcielibyśmy uczcić Wasze rewolucyjne doświadczenie. Mamy nadzieję, że będzie ono dalej się rozwijało oraz że będą rosnąć i konsolidować się szeregi organizacji społecznych, które budujecie. A inni ludzie wykorzystają Wasz przykład, aby zmienić własną rzeczywistość.

Wyrażamy słowa szczerej solidarności dla wszystkich Towarzyszy i Towarzyszek, i chcemy, abyście wiedzieli, że stoimy po Waszej stronie.

Czerwono-Czarna Koordynacja
Poznań, 17 listopada 2013 r.