Nasze stanowisko wypracowaliśmy wspólnie, trzymając się głównej zasady, która obowiązuje wszystkich związkowców i związkowczynie – solidarności. Akceptując „uznanie związku” i powrót do pracy na dwumiesięczne umowy, w zamian za zgodę na arbitralne zwolnienie naszego kolegi podważylibyśmy sens istnienia naszego związku zawodowego. Jeśli pracodawca działa zgodnie z prawem (zatrudnia wszystkich na umowach o pracę) to jest zobowiązany do podania konkretnych przyczyn zwolnienia, aby pracownik mógł się bronić w sądzie, a związek zawodowy mógł wypracować swoje stanowisko ws. zwolnienia. Rzekome powody zwolnienia naszego kolegi poznaliśmy dopiero podczas negocjacji z pracodawcą i absolutnie nie zgadzamy się z tak negatywną oceną jego pracy.

Właściciele i wiele osób oburzonych na nasze protesty twierdzą, że chcemy odebrać pracodawcy jego prawo do decydowania o tym, z kim współpracuje. Chcielibyśmy przypomnieć o dwóch kwestiach:

1. Takie prawo przysługuje tylko tym pracodawcom, którzy przestrzegają prawa pracy, a nawet wtedy jest ono ograniczone – przedsiębiorstwo to nie folwark pańszczyźniany, a pracownik nie jest parobkiem, z którym pracodawca może robi co chce i jak chce.
2. Jeśli decyzja personalna odnośnie jednej osoby powoduje, że cała załoga jednej z restauracji odmawia pracy to znaczy to, że coś z tą decyzją jest nie tak.

W 1980 r. dyrekcja Stoczni Gdańskiej prawdopodobnie miała prawo zwolnić dyscyplinarnie Annę Walentynowicz, a pomimo tego wywołało to strajk solidarnościowy. Nie wiemy czy była ona dobrym pracownikiem, wiemy natomiast, że do dziś wszyscy pamiętają, że w jej obronie stanęła cała stocznia. Będąc w podobnej sytuacji chcemy zachować się równie przyzwoicie co stoczniowcy w 1980 r. Chociaż to odległy przykład historyczny to naszym zdaniem jest to dobra analogia – nasze działania wywołały szerszą debatę o warunkach pracy w gastronomii, o tym gdzie i jak mogą działać związki zawodowe, o tym co wolno, a czego nie pracodawcom.

Nie zamierzamy się ograniczać tylko i wyłącznie do jednego zakładu pracy i – chociaż nasza sytuacja materialna jest obecnie ciężka – w najbliższych dniach zaczniemy działać na rzecz poprawy warunków pracy w innych restauracjach. Pomimo, że w gastronomii większość ludzi pracuje bez umów i często zmienia miejsce pracy, to jednak otrzymujemy wiele wiadomości od pracowników i pracownic którzy i które chcą nawiązać z nami współpracę.

Praca w gastronomii jest bardzo wymagającą i ciężką fizycznie pracą. Zmiany trwają długo i często musimy pracować w godzinach nocnych. Nie tylko przygotowujemy posiłki i je serwujemy, ale wykonujemy cały szereg innych prac: od przygotowania lokalu, przez sprzątanie, aż po obsługę i kontakt z klientami. Musimy dbać o najdrobniejszy szczegół. Wykonujemy nasze działania pod presją czasu, a musimy angażować też swoje emocje – pracownik czy pracownica gastronomii powinni cały czas się uśmiechać i dbać o dobrą atmosferę, niezależnie od swojego samopoczucia. Często stykamy się z agresją słowną ze strony naszych przełożonych i rzadko kiedy nasza praca jest doceniana. To od naszej pracy zależy sukces biznesowy wszystkich restauracji, w których my pracujemy, a wy jecie.

W najbliższym czasie planujemy zorganizowanie spotkań w Krakowie,Warszawie i Poznaniu nt. warunków pracy w gastronomii i perspektywach na działalność związkową w tym sektorze. Szykujemy także materiały informacyjne i dyskutujemy o tym jak organizować się i walczyć w tak trudnych warunkach.