Działania WZZPP możecie śledzić na bieżąco tutaj.

 

Jak obecnie wygląda sytuacja pracowników Poczty? W mediach słyszy się dużo o zwolnieniach i niechęci spółki do negocjacji. Jak wygląda to z perspektywy związkowców?

Piotr Moniuszko: Na Poczcie Polskiej było źle od wielu lat. Pracownicy są wynagradzani poniżej płacy minimalnej, spotykały nas mniejsze lub większe redukcje zatrudnienia, które miały być rzekomym lekarstwem na poprawę sytuacji. Obecnie zarząd spółki stara się wmawiać opinii publicznej, że dba o pracowników, proponując im skorzystanie z Programu Dobrowolnych Odejść. Jest on w zasadzie dobrowolny tylko z nazwy, bo to pracodawca sam wyznacza pracowników, których tym programem zamierza objąć, nie zgłaszają się oni sami. Ponadto, jeśli pracownik odmówi skorzystania z tego programu, dostaje informację, że będzie objęty zwolnieniem grupowym. Dla nas jako przedstawicieli związków zawodowych redukcja zatrudnienia jest całkowicie niezrozumiała, bo jeszcze w ubiegłym roku praktycznie w każdym miejscu pracy występowały spore braki w zatrudnieniu. Jeśli obecnie zatrudnienie zostanie zredukowane o około 10 tysięcy pracowników, spółce grozi paraliż. Nie będzie możliwe realizowanie podstawowych zadań, jakie ma obowiązek na rzecz społeczeństwa realizować Poczta Polska. W ubiegłym roku pracodawca wypowiedział nam Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy. Przedłożono nam nowy projekt i okazało się, że podczas każdego kolejnego spotkania w ramach rokowań nie posuwamy się w ogóle do przodu. Wynikało to z faktu, że zespół negocjacyjny na czele z wiceprezesem Joanną Drozd nie był zainteresowany negocjacjami. Prowadzony dialog był pozorowany, nie udzielano nam odpowiedzi na szereg pytań, odmawiano przekazania szeregu informacji, które były niezbędne do prowadzenia rokowań. Wyraźnie było widać i dawało się to odczuć, że brakuje dobrej woli do wypracowania nowego ZUZP. Ostatnie spotkanie w ramach rokowań mieliśmy 12 lutego i zostało ono jednostronnie zerwane przez pracodawcę. Wówczas zapadła decyzja, że pozostaniemy w sali, w której były prowadzone rozmowy i będziemy czekać na ich wznowienie. I tak czekamy do dzisiaj. W międzyczasie zarząd spółki wydaje różne komunikaty, w których stara się obarczać stronę społeczną za brak konstruktywnego dialogu, zamiast przyjść do nas i zacząć uczciwie z nami rozmawiać. Niestety, ale najprawdopodobniej w ciągu najbliższych dni, pracodawca jednostronnie wprowadzi w spółce regulamin wynagradzania, który w sposób znaczący pogorszy i tak trudną sytuację pracowników.

 

Jakie są główne żądania pocztowców?

PM: Żądania dotyczące ZUZP to utrzymanie dodatków stażowych w obowiązującej jeszcze formie, utrzymania nagród jubileuszowych do końca roku 2025, utrzymania premii rocznej (tak zwanej wśród pracowników potocznie „łącznościówki”) oraz wynagrodzeń zasadniczych na poziomie płacy minimalnej, gdyż obecnie ponad 80% pracowników ma wynagrodzenia zasadnicze poniżej płacy minimalnej. Żądamy wznowienia rokowań nad ZUZP, a do czasu wypracowania nowego dokumentu, utrzymania dotychczasowego układu zbiorowego pracy, który został nam wypowiedziany. Żądamy również wstrzymania redukcji zatrudnienia, które jak już wspomniałem wcześnie, doprowadzi do poważnego zakłócenia w usługach dla obywateli. Żądamy również spotkania i rozmowy na temat przyszłości Poczty Polskiej z właścicielem, czyli Ministrem Aktywów Państwowych.

 

Jak wygląda relacja związków z zarządem poczty?

PM: Na to pytanie mogę odpowiedzieć jedynie pytaniem. A co to są relacje związków z zarządem poczty? Takowych nie ma. Trudno pozorowane rozmowy, unikanie udzielania odpowiedzi, nazywać relacjami. Jesteśmy jako partnerzy społeczni traktowani przez zarząd przedmiotowo, zatem ta relacja nie istnieje.

 

Czy czujecie się wspierani przez społeczeństwo, mieszkańców?

PM: To zależy od miejsca. W dużych aglomeracjach społeczeństwo wychodzi z założenia, że im Poczta Polska jest niepotrzebna i dla nich nie musi istnieć. W mniejszych miejscowościach wygląda to inaczej. Tam poczta jest dla wielu takim oknem na świat. Jednak, gdy obecnie od kilkunastu dni protestujemy w siedzibie spółki, coraz częściej docierają do nas słowa wparcia.

 

Jakie kroki według Was należałoby podjąć, żeby „uzdrowić” pocztę?

PM: Rozwiązanie jest w zasadzie banalnie proste. Zarząd spółki, właściciel, czyli Ministerstwo Aktywów Państwowych powinni usiąść z nami do szczerej rozmowy i posłuchać, co mamy do zaoferowania. Ponadto należy dopuścić do organów statutowych spółki przedstawicieli pracowników. Od połowy ubiegłego roku nie mamy przedstawiciela załogi w zarządzie spółki. W grudniu 2024 wybrani zostali nowi przedstawiciele pracowników do Rady Nadzorczej, w tym sam. Niestety, ale wraz z koleżanką, z którą powinniśmy być powołani już dawno do RN, decyzja ta jest wstrzymywana.

 

Czy uważacie potencjalną prywatyzację Poczty za realne zagrożenie?

PM: Oczywiście, że tak. Poczta Polska powinna być firmą wpisaną na listę strategicznych przedsiębiorstw dla państwa. Warto przypomnieć sobie rok 2020. Wybuch pandemii Covid-19. Praktycznie wszystkie instytucje publiczne, banki, urzędy miejskie itd., były niedostępne dla obywateli — oprócz Poczty Polskiej, która miała otwarte wszystkie swoje placówki, wywiązywała się normalnie ze swoich wszystkich zadań na rzecz obywateli. Niedawna powódź w województwie opolskim i dolnośląskim. Zniszczone drogi, wiele miejsc, do których nie można było dotrzeć. Poczta Polska stanęła na wysokości zadania i jako jedyna docierała do obywateli z zalanych terenów, doręczając przesyłki, świadczenia pieniężne. Wyobraźmy sobie, że wskutek jakiegoś cyberataku przestaje działać internet. Bez Poczty Polskiej nie ma zapewnionego żadnego obiegu dokumentów. Państwo przestaje działać, a tylko Poczta Polska póki co dysponuje odpowiednią infrastrukturą i siecią logistyczną, mogącą zapewnić obieg informacji i dokumentów. Czy gwarancje i bezpieczeństwo państwa i obywateli może zapewnić jakiś podmiot prywatny?

 

Czy związkom działającym na poczcie udaje się współpracować i jednoczyć ponad podziałami, czy jednak działacie osobno?

PM: Kilka miesięcy temu współpraca pomiędzy organizacjami związkowymi nie wyglądała dobrze, ale ostatnie tygodnie zmieniły to diametralnie. Wielu z nas zrozumiało, że tylko jednocząc siły i energię możemy uratować Pocztę Polską i dziesiątki tysięcy miejsc pracy. Jesteśmy również w stanie wywalczyć lepsze warunki pracy i wynagrodzeń. Fakt, że trochę za późno to zrozumieliśmy, ale ważne, że to się nam udało. Razem możemy o wiele więcej i tego się trzymamy.

 

Jakie planujecie następne działania? Czy bierzecie pod uwagę np. strajk?

PM: Ciężko jest mi dziś odpowiedzieć, jakie w najbliższym czasie podejmiemy kolejne działania, gdyż uzależnione to jest od zachowania pracodawcy i właściciela, czyli MAP. Niemniej w środę 26 lutego na godzinę 11.00 zaplanowana jest pikieta solidarnościowa popierająca pocztowców pod siedzibą Poczty Polskiej w Warszawie przy ulicy Rodziny Hiszpańskich 8. Serdecznie zapraszam tam wszystkich, którzy tylko mogą przyjść i wesprzeć nas i pracowników w naszej walce o Pocztę Polską, z której dumni będziemy wszyscy. Liczę również na Waszą obecność jako Inicjatywy Pracowniczej, gdzie jak pamiętam, już wielokrotnie wspieraliście pocztowców w różnych akcjach protestacyjnych, za co oczywiście dziękuję. Oczywiście rozważamy decyzje o ogłoszeniu strajku, ale traktujemy to jako ostateczność.

 

Rozmawiała Gabriela Wilczyńska

Poza walkami na zakładach, w których działa Inicjatywa Pracownicza – patrzymy z wielkim zainteresowaniem na sytuacje w innych związkach i branżach. Zmiany jakie serwują nam pracodawcy i decydenci w związku z pandemią dokonywane w duchu ograniczania podstawowych praw dotyczących chociażby czasu pracy i wysokością wynagrodzeń prowadzą jak zwykle do jednego wniosku. Potrzebna jest zbiorowa mobilizacja pracownicza! Szczególną uwagę zwróciliśmy ostatnio na kwestię pracowników Poczty Polskiej, gdzie aktywną, bezkompromisową postawą wykazuje się Wolny Związek Zawodowy Pracowników Poczty. Problemy z jakimi borykają się na co dzień pocztowcy są ze względu na charakter tej branży często tymi samymi problemami, z którymi borykają się nasze komisje w logistyce i handlu. Przedstawiamy więc krótki wywiad, który przeprowadził członek Komisji Krajowej IP Michał Sobol z przewodniczącym WZZPP Piotrem Moniuszko.

Komisja Krajowa OZZ Inicjatywa Pracownicza solidaryzuje się z Piotrem Moniuszką – przewodniczącym Wolnego Związku Zawodowego Pracowników Poczty Polskiej, któremu grozi dyscyplinarne zwolnienie z pracy [przeczytaj więcej na ten temat]. Zamiar rozwiązania z nim umowy o pracę bez wypowiedzenia traktujemy jako kolejny atak na prawa i wolności związkowe i chęć uciszenia niezależnej działalności związkowej na Poczcie Polskiej. Ruch związkowy powinien solidarnie i stanowczo przeciwstawiać się takim działaniom pracodawców – niezależnie od tego, czy są to pracodawcy z sektora publicznego czy prywatnego i niezależnie od afiliacji związkowej działaczy i działaczek, którzy i które padają ofiarami represji.

Dziś zapał wyrok z powództwa Bartosza Kantorczyka, działacza Inicjatywy Pracowniczej, przeciwko Poczcie Polskiej. Kantorczyk został zwolniony dyscyplinarnie po tym, jak odmówił noszenia gotówki, z uwagi na wzrastające niebezpieczeństwo napadów na listonoszy. Pracodawca nie dochował wymogu skonsultowania zwolnienia z organizacją związkową i pomimo, że Kantorczyk był osobą chronioną prawem, zwolnił go bez wypowiedzenia. Sąd pierwszej instancji jednak powództwo oddalił.

Dziś odbyły się dwa procesy dotyczące nielegalnego zwolnienia działaczy Inicjatywy Pracowniczej: w Gdańsku sprawa B. Kantorczyka przeciwko Poczcie Polskiej, a w Zielonej Górze sprawa P. Krzyżaniaka przeciwko Alma Market.

W gdańskim Sądzie Pracy odbyła się dziś  rozprawa przeciwko Poczcie Polskiej. Sprawa dotyczy legalności zwolnienia listonosza Bartosza Kantorczyka, działacza Inicjatywy Pracowniczej, który żąda przywrócenia do pracy oraz zadość uczynienia za czas pozostawania bez pracy. Przypomnijmy, że ten listonosz-związkowiec nie pracuję od czerwca, kiedy został dyscyplinarnie zwolniony za odmowę doręczania rent i emerytur bez właściwego zabezpieczenia, a mianowicie paralizatorów, saszetek barwiących banknoty w przypadku ich wyrwania itp.

W dniu 5 września 2008 r. doszło do nietypowego włamania do siedziby Wolnego Związku Zawodowego Pracowników Poczty z siedzibą we Wrocławiu. Ciekawostką jest fakt, że biuro znajduje się w budynku Dyrekcji Poczty, w obiekcie monitorowanym i chronionym. W zasadzie to nic wartościowego nie zginęło. Komputer, monitor, drukarki, faks itd. pozostały na swoich miejscach nie ruszone. Zainteresowanie "odwiedzającego" wzbudziły natomiast dokumenty. Przetrzepano dokładnie wszystkie szuflady, wraz z szafą w której znajdują się segregatory z dokumentami. Trudno jest ustalić czy coś zginęło, wśród takiej ilości wszystkich dokumentów. "Ochrona" nic nie widziała i nic nie wie.

22 lipca Industrial Workers of the World zorganizowało akcję protestacyjna przed Ambasadą RP w Londynie w obronie Bartosza Kantorczyka, nielegalnie zwolnionego przez dyrekcję Poczty Polskiej działacza Inicjatywy Pracowniczej. Aktywiści IWW rozdali setki ulotek i wręczyli petycję domagającą się przestrzegania praw pracowniczych, jeden z transparentów głosił po polsku: „Poczta Polska łamie prawa pracownicze”. To druga – po proteście przed ambasadą w Wilnie - tego typu akcja. Inicjatywa Pracownicza zapowiada dalsze protesty przed polskim placówkami dyplomatycznymi w całej Europie. 22 lipca Komisja Krajowa IP wystosowała do Dyrektora Generalnego Poczty Polskiej kolejne pismo domagające się podjęcia rozmów w sprawie Bartosza Kantorczyka. Skierowano także pozew do sądu pracy, domagający się przewrócenia Kantorczyka do pracy.

Dnia 16 lipca o godzinie 14:30 przed głównym budynkiem Poczty Polskiej w Krakowie przy ul. Westerplatte 20 odbyła się pikieta solidarnościowa z bezprawnie zwolnionym Bartkiem Kantorczykiem, działaczem związku zawodowego Inicjatywa Pracownicza w Gdańsku. Była to część ogólnopolskiej akcji solidarnościowej.

Dziś o godzinie 15 w Szczecinie pod pocztą główną zebrała się grupa osób z czarno-czerwonymi sztandarami i takiego też koloru transparentem. Napis na płachcie, którą rozwinęli przed wejściem, głosił: Przywróćcie do pracy Bartka Katnorczyka. Część z przybyłych rozpoczęła rozdawanie ulotek. Nagle rozległ się głos. Jeden z osobników przez tubę tłumaczył dlaczego się zebrali i psują humor dyrekcji. Padły ostre słowa. Po kolei zgromadzeni zabierali głos. Mówili o nielegalnych praktykach dyrekcji wobec działaczy OZZ Inicjatywy Pracowniczej, jak też innych pracowników. O tym, że gdy związkowcy piją kawę z dyrekcją to są akceptowani, gdy zaś realnie walczą o interesy pracowników są kryminalizowani, represjonowani. Podkreślano konieczność solidarności pracowniczej.

16 lipca w całym kraju odbyły się akcje protestacyjne przeciwko zwolnieniu przez dyrekcję Poczty Polskiej Bartosza Kantorczyka z Inicjatywy Pracowniczej oraz o bezpieczeństwo listonoszy.

W Poznaniu pod hasłami „Priorytet: bezpieczeństwo pracy pocztowców” i „Polecony: Przywrócić Kantorczyka do pracy” w akcji pod Dyrekcją Okręgową Poczty uczestniczyło ponad 30 osób z Inicjatywa Pracowniczej i Federacji Anarchistycznej. Około godziny 7 rano rozpoczęła się pikieta solidarnościowa pod siedzibą dyrekcji Poczty Polskiej w Gdańsku. Zgromadziło się ok. 30 osób: listonoszy, członków gdańskiej Inicjatywy Pracowniczej, działaczy anarchistycznych oraz przedstawicieli gdańskich organizacji lewicowych i przyjaciół Bartka. Na akcję przybył sam pokrzywdzony w koszulce z napisem "zwolniony dalej niewygodny".

Bartosz Kantorczyk, związkowiec Inicjatywy Pracowniczej i inicjator strajku listonoszy z listopada 2006 roku, został bezprawnie zwolniony. Poczta Polska zwolniła na bruk związkowca, który zgodnie z prawem domagał się podniesienia bezpieczeństwa pracy listonoszy i piętnował permanentne łamanie prawa pracowniczych przez kierownictwo Poczty.

Inicjatywa Pracownicza wezwała do protestów. 12 lipca przed głównym oddziałem Poczty Polskiej w Zielonej Górze miała miejsce pierwsza, z planowanych pikiet. 16 lipca odbędą się akcje solidarnościowe przed Generalną Dyrekcją Poczty w Warszawie i niektórymi Dyrekcjami Okręgowymi:

Bartosz Kantorczyk, związkowiec Inicjatywy Pracowniczej i inicjator strajku listonoszy z listopada 2006 roku, został bezprawnie zwolniony w trybie dyscyplinarnym.

Poczta Polska zwolniła na bruk związkowca, który zgodnie z prawem domagał się podniesienie bezpieczeństwa pracy listonoszy i piętnował permanentne łamanie prawa pracowniczych przez kierownictwo Poczty, przeciwko któremu toczy się obecnie postępowanie prokuratorskie. Samo zwolnienie Kantorczyka narusza przynajmniej trzy ustawy: o związkach zawodowych, o rozwiązywania sporów zbiorowych i kodeks pracy.

Drodzy Pocztowcy!

Nie zostawiajcie samotnych w walce strajkujących kolegów i koleżanek. Nie czas teraz na spory i żale. Nie czas teraz prać brudów, za to co było dawniej, czy ze względu na stanowiska i poglądy. Nie możemy dać się podzielić i oszukać nieuczciwemu pracodawcy jakim jest kierownictwo Poczty Polskiej. To solidarność międzyludzka teraz jest najważniejsza!

3 czerwca wybuchł strajk pocztowców. Wcześniej w referendum za strajkiem opowiedziała się znakomita większość (79%) pracowników. Protest jest legalny. Jednak dyrekcja Poczty Polskiej próbuje zastraszyć strajkujących. Skierowano sprawę do prokuratury o podjęcie czynności przeciwko organizatorom akcji. Jak ujawniają działacze związku zawodowego Inicjatywa Pracownicza przy gdańskiej Poczcie Polskiej, dyrektor Centrum Poczty, Krzysztof Sołsina przekazał do oddziałów regionalnych pismo (poniżej), w którym instruuje jak należy postępować wobec protestujących. Tworzone są imienne listy strajkującym, którym grozi się odebraniem zarobków, zwolnieniami dyscyplinarnymi i policją.