Strajkowi towarzyszą masowe protesty i demonstracje uliczne: W dniu wybuchu strajku doszło do protestów i starć z izraelskim wojskiem pod więzieniem Ofer (okolice Ramallah) oraz na checkpointach[1] Qalandia i Beitunia; 21 kwietnia wojsko ostrzelało gumowymi kulami i granatami z gazem łzawiącym demonstrację w wiosce Nabi Salih oraz na kilka godzin zablokowało ruch na drogach dojazdowych do miejscowości; 27 kwietnia wybuchł jednodniowy strajk generalny na całym terenie Zachodniego Brzegu; 5 maja 2 osoby zostały postrzelone, a 11 trafiło do szpitala po tym jak wojsko ostrzelało demonstrację w Hebronie; 11 maja doszło do starć w Ramallah – 11 osób zostało rannych gdy wojsko użyło kul gumowych i granatów dymnych do rozpędzenia demonstracji.

Według danych palestyńskiej organizacji broniącej praw więźniów Addameer Prisoner Support & Human Rights Association, w izraelskich więzieniach przebywa obecnie 6 300 więźniów politycznych, w tym 61 kobiet, 300 dzieci i 13 członków Rady Legislacyjnej Autonomii Palestyńskiej (organ władzy ustawodawczej Autonomii Palestyńskiej). Z łącznej liczby 6 300 więźniów, pięciuset osadzonych przebywa w zakładach karnych na podstawie aresztu administracyjnego – są zatrzymani bez procesu i postawienia zarzutów na podstawie rozkazu wojskowego na okres maksymalnie 6 miesięcy, który jednak może być przedłużany w nieskończoność przez wojska okupacyjne. Wg. danych Addamer, od momentu rozpoczęcia okupacji Zachodniego Brzegu w 1967 r., przez izraelskie więzienia przewinęło się łącznie 800 tys. osób - tj. 20% palestyńskiej populacji. Palestyńczycy z Zachodniego Brzegu – w odróżnieniu od izraelskich osadników żyjących na tym terenie w nielegalnych osiedlach, którzy sądzeni są przez sądy cywilne – podlegają pod sądy wojskowe, w których 99% spraw kończy się wyrokiem skazującym, a przeciętna rozprawa trwa 10 minut.

Wśród osadzonych znajdują się także osoby uznane przez Amnesty International za „więźniów sumienia” – czyli osoby przebywające w więzieniach z powodu przekonań politycznych lub udziału w pokojowych protestach. Nieformalny przywódca strajku - Marwan Barghouti [2] – pisze o tej sytuacji w następujący sposób: "Pośród setek tysięcy Palestyńczyków, których uwięził Izrael, są dzieci, kobiety, parlamentarzyści, aktywiści, dziennikarze, obrońcy praw człowieka, akademicy, działacze polityczni, bojownicy, osoby przypadkowe, członkowie rodzin więźniów." [przeczytaj cały artykuł Barghoutiego w NY Times]

Solidarność z protestem wyraziło wiele organizacji broniących praw człowieka i działających na rzecz pokoju: amerykańska organizacja Żydowski Głos na rzecz Pokoju (Jewish Voice for Peace) przesłała "pozdrowienia dla dzielnych kobiet, mężczyzn i dzieci, którzy strajkują lub popierają strajk pod sztandarem Wolności i Godności na rzecz przyszłości wolnej od okupacji i opresji" [pełna treść stanowiska Jewish Voices for Peace]. Izraelskie Centrum Informacyjne na rzecz Praw Człowieka na Terytoriach Okupowanych B'Tselem stwierdziło natomiast, że "Izrael musi spełnić żądania poprawy warunków odbywania kary". B'Tselem zwraca także uwagę na fakt, że "strajku nie można postrzegać w oderwaniu o kontekstu okupacji, której pięćdziesiąta rocznica wypada za miesiąc (5 czerwca). Utrzymując długotrwałą kontrolę [nad Zachodnim Brzegiem], Izrael uwięził setki tysięcy Palestyńczyków na swoim własnym terytorium. Większość z nich bez uczciwego procesu, a niektórych bez jakiegokolwiek procesu. Więzienie i ekstremalne restrykcje nakładane na więźniów są nieodłączną częścią okupacji." [pełna treść stanowiska B'Tselem]

Wsparcie dla strajkujących wyraziły także związki zawodowe– m.in. belgijskie FGTB, francuskie Union Syndicale Solidaires, brytyjski UNISON, norweski Fagforbundet czy hiszpańskie CGT. 5 maja, 25 lokalnych i ogólnokrajowych organizacji związkowych (w tym Warszawska Komisja Środowiskowa OZZ IP) wydało wspólne stanowisko wspierające strajk, stwierdzając: "Wierzymy, że jako działacze i działaczki związkowi oraz świadomi obywatele i obywatelki mamy obowiązek i siłę aby zabrać głos. Wyrażamy solidarność z palestyńskimi więźniami prowadzącymi głodówkę oraz wspieramy ich żądania godnego traktowania i sprawiedliwości". Polskie tłumaczenie stanowiska jest dostępne tutaj: [link]

Przypisy:

[1] checkpointy – punkty kontrolne izraelskiego wojska (IDF), najczęściej umieszczone na drogach międzymiastowych, które regulują ruch na obszarze Zachodniego Brzegu. Wg. danych organizacji B’Tselem na Zachodnim Brzegu funkcjonuje obecnie 27 stałych checkpointów, nie licząc posterunków na granicy pomiędzy Izraelem a Palestyńskimi Terytoriami Okupowanymi i 11 wewnętrznych checkpointów w mieście Hebron.

[2] Marwan Barghouti – członek Palestyńskiej Rady Legislacyjnej, jeden z liderów Al-Fatah. Aresztowany przez IDF w kwietniu 2005 r. i następnie skazany przez izraelski sąd na pięciokrotne dożywocie oraz dodatkowe 40 lat więzienia. Barghoutiemu przypisano odpowiedzialność za zamachy terrorystyczne do których doszło podczas tzw. „drugiej Intifady” (2000-2005). Międzynarodowi obserwatorzy z Unii Międzyparlamentarnej (organizacji skupiającej parlamentarzystów i parlamentarzystki z całego świata) zwracali jednak uwagę, że jego proces przeprowadzono z naruszeniem prawa, a  wyrok wydano na podstawie wątpliwych przesłanek.