W czasie pandemii kryzys sektora opieki ujawnił się ze wzmożona mocą. Niedofinansowanie, niedocenienie i niewidoczność wykonywanej codziennie pracy opiekuńczej uderzyły bezpośrednio w osoby ją wykonujące. Brakowało środków ochronnych w sektorze zdrowia. Pracownice DPS-ów utknęły na oddziałach z powodu infekcji u podopiecznych (o ich walce). Pracownicom żłobków odmawiano wcześniej ustalonych podwyżek.

Niewiele jednak było słychać o problemach osób, które wykonują prace pielęgnacyjno-opiekuńcze w prywatnych gospodarstwach domowych. Poniżej przeczytacie wywiad z jedną z pracownic, zatrudnioną przez organizacje pozarządowe na zlecenie MOPR-u. Mówi o problemach w branży: obciążeniu pracą, braku stabilnych umów o pracę, szkoleń, sprzętu, o przemocy, niskich zarobkach. Zachęca inne osoby do podjęcia wspólnych działań (skontaktuj się: 530 377 534, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.).

Wywiad ukazuje się w kontekście krytyki rozwijanej przez Inicjatywę Pracowniczą, związanej ze skutkami trwających dziesięciolecia cieć w zakresie opieki, szczególnie dotkliwych dla kobiet, w tym migrantek, oraz krytyki patriarchalnego systemu, który kobietom przypisuje rolę opiekunek i dźwigania ciężaru kluczowych prac. W gazecie przygotowanej przez nas z okazji 8 marca opublikowałyśmy Manifest o „pracownicach kluczowych”. Członkinie Inicjatywy Pracowniczej wzięły też udział w debacie „Związki zawodowe w sektorze opieki i ochrony zdrowia: postulaty, strategie, perspektywy”. Czas na kolejne działania. Czas na zmiany!

Druga z cyklu branżowych debat związkowych. Chcemy rozmawiać o sytuacji świata pracy, wychodzeniu z kryzysu, które nie będzie odbywać się kosztem ludzi pracy i szansach na wspólną mobilizację.

Kilka tygodni temu księgowy mojego zleceniodawcy zażartował przez telefon „No to teraz musi Pani pracować pełną parą”. W tym niewinnym żarcie kryło się celne zalecenie dla mnie i wszystkich innych prekariuszek na śmieciówkach, które zaszły w ciążę: jeśli spodziewasz się dziecka i pracujesz na umowach cywilno-prawnych oraz masz prawo do zasiłku macierzyńskiego (czy w ogóle masz – o tym poniżej), będzie on liczony tylko od jednej umowy zlecenia. Zatem pracuj ile wlezie w ramach tego zlecenia przed porodem, bo od tego zależy za ile będziesz ty i twój berbeć żyła przez kolejny rok. Wskazówka zgoła sprzeczna z tym, co rekomendują lekarze i położne (wypoczynek, a przede wszystkim unikanie stresu), ale cóż, dobrostan człowieka sobie, a ekonomia wyzysku (kobiet) sobie... Ta ekonomia to także setki tysięcy kobiet pracujących na śmieciówkach, często podejmujących kilka umów zlecenie i o dzieło w ciągu miesiąca, żeby jakoś „uszyć” miesięczny budżet. Tak jak ja.

3 czerwca w Warszawie odbyła się Parada Równości - demonstracja na rzecz praw osób LGBTQ+ (o orientacji innej niż heteroseksualna). Warszawska Komisja Środowiskowa oraz Komisja Pracujących w Organizacjach Pozarządowych OZZ IP wzięły w niej udział aby zamanifestować poparcie związku dla idei równości, sprzeciw wobec homofobii i dyskryminacji oraz zaangażowanie w walkę o prawa pracownicze także poza bramami zakładów pracy. Poniżej publikujemy treść przemówienia wygłoszonego przez Martynę Łysakiewicz z Komisji Pracujących w Organizacjach Pozarządowych.

W sobotę 19 marca, z okazji Międzynarodowego Dnia Walki z Rasizmem, w Warszawie odbędzie się demonstracja antyrasistowska [więcej informacji o demonstracji]. Apel o udział w demonstracji poparły komisje Inicjatywy Pracowniczej: Warszawska Komisja Środowiskowa, Ogólnopolska Komisja Pracowników Sztuki, Komisja Pracujących w Organizacjach Pozarządowych oraz Komisja Zakładowa w Narodowym Instytucie Audiowizualnym. Poniżej publikujemy treść apelu.

W poniedziałek 7 lutego przedstawiciele i przedstawicielki Warszawskiej Komisji Środowiskowej oraz Komisji Pracujących w NGO odwiedzili Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Wierzbicy (woj. mazowieckie, powiat radomski).  Celem naszej wizyty było wsparcie strajkujących pracownic GOPSu zrzeszonych w Polskiej Federacji Związkowej Pracowników Socjalnych i Pomocy Społecznej. Trwający już drugi miesiąc strajk w Wierzbicy, wybuchł zaraz po zakończeniu obowiązkowych etapów procedury sporu zbiorowego: rokowań i mediacji oraz przeprowadzeniu referendum strajkowego.

7 listopada ulicami Warszawy przeszła demonstracja "Solidarność zamiast nacjonalizmu". Stołeczne komisje Inicjatywy Pracowniczej wsparły marsz swoją obecnością i transparentami. Liczący około 2000 osób pochód rozpoczął się o godz. 14:00 przy Umschlagplatz, po czym przeszedł obok Pomnika Bohaterów Getta, przez Plac Bankowy, obok galerii Zachęta aż do metra Świętokrzyska. Demonstrujący wyrażali sprzeciw wobec nacjonalizmu, faszyzmu, rasizmu i ksenofobii. Szczególnie często podkreślano, że straszenia islamem i "obcością kulturową" uchodźców i uchodźczyń z Bliskiego Wschodu jest propagandowym chwytem skrajnej prawicy. skandowano m.in: "Warszawa wolna od faszyzmu" i "Dość straszenia uchodźcami - solidarność naszą bronią".

13 października w Warszawie odbyło się spotkanie koordynacyjne komisji IP działających na terenie województwa Mazowieckiego. W spotkaniu wzięło udział 6 komisji. Jego głównym celem była wymiana informacji o sytuacji w zakładach pracy i branżach w których działają struktury związku oraz planowanie wspólnych działań.

W sieciach społecznościowych ukazało się publiczne oświadczenie Fundacji Bęc Zmiana dotyczące zwolnienia Pawła Matusza, który był pracownikiem tej Fundacji. Jako Komisja zrzeszająca osoby pracujące w organizacjach pozarządowych chcemy odnieść się do oświadczenia Fundacji. Uważamy, że padają w nim poglądy, przeciwko którym organizujemy się w komisji NGO Związku Zawodowego Inicjatywy Pracowniczej.

Organizacje pozarządowe nie są nastawione na zysk, lecz mają służyć interesowi publicznemu i rozwijać dobro wspólne. Dla ponad 200 tysięcy ludzi są też miejscem pracy. Niestety, pomimo etosowych deklaracji w fundacjach i stowarzyszeniach dochodzi coraz częściej do wyzysku, łamanie standardów pracy i mobbingu. Winę za to ponosi m.in. polityka władz,  przerzucająca realizację zadań publicznych na organizacje pozarządowe bez zapewnienia właściwego otoczenia finansowego i prawnego.

Według Kodeksu pracy, zawierającego przepisy fundamentalne dla naszego ustroju pracy, nie można zrzec się prawa do wynagrodzenia (art. 84). Dlaczego tego typu zapis został ujęty w ustawie, skoro przecież nikt rozsądny nie będzie pracował za darmo? Okazuje się, że sprawa wcale nie jest taka oczywista.