W poniedziałek 11 października odbył się we Włoszech strajk generalny ogłoszony przez ruch 15 oddolnych organizacji związkowych z różnych branż. Był to pierwszy tego typu wspólny strajk od ponad dekady, mający na celu przełamanie ciszy narzuconej klasie pracującej przez biurokratyczne związki zawodowe, które koncentrują się na negocjacjach z rządem zamiast organizowaniu walk w obronie warunków pracy.

Roberto Luzzi, działacz Włoskiego związku zawodowego SI Cobas (Sindicati Interaziendali Comitati di Base), wyjaśnia jak dążenie do wzrostu zysków, przekształciło Włochy w strefę z największą na świecie ilością ludzi zarażonych koronawirusem.

Simone, Eleonora, Karim, Pietro, Camara i Marian grozi kara zakazu przebywania w Bolonii za działalność związkową. Taką karę w najbliższych dniach może zasądzić lokalny sąd. Podstawą nałożenia na nich tego “środka zapobiegawczego” jest zorganizowanie strajku pod koniec 2018 r. w zakładzie międzynarodowej korporacji tytoniowej Logesta SpA. Spółka swój model biznesowy opiera na outsourcingu pracy i
ciągłej wymianie pracowników, co powoduje, że żyją oni w ciągłej niepewności. Pracownicy zrzeszeni w S.I. Cobas stanowią około jej 80% załogi. Spółka nie uznawała związku zawodowego i wysuwanych przez niego żądań dotyczących zachowania miejsc pracy i prowadziła negocjacje z największymi centralami związkowymi. Równocześnie wykorzystywała ona policję w celu złamania strajku i demonstracji
solidarnościowych. Pomimo że akcje strajkowe w znaczniej mierze odbywały się przed magazynami, policjanci atakowali ich uczestników.

W obronie Aldo Milaniego - krajowego koordynatora związku SI Cobas we Włoszech, któremu wkrótce grozi wyrok 2 lat i 4 mięsięcy więzienia. W obronie innych związkowców zagrożonych represjami.

Aldo Milani został niesłusznie oskarżony o „szantaż” w postaci organizacji serii strajków wraz z pracownikami rzeźni w prowincji Modena. Proces sądowy miał swój finał pod koniec marca, wyrok ma zapaść w najbliższych dniach. Podobne represje za działalność pracowniczą spotkały innych związkowców i aktywistów, którzy zmagają się dziś z procesami sądowymi lub karami z powodu udziału w strajkach.

Sektor logistyki we Włoszech – jeden z kluczowych obszarów gospodarki w kraju i na świecie – od około 10 lat jest miejscem niemal codziennych strajków i niepokojów pracowniczych. W ostatnich latach ruch ten rozlał się z logistyki na inne gałęzie przemysłu jak agrobiznes, handel, ceramika i metalurgia.

W poprzednim wieku ruchy pracownicze w większości walczyły o korzystniejsze prawa i umowy. Dziś niepokoje wzbudza porządek oparty na systematycznym łamaniu krajowych układów zbiorowych oraz najbardziej podstawowych zabezpieczeń dot. płac, BHP i godzin pracy. Ten ruch pracowniczy przywrócił prawa i godność tysiącom pracowników (w dużej mierze imigrantów) wcześniej uciszonych, zredukowanych do półniewolników: źle opłacanych, szantażowanych, zmuszanych do pracy w nieludzkich warunkach. Ruch wyciągnął na światło dzienne gęsto tkaną sieć bezprawia, oszustw podatkowych oraz mafijnej infiltracji. Jednak policja i prokuratura dotąd często ujmowały strajki i niepokoje pracownicze w kategoriach „naruszania porządku publicznego”. Prawa pracownicze w wielu logistycznych łańcuchach dostaw zostały więc odzyskane jedynie przez formy walki uznawane za nielegalne, np. blokady bram zakładów czy ulic i dzikie strajki. Te zdobycze przełożyły się przy okazji na setki spraw karnych przeciwko ruchowi. W dodatku, niedawno zatwierdzony przez premiera Salviniego Dekret o Bezpieczeństwie wprowadza kary nawet 12 lat za „zbrodnię blokady drogi” i natychmiastową deportację pracowników – imigrantów, którzy brali w takich blokadach udział.

Karny proces przeciw krajowemu koordynatorowi Si-Cobas Aldo Milaniemu wskazuje że wściekłe represje wobec ruchu pracowniczego w logistyce są częścią szerszej kampanii represji wymierzonej w prawa związków zawodowych, ruchów społecznych oraz opór środowisk naukowych wobec bieżącej sytuacji w kraju. Pierwotnie, Aldo został aresztowany i trzymany trzy dni w areszcie na ostatnim etapie negocjacji związkowych pod zarzutem „wymuszenia pieniędzy” na szkodę firmy przetwórczej z branży mięsnej, zarządzanej przez pewną rodzinę stale mierzącą się z zarzutami korupcji. Jego proces ujawnił ścisłe powiązania między prywatnym biznesem, a organami państwowymi. Niewinność związkowca była tak ewidentna że sam prokurator ostatnio złagodził zarzut do wersji, jakoby Aldo miał wymagać pieniędzy nie dla siebie, a dla zwolnionych pracowników. Zażądał za to kary 2 lat i 4 miesięcy więzienia. Jednak tak formułowane zarzuty mijają się z definicją wymuszenia. Aldo próbował zapobiec zwolnieniu 55 pracowników i zapewnić że zostaną właściwie opłaceni wraz z odprowadzeniem podatków i składek. To żądania typowe dla każdego poważnego związkowca. Prokuratura próbuje skryminalizować pospolity spór pracowniczy i tworzy niebezpieczny precedens. Jeśli każde żądanie ekonomiczne na korzyść pracownika może być uznawane za „wymuszenie”, podważa to same fundamenty działalności związkowej.

Dlatego też apelujemy do wszystkich sił, które sprzyjają naszemu ruchowi, aby żądały oczyszczenia z zarzutów Aldo Milaniego. Namawiamy do składania podpisów pod listem poparcia dla Aldo – angielska wersja tutaj: https://www.change.org/p/tribunale-di-modena-in-defense-of-the-si-cobas-coordinator-aldo-milani-and-of-trade-union-freedom-in-italy.

Apelujemy też o wsparcie w kampanii przeciwko kryminalizacji blokad ulicznych jako formy protestów społecznych i związkowych oraz przeciw używaniu sił policyjnych w sporach pracowniczych poza bramami zakładów pracy.

Wywiad z działaczem radykalnego związku zawodowego SI Cobas o organizowaniu się, walkach migrantów we włoskich firmach transportowych i logistycznych oraz przełamywaniu uprzedzeń rasowych we wspólnej walce i konieczności połą­cze­nia z dzia­ła­czami robot­ni­czymi z innych branż i związ­ków.

Z włoskiego magazynu Prix, mieszczącego się pod Padwą, zwolniono 70 pracowników związanych z zaprzyjaźnionym z inicjatywą Pracowniczą związkiem ADL Cobas. 5 lutego przedstawiciele IP wzięli udział w blokadzie magazynu, podczas której związek domagał się przywrócenia do pracy wyrzuconych osób. Od wczesnych godzin rannych ok. 200 pracowników blokowało dwie bramy wjazdowe do zakładu.

Artykuł ukazał się w nr 01/107 miesięcznika Le Monde Diplomatique - edycja polska (przedruk za zgodą redakcji).

Romans kapitalizmu z demokracją to fenomen kruchy, świeżej daty i ograniczony geograficznie. Nigdy by do niego zresztą nie doszło, gdyby nie dwa wieki walk społecznych. Demokratyczne aspiracje artykułowały się zawsze wbrew kapitalizmowi, a ich instytucjonalizacja oznaczała nałożenie mu kagańca. Dziś, gdy drogi kapitalizmu i demokracji znowu się rozchodzą ocalenie tej drugiej znowu zależy od społecznego oporu, którego ważnym ośrodkiem pozostają związki zawodowe.

W dniu 12 grudnia pracownicy szpitala Careggi we Florencji zastrajkowali przeciwko wprowadzeniu nowego grafiku pracy i nowych zasad urlopowych. Zmiany zmuszają pracowników do dużo większej elastyczności. Na zmiany zgodziła się część ugodowych związków zawodowych CISL i CGIL.