Na początku listopada 2016 r. setki pracowników agencyjnych w chińsko-niemieckiej spółce FAW-Volkswagen produkującej samochody w mieście Changchun złożyło skargę do Chińskiej Federacji Związków Zawodowych (ACFTU), domagając się jednakowej płacy za taką samą pracę. Niektórzy z nich, wynajęci przez agencje pośrednictwa pracy w imieniu FAW-Volkswagena, pracują w firmie od ponad dziesięciu lat i informują, że otrzymują tylko połowę tego, co pracownicy bezpośrednio zatrudnieni.

Początkowo panował optymizm, że spór może zostać skutecznie rozwiązany. Pracownicy wybrali trzech przedstawicieli, Fu Tianbo, Ai Zhenyu i Wang Shuai, którzy zaangażowali się w negocjacje zbiorowe z zarządem. Pracodawcy, czyli FAW-Volkswagen i agencje pracy, byli gotowi usiąść przy stole negocjacyjnym, tak jak i miejska federacja związków zawodowych z Changchun wraz z lokalnymi przedstawicielami związków zawodowych działających w strefie przemysłowej. 

Jednakże po upływie roku 3000 pracowników agencyjnych wciąż czeka na spełnienie ich żądań, a ich kolega i przedstawiciel pracowników Fu Tianbo stanął przed sądem za „zgromadzenie tłumu zakłócającego porządek publiczny”. Firma macierzysta, Grupa Volkswagen, zdecydowała się odwrócić wzrok. 

Spór zbiorowy, który mógł zostać rozwiązany na drodze rokowań, zamienił się teraz w sprawę karną, a oficjalny związek zawodowy zmarnował szansę na wykonanie swojej pracy, czyli autentycznego reprezentowania pracowników.  

Pracownicy agencji FAW-Volkswagen rozpoczęli kampanię na rzecz równej płacy za taką samą pracę pod koniec 2016 r., kiedy upłynął dwuletni okres przejściowy na dostosowanie się do chińskich przepisów przejściowych regulujących pracę agencyjną z 2014 r. Volkswagen wciąż jednak nie dokonał zmian wymaganych prawem w celu ścisłego ograniczenia wykorzystania pracowników agencyjnych. 

W mediach społecznościowych pracownicy twierdzili, że FAW-Volkswagen łamie chińskie prawo, a także przyjęte przez firmę ogólne zasady traktowania swoich pracowników. Odrobili swoją pracę domową i wskazali, w jaki sposób firma naruszyła pewne artykuły chińskiego prawa pracy: 

Artykuł 63 stanowi, że „pracownicy agencji mają prawo do otrzymania takiej samej płacy, jaką otrzymują pracownicy zatrudnieni bezpośrednio do tej samej pracy”, a artykuł 66 stanowi, że praca tymczasowa powinna być jedynie uzupełniająca i „ma zastosowanie wyłącznie do tymczasowych, pomocniczych pracowników”. 

Niektórzy z pracowników agencji, tacy jak Fu Tianbo, od ponad dekady zajmują kluczowe stanowiska produkcyjne, takie jak lutowanie. 

Poza różnicą w wysokości płacy pracownicy agencji twierdzą, że często podlegają surowszym działaniom dyscyplinarnym, nie korzystają z tego samego pakietu ubezpieczeń zdrowotnych, nie otrzymują wynagrodzenia za nadgodziny i nie otrzymują żadnych dodatków. Wraz ze szczegółową listą naruszeń prawnych Fu Tianbo opublikował żądania dla swoich kolegów: 1,3 miliona juanów jako rekompensatę za lata nierównej płacy i podpisanie formalnych umów o pracę z FAW-Volkswagen. 

Międzynarodowe media, zwłaszcza niemieckie, opisały tę historię i pomogły wywrzeć presję na Volkswagenia. Pracownicy przywołali Kartę Pracy tymczasowej niemieckiej firmy z 2012 r. i podkreślili, że firma nie przestrzega zobowiązania do równego wynagrodzenia dla pracowników tymczasowych, włączenia ich do grupy pracowników zatrudnionych na stałe po upływie określonej liczby umów tymczasowych i ograniczenia odsetka pracowników tymczasowych. 

Pracownicy i związkowcy wzięli udział w dwóch rundach negocjacyjnych z zarządem. Złożyli również sprawę do komisji arbitrażowej w Changchun, a później podali pracodawcę do sądu. Niestety negocjacje nie przyniosły żadnych pozytywnych rezultatów, wniosek arbitrażowy został zignorowany, a proces sądowy utknął w martwym punkcie. Co gorsza, protestujący spotkali się z nękaniem przez policję, a w maju 2017 r. ich przedstawiciele zostali aresztowani. Rok po rozpoczęciu kampanii ich obecność w mediach społecznościowych została wymazana przez chińską cenzurę internetową. 

Pracownicy nie byli jednak osamotnieni w walce o sprawiedliwe traktowanie: otrzymali wyrazy wsparcia od niemieckiego związku zawodowego IGMetall, francuskich związków CGT i FO oraz od małej, ale bardzo aktywnej grupy protestujących podczas szczytu G20 w Hamburgu. 

Wezwali również publicznie i bezpośrednio Volkswagen Group i radę pracowniczą Volkswagena w Niemczech do przyjrzenia się naruszeniom w Changchun i wpłynięcia na uwolnienie ich kolegi i przedstawiciela Fu Tianbo. W dwujęzycznym piśmie pracownicy podkreślali, że: „praktyki FAW-Volkswagena nie tylko łamią chińskie prawo, ale dyskryminacja pracowników agencyjnych narusza zasady i praktyki ujęte w Globalnej Ramowej Karcie (GFA) dotyczącej Pracy Tymczasowej w Grupie Volkswagen”.

W odpowiedzi udzielonej 7 sierpnia Grupa Volkswagen, która podobno uzyskuje 49 procent swoich globalnych zysków brutto na chińskim rynku motoryzacyjnym, stwierdziła, że „podwykonawcy są opłacani zgodnie z tym samym systemem, który jest wykorzystywany dla podstawowej siły roboczej” i że firma „dokłada wszelkich starań, aby znaleźć rozwiązanie możliwe do zaakceptowania przez obie strony”. 

Sami pracownicy twierdzą, że nie ma żadnych dowodów na to, aby Grupa Volkswagena podjęła jakiekolwiek działania w celu rozwiązania sporu i podjęcia wzajemnie akceptowalnych ustaleń. Co więcej, brak uznania, że przedstawiciel pracowników znalazł się w areszcie wskutek korzystania z prawa do reprezentowania kolegów, rażąco przeczy zobowiązaniu firmy do uznawania roli przedstawicieli załogi i do tego, by„wspólnie otwarcie działać w duchu konstruktywnego i kooperacyjnego zarządzania konfliktem” w celu sprostania żądaniom pracowników. 

Trzy tygodnie później Volkswagen wykonał jeszcze większy krok wstecz: 25 sierpnia firma stwierdziła, że ma tylko mniejszościowy udział w spółce w Changchun, a tym samym ponosi ograniczoną odpowiedzialność w sporze. Tym samym jedynie zachęciła pracowników do przekazania sprawy właściwym organom w Chinach. 

Wciąż jednak istnieje szansa dla pracowników i dla oficjalnego związku zawodowego na odzyskanie legitymacji i zdobycie zaufania pracowników agencyjnych. Pomimo nieudanej interwencji i nieudanych rund rokowań, lokalny związek zawodowy może wciąż wykorzystać swoje znaczne zasoby instytucjonalne, by zapewnić prawną pomoc uwięzionemu przedstawicielowi pracowników Fu Tianbo i utorować drogę do jego wcześniejszego zwolnienia. W ten sposób zwrócono by uwagę na sedno sprawy: spór pracowniczy, a nie sprawę karną. 

W tym samym czasie działacze z Changchun mogliby wziąć przykład z działań Federacji Związków Zawodowych Shenzhen podczas kampanii pracowników Walmarta przeciwko elastycznym godzinom pracy i zająć stanowisko na rzecz pracowników w FAW-Volkswagen. Federacja Changchun powinna porzucić swoją odrębną, neutralną pozycję, zbliżyć się do około 3000 pracowników agencyjnych i uważnie wysłuchać ich żądań oraz doprowadzić do nowej rundy negocjacji zbiorowych. 

W międzyczasie pracownicy agencyjni wciąż czekają na ponowne spotkanie ze swoim kolegą Fu Tianbo. W usuniętym poście w mediach społecznościowych w lipcu jeden z pracowników napisał: 

„Niech brat Tianbo wie, że wszyscy czekamy na jego uwolnienie, niech wie, że odczuwamy jego ból. Stoimy razem solidarnie, bez względu na to, jak długo razem pracowaliśmy. Nasza kolektywna walka, ofiara osobista Brata Tianbo, nie pójdzie na marne. Ostatecznie możemy nie uzyskać wszystkiego, o co walczymy, ale nigdy nie będziemy żałować, że walczyliśmy razem!”.

Źródło

http://www.clb.org.hk/content/one-year-struggle-continues-volkswagen-workers-changchun

W Volkswagen Poznań pracownicy domagają się podwyżek. Głównym żądaniem jest 1000 zł do pensji zasadniczej. Inicjatywa Pracownicza od wczoraj rozdaje w zakładach ulotki z obliczeniami uzasadniającymi aktualne żądania płacowe.

Treść ulotki:

Zaczęło się w czerwcu w Bratysławie. Po pół roku negocjacji pracownicy słowackiego VW zrozumieli, że rozmowy nic nie dają – wyszli na strajk i wygrali. Oczywiście VW i ci, którzy mówią jego głosem, twierdzą, że ten strajk nie miał sensu, że lepiej harować jak wół i czekać aż się zarząd nad nami zlituje. Słyszymy to od lat i nic się nie zmienia. Prawda jest taka, że zarząd nigdy się nad nami nie zlituje, a my, zamiast czekać, powinniśmy latem dołączyć do Słowaków. Tak czy inaczej, latem założyliśmy Inicjatywę Pracowniczą. Nie po to, żeby czekać, tylko żeby naciskać na tych, którzy mówią, że mamy siedzieć cicho. Jeszcze latem nikt sobie nie wyobrażał, że sytuacja w zakładzie może się zmienić. W międzyczasie 30 sierpnia w Portugalii pracownicy VW zatrzymali fabrykę na jeden dzień – też mieli już dosyć czekania.

Obecnie toczą się negocjacje. Zarząd uwielbia, kiedy pracownicy, zamiast działać, czekają aż „góra” coś wynegocjuje. Dopóki produkcja idzie na pełną parę, zyski rosną, a płace stoją w miejscu, to negocjacje mogą trwać w nieskończoność i wszystko gra. Dwa tygodnie temu pokazaliśmy, co myślimy o ich negocjacjach. Kiedy zarząd na spotkaniach z załogą przekonywał o swojej ciężkiej sytuacji, to załoga go wygwizdała albo wyszła, nie słuchając, co ma do powiedzenia. Chcieli negocjacji, to je mają! Nasza reakcja sprzed dwóch tygodni jak na razie była najmocniejszym argumentem w„dialogu”, który dotychczas nic nie przynosi. Po co się kurczowo trzymać„dialogu”, jeżeli najmocniejsze argumenty mamy na halach? Więcej zyskamy współpracując razem ze sobą na halach, niż wysłuchując kolejnych komunikatów z bezowocnych negocjacji. Ich jedynym efektem jest to, że od lat harujemy za grosze.

Dopóki nie zobaczą, że potrafimy walczyć, to wciąż będą nam wmawiać, że zarabiamy za dużo i pracujemy za mało. Jeżeli chcą wprowadzić dodatkowe zmiany, tak jak jest w Niemczech, to niech dadzą nam takie same płace i świadczenia. Jeżeli zmuszają nas do wyrabiania nadgodzin, to możemy wspólnie ich odmawiać. Z dnia na dzień sytuacja staje się coraz bardziej napięta. Musimy mieć świadomość, że obecnie kroczymy w stronę strajku. Sama Solidarność zapowiada rozpoczęcie sporu zbiorowego. Pod tym względem będziemy razem i jak będzie trzeba, to Inicjatywa Pracownicza również wejdzie w spór zbiorowy. Wszyscy widzimy, że nic nie robiąc, nic nie zyskamy.

Czy wiesz, że zgodnie z obecnym porozumieniem na lata 2015-17:

* Rocznie tylko 20% załogi uzyskuje przeszeregowanie. Znaczy to, że pracownik średnio co 5 lat awansuje o jedną grupę wyżej. Czyli przejście z podstawowej grupy 3G do grupy 5C (łącznie 11 podgrup) trwa średnio 55 lat.

* W 2015 r. wzrost płac w VW wynosił jedynie 1,5 proc. / średni wzrost płac w gospodarce wynosił 3,3 %. 
   W 2016 r. wzrost płac w VW wynosił 2 proc. / średni wzrost płac w gospodarce wynosił 4 %. 
   W 2017 r. wzrost płac w VW wynosił 2 proc. / spodzie- wany średni wzrost płac w gospodarce wynosi 5 %. 
   Wzrost płac w VW jest o ponad połowę niższy od średniego wzrostu płac w gospodarce. Znaczy to, że VW zaniża średni poziom płac w Polsce.

* Wysokość dodatków i premii naliczana jest na podstawie wynagrodzenia zasadniczego. W sytuacji, kiedy jest ono niskie, to również premie i dodatki są niskie. Premie i dodatki mają znaczącą wysokość jedynie w odniesieniu do wysokich grup zaszeregowania.

Gdy koncern zyskuje my tracimy

W 2016 r. obroty VW wzrosły o 4 mld euro, osiągając 217,3 mld euro. Równocześnie sama sprzedała najwięcej aut na świecie - 10,3 mln, a jej zysk wzrósł o 14 % i wyniósł 14,6 mld euro. Jednym słowem sama bije rekordy pod względem obrotów, sprzedaży i zysków, ale nie pod względem wysokości płac. W związku z dobrymi wynikami szef Volkswagena ogłosił niedawno zwiększenie udziałów w zyskach dla akcjonariuszy, zapowiadając jednocześnie, iż firma będzie robić wszystko, aby pracować jeszcze szybciej i wydajniej. Pomimo tego wciąż wmawia się nam, że to my chcemy za dużo. Tymczasem zarząd i akcjonariusze zgarniają fortuny, o których żadnemu z szeregowych pracowników się nie śniło. To my pracujemy, żeby oni mogli korzystać z życia w luksusie.

Wciąż zmuszają nas do szybszej pracy, co nie raz powoduje łamanie zasad BHP, dodają kolejne zmiany, zmuszają do wykonywania „dobrowolnych” nadgodzin. Kiedy wybuchła afera spalinowa ci, którzy byli za nią odpowiedzialni, zdobyli miękkie lądowanie. Teraz my musimy naprawiać, to co oni zepsuli, a jeżeli coś idzie nie tak, to szybko lądujemy na twardym bruku, bez żadnej pomocy. W obliczu takiej sytuacji mówimy krótko: Panie i Panowie z zarządu VW, nie będziemy dłużej płacić za Wasz kryzys.

Zbliża się koniec roku. Dla wielu z nas oznacza to początek bardzo intensywnego okresu: dodatkowych godzin pracy, szybszego tempa, mniejszej ilości czasu na regenerację. Zwiększenie intensywności pracy może też oznaczać wzrost konfliktów między pracownikami a szefostwem. Jednym z zakładów, które w przedświątecznym okresie zwracają na siebie szczególną uwagę jest Amazon. Poniżej publikujemy wywiad z pracownicą Amazona, streszczający co w przeciągu roku działo się w magazynach.

***

Praca w Amazonie to codzienne doświadczenie bardzo daleko posuniętej kontroli. Zliczana jest każda minuta, kiedy nie wykonywałeś pracy widocznej dla systemu informatycznego.

W cieniu prób przejęcia kontroli nad systemem sądownictwa i ataków na organizacje pozarządowe, Prawo i Sprawiedliwość stopniowo próbuje podporządkować sobie także ruch związkowy. W tym celu z jednej strony dąży do ograniczenia uprawnień mniejszych związków zawodowych, a z drugiej zacieśnia kontakty z NSZZ Solidarność marginalizując inne centrale. Celem tych działań jest ograniczenie do minimum jakiejkolwiek aktywności społecznej niezależnej od rządu i spacyfikowanie wszelkich potencjalnych źródeł krytyki aktualnej władzy. 

Wzorem XX-wiecznych ruchów faszystowskich, PiS wyraźnie dąży do stworzenia korporacyjnego modelu stosunków pracy, w którym de facto istnieje tylko jeden związek zawodowy, ściśle zintegrowany z aparatem państwowym i partyjnym. Ponieważ w XXI w. w Europie takiego stanu rzeczy nie da się osiągnąć po prostu metodami dyktatorskimi, korporacjonizm budowany jest przez serię pozornie drobnych zmian prawnych podważających pluralizm związkowy.

W środę 8 marca w całej Polsce odbędą się protesty, demonstracje, akcje bezpośrednie i strajki w ramach mobilizacji „Międzynarodowy Strajk Kobiet”. Strajk jest kontynuacją protestów z października 2016 r., kiedy to masowy opór kobiet zmusił PiS do odrzucenia projektu całkowitego zakazu aborcji. Na przestrzeni ostatnich 6 miesięcy podobne mobilizacje odbyły się także w Korei Południowej, Włoszech, Argentynie i USA. 8 marca – z okazji Międzynarodowego Dnia Kobiet – w ponad 40 krajach na całym świecie kobiety ponownie wyjdą na ulice aby zaprotestować przeciwko przemocy, ograniczaniu praw reprodukcyjnych (dostępu do antykoncepcji, aborcji, edukacji seksualnej oraz opieki nad dziećmi) oraz nierównościom na rynku pracy i dyskryminacji.

Polskie prawo na wiele sposobów utrudnia zorganizowanie legalnej akcji strajkowej – w odróżnieniu np. od Szwecji nie mamy możliwości wzięcia udziału w strajku o charakterze politycznym przeciwko polityce władz państwowych. Zgodnie z Ustawą o rozwiązywaniu sporów zbiorowych, pracownicy i pracownice mogą zbiorowo odmówić pracy tylko jeżeli w ich zakładzie pracy związek zawodowy wszedł w spór zbiorowy z pracodawcą i spełnił szereg wymagań (m.in.: odbył rokowania i mediacje z pracodawcą, zorganizował referendum w którym wzięła udział co najmniej połowa wszystkich pracowników i pracownic oraz ogłosił strajk na 5 dni przed jego rozpoczęciem). Te restrykcje sprawiają, że bardzo trudno w polskich warunkach zorganizować „klasyczny” strajk. Dlatego Inicjatywa Pracownicza zachęca wszystkie pracownice i pracowników do korzystania z innych sposobów zorganizowanej odmowy pracy: wzięcia urlopu na żądanie, skorzystania ze zwolnienia z pracy w celu opieki nad dzieckiem, oddania krwi, korzystania z godzin związkowych oraz symbolicznego protestu podczas pracy.

Celem poradnika "Międzynarodowy Strajk Kobiet 2017 - jak możesz wziąć w nim udział?" jest przybliżenie czytelniczkom i czytelnikom legalnych sposobów na wzięcie udziału w Międzynarodowym Strajku Kobiet.

W środę 8 marca w całej Polsce odbędą się protesty, demonstracje, akcje bezpośrednie i strajki w ramach mobilizacji „Międzynarodowy Strajk Kobiet”. Strajk jest kontynuacją protestów z października 2016 r., kiedy to masowy opór kobiet zmusił PiS do odrzucenia projektu całkowitego zakazu aborcji. Na przestrzeni ostatnich 6 miesięcy podobne mobilizacje odbyły się także w Korei Południowej, Włoszech, Argentynie i USA. 8 marca – z okazji Międzynarodowego Dnia Kobiet – w ponad 40 krajach na całym świecie kobiety ponownie wyjdą na ulice aby zaprotestować przeciwko przemocy, ograniczaniu praw reprodukcyjnych (dostępu do antykoncepcji, aborcji, edukacji seksualnej oraz opieki nad dziećmi) oraz nierównościom na rynku pracy i dyskryminacji.

Polskie prawo na wiele sposobów utrudnia zorganizowanie legalnej akcji strajkowej – w odróżnieniu np. od Szwecji nie mamy możliwości wzięcia udziału w strajku o charakterze politycznym przeciwko polityce władz państwowych. Zgodnie z Ustawą o rozwiązywaniu sporów zbiorowych, pracownicy i pracownice mogą zbiorowo odmówić pracy tylko jeżeli w ich zakładzie pracy związek zawodowy wszedł w spór zbiorowy z pracodawcą i spełnił szereg wymagań (m.in.: odbył rokowania i mediacje z pracodawcą, zorganizował referendum w którym wzięła udział co najmniej połowa wszystkich pracowników i pracownic oraz ogłosił strajk na 5 dni przed jego rozpoczęciem). Te restrykcje sprawiają, że bardzo trudno w polskich warunkach zorganizować „klasyczny” strajk. Dlatego Inicjatywa Pracownicza zachęca wszystkie pracownice i pracowników do korzystania z innych sposobów zorganizowanej odmowy pracy: wzięcia urlopu na żądanie, skorzystania ze zwolnienia z pracy w celu opieki nad dzieckiem, oddania krwi, korzystania z godzin związkowych oraz symbolicznego protestu podczas pracy.

W niedzielę 5 marca w całym kraju odbędą się demonstracje feministyczne przeciwko przemocy władzy. Trzy dni później – w środę 8 marca – w ponad 40 państwach na całym świecie organizowany jest Międzynarodowy Strajk Kobiet. Inicjatywa Pracownicza wspiera obie te mobilizacje. Zachęcamy wszystkie członkinie i członków związku do aktywnego udziału w protestach w obronie praw kobiet. Poniżej znajdziecie informacje o wydarzeniach, w których udział zadeklarowały komisje naszego związku oraz materiały informacyjne do pobrania.

„Wszystkie koła staną nieruchomo, jeśli tego zechcemy” jak mówi stara robotnicza piosenka. Strajk ma przede wszystkim pokazać, kto wprawia w ruch całą machinę gospodarki i że bynajmniej nie są to finansiści i ministrowie. Strajk Kobiet ma pokazać, że gospodarka wprawiana jest w ruch przez opiekuńczą pracę wykonywaną głównie przez kobiety, bez której niemożliwe byłby wszystkie inne formy produkcji. Ponad 40. lat temu (opiekuńczy) strajk kobiet stał się jednym z głównych politycznych postulatów części ruchu feministycznego.

Związkowczynie z Inicjatywy Pracowniczej mówią o tym, dlaczego popierają Ogólnopolski Strajk Kobiet:

Wzywamy wszystkie pracownice i pracowników do udziału w Ogólnopolskim Strajku Kobiet 3 października 2016 r. przeciwko zaostrzeniu ustawy aborcyjnej.

Całkowity zakaz aborcji pozbawia kobiety kontroli nad własną płodnością. W ten sposób zmusza się je do wykonywania darmowej pracy związanej z opieką nad nieplanowanym potomstwem. Zakaz uderza więc w najbiedniejsze warstwy społeczne, które mają ograniczony dostęp do środków utrzymania, nie wspominając o funduszach na opłacenie „nielegalnej” aborcji. Dla kobiet prawdziwy wybór nie oznacza jedynie prawa do aborcji. Wraz z kontrolą własnej płodności domagamy się możliwości utrzymania siebie i dzieci. To natomiast wiąże się ze wzrostem wydatków na służbę zdrowia, oświatę, emerytury, transport i ze zwiększeniem dostępności mieszkań. Politycy zakazując aborcji, pogarszają położenie ludzi pracy, niezależnie od ich płci. Dostęp do aborcji nie jest tylko „sprawą kobiecą”, lecz polem walki z wyzyskiem toczonej przez kobiety i mężczyzn.

W poniedziałek 3 października w całej Polsce odbędzie się Ogólnopolski Strajk Kobiet - seria akcji protestacyjnych przeciwko planowanemu zaostrzeniu ustawy o przerywaniu ciąży. Organizatorzy i organizatorki apelują do wszystkich kobiet o nie przychodzenie do pracy tego dnia i udział w akcjach protestacyjnych. OZZ Inicjatywa Pracownicza popiera strajk i apeluje do wszystkich członków i członkiń związku o aktywny udział w poniedziałkowych protestach. Nasz związek konsekwentnie wypowiadał się przeciwko zakazowi aborcji i brał udział w demonstracjach i pikietach w obronie praw kobiet. Teraz zachęcamy do połączenia walk, jakie toczymy w naszych miejscach pracy z walką o prawo kobiet do decydowania o własnych ciałach.

[przeczytaj stanowisko Komisji Krajowej "Strajk kobiet teraz!"] [strona akcji Ogólnopolski Strajk Kobiet]

Zaproszenie na spotkanie sieci Ponadnarodowego Strajku Społecznego. Paryż 21-23 października 2016

To, co dzieje się obecnie we Francji przekracza jej granice. Podczas gdy rządowa propozycja reformy prawa pracy potwierdza, że prekaryzacja jest problemem Europejskim, walka przeciwko „loi travail” ukazuje to do czego dążymy: masowy strajk społeczny. Dziś, bardziej niż kiedykolwiek, pytanie brzmi: w jaki sposób przenieść tę walkę i tę rewoltę na poziom ponadnarodowy.

On the 20th of June of this year, a protest began in the Krowarzywa restaurant in Warsaw. Workers employed in the restaurants on Hoża and Marszałkowska streets opposed the anti-worker policy of the owners; ungrounded firings, illegal employment without any contract, unequal treatment in terms of pay, being overloaded with work. The situation had been strained for several months. With the increase in the restaurant's popularity, and, in turn, the profits, the owners extended the premises. This caused an even higher overload without an increase in wages.

20 czerwca br. rozpoczął się protest w warszawskiej restauracji Krowarzywa. Pracownicy/pracownice zatrudnieni przy ulicy Hożej i Marszałkowskiej sprzeciwili się antypracowniczej polityce właścicieli: bezpodstawnym zwolnieniom, zatrudnieniu na czarno, nierównemu traktowaniu w zakresie płac, przeciążeniu licznymi obowiązkami. Sytuacja była napięta od kilku miesięcy. Wraz ze wzrostem popularności miejsca a co za tym idzie zysków, właściciele przekształcili lokal na większy. Spowodowało to jeszcze większe obciążenie pracą przy braku wzrostu wynagrodzeń. Wraz z rozwojem firmy, właściciele chcieli "usprawnić" działanie lokalu. Zwiastunem tych zmian było zatrudnienie nowego menadżera i zwiększenie kontroli nad załogą poprzez monitoring. Wraz z nowym menadżerem nad lokalem zawisło widmo zwolnień – z tego względu pracownicy i pracownice postanowiły zrzeszyć się w Inicjatywie Pracowniczej. Spotkanie założycielskie odbyło się w nocy 18 czerwca. W niedzielę 19 czerwca doszło do pierwszego zwolnienia. W poniedziałek załoga postawiła właścicielom ultimatum – albo przywrócą do pracy zwolnioną osobę, usystematyzują zasady wynagradzania, zlikwidują kamery oraz zatrudnią całą załogę w oparciu o umowy o pracę, albo załoga przestaje pracować. Szefowie nie zgodzili się na żądania, więc pracownicy rozpoczęli strajk.

Pracodawca w najbardziej bezwzględny sposób stłumił opór pracowników – zastosował lokaut i zwolnił kilkanaście strajkujących osób. Byli pracownicy Krowarzyw zostali bez dochodu, potrzebują wsparcia materialnego. Z tego względu apelujemy o darowizny na konto główne Inicjatywy Pracowniczej, na cele statutowe. Wszystkie opisane darowizny zostaną przekazane na fundusz strajkowy. Naszą największą bronią jest to, że działamy wspólnie, walczymy wspólnie, wspieramy się bez względu na to czy kogoś znamy personalnie czy nie. Pomoc wzajemna jest podstawą solidarności pracowniczej. Wspomóżmy więc naszych kolegów i koleżanki z Międzyzakładowej Komisji Pracujących w Gastronomii w tym trudnym momencie.

Więcej informacji można znależć w oświadczeniach komisji i na jej profilu facebookowym: https://www.facebook.com/ozzipgastro/

Adres i nr konta do przelewu:

Ogólnopolski Związek Zawodowy Inicjatywa Pracownicza

ul. Kościelna 4, 60-538 Poznań

nr konta: 88 2130 0004 2001 0577 6570 0001

nr IBAN banku: VOWAPLP1

nr SWIFT: PL88 2130 0004 2001 0577 6570 0001

Przykładowy tytuł przelewu: Darowizna na cele statutowe, Krowarzywa