Pierwsza, piątkowa część spotkania odbyła się w tureckiej części dzielnicy Berlina – w Kreuzbergu, znanym z corocznych ostrych demonstracji pierwszomajowych. Początkowo miała miejsce projekcja krótkich filmów opowiadających o związkach zawodowych biorących udział w konferencji, a delegaci poszczególnych organizacji przedstawili się i opowiedzieli w skrócie o najistotniejszych formach ograniczeń, z jakimi spotykają się podczas swojej działalności.

Główna część konferencji rozpoczęła się w sobotę o godz. 10.00 w Domu Demokracji. Brali w niej udział działacze z kilku radykalnych i bojowych związków zawodowych z Włoch (USI-AIT), z Francji (SUD Solidaires), z Hiszpanii (SAT z Andaluzji i IA z Sarragossy), a z Polski OZZ Inicjatywa Pracownicza oraz WZZ Sierpień 80. Mówiono o licznych problemach z funkcjonowaniem autentycznych i nieugodowych związków zawodowych w Unii Europejskiej. Przedstawiciel USI-AIT z Mediolanu, Roberto Chiacchiaro, mówił o ograniczeniu prawa do strajku we Włoszech na przykładzie fabryki FIATA i o przygotowywanej w tym celu przez rząd włoski specjalnej ustawie. O zdradzie interesów pracowników przez hiszpańskie komunistyczne i socjalistyczne główne centrale związkowe opowiedział były ich wieloletni działacz, Antonio Doctor, który założył związek IA Zaragoza. W ostatnim czasie w Hiszpanii powstało około 200 nowych związków zawodowych, które współpracują regionalnie i branżowo oraz spotykają się na wspólnych konferencjach. Przedstawicielka SAT z Andaluzji, zrzeszającego głównie pracowników rolnych, mówiła o ich działaniu w najbiedniejszej części swojego kraju, o licznych akcjach bezpośrednich i o represjach czy karach finansowych dotykających ten związek. Przedstawiciele SUD Solidaires, jednego z największych radykalnych związków zawodowych w Europie, bo mającego 100 tys. członków, mówili o wspieraniu się w ramach ich związku poszczególnych branż: najsilniejszy związek maszynistów wspiera słabsze branże – handel i usługi. Przedstawiciel sekcji edukacji zreferował problemy francuskiej oświaty i wpieracie przez nauczycieli strajku pracowników personelu technicznego. SUD od dłuższego czasu współpracuje z najbardziej bojowymi związkami zawodowymi z wielu krajów Europy i organizuje dwa czy trzy razy w roku konferencje międzynarodowe, do udziału w najbliższej z nich, we wrześniu w Szwajcarii, zaprosili nasz związek. Działacz Sierpnia'80 z kopalni Budryk, Krzysztof Łabądź, mówił głównie o napiętej sytuacji w górnictwie, planach prywatyzacji Jastrzębskiej Spółki Węglowej, jako i planach strajku czy oporze wszystkich działających tam związków zawodowych. Jacek Rosołowski z OZZ Inicjatywa Pracownicza zreferował ogólną sytuację związkowy zawodowych w Polsce. Wspomniał, że IP jest związkiem nowego typu bez etatów i mocno tym różniącym się od innych działających w Polsce central związkowych. Mówił również o działaniu związku w województwie lubuskim w Kostrzyńsko–Słubickiej Specjalnej Strefie Ekonomicznej i bardzo częstych represjach dotykających nasz związek. Piotr Krzyżaniak scharakteryzował najczęściej spotykane formy represji, jakimi są zwolnienia z pracy w wyniku samowoli pracodawców (działających niezgodnie z prawem), przepisy prawa o charakterze represyjnym (np. brak obowiązku konsultacji pracodawcy ze związkiem zawodowym przed wypowiedzeniem umowy o pracę robotnikowi zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę na czas określony) i rozpowszechnienie zatrudnienia na podstawie umów cywilnych (umowa zlecenie, umowa o dzieło, kontrakt), nie podlegających prawu pracy, w tym także ustawie o związkach zawodowych.

Działacze Inicjatywy Pracowniczej w przeciwieństwie do innych obecnych na konferencji delegatów związków zawodowych skupili się na korelacji między ograniczeniami represyjnymi, wynikającymi przede wszystkim ze zmian prawa pracy, a postępującymi od przełomu lat 70. i 80. w Europie Zachodniej i od początku lat 90. również w Polsce – przeobrażeniami organizacji produkcji.

Piotr Krzyżaniak rozwinął podjęty przez Roberto Chiacchiaro (USI – SAIT) temat postępującej prekaryzacji. Stwierdzili, iż nasilające się represje nakładają się na spadek zainteresowania tradycyjnymi formami organizacji związkowej pracowników, wynikający z przeniesienia się walk poza zakłady pracy. „Współczesny pracownik wędruje od fabryki do fabryki. Aktualne miejsce pracy ma dla niego charakter tymczasowy, szuka on więc punktów odniesienia dla swojego protestu poza zakładem pracy” – mówił.

Członkowie Inicjatywy Pracowniczej zwrócili też uwagę na proces przenoszenia się podziałów z wnętrza zakładów pracy na przestrzeń miejską i na degradację sprekaryzowanych pracowników nieposiadających stabilnych źródeł utrzymania do substandardowych mieszkań socjalnych. Zdaniem Piotra Krzyżaniaka receptą na przezwyciężenie represji jest „dostrzeżenie i wykorzystanie więzi społecznych, tworzących się poza zakładami pracy np. więzi sąsiedzkich. Są one często trwalsze i bardziej odporne na ataki pracodawców, którzy nie mają na nie bezpośredniego wpływu”, a także organizowanie się w ramach struktur międzyzakładowych. „Dzięki temu nie tracimy zdolności operacyjnej, gdy zwalniają naszych działaczy z poszczególnych zakładów pracy, a struktura związku staje się odporna na rotacje” – mówił.

Skrót wypowiedzi Jacka Rosołowskiego i Piotra Krzyżaniaka został przetłumaczony na język niemiecki i w formie drukowanej rozdany członkom konferencji przez organizatorów spotkania.

W przerwie między obradami miał miejsce krótki występ muzyczny. Zaproszony muzyk przy akompaniamencie skrzypiec wykonał m.in. w języku serbołużyckim, pieśń o Łużycach.

Organizatorzy zapowiedzieli organizację kolejnych konferencji w różnych krajach Europy.