20 listopada br., Komisja Międzyzakładowa Inicjatywy Pracowniczej działająca przy zakładach Volskwagena złożyła na piśmie żądania, dając zarządowi 14 dni na ich realizację. Brak realizacji postulatów oznaczać będzie rozpoczęcie procedury sporu zbiorowego, która może zakończyć się strajkiem w fabryce zatrudniającej ponad 10 tys. osób. Inicjatywa Pracownicza domaga się: (1) zwolnienia tempa pracy, (2) skrócenia czasu pracy i zniesienia siedemnastej zmiany, (3) likwidacji banku nadgodzin i wprowadzenia miesięcznego okresu rozliczeniowego oraz (4) równego traktowania wszystkich organizacji związkowych działających w zakładach Volskwagena. Działania te są odpowiedzią na plany zwolnienia 750 osób, które niedawno ogłosił zarząd.

[przeczytaj stanowisko IP w Volskwagenie ws. planowanych zwolnień] [zobacz profil IP w Volskwagenie na Facebooku]

W kolejnych dniach listopada, na bramach zakładu w Antoninku, Wrześni i Swarzędzu rozdawane były informacyjne ulotki, w których wyjaśniamy załodze czym jest spór zbiorowy i czego żąda komisja Inicjatywy Pracowniczej. Poniżej przedstawiamy treść ulotki:

W Poznaniu w czerwcu br. odbyły się rozmowy płacowe między miastem, w imieniu którego występował wiceprezydent Jędrzej Solarski, oraz komisjami naszego związku z zakładów finansowanych z budżetu miejskiego.

Zważywszy na niskie (w relacji do średniej krajowej) wynagrodzenia w samorządowej sferze budżetowej, Inicjatywa Pracownicza od lat (od 2012 roku) domaga się znaczących podwyżek. Na czerwcowym spotkaniu sugerowano, że planowane przez rząd zmiany w systemie podatkowym mogą spowodować trudności budżetowe i wzrost płac nie będzie możliwy. Wobec tego, że w dniu negocjacji płacowych nie było wiadomo czego się spodziewać, postanowiono spotkać się we wrześniu. Tak się nie stało. Zamiast tego w piśmie miasta z 2 października skierowanym do dyrektorów instytucji i placówek w sprawie budżetu jednostek na 2020 roku, ogłoszono oszczędności i konieczność redukcji zatrudnienia. Powodem miała być polityka podatkowa pisowskiego rządu.

W odpowiedzi komisje Inicjatywy Pracowniczej (Komisja Międzyzakładowa przy Zespołach Żłobków, Komisja Międzyzakładowa przy Teatrze Ósmego Dnia, Komisja Zakładowa przy CK Zamek, Poznańska Komisja Międzyzakładowa), wystosowały stanowisko następującej treści:

16 października w Poznaniu pod siedzibą Zarządu Komunalnych Zasobów Lokalowych (ZKZL) Komisja przy Teatrze Ósmego Dnia i Poznańska Komisja Międzyzakładowa Inicjatywy Pracowniczej zorganizowały protest. Wieczorem tego samego dnia odbyła się debata o outsourcingu z udziałem portierów i portierek, przedstawicieli związku zawodowego, ZKZLi zaproszonych gości.

Ogólnopolski Związek Zawodowy Inicjatywa Pracownicza podjął interwencję w sprawie 20 osób zatrudnionych przez firmy zewnętrzne na portierniach w sześciu obiektach administrowanych przez poznański Zarząd Komunalnych Zasobów Lokalowych. Mimo że stwierdzono szereg poważnych nieprawidłowości, miasto faktycznie legitymizuje wyzysk.

Strzeżone obiekty to przychodnie, budynki, w których działają instytucje kultury, urzędy publiczne, biura. Czasami pustostany. Zlecenie na ich dozór otrzymują agencje ochrony mienia, które niekiedy współpracują z powiązanymi ze sobą agencjami pracy tymczasowej.

Tysiące osób za strajkiem, pierwsze reakcje Amazon, co dalej? Pora zasilić Fundusz Strajkowy! Wpłat można dokonywać na: https://zrzutka.pl/tt4znt.

W październiku 1994 roku w budynkach znajdujących się przy ulicy Pułaskiego 21a w Poznaniu kilka osób spędziło pierwszą noc. Tak zaczyna się historia poznańskiego Rozbratu. Dziś to jedno z najstarszych w Europie okupowanych centrów społeczno-politycznych obchodzi swoje 25-lecie. 14 września ulicami Poznania przejdzie demonstracja, na której przemawiać będą również związkowcy z Inicjatywy Pracowniczej.

Oczywiście nie był to pierwszy przypadek, kiedy zdesperowani ludzie zajmują pustostan, aby mieć gdzie mieszkać. W odpowiedzi na sytuację mieszkaniową robią tak tysiące rodzin w Polsce. Rozbrat był jednak od początku projektem szerszym. Zasiedlenie opuszczonych, porzuconych budynków z czasem przerodziło się w działalność społeczno-polityczną i kulturalną. Skłot miał oddziaływać na całe miasto i wspierać oddolne inicjatywy oraz ruchy sprzeciwiające się opresji państwa i dyktatowi biznesu.

Przeciwko wysiedleniom

Naturalną konsekwencją powstania Rozbratu była chęć wsparcia innych osób zajmujących pustostany oraz sprzeciw wobec komercjalizacji mieszkalnictwa. Kiedy z końcem lat 90. rozpoczęły się masowe eksmisje, Rozbrat i działająca na jego terenie Federacja Anarchistyczna (FA), zorganizowała pierwsze blokady eksmisji. Na przełomie 2011 i 2012 roku FA oraz mieszkańcy i mieszkanki „czyszczonej kamienicy” na ul. Piaskowej powołali do życia Wielkopolskie Stowarzyszenie Lokatorów.

To był milowy krok w walce o prawa lokatorów w Poznaniu. Ruch lokatorski w mieście się skonsolidował. Nie dopuszczono do dziesiątek eksmisji. Co więcej, czynnie i z sukcesem domagano się zlikwidowania osiedla kontenerowego, oddłużenia lokatorów komunałek, rozpoczęcia szerokiego programu budowy dostępnych mieszkań oraz tego, aby zmieniono zasady przyznawania lokali socjalnych. Skutecznie przeciwstawiono się „czyścicielom kamienic”. Działacze i działaczki z Rozbratu jako pierwsi w Poznaniu rozpoczęli współpracę z najbiedniejszymi mieszkańcami miasta – Romami pochodzenia rumuńskiego zamieszkałymi na koczowisku.

Najpierw ludzie, potem zyski

Na Rozbracie odbywały się też pierwsze spotkania Inicjatywy Pracowniczej (w 2001 roku). Celem tej jeszcze nieformalnej grupy było udzielanie wsparcia protestującym pracownikom i obrona zwalnianych związkowców. Trzy lata później poznańska FA i pracownicy Cegielskiego wspólnie powołali pod tą samą nazwą „regularny” związek zawodowy. Dziś – jak wiemy – IP liczy ponad 3000 członków i członkiń skupionych w ok. 70 komisjach działających w przemyśle, oświacie, logistyce, kulturze, opiece społecznej itd. Na terenie aglomeracji poznańskiej udało nam się powołać organizacje IP w Cegielskim, Amazon, Volkswagenie, poznańskich żłobkach, teatrach, szpitalach.

Jedna z komisji działa na Rozbracie. Poznańska Komisja Międzyzakładowa niesie pomoc wielu grupom zawodowym, np. ostatnio portierkom pracujących na outsourcingu (co szerzej opisywaliśmy w poprzednich numerach naszego Biuletynu). Coraz częściej także zgłaszają się do niej poszkodowani pracownicy imigranci z Ukrainy. Komisja przede wszystkim stara się odzyskać ich zaległe wynagrodzenia.

W obronie zieleni

Działacze i działaczki z Rozbratu brali udział w akcjach ekologicznych – w blokowaniu dewastacji przyrody na Górze Świętej Anny (jeszcze w latach 90.), na Rospudzie, w Puszczy Białowieskiej. Sam Rozbrat leży na terenie stanowiącym nieodłączną część poznańskiego zachodniego klina zieleni. Obszar ten jest przedmiotem zainteresowania deweloperów. Jednak zabudowa klinów powoduje, że miasto się dusi, a smog staje się jednym z głównych problemów ekologicznych (jak w wielu miastach Polski).

Z Rozbratu wielokrotnie wychodziły demonstracje w obronie terenów zieleni. Jeden z pierwszych protestów tego typu wybuchł wokół obszaru, który upatrzyli sobie entuzjaści elitarnego sportu, jakim jest golf. Od 2005 roku trwała walka o to, aby cenny i otwarty dla wszystkich teren nie został zamieniony w ogrodzone pole z dołkami. Dziś władze Poznania ogłosiły, że zostanie on zalesiony i pozostanie ogólnodostępny.

Zróbmy to sami

Rozbrat jest często kojarzony z działalnością kulturalną. W ciągu 25 lat istnienia zorganizowano tu ponad 500 koncertów z udziałem przeszło 1000 zespołów muzycznych, ponad 150 seansów filmowych, około 30 różnego typu festiwali, a także wiele innych imprez, jak wystawy, dyskusje, pokazy teatralne i happeningi. Od roku z powodzeniem rozwijany jest projekt „wolnej szkoły”, gdzie zawodowi lektorzy nieodpłatnie udzielają lekcji języka angielskiego, francuskiego, flamandzkiego, włoskiego itd., a także matematyki czy chemii.

Od jakiegoś czasu na Rozbracie prężnie działa także Freedom Fighters Gym – treningi Muay Thai, Joga, Kettlebell czy Cross Training. Tu trenowali i trenują mistrzowie i mistrzynie Polski różnych dyscyplin sportowych. W sumie w ok. 2500 zorganizowanych do tej pory nieodpłatnych zajęciach tego typu wzięły udział setki uczestników i uczestniczek.

Rozbrat zostaje!

Pracownia sitodruku, warsztat rowerowy, sala prób dla zespołów muzycznych – wszystkie te inicjatywy pokazują, że można się organizować inaczej, bez dotacji i sponsorów, na niekomercyjnych zasadach, budując centrum społeczno-polityczne dostępne dla wszystkich, niezależnie od tego, ile posiadają pieniędzy w portfelu czy skąd pochodzą.

Jednak Rozbrat jest solą w oku lokalnych elit władzy i biznesu. Podjęto obecnie próbę licytacji zajmowanego przez niego terenu, który może być atrakcyjny dla deweloperów. Środowisko skupione wokół tego miejsca rozpoczęło szeroką akcję w obronie Rozbratu. Podobną licytację próbowano przeprowadzić 10 lat temu. Wówczas udało się Rozbrat obronić. Żeby udało się to także dziś, potrzebuje on szerokiego wsparcia z różnych stron.

Artykuł Jarka Urbańskiego, który ukazał się w ostatnim numerze Biuletynu Incijatywy Pracowniczej > pobierz PDF z całym numerem

W sobotę 10 sierpnia br. pożegnaliśmy długoletniego członka Inicjatywy Pracowniczej Eugeniusza Pocztę. Zmarł 7 sierpnia. Eugeniusz Poczta całe swoje życie zawodowe był związany z zakładami Cegielskiego, gdzie pracował jako spawacz. Przystąpił do Inicjatywy Pracowniczej przed protestami pracowniczymi, które miały miejsce w fabryce w 2007 i 2008 r. Był to największy wybuch niezadowolenia pracowników HCP od lat 80, a Eugeniusz Poczta odegrał w nim aktywną rolę. Najpierw był zastępcą, a po śmierci Marcela Szarego w 2010 roku, przewodniczącym Komisji IP – aż do odejścia na emeryturę. Za działalność związkową i protestacyjną groziło mu zwolnienie z pracy, został też odsunięty od kierowania majsternią.

Poznańskie komisje z instytucji finansowanych z budżetu miasta przyjęły wspólne stanowisko w sprawie podwyżek płac na 2020 r. W czerwcu rozpoczęły się w tej sprawie negocjacje z władzami samorządowymi. Na wrzesień przewidywana jest druga tura rozmów.

15 lipca to tzw. Prime Day, czyli okres wyprzedaży i wzmożonej pracy w korporacji Amazon. W Amazonie w Polsce oznacza to 50 godzinny tydzień pracy i możliwe kolejne rekordy w ilości wysyłanych do Niemiec paczek na dobę. Tego dnia odbędą się akcje protestacyjne, wiece oraz strajki w różnych miejscach na świecie. Odwagi nam wszystkim dodaje pierwszy strajk w magazynach Amazon na USA, w Minneapolis. Jako pracownicy magazynowi czujemy solidarność, gdy słyszymy, że strajk ten jest popierany przez informatyków i techników z siedziby Amazon z Seattle. Natomiast konsekwencji i wytrwałości w walce uczy nas załoga z Niemiec, która jest mocno uzwiązkowiona, aktywnie działa w radach zakładowych i strajkuje od ponad 5 lat. Będą znów strajkować, tak jak pracownicy Amazon we Francji!

Pracownicy w Polsce są częścią globalnego ruchu walczącego o godność pracowniczą: przeciwko czasowemu zatrudnieniu, śrubowaniu norm przez cyfrowy system kontroli i przeciwko marnym zarobkom, gdy w tym samym czasie szef koncernu Jeff Bezos, najbogatszy człowiek na świecie, wysyła rakiety w kosmos. W różnych krajach mamy podobne problemy i postulaty: gdy na transparentach piszemy „make everyone blue!” jak w Minneapolis, co znaczy, że chcemy stałych umów o pracę (niebieskich identyfikatorów), czy „dość wyścigu szczurów!”, jak w Polsce, co znaczy, że mamy dość wiecznej pogoni za normą. Wspieramy się nie od wczoraj: odwiedzamy się, by dyskutować o wspólnych problemach i działaniach, a od 2015 r. organizujemy ponadnarodowe półroczne spotkania pracownicze, kolejne w Lipsku 27-29 września (zapraszamy pracowników i pracownice Amazon).

Amazon nie chce słuchać głosu zorganizowanego świata pracy. Bez względu na kraj, słyszymy ten sam slogan: „preferujemy bezpośrednią komunikację z pracownikami”. Również te same ogólniki słyszeliśmy w trakcie rozmów z przedstawicielami Amazon z Polski. Wiemy, że kiedy będziemy jeden-na-jeden z HR-ami czy menagerami, to Amazon wykorzysta kruczki prawne, naszą zależność od pracy najemnej i stałego dochodu czy najsłabszych z nas, aby wszyscy się bali dążyć do zmiany. Model biznesowy Amazon zależny jest od tych, którzy mają mniej praw lub możliwości: pracowników agencyjnych, z mniejszych miejscowości, migrantów, osób z niepełnosprawnościami. Wykorzystuje ich, permanentnie zwalniając i zatrudniając, aby nikt z nas nie czuł się pewny.

To musi się zmienić! Musimy pokazać, że nie jesteśmy sami. Obecnie w Amazon na całym świecie pracuje ok. 600 tys osób. Część z nas działa aktywnie w związkach zawodowych, radach, współpracuje z grupami wsparcia, broni pracowników w sądach, inni spowalniają pracę czy chodzą na L4, gdy tempa pracy nie da się już wytrzymać. Nie jesteśmy więc sami! Zamiast jeden-na-jeden z Amazon zorganizujemy masę krytyczną, która wstrzyma wyzysk, szalone tempo pracy i niepewność, bo to my tworzymy bogactwo, którym dziś się cieszą nieliczni!

W Polsce obecnie kontynuujemy współpracę w ramach tego ruchu rozpoczynając 15 lipca 2019 r. w Prime Day referendum strajkowe. Decyzję o tym związki Inicjatywa Pracownicza i Solidarność podjęły wspólnie po tym, gdy Amazon nie chciał zgodzić się na postulaty w rozmowach, które trwały od maja 2019 r. W sporze zbiorowym domagamy się:

1. godnych zarobków dla wszystkich pracowników: żądamy podwyższenia podstawowej stawki godzinowej do co najmniej 25 zł netto dla pracowników poziomu pierwszego (T1) przy zachowaniu równego poziomu wynagrodzeń we wszystkich magazynach wchodzących w skład Amazon; jak też zbiorowego regulowania wynagrodzeń w uzgodnieniu ze związkami zawodowymi (dziś Amazon nie konsultuje poziomu płac);
2. sprawiedliwej oceny pracowniczej: żądamy bezterminowego zawieszenia Załącznika nr 3 do Regulaminu Pracy (zniesienia feedbacków) oraz rozpoczęcia procedury ustalania jego treści z obiema organizacjami związkowymi.
3. stabilności zatrudnienia: żądamy zatrudniania bezpośrednio przez pracodawcę, bez pośrednictwa agencji pracy tymczasowej i bez rocznych umów na czas określony.

Pracodawca jednostronnie zerwał mediacje mimo dalszej chęci rozmów, jednocześnie wysłał nam informację, że chce dalej rozmawiać, ale poza sporem. Amazon po prostu przestraszył się możliwości, jakie daje nam spór zbiorowy i tego że my – pracownicy będziemy chcieli je wszystkie wykorzystać. Dlatego od początku stara się go jak najszybciej zakończyć. Nie damy się zwieść, robimy kolejny krok i przystępujemy do referendum. Inne osoby rozklejają naklejki w toaletach lub memy w internecie z hasłem: „wszyscy na L4!”. Tylko nasza solidarność, niesztampowe formy protestu i wzajemna inspiracja spowodują, że Amazon się ugnie, i to nie tylko w jednym kraju, ale na całym świecie!

Referendum w Polsce będzie kontynuowane: 16 lipca przed FC WRO1 i WRO2 pod Wrocławiem, 17 lipca FC SZZ pod Szczecinem oraz FC KTW w Sosnowcu. Pracownicy będą mogli oddać głos również przez internet. W związku z tym, że w Amazon w Polsce obecnie pracuje 14 tys. osób, referendum na ten moment planowane jest do września br. z możliwością jego wydłużenia. Daje to nam możliwość być obecnym przed magazynami w całej Polsce w najbliższych miesiącach, docierania do ludzi i rozwijania naszej walki.

Życzymy wszystkim, którzy 15 lipca planują różnego rodzaju akcje protestacyjne odwagi i siły. To my poprzez nasze wspólne działania wytyczamy drogę do nowego świata, który nie rządzi się okrutną logiką zysku, ale zasadą sprawiedliwości i solidarności ponad podziałami na magazyny, zawody i granice!

OZZ Inicjatywa Pracownicza Amazon
14/07/2019

Ogłaszamy, że 15 lipca rozpoczynamy w Poznaniu referendum strajkowe oraz odbędzie się akcja protestacyjna. Amazon pod presją ogłosił podwyżki wcześniej, ale płace są wciąż niskie a normy zawyżone.

9 maja pod siedzibą ambasady amerykańskiej w Warszawie odbyła się konferencja prasowa zapowiadająca spór zbiorowy w magazynach logistycznych firmy Amazon. Komisja Międzyzakładowa OZZ Inicjatywa Pracownicza oraz Zakładowa Organizacja Związkowa NSZZ Solidarność działające przy Amazonie wystosowały wspólne żądania:

11 kwietnia 2019 r. dotarła do nas tragiczna wiadomość o śmierci naszego wieloletniego przyjaciela i członka naszego związku, Piotra Sławkowskiego. Z wielkim bólem pragniemy złożyć szczere kondolencje najbliższej rodzinie oraz poinformować, że pogrzeb Piotra odbędzie się w sobotę 13 kwietnia, o godzinie 13:00, w kościele św. Mikołaja ul. Przecławska 3 w Żydowie pod Poznaniem.

Portierzy i portierki strzegący budynków Zarządu Komunalnych Zasobów Lokalowych w Poznaniu wciąż bez zaległych wynagrodzeń i stabilnego zatrudnienia. 8 kwietnia obyło się kolejne spotkanie poszkodowanych. Poznańskim dziennikarzom, władzom samorządowych oraz instytucjom centralnym przekazano „Czarną księgę poznańskiego outsourcingu i wyzysku pracy”.

Około 25 portierów i portierek, strzegących obiektów zarządzanych przez Zarząd Komunalnych Zasobów Lokalowych, jest przerzucanych z firmy do firmy wykazywanej przez ZKZL. Pomimo wcześniejszych protestów, prawdopodobnie od maja br. piąty raz w przeciągu ostatnich 10 miesięcy zmienią pracodawcę wskazanego przez ZKZL. Za dwa miesiące (październik i listopad 2018) znaczna część z nich nie otrzymała jeszcze wynagrodzenia. Stracili nawet po pod 5 tys. złotych.

Jednocześnie władze centralne i samorządowe nie potrafią odpowiednio zareagować na wyzysk i pozbawienie pracowników i pracownic wynagrodzenia. Jest to tym bardziej bulwersujące, że mówimy tu o płacach finansowanych ze środków publicznych. Dodatkowo pomimo gehenny jaką przechodzą poznańscy portierzy i portierki, miasto nie widzi potrzeby zmiany systemu outsourcingu, który w tym i innych przypadkach poraża swoją niesprawiedliwością i bezwzględnością wyzysku. Poznań jest może wolnym miastem, ale nie od wyzysku; może jest miastem równości, ale nie w zatrudnieniu.

Całą korespondencję prowadzoną przez Inicjatywę Pracowniczą w sprawie poznańskich portierek i portierów złożono na ręce dziennikarzy oraz Prokuratora Generalnego, Głównego Inspektora Pracy, Prezydenta Miasta Poznania i Prezesa ZKZL. Zebrane pisma stanowią rodzaj „Czarnej księgi poznańskiego outsourcingu i wyzysku pracy”. Jednocześnie związek nie wyklucza zaostrzenie protestów w tej sprawie i podjęcie strajku.

Protest spowodował, że od 1 grudnia ur. portierzy i portierki są zatrudniani na umowę o pracę. Znacząco wzrosły też stawki z 8 zł netto za godziną do ponad 11 zł. Osobę która ujawniła nadużycia przywrócono do pracy. W pewnym stopniu poprawiły się także warunki pracy. Inicjatywa Pracownicza – obok zaległych wynagrodzeń – domaga się jednak realnego ustabilizowania zatrudnienia, co możliwe jest tylko, wg związku, poprzez zatrudnienie zainteresowanych bezpośrednio przez ZKZL. Więcej na ten temat w nadchodzącym 51 numerze Biuletynu IP.