W czasie pandemii kryzys sektora opieki ujawnił się ze wzmożona mocą. Niedofinansowanie, niedocenienie i niewidoczność wykonywanej codziennie pracy opiekuńczej uderzyły bezpośrednio w osoby ją wykonujące. Brakowało środków ochronnych w sektorze zdrowia. Pracownice DPS-ów utknęły na oddziałach z powodu infekcji u podopiecznych (o ich walce). Pracownicom żłobków odmawiano wcześniej ustalonych podwyżek.

Niewiele jednak było słychać o problemach osób, które wykonują prace pielęgnacyjno-opiekuńcze w prywatnych gospodarstwach domowych. Poniżej przeczytacie wywiad z jedną z pracownic, zatrudnioną przez organizacje pozarządowe na zlecenie MOPR-u. Mówi o problemach w branży: obciążeniu pracą, braku stabilnych umów o pracę, szkoleń, sprzętu, o przemocy, niskich zarobkach. Zachęca inne osoby do podjęcia wspólnych działań (skontaktuj się: 530 377 534, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.).

Wywiad ukazuje się w kontekście krytyki rozwijanej przez Inicjatywę Pracowniczą, związanej ze skutkami trwających dziesięciolecia cieć w zakresie opieki, szczególnie dotkliwych dla kobiet, w tym migrantek, oraz krytyki patriarchalnego systemu, który kobietom przypisuje rolę opiekunek i dźwigania ciężaru kluczowych prac. W gazecie przygotowanej przez nas z okazji 8 marca opublikowałyśmy Manifest o „pracownicach kluczowych”. Członkinie Inicjatywy Pracowniczej wzięły też udział w debacie „Związki zawodowe w sektorze opieki i ochrony zdrowia: postulaty, strategie, perspektywy”. Czas na kolejne działania. Czas na zmiany!