Zamachy w Libanie i we Francji dopiero zaczynają zbierać swoje żniwo. Będzie ono tym większe im bardziej ksenofobiczna i nacjonalistyczna będzie odpowiedź Europy. Kolejnymi ofiarami będą uchodźcy, a więc osoby uciekające właśnie przed tą samą przemocą, która dosięgła 14 listopada Paryż a dzień wcześniej Bejrut. Jeśli pozwolimy zamknąć granice, wprowadzić nowe środki kontroli i nadzoru wymierzone w uchodźców, to tym samym spełnimy w stu procentach cele przyświecające zamachowcom, starającym się podsycać rasistowskie i ksenofobiczne nastroje w państwach, do których ucieka ludność cywilna.

Cele Państwa Islamskiego i europejskiej skrajnej prawicy są ze sobą zbieżne. Głównym sojusznikiem Państwa Islamskiego w Europie są dziś przedstawiciele francuskiego Frontu Narodowego, organizatorzy warszawskiego Marszu Niepodległości oraz inne organizacje starające się podsycać antyimigranckie i nacjonalistyczne nastroje w społeczeństwie.

Odpowiedzią na listopadowe zamachy musi być jeszcze większa solidarność z osobami uciekającymi przed wojną oraz dramatyczną sytuacją ekonomiczną. Musimy również jasno podkreślić, że sytuacja w Syrii i innych państwach Bliskiego Wschodu jest w równej mierze skutkiem działań skrajnie prawicowego religijnego fundamentalizmu, co zachodniego imperializmu. To państwa Europy wraz ze Stanami Zjednoczonymi przyczyniły się do całkowitej destabilizacji tej części świata.

Przeprowadzane przez Zachód interwencje zbrojne oraz polityczne i ekonomiczne wsparcie religijnych, jawnie antydemokratycznych reżimów i sił społecznych owocują dziś eskalacją przemocy na globalną skalę. Dlatego walka z Państwem Islamskim, tak jak z każdą inną formą faszyzmu, wymaga równocześnie walki z globalnym kapitalizmem oraz klasowej, ponadnarodowej solidarności.