W środę, 24 stycznia, FORA (Federacja Pracowników Regionu Argentyny) wzięła udział w strajku generalnym i masowym marszu, który odbył się w Buenos Aires. Jesteśmy wdzięczni za udział w różnych demonstracjach, które odbyły się również w różnych miastach na całym świecie (Berlin, Madryt, Barcelona, Walencja, Rzym, Nowy Jork). Poniżej publikujemy odezwę FORA:

 

24 stycznia my, pracownicy, zatrzymujemy się i wychodzimy na ulice w ramach strajku krajowego, pierwszego strajku od kilku lat w trudnej sytuacji z nieodwracalnymi szkodami, które pogarszają jakość naszego życia. Musi to być ruch walki pracowniczej, aby pokazać naszą siłę, odbiegający od wezwania biurokratycznych central związkowych, które przez długi czas nie miały kontaktu z rzeczywistą sytuacją pracowników.

Pakiet reform zaproponowanych przez nadzwyczajny dekret DNU ogłoszony 20 grudnia i ustawa zbiorcza pokazują politykę, jaką obecny rząd zamierza prowadzić, aby osiągnąć większą wolność rynku, z korzyścią dla kasty biznesowej, która zamierza poszerzyć swoje horyzonty i zyski kosztem intensyfikacji wyzysku pracowników i utraty naszej siły nabywczej. Zwiększenie ucisku i represji wobec tych, którzy pracują i organizują się w obronie tego, co my — klasa pracująca — wspieraliśmy w ostatnim czasie. Państwo jako instrument władzy nie istnieje po to, by przyznawać prawa socjalne wyzyskiwanym. Dlatego też obrona praw socjalnych w zakresie dobrobytu ekonomicznego, politycznego i kulturowego leży wyłącznie w rękach wyzyskiwanych, pracowników, a naszą areną walki w obronie i powstrzymaniu tego, co chcą nam narzucić, są ulice, miejsca pracy i ich organizacja.

Państwo niczego nie daje, klasa pracująca zdobywa swoje prawa, walcząc razem i stawiając opór. Walka o te prawa jest ćwiczeniem mającym na celu osiągnięcie emancypacji z tej rzeczywistości gospodarczej. Javier Milei, obecny prezydent jest przykładem najbardziej groteskowego i burżuazyjnego pragnienia urzeczywistnienia państwa policyjnego z pałkami i bronią. W rzeczywistości nigdy nie doszło do zmiany paradygmatu między poprzednimi rządami a obecnym, co doprowadziło nas do społeczeństwa o bardzo wysokim odsetku ubóstwa. Rząd zamierza kryminalizować protesty, aby zminimalizować opór w procesie dyscyplinowania społeczeństwa. Jest to moment, w którym pilnie potrzebujemy odbudować organizacje pracownicze, w których będziemy mogli podejmować decyzje o walce z całym narzuconym złem i przeprowadzić transformację w kierunku nowych rozwiązań, które określą bardziej sprawiedliwe życie. Prosimy o rozpowszechnianie w sieciach z hasłem „nie dla DNU i antypracowniczych ustaw w Argentynie” oraz hasłem wzywającym do międzynarodowej solidarności, wraz z hashtagiem #ABAJOELDNU, #ABAJOLEYOMNIBUS, #QUESEVAYANTODXS.

Bardziej szczegółowe informacje na temat dekretu o stanie wyjątkowym i ustawy zbiorczej są dostępne w naszej gazecie „Organizacion Obrera” https://organizacion-obrera.fora.com.ar/. 

Bylibyśmy wdzięczni, gdybyście mogli przesłać nam zdjęcia lub linki do publikacji na nasz adres e-mail, abyśmy mogli je powielić, aby tutejsi towarzysze wiedzieli, że solidarność została zamanifestowana w anarcho-syndykalistycznym świecie. Wszystko to zostanie bardzo dobrze przyjęte przez tutejszych towarzyszy.

ROBOTNICY, WYJDŹCIE NA ULICE! ŻADNEGO DNU, ŻADNYCH ANTYPRACOWNICZYCH PRAW! STRAJK GENERALNY, DOPÓKI NIE ZNIKNIE KAŻDA Z NICH!

Wraz z korona-kryzysem świat wkroczył w nową fazę intensywnej walki klasowej. Bardzo dobrze dokumentuje to mapa (w większości) dzikich strajków związanych z koronawirusem. Międzynarodowa Konfederacja Pracy, jako młoda i bardzo radykalna międzynarodówka związków zawodowych, odpowiedziała na kryzys zgodnie ze swoimi możliwościami. Jednocześnie widzimy, że wciąż istnieje wiele luk w jej organizacji i że bardzo duże strajki mają miejsce z dala od jej struktur i bez wsparcia związków zawodowych. Przesyłamy wyrazy solidarności wszystkim tym zdeterminowanym kolegom i koleżankom. Wasze walki pokazują, że musimy reagować jeszcze szybszym wsparciem i że w nadchodzących miesiącach na syndykalistycznych związkowców z całego świata czeka dużo pracy. W poniższym artykule podsumowujemy działania w sekcjach Międzynarodowej Konfederacji Pracy w ostatnich tygodniach, wtrącając od czasu do czasu kilka słów na temat sytuacji w poszczególnych krajach.

Hotel Bauen w Buenos Aires (Argentyna) jest samorządnym przedsiębiorstwem zarządzanym demokratycznie przez pracowników i pracownice po tym, jak został on porzucony przez prywatnych właścicieli podczas kryzysu w 2001 r. Przez ostatnie 14 lat pracownicy i pracownice hotelu walczyli o ustawę legalizującej przejęcie przedsiębiorstwa przez samorząd pracowniczy. Po długiej kampanii udało im się zmusić argentyński Senat do przyjęcia ustawy na podstawie której budynek i infrastruktura hotelu zostaną przekazane pracownikom i pracownicom. Niestety, ustawa została zawetowana przez obecnego prezydenta Argentyny, który od grudnia 2015 r. forsuje neoliberalne reformy wymierzone m.in. w ruch odzyskiwania zakładów pracy przez załogi. Pracownicy i pracownice BAUENa apelują o podpisywanie petycji o odrzucenie prezydenckiego weta do Izby Deputowanych oraz Senatu.

Maile solidarnościowe z BAUEN prosimy kierować na: solidaritybauencooperative [@] gmail.com 

Podpisanie petycji: [link]

Pracownicy okupowanej argentyńskiej fabryki płytek ceramicznych FaSinPaT (Fabrica Sin Patron - Fabryka bez Szefa) - dawniej ZANON, odnieśli w zeszłym tygodniu znaczące zwycięstwo: wygrali długą batalię prawną i fabryka ostatecznie i zgodnie z prawem należy już do nich. Władze ustawodawcze prowincji Neuquén zgodziły się na wywłaszczenie zakładu i przekazanie go bezterminowo pod zarząd spółdzielni pracowników.

Pod koniec listopada zeszłego roku 88 pracowników argentyńskich zakładów drukarskich Indugraf w Buenos Aires znalazł na zamkniętej na głucho bramie swego zakładu pracy krótką informację, że zarząd fabryki poinformuje ich wkrótce telegraficznie o dalszych losach zakładu. Niedługo potem pod zakładem pojawił się jeden z kierowników z informacją, że wszyscy zostali zwolnieni z pracy.

Środowiska anarchistyczne i syndykalistyczne z Berlina, Poznania i Warszawy zaprosiły Rosę, aktywistkę i pracowniczkę ZANON, na serie spotkań informacyjnych do Polski i Niemiec. ZANON to fabryka w argentyńskiej Patagonii znajdująca się od ponad 5 lat pod kontrolą pracowników; produkcja i zarządzanie odbywają się bez szefów. Pracownicy ustalili, że takowych tam po prostu nie potrzebują.

Ponad 20 lat kredytów Międzynarodowego Funduszu Walutowego (IMF), pogramy strukturalnego dostosowania, "reformy wolnorynkowe", prowadzące do prywatyzacji praktycznie wszystkich usług publicznych, pozostawiły gospodarkę Argentyny jednego z najbogatszych krajów na świecie w całkowitej ruinie. Połowa ludności kraju żyje w biedzie, poniżej standardów socjalnych, a wskaźniki bezrobocia strzeliły w górę, pozostawiając jedną piątą ludzi bez pracy.

Korzeni zjawiska, które chcę udokumentować można doszukać się w procesie demontażu struktury produkcyjnej, rozpoczętym wraz z zamachem stanu 24 marca 1976 roku. Dyktatura wojskowa rozwiązała partie polityczne, związki zawodowe, organizacje ludowe, gazety i inne formy ekspresji ludzkiej aktywności umysłowej. Robotnicy, delegaci związków, aktywiści, przywódcy, studenci, dziennikarze, artyści, naukowcy, zwykli mężczyźni i kobiety byli prześladowani i zabijani; porywano nawet dzieci. Tortury i zabójstwa miały zniszczyć znaczenie słowa godność.

Argentyńskie fabryki prowadzone przez pracowników dają przykład całemu światu, że załoga bez szefa albo właściciela może prowadzić firmę i to nawet z lepszym skutkiem. Około 180 działających, odzyskanych przez pracowników przedsiębiorstw, zapewnia pracę dla ponad 10 tys. pracowników Argentyny. Nowe zjawisko, polegające na przejmowaniu swoich miejsc pracy zaczęło występować od 2000 r. i przybrało na sile, kiedy w 2001 r. Argentyna stanęła wobec najgorszego kryzysu ekonomicznego w swojej historii. W minionych latach, na terenie całego kraju, tysiące fabryk zostało zamkniętych, a miliony miejsc pracy utraconych. Pomimo problemów, argentyński ruch odzyskanych fabryk stworzył miejsca pracy i szeroką sieć wzajemnego wsparcia pomiędzy zakładami prowadzonymi przez pracowników oraz wygenerował różne projekty społeczne.

ZANON to fabryka w argentyńskiej Patagonii znajdująca się od ponad 5 lat pod kontrolą pracowników; procesy pracy, produkcji i zarządzania odbywają się bez szefów... pracownicy ustalili że takowych tam po prostu do niczego nie potrzebują. W listopadzie 2008 r. nadchodzi niestety ponownie moment, w którym załoga ZANON i wspierające ja ruchy społeczne z Patagonii i całej Argentyny będą musiały stawić czoła władzy i kapitałowi, które szykują się do odebrania pracownikom ich autonomii. Rozpoczął się wiec okres mobilizacji w celu obrony fabryki, obrony która najprawdopodobniej będzie wymagała bezpośredniej konfrontacji z siłami państwowymi.

"Jesteśmy jak ptaki, które zapytane przez kucharza o to, w jakim sosie chcą być ugotowane, stwierdziły wspólnie, że wolą zjeść kucharza."

Tym porównaniem zakończył swoje wystąpienie Andres Ortega, prawnik z broniącej więźniów politycznych organizacji LIMEDDH, którego razem z fotografem Hinrichem Schultze gościliśmy w Poznaniu 8 grudnia b.r.

Podczas spotkania z aktywistami został pokazany film pt. "Raport CCIODH z V wizyty w Oaxaca". CCIODH jest międzynarodową komisją monitorującą przypadki łamania praw człowieka, która już wcześniej odwiedzała Meksyk celem obserwacji sytuacji w Chiapas, Atenco, Juarez i innych miejscach w tym kraju gdzie brutalnie łamane są prawa człowieka. Film przedstawia relacje różnych grup społecznych dotyczące obecnej sytuacji w Oaxaca. Ukazywany jest ogrom represji stosowanych wobec obywateli, którzy postanowili sprzeciwić się władzy. Opisywane są przypadki morderstw, porwań, gwałtów, tortur i innych z całej palety środków zastraszania i przemocy, z jakich korzysta meksykańskie państwo.

1 lipca 2007 r. nasze miasto odwiedziło dwóch pracowników drukarni Chilavert z Buenos Aires. Podróżują oni od kilku tygodni po całej Europie i opowiadają o swojej walce oraz prezentują album ze zdjęciami z przejętych fabryk, opracowany i wydany przez ich spółdzielnię.

Drukarnia Chilavert jest jednym z ponad 180 zakładów pracy przejętych przez pracowników w Argentynie (głownie Buenos Aires), które zatrudniają ponad 15.000 osób. Fenomen uspołeczniania fabryk na masową skalę rozpoczął się po krachu ekonomicznym w 2001 r. W kwietniu 2002 r. sami drukarze zajęli ją, aby uniknąć wywozu maszyn. Drukarnia została przekazana w ręce pracowników dzięki specjalnej ustawie i do dziś zarządzana jest przez nich w ramach kooperatywy.