W środę 26 kwietnia w Sejmie odbyła się kolejna konferencja prasowa, na której wystąpili przedstawiciele i przedstawicielki represjonowanych związków zawodowych oraz posłowie i posłanki Lewicy, którzy chcą działać przeciwko tej sytuacji. Inicjatywę Pracowniczą reprezentowała Dorota Olszewska-Sioma, nauczycielka ze szkoły podstawowej w Toruniu, która od lat spotyka się z represjami ze strony dyrekcji właśnie ze względu na przynależność do IP. Obecni byli także przedstawiciele wielu innych związków zawodowych - komisji zakładowych “Solidarności”, OPZZ, Sierpnia’80 i mniejszych, niezależnych związków. Wszystkie historie były podobne: pracownicy byli zwalniani, zastraszani, w niektórych przypadkach nawet inwigilowani za działalność związkową i walkę o swoje prawa.

Po konferencji prasowej odbyło się spotkanie, na którym związkowcy i związkowczynie omówili projekt ustawy, przygotowany przez klub Lewicy. Podstawowym celem projektu jest odwrócenie obecnej sytuacji, w której nielegalnie zwolniony pracownik musi walczyć przed sądem o przywrócenie do pracy. Pracodawca, nawet jeśli postąpił niezgodnie z prawem, nie ponosi w zasadzie żadnych konsekwencji prawnych ani finansowych. Według projektu firma, która chce pozbyć się osoby chronionej na podstawie ustawy o związkach zawodowych musiałaby udowodnić przed sądem, że dany pracownik faktycznie w drastyczny sposób naruszył zasady, panujące w miejscu pracy.

Według Karola Dwornika, zwolnionego działacza “S”, byłego pracownika krakowskiego Genpactu, projekt zbyt łagodnie traktuje szefów, którzy zwalniają z pracy chronione osoby - Dwornik uznał, że sankcją powinna być kara więzienia, a nie grzywna. Weronika Parafianowicz (Komisja Krajowa) w imieniu Inicjatywy Pracowniczej wypunkowała braki w projekcie. Naszym zdaniem brakuje w nim zapisów o ochronie społecznych inspektorów pracy. Niedostateczny jest też nacisk na to, żeby zwolniona osoba mogła nadal przychodzić do pracy i prowadzić tam działalność związkową. Zaproponowaliśmy także, żeby grzywna, którą pracodawca będzie musiał zapłacić za represje wobec organizacji związkowej, trafiała do tej organizacji, a nie do funduszu Ministerstwa Sprawiedliwości. Legislatorzy Lewicy uznali dwie z trzech zgłoszonych przez Inicjatywę poprawek za racjonalne i zgłoszą je w formie autopoprawki.

Następnie odbyło się posiedzenie Komisji Sejmowej ds. Polityki Społecznej i Rodziny, na którym Inicjatywę reprezentował Jakub Grzegorczyk. Na posiedzeniu obecni byli zaangażowani w sprawę posłowie i posłanki Lewicy - Maciej Konieczny, Magdalena Biejat, Adrian Zandberg, Agnieszka Dziemianowicz-Bąk i Katarzyna Kotula. Stronę rządową reprezentowały przedstawicielki Ministerstwa Sprawiedliwości i Głównego Inspektora Pracy.

- Według obecnych przepisów pracodawcy, którzy chcą się pozbyć związkowców, mogą to zrobić w sposób prosty i bezkosztowy. Zwalniając pracownika z naruszeniem przepisów z miejsca zyskuje 3 do 4 lat, bo tyle będzie trwała sprawa w sądzie pracy - wyjaśniał Jakub Grzegorczyk. - W tym czasie załoga jest zastraszona. Szef właśnie im pokazał, że niezależnie od obowiązujących przepisów, może bezkarnie wyrzucić związkowców z pracy. Pracodawca nie poniesie żadnych znaczących kosztów. Jedyne, za co będzie musiał zapłacić, to zaległe wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy - stwierdził Grzegorczyk. Nasz kolega opowiedział o represjach, jakie spotkały działaczy i działaczki Inicjatywy Pracowniczej tylko w ciągu ostatniego roku - na Uniwersytecie Pedagogicznym, w szkole gdzie pracuje Dorota Olszewska-Sioma i w Amazonie, gdzie z naruszeniem przepisów zwolniono dyscyplinarnie Magdę Malinowską, społeczną inspektorkę pracy i chronioną działaczkę.

Bardzo podobne stwierdzenia padały z ust wszystkich zebranych związkowców. Opowiadali o patologiach wymiaru sprawiedliwości, kancelariach prawnych wyspecjalizowanych w prześladowaniu związkowców, trudnościach w egzekwowaniu ustawy o związkach zawodowych czy o sporach zbiorowych. Przedstawiciel związku z Genpactu oraz związkowcy z Sierpnia’80 przypominali słowa Zbigniewa Ziobry z 2018, kiedy minister sprawiedliwości i prokurator generalny obiecywał specjalny pion w prokuraturze, który miałby zajmować się podobnymi nadużyciami oraz zapewnieniem realnej ochrony związkom zawodowym. Jak dotąd z żadnego z tych zobowiązań się nie wywiązał. Wszyscy zgadzali się, że potrzebne są zmiany prawne i że projekt Lewicy idzie w dobrym kierunku.

Projekt ustawy został skierowany do dalszych prac w podkomisji ds. rynku pracy. Jedyną osobą na sali, która wyraźnie protestowała przeciwko jakimkolwiek zmianom legislacyjnym okazał się członek NSZZ “Solidarność” Janusz Śniadek, poseł PiS, który ku oburzeniu swoich kolegów z komisji zakładowych twierdził, że problemy działaczy związkowych nie wynikają ze złego prawa, ale nieprawidłowej egzekucji. Jego zdaniem zmiany prawne nie są możliwe, ponieważ nie zgodzą się na nie pracodawcy, zatem dalsze prace nie mają sensu. Śniadek został ostro skrytykowany przez pozostałych związkowców.