Przemówienie Katarzyny Rakowskiej na obchodach szóstej rocznicy zabójstwa Jolanty Brzeskiej

Jest to dla mnie bardzo ważne wydarzenie.

Znałam osobiście Jolantę Brzeską gdy współdziałałyśmy w ramach Warszawskiego Stowarzyszenia Lokatorów

Gdy umiera bliska osoba, jest to wydarzenie smutne

Gdy zostaje zamordowana osoba bliska – ja czułam strach.

Dzięki Wam wszystkim tu zgromadzonym ten strach przekuł się w gniew. Dzięki naszej solidarności i uporowi ten strach przekuł się w siłę.

Jest to dla mnie wydarzenie symboliczne.

Wiedzieliśmy że nic nie wróci życia Jolancie Brzeskiej.

Ale dzięki takim wydarzeniom jak to - odzyskujemy po trosze, po kawałku, dzień po dniu to miasto

Wiemy, żeby nie odpuszczać, nie dać się zastraszyć

Jestem obecnie związana z Inicjatywą Pracowniczą - związkiem zawodowym w którym wiemy, że wyzysk nie kończy się w miejscu pracy, że kapitaliści próbują nas zniewolić, a gdy stawiamy opór - zniszczyć, także za murami fabryk, szkół, biur i sklepów w których pracujemy, także gdy walczymy o dach nad głową. Wiemy że państwo i władze miejskie współpracują z kapitalistami w przejmowaniu naszych mieszkań, w dociskaniu nam pasa i w ukrywaniu morderców.

Stojąc tu, na skwerze im. Jolanty Brzeskiej, widząc tyle znajomych i nieznajomych osób, które przez te wszystkie lata się nie poddały, walczą o prawdę w sprawie śmierci Joli oraz walczą o dach nad głową i godne warunki życia dla nas wszystkich, wiem

że wszystkich nas nie wyrzucicie z pracy

że wszystkich nas nie zmusicie do wyjazdu

że wszystkich nas nie złamiecie

Wiem, że wszystkich nas nie spalicie!

A po nas przyjdą następne!

Solidarność naszą bronią!