W Poznaniu pod hasłem „Chleba zamiast igrzysk” demonstrowało niemal 1000 osób. W proteście brali udział przedstawiciele i przedstawicielki różnych środowisk społeczno-politycznych z kilku miast. Celem było przedstawienie krytycznego stanowiska, dotyczącego organizacji Euro 2012 w Polsce oraz przełamanie monologu elit władzy, które próbują przedstawić Mistrzostwa jedynie w kategoriach własnego sukcesu. Demonstracja była uwieńczeniem wielomiesięcznej dyskusji toczonej wokół problemu Euro 2012. Brały w niej udział środowiska związkowe, lokatorskie, feministyczne. Protest został poparty przez wielu ludzi kultury i pracowników nauki. Sama idea protestu wyszła od pracownic poznańskich żłobków, które od czerwca 2011 roku walczą o podwyżki nie waloryzowanych od 3 lat płac.

W trakcie demonstracji słyszalny był głos działaczy i działaczek OZZIP. Sobotnia konferencja „Kryzys i Igrzyska” była okazją do wymiany doświadczeń działaczek zrzeszonych w Komisji Międzyzakładowej przy Zespołach Żłobków w Poznaniu, z uczestniczką protestu pracowników szpitala w Kostrzynie nad Odrą oraz z uczestniczką ogólnopolskiego „strajków artystów”. Szukaliśmy wspólnych pól walki jakimi jest m.in. przeciw wobec utowarowienia wszystkich aspektów naszego życia, wyprzedaży dóbr wspólnych jakimi są instytucje opieki i kultury, wobec niestabilnych, śmieciowych umów i zrzucaniu kosztów kryzysu na szeregowych pracowników i pracownice.

Na demonstracji 10 czerwca przemawiał Jakub Grzegorczyk, podkreślając, że nie gramy w jednej drużynie z pracodawcami, kamienicznikami i władzami, którzy na co dzień ograniczają prawa pracownicze, eksmitują lokatorów i samowolnie dysponują budżetami miejskimi, a podczas Euro2012 próbują stworzyć fałszywy mit jedności narodowej. Przemawiali również: członek komisji zakładowej IP przy Chung Hong Electronics, członkini IP z poznańskiego żłobka, jak też działaczki i działacze IP z Wrocławia, Gdańska i Poznania.

Nasza kilkumiesięczna mobilizacja doprowadziła do wypracowania rozpoznawalnej społecznie krytyki Euro 2012, uwzględniającej ogólną krytykę kapitalistycznych stosunków władzy. Pomimo, iż w trakcie przygotowań protestu zostały popełnione pewne błędy, to wspólna praca potwierdza, że jesteśmy w stanie pod jednym hasłem działać na rzecz zmiany materialnych i politycznych warunków naszego życia. Udało nam się przełamać ograniczenia własnych organizacji podkreślając, iż samoorganizacja jest zasadniczą treścią naszych działań. Wyrażamy nadzieję, że mobilizacja ta nie była jednorazowa ani przypadkowa i na jej podstawie będziemy w stanie rozwijać dalszą aktywność. W przyszłości możemy spodziewać się kolejnych przejawów wzrastającego kryzysu. Liczymy, że dotychczas wypracowany przez nas dorobek zaowocuje kolejnymi działaniami uwzględniającymi bieżącą dynamikę społeczną. W związku z tym zamierzamy rozwijać krytyczną analizę budżetów miast, walczyć o prawa lokatorskie, kobiet i pracowników. Kontynuujmy nasze protesty wykorzystując potencjał, który udało nam się stworzyć.

8 marca demonstrowaliśmy w Warszawie, 10 czerwca wyszliśmy na ulice Poznania, za kilka dni spotkamy się pod bramami fabryk Tarnobrzeskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej żądając polepszenia warunków pracy i płacy tamtejszych pracowników itd. Jedynie za pomocą rozwoju sieci powiązań między grupami społecznymi walczącymi ze wszelkimi przejawami władzy, możemy zmienić nasze życie.

Solidarność naszą bronią!

OZZ Inicjatywa Pracownicza