Ogólnopolski Związek Zawodowy Inicjatywa Pracownicza zwraca się z apelem do wszystkich organizacji związkowych działających w administracji publicznej oraz sferze budżetowej o podjęcie wspólnych działań przeciwko planowanej przez rząd polityce cięć. Zapowiedzi redukcji etatów i pensji oraz zamrożenia płac i zawieszenia funduszu nagród w służbie cywilnej, w naszej opinii powinny spotkać się ze zdecydowanym sprzeciwem ruchu związkowego – niezależnie od afiliacji organizacyjnej. Dlatego też apelujemy o rozpoczęcie wspólnej, międzyzwiązkowej dyskusji na temat koordynacji protestów we wszystkich instytucjach, które mogą zostać dotknięte polityką cięć.

Struktury związkowe zainteresowane współpracą prosimy o kontakt [Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.]

Powyższą informację Avon zamieścił na swojej stronie. Informacja ta jednak jest w dużej części nieprawdziwa – chyba, że 12 godzinne okresy pracy przy temperaturach przekraczających 30 stopni są dla bezpieczeństwa pracowników. Pracownicy Avon Distribution od 12.06 do 15.06 pracowali tak zwane dwunastki. Potem niedziela była dla chętnych (inaczej całkowicie pracodawca łamałby przepisy). Kolejne trzy dni pracodawca męczył swoich pracowników rozdając im nakazy pracy, oraz groził naganami za niepozostanie w pracy na kolejne dwunastki. Dzień 21.06.2019 przelał już zupełnie czarę goryczy, gdy Avon zażądał od pracowników zmiany kolejnej obecności na nadgodzinach. Niemal wszyscy pracownicy zmiany odmówili i solidarnie wyszli do domu. Wielu pracowników uzasadniało odejście od pracy, poza wyżej wskazanymi powodami, także swoją sytuacją rodzinną. Pracownicy pracując przez wiele dni pod rząd 12 godzin dziennie zaniedbują swoje rodziny. Pracownicy żądają od pracodawcy prawdomówności, przywrócenia im ośmiogodzinnego czasu pracy, który normalnie funkcjonował w poprzednim roku, oraz dobrowolnych godzin nadliczbowych które też funkcjonowały w minionym roku, zamiast nadgodzin narzucanych pod groźbą represji. Jeśli pracodawca nie spełni powyższych postulatów, nie zmniejszy presji i nie poprawi warunków naszej pracy, powinien liczyć się z ryzykiem kolejnych opóźnień w realizacji zamówień. Nasz związek zawodowy rozważa wejście w spór zbiorowy w zakresie warunków pracy w Avon. Zaznaczamy także, że jeśli zajdzie taka konieczność podejmiemy niezbędne kroki prawne w obronie pracowników, którzy w piątek opuścili stanowiska pracy.

Aktualizacja: niemal wszyscy pracownicy drugiej zmiany także odmówili pracy.

Międzyzakładowa Komisja OZZ Inicjatywa Pracownicza przy AVON

Komentarz prawny: 

Prawo pracowników do czasu wolnego od pracy jest jednym z
podstawowych praw socjalnych. Gwarantuje je art. 66 ust. 2 Konstytucji RP. Jest to
także jedna z podstawowych zasad prawa pracy (art. 14 Kodeksu pracy). Na
zasadzie wyjątku od tej zasady pracodawca w szczególnych sytuacjach określonych
w art. 151 § 1 Kodeksu pracy, może organizować pracę w godzinach
nadliczbowych. Dotyczy to wyłącznie prowadzenia akcji ratowniczej oraz
„szczególnych potrzeb pracodawcy”. Wyjątki trzeba interpretować ściśle. Dlatego
nie można „szczególnej potrzebie pracodawcy” nadawać zbyt szerokiego znaczenia.
Pracodawca, który często organizuje pracę w godzinach nadliczbowych
pokazuje, iż nie potrafi organizować pracy sposób zapewniający pełne
wykorzystanie czasu pracy. Jest to tymczasem jeden z jego podstawowych
obowiązków (art. 94 pkt 2 Kodeksu pracy).

Oczywiście pracownik organizując swój czas wolny musi uwzględniać
dobro zakładu pracy (art. 100 § 2 pkt 4 k.p.). Stąd też musi on liczyć się z
wezwaniem pracodawcy do wykonywania pracy w godzinach nadliczbowych.
Obowiązki wynikające z uczestnictwa we wspólnocie zakładu pracy
powinny być jednak równoważone z innymi zobowiązaniami pracowników.
Wszakże ich życie nie ogranicza się wyłącznie do wykonywania pracy. Mają oni
swoje zobowiązania względem członków rodzin. Czasem nabierają one wymiaru
prawnego jak opieka nad dziećmi czy obowiązki małżeńskie (art. 23 czy art. 128
Kodeksu rodzinnego czy opiekuńczego), innym razem wynikają z zasad współżycia
społecznego. Pracodawca organizując pracę w godzinach nadliczbowych musi brać
to pod uwagę.

Piotr Krzyżaniak
Dział Prawny
OZZ Inicjatywa Pracownicza

Prezydencie Poznania! Jest Pan z pracownicami szkół czy przeciwko nim?
Oświadczenie pracowników samorządowych z Poznania zrzeszonych w OZZIP

Jako poznańscy pracownicy samorządowi zrzeszeni w związku zawodowym Inicjatywa
Pracownicza wyrażamy oburzenie wobec coraz śmielszych oświadczeń prezydenta Jacka
Jaśkowiaka, o wycofaniu się z wypłacenia pensji poznańskim pracownikom szkól biorącym
udział w strajku.
Nasze komisje od lat walczą o wyższe płace i polepszenie warunków pracy panujących w
Poznańskich instytucjach samorządowych. Organizujemy protesty, prowadzimy rozmowy z
miejskimi urzędnikami i politykami, tworzymy szerszy ruch na rzecz poprawy sytuacji
pracowników sektora publicznego. Z naszej wieloletniej praktyki działania wynika, że tylko
ciągła presja ze strony pracowników może zmusić samorządowców do zaprzestania polityki
cięć i zaciskania pasa. Podstawą tej presji są silne grupy pracownicze działające w zakładach.
Jesteśmy więc pod wrażeniem działalności nauczycieli i personelu technicznego szkół
zrzeszonych w poznańskim Międzyszkolnym Komitecie Strajkowym. Dzięki ich
skoordynowanym działaniom z ostatnich dni polepszenie bytu pracowników szkół jest na
wyciągnięcie ręki.

W związku z tym prezydent Poznania zmienił swój front i od kilku dni dąży do złamania strajku
w szkołach. Pełniąc obowiązki prezydenta i zasiadając w zarządach spółek miejskich, sam
zarabia kilka razy więcej, niż pracownicy szkól, żłobków, instytucji kultury itd. Równocześnie
nakłania nauczycieli, aby zadowolili się obecnymi, niemal głodowymi, płacami. Dzięki czyjej
pracy to miasto i kraj funkcjonują? Dzięki prezesom spółek, czy może dzięki politykom? Obecny
strajk pokazał, że gdy szkoły przestają działać, to kraj jest sparaliżowany. Jaśkowiak zdaje
sobie z tego sprawę i poprzez wycofanie się z pierwotnych deklaracji wypłacania wynagrodzeń,
stara się brać nauczycieli głodem, aby złamać ich siłę i zmusić ich do zakończenia protestów.
Jednocześnie cały czas twierdzi, że jest obrońcą demokracji. Panie prezydencie Jaśkowiak,
prawdziwa demokracja nie zaistnieje w kraju, którego gospodarka opiera się na niskich płacach
i w którym politycy dławią protesty pracownicze.
O ile politycy utrzymują swoją władzę za pomocą oszustw i wywoływania podziałów wśród
pracowników, o tyle podstawą naszej siły jest pracownicza solidarność. Stanowczo żądamy od
prezydenta Jacka Jaśkowiaka, aby wypłacił pensje za okres trwającego strajku nauczycieli
zgodnie ze swoimi wcześniejszymi obietnicami.

Komisja Międzyzakładowa OZZ Inicjatywa Pracownicza przy Zespołach Żłobków w Poznaniu
Komisja Międzyzakładowa przy Teatrze Ósmego Dnia

6 lutego rzeczniczka prasowa Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego przekazała informację o braku sprzeciwu Ministra na powołanie dyrektora Galerii Sztuki Współczesnej „Bunkier Sztuki” w Krakowie bez przeprowadzania konkursu. Zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami Prezydent Miasta Krakowa prof. Jacek Majchrowski proponuje objęcie tego stanowiska przez Panią Marię Annę Potocką, dyrektor Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w Krakowie.

Z uwagi na akcję organizowaną przez naszych kolegów i koleżanki z Międzyzakładowego Związku Zawodowego Pracowników „Zjednoczeni” w Elbest sp. z o.o. zapraszamy na konferencję prasową, która odbędzie się w środę 6 grudnia o godz. 12:00 pod głównym wejściem do Urzędu Marszałkowskiego w Łodzi (Aleja marszałka Józefa Piłsudskiego nr 8). Szczegółowe informacje na końcu tekstu.

9 maja OGÓLNOPOLSKI DZIEŃ PROTESTÓW W SPRAWIE PODWYŻSZENIA PŁACY MINIMALNEJ do 2800 zł

Protesty odbędą się:

Katowice,
okolice ul. Stawowej, godz. 14:00

Bydgoszcz,
Plac Wolności w pobliżu McDonald'sa, godz. 12:00

Lublin,
ul. Królewska 2 pod siedzibą PO, godz. 11:00

Wrocław,
Rynek pod Pręgierzem, godz. 12:00 (tel. 503 177 889)

Poznań,
ul. 27 grudnia przy Okrąglaku w pobliżu McDonald'sa, godz. 13:00

Warszawa,
pod Ministerstwem Pracy i Polityki Społecznej, godz. 13:00 (tel. 530 377 534)

Zielona Góra,
al. Niepodległości obok Teatru Lubuskiego, godz. 11:00

Koalicja: Wolny Związek Zawodowy Sierpień 80, Ogólnopolski Związek Zawodowy Inicjatywa Pracownicza, Partia Zieloni, Polska Partia Pracy

https://www.facebook.com/chcemywiecejzarabiac?ref=hl

Chcemy więcej zarabiać!

Dziś płaca minimalna w Polsce wynosi 1750 zł brutto i jest to około 1286 zł na rękę. Nie pozwala to, na godne życie – na pokrycie podstawowych kosztów: jak mieszkanie, jedzenie, rachunki, transport czy leki. A przecież nasze życie powinno być czymś więcej niż tylko spaniem, pożywianiem się i pracą najemną!

Zarobki w Polsce są upokarzająco niskie. Realna wartość naszych płac maleje od 15 lat. Wzrastają natomiast nasze wydatki, w tym na dostęp do podstawowych usług publicznych. Pracodawcy korzystają z trudnej sytuacji na rynku pracy, by płacić nam jak najmniej, niezależnie od zysków, jakie przynosi im nasza praca. Wiedząc, że często nie mamy innego wyboru dyktują nam nieuczciwe warunki zatrudnienia i reagują agresją, gdy domagamy się więcej. Płacenie głodowych stawek, lub nie płacenie w ogóle, jest jedynym pomysłem na biznes wielu tak zwanych przedsiębiorców. Ich majątki rosną, podczas gdy my żyjemy w biedzie. Dla przykładu prezes banku PKO BP zarabia dziennie 8,5 tys. zł. Nie możemy dalej na to pozwalać!

Jeżeli nie możemy utrzymać się z własnej pracy, co nam pozostaje? Więcej pracy – 12, 16 godzin na dobę? Kradzież? Żebractwo? Imigracja? Niskie zarobki są obrazą dla wszystkich, którzy próbują uczciwie pracować zamiast uprawiać spekulacje finansowe lub czerpać dochody z zajmowania fikcyjnych stanowisk. Na to także nie możemy dalej pozwolić!

Przeciwnicy podwyższenia płacy minimalnej (elity polityczne i biznesowe) utrzymują, że powoduje ona wzrost bezrobocia i jest szkodliwa dla gospodarki. Swoje przekonania popierają wyłącznie abstrakcyjnymi modelami, które w żaden sposób nie uwzględniają faktycznej sytuacji. W krajach, gdzie wprowadzono lub podniesiono płacę minimalną nie zaobserwowano żadnych negatywnych gospodarczo konsekwencji, a zwłaszcza dla samych pracownic i pracowników. W Polsce dotychczasowe podwyżki płacy minimalnej również nie doprowadziły do widocznego wzrostu bezrobocia. Jedyną przewidywalną konsekwencją podniesienie płacy minimalnej jest wzrost zarobków pracowników i pracownic. Podwyższenia zarobków pracowniczych zawsze najbardziej obawiają się ci, których wysokie zyski zależą od naszych niskich pensji.

Nie chcemy, żeby Polska stała się krajem pół-darmowej siły roboczej, gdzie kapitaliści z całego świata przybywają w poszukiwaniu tanich i posłusznych pracowników i pracownic dla swoich wielomiliardowych przedsięwzięć. To nie jest dobra droga rozwoju. Nie chcemy, aby bogactwo jednych budowane było na ubóstwie wszystkich pozostałych. Nie chcemy żyć w kraju, gdzie dobrze jest tylko prezesom i właścicielom korporacji. Gdzie kapitał bierze wszystko a nam zostawia tylko tyle, byśmy nie pomarli z głodu zbyt wcześnie.

Na całym świecie ludzie walczą o lepsze zarobki. W Stanach Zjednoczonych pracownicy i pracownice supermarketów i barów z fastfoodami organizują się i walczą o podniesienie płacy minimalnej. W Chinach robotnicy i robotnice organizują protesty w fabrykach pomimo brutalnych represji. Czujemy się częścią tego światowego ruchu. Tam, gdzie jest opresja, jest też i opór.

Nie chcemy być niewolnikami. Zmieńmy to! Zażądajmy razem podniesienia płacy minimalnej do 2800 zł brutto i 15 złotych minimalnej pensji na godzinę!