Konflikt pomiędzy firmą a związkiem rozpoczął się w marcu 2003 r., kiedy Anders Nilsson – związkowiec i członek SACu – rozpoczął kampanię, mającą na celu upublicznienie informacji o wysokości wynagrodzeń w firmie. Kampania została pozytywnie przyjęta przez większość pracowników, z których duża część uświadomiła sobie nierówny poziom pensji oraz brak jakichkolwiek sensownych podstaw tych nierówności. Przerwy w pracy przekształciły się ze zwykłych rozmów towarzyskich w głębsze dyskusje nad pytaniami, które z punktu widzenia korporacji były bardzo niewygodne: Jakie jest uzasadnienie dla nierówności płacowych i co pracownicy mogą z tym zrobić?

Ponieważ pracownicy zaczęli interesować się możliwością powołania związku zawodowego, Anders postanowił zorganizować spotkanie informacyjne na temat SACu w zakładowej kantynie (poza godzinami pracy). XponCard wstępnie wyraziła zgodę na spotkanie, ale po kilku dniach zmieniła zdanie i wycofała swoje pozwolenie. Jednocześnie, pracownicy zostali poinformowani, że jedynymi dozwolonymi organizacjami związkowymi na terenie zakładu są SIF (związek zrzeszający pracowników umysłowych) i Grafiska (związek zrzeszony w socjaldemokratycznej centrali LO).

W odpowiedzi na anty-związkową działalność firmy, SAC zaskarżył XponCard do sądu pracy. Proces zakończył się w październiku 2004 r. Firma przyznała się do błędów i uznała prawo SACu do organizowania się na terenie jej zakładów. Jednak, pomimo wyroku sądowego, postępowanie firmy nie uległo zmianie. XponCard kontynuowała prześladowania Andersa, tym samym dowodząc, że jest firmą stosującą dziewiętnastowieczne podejście do kwestii związkowych.

Obecnie, XponCard zwalnia 15 pracowników, tłumacząc, ze „brakuje dla nich odpowiednich zadań”. Jednak jednocześnie firma korzysta z usług pracowników zatrudnionych w agencjach pracy czasowej. Tym samym, XPonCard łamie szwedzkie prawo pracy, które w przypadku zwolnień zakłada zasadę „ostatni zatrudniony, pierwszy zwolniony”. Niewygodni członkowie związku uznanego za „niewłaściwy” oraz inne osoby niepożądane przez zarząd otrzymali wymówienia.

SAC domaga się przywrócenia do pracy wszystkich bezprawnie zwolnionych pracowników oraz zmiany polityki firmy wobec organizacji związkowych. Przewodniczący Komisji Krajowej Marcel Szary skierował do XponCard pismo protestujące przeciwko prześladowaniom działaczy SAC.

SAC (Sveriges Arbetares Centralorganisation) jest zaprzyjaźniony z związkiem zawodowym Inicjatywa Pracownicza. Zrzesza pracowników wszystkich zawodów celem walki o lepsze warunki pracy. SAC-owcy twierdzą, że prawdziwa władza w każdym społeczeństwie opiera się na posiadaniu środków produkcji – a więc ich związek zmierza ostatecznie do przejęcia demokratycznej kontroli nad środkami produkcji bezpośrednio przez samych robotników, nie zaś przez partię działającą w ich imieniu lub przez państwo. Działalność SAC opiera się na zrzeszeniach lokalnych (Lokal Samorganisation, LS), które samodzielnie podejmują decyzje we wszystkich sprawach ich dotyczących. W około 70 miastach Szwecji istnieją takie LS. Skontaktuj się więc z LS z siedzibą w miejscowości położonej najbliżej miejsca, w którym pracujesz. Zapraszamy do wspólnej walki o godne warunki pracy. Istnieje wiele innych związków zawodowych w Szwecji. Największe centrale to LO i TCO, z których LO jest ściśle związana z obecnie rządzącą partią socjaldemokratyczną, a TCO zrzesza urzędników i pracowników umysłowych. Centrale te składają się z rozmaitych związków branżowych, SAC-Syndikalisterna natomiast zrzesza robotników wszystkich zawodów w jednym związku.