Sześć komisji OZZ Inicjatywa Pracownicza z Warszawy wydało w tym tygodniu wspólne stanowisko przeciwko tzw. "dekomunizacji" nazw ulic. Sygnatariuszki i sygnatariusze dokumentu zwracają uwagę, że "zarówno całość projektu dekomunizacji jak i wstępna lista nazw przeznaczonych do zmiany [...] mają jeden cel: usunięcie pamięci o radykalnej lewicy społecznej, w tym o działaniach ruchu związkowego."

Pełna treść stanowiska jest dostępna [tutaj].

W niedzielę 27 listopada, Lola Gutierrez, członkini sekcji hiszpańskiego związku zawodowego CGT Barcelona w administracji samorządowej Barcelony, została zatrzymana przez grecką policję. Powodem zatrzymania była pomoc kurdyjskiemu uchodźcy w podróży do Barcelony. 8 grudnia Lola została wypuszczona i wróciła do Barcelony, Za pomoc uchodźcy wciąż grozi jej od 5 do 10 lat więzienia za "pomoc osobie spoza Wspólnoty (Europejskiej) w opuszczeniu kraju". W obronie Loli w całej Europie odbyły się protesty i akcje solidarnościowe, które wsparła także Inicjatywa Pracownicza. Poniżej publikujemy tłumaczenie podziękowań od Loli za międzynarodową solidarność oraz napisane przez nią podsumowanie wydarzeń i dziękujemy wszystkim za udzielone wsparcie.

W związku ze zbliżającą się 80 rocznicą wybuchu Hiszpańskiej Wojny Domowej (17 lipca 1936 r.) prezentujemy wywiad z Maciejem Sanigórskim  i Jeremim Galdamezem – inicjatorami społecznej kampanii „Łapy precz od Dąbrowszczaków”, której celem jest obrona nazwy ulicy Dąbrowszczaków w Warszawie oraz upamiętnienie polskich ochotników walczących w Hiszpanii przeciwko faszyzmowi.

[Strona internetowa kampanii]

Neoliberalna polityka prawicowego rządu Mariano Rajoya po raz kolejny doprowadziła do masowych wystąpień społecznych. Pogarszająca się sytuacja ekonomiczna Hiszpanów, wysokie bezrobocie¹ spowodowane przez rządowy program zwolnień grupowych, nieustające eksmisje oraz cięcia budżetowe skłoniły liczne grupy do podjęcia nowej formy protestu nazwanej „Marszem dla godności”. Inicjatywa zaproponowana została przez Mareas (niezależne grupy zrzeszające osoby walczące m.in. przeciwko prywatyzacji służby zdrowia oraz edukacji, polityce zwolnień grupowych oraz eksmisjom). Wsparły ją także alternatywne związki zawodowe, grupy feministyczne oraz niewielkie lewicowe partie polityczne. Tym razem jako formę protestu wybrano marsze, które po wyruszeniu nawet z najdalszych zakątków kraju (np. prowincji Kadysk), spotkały się 22 marca w na wspólnej demonstracji w Madrycie. W ciągu poprzedzających tygodni przemierzały one kolejne odcinki, mijając miasta położone na drodze do Madrytu i spotykając się z solidarnościowymi pikietami ich mieszkańców, którzy później sami dołączali do wyprawy.

Hiszpanie solidarni przeciw cięciom – relacja ze przebiegu strajku generalnego w Zaragozie.

24 października w Hiszpanii miał miejcie strajk generalny całego sektora edukacji. Najwyższa forma protestu pracowniczego zwołana została przez Zieloną Falę tj. niezależny ruch społeczny w obronie edukacji publicznej oraz poparta przez niemal wszystkie związki zawodowe zrzeszające pracowników szkół i uniwersytetów. Powodem kolejnej już fali strajków, które przelewają się przez Hiszpanię, jest rządowa propozycja reformy systemu oświaty.

W dniach 17-20 października 2013 r. w galicyjskiej miejscowość A Coruña odbył się kongres generalny największego hiszpańskiego anarchosyndykalistycznego związku zawodowego Confederación General del Trabajo (CGT). Obrady kongresu, który stanowi najwyższe ciało decyzyjne związku zgromadziły około 600 reprezentujących ponad 70 tys. pracowników zrzeszonych w ramach konfederacji.

Po dokonaniu wszelkich formalności związanych z akredytacją i przedstawieniem instrukcji wydanych przez poszczególne komisje, zgromadzeni delegaci przystąpili do obrad. Otwierając spotkanie ustępujący sekretarz generalny związku Jacinto Ceacero podsumował ostatnie 4 lata funkcjonowania związku skupiając się przede wszystkim na walkach toczonych przeciw neoliberalnej polityce hiszpańskich władz przedstawianych przez kolejne rządy jako odpowiedź na kryzys ekonomiczny dotykający Hiszpanię. W wystąpieniu inauguracyjnym nie zabrakło również odniesień do rozwijających się w Hiszpanii ruchów protestu przeciwko rzeczonym reformom (z którymi CGT współpracuje od samego początku). Podsumowując swoje wystąpienie sekretarz generalny wyraził również nadzieję, że w dobie korupcji szalejącej w hiszpańskim parlamencie oraz w obliczu porozumień zbiorowych podpisanych przez biurokratyczne związki zawodowe, CGT i jej model organizacyjny oparty na horyzontalnych i kontrolowanych oddolnie strukturach stanowić będzie istotną alternatywę wobec skompromitowanych instytucji państwa i ugodowych związków zawodowych.

W kongresie uczestniczyli także przedstawiciele zaprzyjaźnionych związków zawodowych z całego świata (min. Brazylii, Urugwaju, Francji, Tunezji czy Szwecji), w tym przedstawiciel Inicjatywy Pracowniczej. W trakcie swojego krótkiego wystąpienia nasz delegat przedstawił zgromadzeniu historię IP, nakreślił główne sektory jej aktywności oraz wyraził nadzieję na dalszy rozwój kontaktów międzynarodowych z bardziej doświadczonymi konfederacjami anarchosyndykalistycznymi. W ramach wymiany doświadczeń pod koniec drugiego dnia obrad na sali plenarnej kongresu odbyła się projekcja filmu „Specjalne strefy wyzysku” opowiadającego o strajku zorganizowanym przez Inicjatywę Pracowniczą w Kobierzyckiej Specjalnej Strefie Ekonomicznej. W odpowiedzi na duże zainteresowanie jakie wzbudził dokument, jego kopie zostały rozdystrybuowane między przedstawicieli poszczególnych komisji związkowych z całego kraju oraz reprezentantów innych związków zaproszonych na kongres. Przedstawiciel Inicjatywy Pracowniczej udzielil również wywiadu, który został opublikowany w Gazecie Kongresowej [zobacz Gazetę Kongresową: część 1, część 2]

Trzeciego dnia obrad odbyło się min. spotkanie reprezentantów zaproszonych związków zawodowych oraz przedstawicieli sekretariatu do spraw stosunków międzynarodowych CGT. W trakcie spotkania przedstawiono pokrótce sytuację każdego z zaproszonych związków (w tym min. ciekawą analizę efektów arabskiej wiosny zaprezentowaną przez delegata z Tunezji).

Wieczorem 19 października odbyła się również manifestacja „Konstruując samorządność”, której celem było oraz zaprezentowanie anarchosyndykalizmu jako alternatywnego sposobu organizacji społeczeństwa i walki pracowniczej. W manifestacji uczestniczyło około 700 osób. Czarno-czerwona kolumna przeszła przez miasto wznosząc okrzyki: „Jedność, akcja, samorządność”, „Lud zjednoczony nie potrzebuje partii”, „Nasze cięcie zrobimy gilotyną” czy „Cięcia i reformy tylko dla infantki i jej męża” /przypis 1/. Po zakończeniu manifestacji na pobliskiej plaży odbył się koncert zespołów związanych z środowiskiem anarchistycznym. [Zobacz film z demonstarcji] [Zobacz zdjęcia z demonstracji]

W trakcie trwania kongresu podsumowano i oceniono działania podjęte przez dotychczasowy sekretariat permanentny oraz wybrano skład nowego, który koordynować będzie działania struktur lokalnych i branżowych wchodzących w skład konfederacji przez najbliższe 4 lata /przypis 2/. Podjęto także szereg decyzji min. z zakresu: organizacji stosunków międzynarodowych z innymi organizacjami, dostosowania struktur związku do zmiennej sytuacji na rynku pracy. CGT postanowiła również wprowadzić nowe regulacje i narzędzia w celu wdrażania wewnątrz związku projektu języka nieseksistowskiego. Zgromadzenie zdecydowało również, że związek nie będzie organizował szkoleń subwencjonowanych przez władze, pracodawców i Unię Europejską /przypis 3/.

Wszystkie wspomniane ustalenia wyznaczać będą politykę związku aż do następnego kongresu. Zgromadzenie przyjęło także rezolucje wzywające min: do przestrzegania praw ludności palestyńskiej żyjącej na terenach okupowanych przez Izrael; zaprzestania budowy i użytkowania elektrowni atomowych; korzystania i promocji odnawialnych źródeł energii. Zadeklarowano również poparcie oraz wolę dalszego udziału w platformach społecznych walczących przeciwko neoliberalnej polityce władz Hiszpanii prowadzącej do ograniczenia dostępu i pogorszenia jakości usług publicznych takich jak edukacja czy opieka zdrowotna.

Zobacz zdjęcia z Kongresu

Przypisy:

(1) Infantka Cristina i jej mąż, książę Palma de Mallorca są głównymi protagonistami jednego z największych skandali korupcyjnych ostatnich czasów zarzuca im się również wyłudzenie milionów euro z budżetu państwa. Sprawa w dalszym ciągu badana jest przez prokuraturę, możliwe że o całym procederze wiedział również król.

(2) Zgodnie ze statutem związku kadencja sekretariatu permanentnego trwa 4 lata, jednak  zgodnie z założeniami anarchosyndykalizmu członkowie każdego ciała koordynującego działania związku są odwoływani.

(3) Organizacja tego typu szkoleń stanowi główne źródło finansowania współpracujących z rządem biurokratycznych związków zawodowych, które wyspecjalizowały się w zarabianiu na organizacji tego typu kursów. Jeszcze przed przyjęciem tego ustalenia na poziomie ogólnokrajowym zdecydowana większość związków tworzących konfederację odmawiała uczestniczenia w tego typu procederze.

Publikujemy wywiad przeprowadzony przez jednego z działaczy Inicjatywy Pracowniczej z członkiem największego anarchosyndykalistycznego związku zawodowego w Hiszpanii – Confederación General del Trabajo (CGT). Tematem niniejszego wywiadu była działalność organizacji występujących przeciwko eksmisjom oraz sytuacja mieszkaniowa w Hiszpanii. Wywiad skupia się zarówno na działaniach lokalnych podejmowanych w mieście Alicante (Wspólnota Walcencjańska), jak aktywności antyeksmisyjnej w całym kraju.

Zapraszamy na spotkanie „Oburzeni eksmisjami w Hiszpanii” w najbliższy poniedziałek, 13 maja, w Poznaniu (więcej).

Niniejszy wywiad został przeprowadzony z przedstawicielami hiszpańskiego związku zawodowego Confederacón General del Trabajo (CGT) /przypis 1/ w listopadzie 2012 roku, przy okazji spotkania Czarno-Czerwonej Koordynacji zrzeszającej anarchosyndykalistyczne związki zawodowe z Francji, Grecji, Hiszpanii, Polski, Szwecji i Włoch. Tematem rozmowy były: aktualna sytuacja społecznopolityczna w Hiszpanii, przebieg walk pracowniczych i protestów społecznych oraz strategia działań alternatywnych związków zawodowych w tym kraju.

IP: Ostatnimi czasy w Polsce usłyszeć można sporo o Oburzonych, którzy okupowali place największych hiszpańskich miast. Zacznijmy więc może od pytania dotyczącego tego zjawiska. Jaki jest stosunek CGT do wspomnianego ruchu i na ile działania waszego związku pokrywają się z oczekiwaniami i aktywnościami podejmowanymi przez Oburzonych?

24 kwietnia 2012 r., Laura Gómez, działaczka hiszpańskiej CGT i sekretarz barcelońskiej sekcji tego związku, została aresztowana na ulicy przez funkcjonariuszy Mossos d'Esquadra (katalońskie oddziały policji). Następnego dnia postawiono ją przed sądem pod zarzutami udziału w zamieszkach ulicznych oraz podpalenia i zniszczenia mienia publicznego. CGT uważa zarzuty za bezpodstawne, dodając, że Laura do tej pory nie była notowana przez policję, a jedyne do czego policja może się odwołać to pokojowe działania na rzecz praw pracowniczych w Barcelonie, w których brała udział.

W Hiszpanii szereg bojowych związków zawodowych i organizacji związanych z ruchami społecznymi planuje 29 września 2011 r. przeprowadzić liczne działania mobilizacyjne, które miałyby doprowadzić do strajku generalnego. Wzywają one pracowników, posiadających pracę jak i bezrobotnych, studentów, wszystkich dotkniętych cięciami socjalnymi, ruchy społeczne, uczestników okupacji placów 15 maja i zgromadzeń sąsiedzkich, do podjęcia działań prowadzących do strajku generalnego.