W drugiej połowie marca 2018 roku ukończyła swoją działalność Komisja Kodyfikacyjna Prawa Pracy. Niedługo potem rząd ogłosił, że przygotowane przez nią zbiorowe i indywidualne prawo pracy „nie będą w takim kształcie dalej procedowane”. Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej ustami swojej szefowej Elżbiety Rafalskiej stwierdziło dalej, że resort przygotuje ocenę skutków regulacji. „Pewne elementy dotyczące czasu pracy” zostaną przedstawione „jako propozycje nowelizacji Kodeksu pracy”. Nie wiadomo, kiedy nowelizacja zostanie zgłoszona ani jak będzie dokładnie wyglądać.

Nie jest tajemnicą, że z propozycji Komisji Kodyfikacyjnej nie były zadowolone ani związki zawodowe, ani organizacje pracodawców. Ujawniony jeszcze przed oficjalnym ogłoszeniem projekt (lub jego fragmenty) wywołał na łamach prasy dość liczne głosy krytyczne.

Chciałbym w tym miejscu poświęcić kilka słów na omówienie przepisów zbiorowego prawa pracy, w tym przede wszystkim kwestii prowadzenia sporu zbiorowego w kontekście postulowanych przez Komisję Kodyfikacyjną zmian. Celem tej analizy jest zaprezentowanie ogólnego kierunku myślenia środowisk prawniczych, jeżeli chodzi o przepisy dotyczące takich problemów jak prawo do strajku, funkcjonowanie związków zawodowych czy przeprowadzanie zwolnień grupowych.

4 marca 2014 roku weszła w życie nowelizacja Kodeksu Pracy, która zezwala na pracę w niedziele i święta w centrach usług biznesowych, które świadczą usługi dla zagranicznych podmiotów gospodarczych. Zmiana ma umożliwić centrom biznesowym zlokalizowanym w Polsce pracę w niedziele i święta, jeżeli świadczą one usługi trans-graniczne dla podmiotów gospodarczych zlokalizowanych poza Polską, gdzie w danym dniu nie wypada dzień wolny od pracy.

6 lipca w Krakowie, koło Dworca PKP, odbyła się pikieta lokalnych działaczy i działaczek pracowniczych oraz anarchistycznych przeciwko projektowi ustawy, który ma doprowadzić do realnej likiwdiacji 8-godzinnego dnia pracy.

13 czerwca posłowie unieważnili jedno z największych osiągnięć świata pracy: 8-godz. dzień pracy. Zaakceptowano wstęnie projekt ustawy (http://www.sejm.gov.pl/sejm7.nsf/druk.xsp?nr=1116), który doprowadzi do wydłużenia okresu rozliczeniowego czasu pracy do 12 miesięcy i zmiany definicji doby roboczej. W praktyce, na każde żądanie pracodawcy:
* będziemy zmuszeni spędzać w pracy po 13 godz. dziennie, 6 dni w tygodniu,
* nie będzie płatnych nadgodzin (i tak prawie nikt nie płacił, ale teraz będzie to legalne),
* za pracę poniżej 8 godzin otrzymamy niższą zapłatę.

Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej w drugiej połowie października podało do wiadomości publicznej przygotowaną przez Komisję Kodyfikacji Prawa Pracy (KKPP) propozycję kompleksowej nowelizacji prawa pracy, w postaci projektu kodeksu pracy (dostępny na oficjalnej stronie MPiPS http://www.mpips.gov.pl/). Projekt w swym nowym kształcie wychodzi naprzeciw postulatom środowisk pracodawców i popierającej w większości te postulaty, rządzącej koalicji PO - PSL

Poparcie przedstawicieli rządu dla proponowanych przez Konfederację Pracodawców Prywatnych "Lewiatan" zmian, przedstawionych w Komisji Trójstronnej, wpisuje się w prowadzoną od wielu lat politykę reform prawa pracy, która niezmiennie podąża w tym samym kierunku - mimo parokrotnej wymiany ekipy rządzącej.

Najważniejszym z dotychczasowych jej owoców jest uelastycznienie form zatrudnienia, które doprowadziły do powstania rozszerzającej się grupy pracowników zatrudnionych na "umowy śmieciowe" (czasowe, cywilnoprawne, na czas określony).

30 lipca przed Urzędem Miasta w Głogowie, dwa związki zawodowe — OZZ „Inicjatywa Pracownicza” i WZZ „Sierpień 80” przeprowadziły pikietę przeciwko szykującym się zmianą w przepisach prawa pracy.

W akcji wzięło udział 10 osób w większości z Głogowa, poza tym jeden osoba dojechała z Zielonej Góry. Demonstrujący rozwinęli transparent z hasłem: „Łapy precz od Kodeksu Pracy”. Nie zabrakło też flag w barwach obydwu związków.

Pikieta cieszyła się dużym zainteresowanie przechodniów, dla których Inicjatywa Pracownicza przygotowała ulotki informujące o niekorzystnych dla pracowników zmianach, jakie przy poparciu rządzącej koalicji PO – PSL proponuje KPP „Lewiatan”. Na ulotce umieszczono krótkie kompendium planowanych zmian z wykazem przepisów, które mają zostać zastąpione, skreślone lub zmienione. Rozdano je w ponad dwustu egzemplarzach przechodniom oraz pracownikom i klientom pobliskich sklepów i restauracji. Uczestnicy skandowali na przemian „Łapy precz od kodeksu pracy” z „Platforma Oszustów”. Jeden z uczestników trąbił na specjalnej tubie. Pikiecie przyglądał się prezydent Głogowa Jan Zubowski, oraz liczni samorządowcy, którzy po godz. 15 właśnie opuszczali Urzędu Miasta. Nie zabrakło dziennikarzy z regionalnej prasy i radia. Pikieta trwała parędziesiąt minut. To niepierwsza taka akcja w regionie. Poprzednia, przeprowadzona przez Inicjatywę Pracowniczą odbyła się 12 lipca w Zielonej Górze. Uczestniczyli w niej działacze związku z Zielonej Góry, Kostrzyna, Poznania oraz Szczecina.

20 czerwca 2008 roku w Warszawie odbyła się manifestacja zorganizowana przez Komitet Pomocy i Obrony Represjonowanych Pracowników oraz współpracujące z nim organizacje związkowe (Sierpień’80 i Solidarność’80, Inicjatywa Pracownicza) i społeczne, celem obrony zagrożonego Kodeksu pracy. Wcześniej – 19 czerwca – pikietę w Poznaniu zorganizowała tamtejsza Komisja Środowiskowa IP i Federacja Anarchistyczna.

W nocy z 19 na 20 maja na bilboardzie przy ul. 28 czerwca w Poznaniu pojawiło się hasło odnoszące się do planowanych zmian w kodeksie pracy. Akcja była również odpowiedzią na ostatnie prześladowania działaczy Inicjatywy Pracowniczej przy zakładach Cegielskiego. W przekazie wykorzystano reklamę producenta napoju znanego z prześladowania związków zawodowych na całym świecie.

250-300 osób wzięło udział w demonstracji pierwszomajowej organizowanej przez środowiska anarchistyczne, syndykalistyczne i zielonych (Lewicową Alternatywę, Warszawską Grupę Anarchistyczną, OZZ Inicjatywę Pracowniczą, stowarzyszenie "Wolność - Równość - Solidarność" i Zielonych 2004). Pochód odbył się pod hasłami sprzeciwu wobec nadużywania elastycznych form zatrudnienia takich jak umowy cywilnoprawne, sprzeciwu wobec represji w miejscu pracy oraz wobec planów antyspołecznych zmian w Kodeksie Pracy. Demonstrujący ruszyli niosąc na czele transparent "Nie będziemy elastyczni" oraz "Praca czasowa, dyskryminacja stała". W manifestacji wzięła udział liczna grupa (ponad 20 osób) z poznańskiej IP i FA.

Przez wiele lat polscy robotnicy domagali się swoich praw, między innymi godnych warunków pracy, płacy i wolności zrzeszania się w organizacjach pracowniczych. Cały naród pokładał nadzieje w zwycięstwie walki robotników z niesprawiedliwym systemem.

Dziś przedstawiciele władzy i biznesu chcą narzucić nowe regulacje prawne i odebrać zdobycze socjalne całym rzeszom pracowników. Mają temu służyć zmiany prawne w Kodeksie Pracy i Ustawie o związkach zawodowych. Sprzeciwiamy się takiemu postępowaniu i uważamy je za szkodliwe i niesprawiedliwe.

Przez wiele lat panowania komunistycznego reżimu polscy robotnicy domagali się swoich praw, między innymi godnych warunków pracy, płacy i wolności zrzeszania się w organizacjach pracowniczych. Cały naród pokładał nadzieję w zwycięstwie walki robotników z niesprawiedliwym systemem. Dziś w wyniku zmian politycznych, gospodarczych i technologicznych ruch robotniczy traci na sile. Elity władzy i biznesu chcą to wykorzystać i próbują, kurczącym się szeregom pracowników, narzucić nowe regulacje prawne i odebrać zdobycze socjalne. Jest rzeczą znamienną, że w sprawie tej wykazują daleko idącą zgodność zarówno postkomunistyczni i postsolidarnościowi parlamentarni działacze polityczni. Zawiązują oni sojusz przeciwko pracownikom najemnym. Celem tego związku jest nowelizacja kodeksu pracy, jego tak zwane uelastycznienie, polegające na odebraniu szeregu praw pracownikom najemnym.

Elastyczny kodeks pracy, którego zwolennikami są różnych maści politycy, ekonomiści, a ostatnio również media, wybronić ma nas od pogłębiającego się bezrobocia, które obecnie sięgnęło już 18%. Przyjrzyjmy się liberalnym propozycjom zmian w kodeksie pracy i zastanówmy się o co tak naprawdę chodzi: o nowe miejsca pracy, o dobro społeczeństwa, czy o jeszcze większy wyzysk i władzę.

Rozszerzenie okresu stosowania umów o pracę na czas określony - pomoże pracodawcy w zwiększeniu rotacji (wymianie) pracowników, a ostatecznie pozwoli obniżyć koszt siły roboczej.