W tegorocznym biuletynie Koalicja 1 Maja pisała m.in.: „Idea strajku generalnego nie jest nowa, ale ostatnie 25 lat naszej historii sprawiło, że musimy ją na nowo przypominać wszystkim tym, którzy czują się stłamszeni otaczającą nas rzeczywistością. Całą nadzieję pokładać należy w jedności, w powszechności, w zwykłej ludzkiej solidarności, tej pisanej po prostu małą literą, bez zbędnego już historycznego bagażu. (…) Strajk generalny w imię odzyskania naszych praw pracowniczych jest tak naprawdę czymś o wiele poważniejszym niż walką o poprawę pracy i płacy. To działanie mające na celu ocalenie naszej godności, upomnienie się o prawo do życia wolnego od niewolniczej pracy ponad siły, od nacisku korporacyjnej władzy i od odmawiania nam prawa do bycia pełnoprawnymi obywatelami.”. W swojej odezwie odwołała się również do historii Międzynarodowego Dnia Solidarności Ludzi Pracy: „Dziś, podobnie jak pod koniec XIX w. znowu musimy walczyć o 8-godzinny dzień pracy, a także o wiele innych kwestii wcześniej wywalczonych przez ruch robotniczy, a obecnie stopniowo odbieranych przez kolejne rządy: jak powszechna opieka zdrowotna, zabezpieczenia emerytalne, rentowe i od utraty pracy, publiczne żłobki i przedszkola, ogólnodostępne i darmowe szkolnictwo i kulturę. Śmieciowe warunki pracy i pensje oraz ograniczanie dostępu do usług publicznych dotyczą nasz wszystkich.”

Maszerujący skandowali hasła: „Czas na strajk generalny”, „Solidarni z górnikami, Solidarni z opiekunami”, „Praca tymczasowa – wyzysk stały”, „Prawo pracy – naszym prawem”, „Rząd na bruk – bruk na rząd” i inne. Przemówienia reprezentantek i reprezentantów zgromadzonych organizacji skoncentrowane były wokół pogarszającej się sytuacji poszczególnych sektorów klasy pracującej, przede wszystkim wyzysku pracowników agencji pracy tymczasowej. Przemówienia przypomniały również o niedawnych protestach: pielęgniarek ze szpitala w Kostrzynie nad Odrą, opiekunek i opiekunów osób niepełnosprawnych pod Sejmem, śląskich górników. Zwracano też uwagę na „martwe” zapisy kodeksu pracy, odnoszące się do szeroko pojętej równości pracownic i pracowników, w tym osób nieheteroseksualnych. Przemówienia zwracały uwagę zatrzymujących się przechodniów.

Demonstracja wyruszyła z placu Jana Pawła II (dawniej 1 Maja) i z czasem spontanicznie dołączali się do niej mieszkańcy Wrocławia. Przekraczając Most Uniwersytecki z platformy nagłośnieniowej odegrano i odśpiewano m.in.: „Warszawiankę 1905”, „Bandiera Rossa”, „Międzynarodówkę”, a także rewolucyjne pieśni ludowe odtworzone przez zespół R.U.T.A. Gdy demonstracja zbliżała się do końca wrocławskie środowisko anarchistyczne głośno zachęcało mieszkańców Nadodrza do wspólnego zaangażowania się w szczególnie dotkliwe w tej dzielnicy problemy lokatorskie.

W marszu wzięły udział reprezentacje Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Inicjatywa Pracownicza, Federacji Anarchistycznej, Polskiej Partii Socjalistycznej, Alternatywy Socjalistycznej, Związku Syndykalistów Polskich, anarchistyczno-queerowej QAlternatywie, Inicjatywy 8 Marca, Krytyki Politycznej oraz środowisk feministycznych, antyfaszystowskich, skłoterskich i twórczych.

Poniżej publikujemy Biuletyn Koalicji 1 Maja rozdawany w trakcie pochodu, a także fotografie autorstwa Natalii Sawki i Dawida Krawczyka.