Strajki, demonstracje i inne inicjatywy proponowane przez ruch związkowy napędzają opór społeczny od 19 stycznia. Jedność francuskich organizacji związkowych była ważnym elementem równowagi sił przeciwko rządowi, który jest bezpośrednią reprezentacją szefów, akcjonariuszy i kapitalistów.

Bezpośrednie akcje pracowników najemnych, emerytów, studentów, bezrobotnych, umożliwiły konfrontację z kapitalistami przez prawie dwa miesiące i stworzyły sytuację kryzysu politycznego w kraju, pomimo represji i przemocy policyjnej. Wydobyły też na światło dzienne żądania klasy pracującej, żądanie równych praw, dążenie do społeczeństwa bez kapitalistycznego wyzysku i ucisku. Ruchy społeczne gardzą antyspołecznym profilem skrajnej prawicy, demaskując tym samym ich demagogiczny dyskurs.

Organizacje potwierdzają swoje poparcie dla walki społecznej we Francji, przeciwko ustawie kwestionującej prawa emerytalne. Potępiają tym samym przemoc państwa wobec tych, którzy walczą o bezpieczeństwo społeczne, ale także w walce o prawa kobiet, pracowników imigranckich lub dewastacji środowiska naturalnego przez mega zbiorniki nawadniające.

Ruch związkowy musi wzmocnić swoją koordynację na poziomie międzynarodowym przeciwko przemocy policyjnej na usługach kapitalistów, przeciwko niekorzystnym społecznie ustawom oraz porozumieniom, wspierając żądania pracowników i emancypacji społecznej. To, co dzieje się dziś we Francji, ma swoje reperkusje poza granicami tego kraju. Jest więc powiązane z tym, co dzieje się i będzie się działo w innych krajach. Międzynarodowa Solidarność z walką pracowników we Francji!