1 listopada zakończył się dwutygodniowy strajk pilotów, pilotek i personelu pokładowego i lotniczego w Polskich Liniach Lotniczych LOT - związki zawodowe i zarząd podpisały porozumienie, na mocy którego:

(1) wszystkie osoby zwolnione (67 zwolnionych dyscyplinarnie w październiku oraz zwolniona w czerwcu br. Monika Żelazik) wrócą do pracy,

(2) zostanie cofnięta nagana dla przewodniczącego Związku Zawodowego Pilotów Komunikacyjnych,

(3) Zarząd wycofa się z roszczeń o zwrot strat finansowych poniesionych na skutek strajku,

(4) strony rozpoczną negocjacje w zakresie systemu wynagradzania i zobowiązują się do zachowania "pokoju społecznego" przez okres 24 miesięcy.

W związku z zawarciem porozumienia, Komisja Krajowa OZZ Inicjatywa Pracownicza wydała stanowisko podsumowujące strajk i udział naszego związku w tym proteście [przeczytaj całą treść stanowiska].

„Nie oddamy wam kultury” – wywiad z Tomaszem Lulkiem i Piotrem Rudzkim z komisji zakładowej w Teatrze Polskim

Konflikt w Teatrze Polskim we Wrocławiu zaczął się we września 2016 roku gdy załoga zrzeszona w OZZ  Inicjatywa Pracownicza weszła w spór zbiorowy z dyrektorem – Cezarym Morawskim. Komisja wystąpiła wtedy z postulatami dotyczącymi m.in. podwyżek, niewaloryzowanych od 8 lat, płac dla wszystkich pracowników, gwarancji zatrudnienia, zapewnienia  opieki przedszkolnej dla dzieci pracowników i pracownic teatru oraz powołania pełnomocnika ds. przeciwdziałania dyskryminacji na tle płciowym i orientacji seksualnej. Ponadto załoga  domagała się organizacji nowego konkursu na dyrektora teatru, krytykując poprzedni za brak transparentności i uczciwości. Odpowiedzią dyrekcji było pozbycie się części pracowników. Wywołało to falę protestów w innych teatrach. Nadal nie ma jednak ostatecznej decyzji o odwołaniu Morawskiego z funkcji dyrektora

Ukazał się 47 numer Biuletynu „Inicjatywa Pracownicza”.

Przeczytacie w nim m.in. o decyzjach podjętych na dziesiątym zjeździe delegatów i delegatek naszego związku, wydarzeniach i działaniach związku w 2016, ostatnim odszkodowaniu jakie musi wypłacić Amazon niesłusznie zwolnionej pracownicy oraz innych toczących się rozprawach. Obok wywiadu z walczącymi od wielu miesięcy związkowcami z komisji IP przy Teatrze Polskim we Wrocławiu, przeczytacie również o sytuacji małopolskich operatorów żurawi wieżowych i pracowników instytucji kultury na przykładzie muzeum POLIN w Warszawie. Na kolejnych stronach publikujemy wywiad o warunkach jakie panują w poznańskiej gastronomii, a także artykuł o tym, jak nadchodząca reforma edukacji już wpływa na warunki zatrudnienia w szkolnictwie. Związkowczynie z IP opowiadają o powodach, dla których biorą udział w protestach związanych z próbami zaostrzania ustawy aborcyjnej.

Przypominamy, że w biuletynie zawsze publikujemy dodatek lokatorski, na łamach którego piszą autorzy i autorki z zaprzyjaźnionych z OZZ IP organizacji lokatorskich.

W dziale Publicystyka przeczytacie o BHP w magazynach Amazona i o kulisach organizowania protestów przeciwko zaostrzeniu ustawy aborcyjnej we Wrocławiu.

Na stronach poświęconych historii piszemy o kolejnych odsłonach walki o ulicę Dąbrowszczaków w Warszawie, jak również publikujemy stanowisko warszawskich komisji IP w sprawie tzw. dekomunizacji.

W dziale Zagranica przeczytacie podsumowanie ubiegłorocznych spraw międzynarodowych w jakie angażował się nasz związek, a także artykuł o największym strajku w dziejach ludzkości, jaki wybuchł we wrześniu zeszłego roku.

Na koniec zapraszamy do obszernej relacji z Europejskiego Spotkania Ekonomii Pracowniczej, które odbyło się w ubiegłym roku w Grecji.

Pod adresem prasowy[@]ozzip.pl czekamy na Wasze teksty, uwagi i przemyślenia.

Pod tym linkiem możecie czytać bieżący biuletyn on-line

Po raz kolejny od września zeszłego roku, z początkiem lutego demonstrowali członkowie i członkinie Inicjatywy Pracowniczej z Polskiego oraz ich koledzy i koleżanki z teatrów w innych miastach polski. Protesty wspierają również komisje zakładowe z instytucji kultury i innych branż, a także większa część środowiska teatralnego.

W odpowiedzi na represje przeprowadzane przez nowego dyrektora teatru Cezarego Morawskiego oraz jego destrukcyjną politykę uderzającą zarówno w pracowników i pracownice, jak i wieloletni dorobek jednej z najważniejszych scen w Polsce od pięciu miesięcy trwają protesty w wielu teatrach. Zarówno w kraju, jak i podczas zagranicznych festiwali aktorzy i aktorki solidaryzujący się z załogą Teatru Polskiego zrzeszoną w Inicjatywie Pracowniczej wychodzą do braw z zaklejonymi taśmą ustami. Od początku protestów z różnych scen odczytywano listy wzywające nowego dyrektora do zaprzestania swoich działań. Wielokrotnie publikowano filmy z krytycznymi wobec Morawskiego wypowiedziami znanych osób ze środowiska kultury i sztuki. Podczas ubiegłorocznego Kongresu Kultury w Warszawie odbył się kilkusetosobowy wiec pod Pałacem Kultury i Nauki. Zespół Polskiego otrzymuje głosy wsparcia nie tylko z innych teatrów w Polsce, prawie 1500 osób ze środowiska teatralnego podpisało się pod angielskojęzyczną petycją skierowaną do dolnośląskich samorządowców. Wyrazy wsparcia przekazał także Komitet Międzynarodowej Solidarności Robotników Przemysłowych Świata (International Solidarity Commission of the Industrial Workers of the World – IWW) naszej siostrzanej organizacji związkowej z USA.


Teatr Polski - w podziemiu / Polski Theatre in the underground

Aktualne zaostrzenie protestów przypadło na przełom stycznia i lutego 2017 roku, gdyż w tych dniach odbywały się sesje robocza i formalna Zarządu Województwa Dolnośląskiego, który jest faktycznym organizatorem pracy Teatru Polskiego we Wrocławiu. 

W odpowiedzi na apel związkowców z Komisji Zakładowej przy Teatrze Polskim, solidarnościowe akcje protestacyjne przeprowadziły nasze komisje z różnych miast i branż. 

Już 29 stycznia pracownicy zrzeszeni w Komisji Zakładowej w Teatrze Polskim w Bydgoszczy odczytali ze sceny apel, w którym zaprotestowali przeciwko zwolnieniu związkowców z  Inicjatywy Pracowniczej i domagali się pilnego rozwiązania sytuacji we Wrocławiu. Bydgoscy aktorzy zwrócili się do publiczności w następujących słowach:

„Szanowni Państwo, chcielibyśmy, choć symbolicznie przyłączyć się do protestu naszych koleżanek i kolegów z Teatru Polskiego we Wrocławiu, którzy od kilku miesięcy pozostają w sporze z nowym dyrektorem, niszczącym imponujący dorobek artystyczny tego teatru. Chcemy zaprotestować przeciwko skandalicznemu zwolnieniu 12 osób należących do związku zawodowego Inicjatywa Pracownicza oraz przeciwko bierności członków Zarządu Województwa Dolnośląskiego, którzy powierzyli dyrekcję teatru osobie niekompetentnej i od tego czasu biernie przyglądają się łamaniu praw pracowniczych i destrukcji teatru, uważanego w ostatnich latach za jedną z najważniejszych scen w kraju. Dosyć represji za działalność związkową! Dosyć ignorancji urzędników odpowiedzialnych za kulturę w Polsce!”. List wygłoszony po zakończeniu spektaklu „Dybuk” spotkał się z dużymi brawami obecnej w teatrze publiczności.

Na wtorek 31 stycznia zostały zaplanowane kolejne akcje.

31 stycznia zdjęcia i film wspierający walkę wrocławskiej komisji w teatrze, przesłała załoga zrzeszona w Inicjatywie Pracowniczej w Muzeum Współczesnym Wrocław a także związkowcy z nowoutworzonej komisji w Teatrze Starym w Krakowie.

W dniu posiedzenia zarządu 1 lutego, w gmachu urzędu wojewódzkiego we Wrocławiu zgromadziła się duża grupa byłych i obecnych pracowników teatru, osoby wspierające ich protest z Wrocławskiej Komisji Środowiskowej i związane z profilem Publiczność Teatru Polskiego we Wrocławiu oraz przedstawiciele mediów.

[aktualizacja] Choć marszałek Przybylski obiecał, że problem Cezarego Morawskiego i Teatru Polskiego zostanie podjęty w bieżącym tygodniu, w chwili publikacji powyższego artykułu wiemy już, że jedyne co ma nam do zaproponowania urząd marszałkowski w kwestii pana Morawskiego to dalsze odwlekanie tematu i podejmowane do spółki z lokalną „Solidarnością” bezczelne próby obarczenia zakładowej Inicjatywy Pracowniczej współodpowiedzialnością za ten konflikt. Nie ma na to zgody! Wystarczy, że ponosimy skutki pokątnych knowań polityków i ignorancji urzędników, odpowiedzialność poniesiecie sami! Nie oddamy wam kultury!

W Bydgoszczy, Poznaniu, Warszawie i Wroclawiu trwają protesty solidarnościowe z pracownikami i pracownicami Teatru Polskiego we Wrocławiu

Od września 2016 r. w Teatrze Polskim we Wrocławiu trwa spór zbiorowy pomiędzy komisją zakładową OZZ Inicjatywa Pracownicza a nowym dyrektorem – Cezarym Morawskim. Komisja Inicjatywy Pracowniczej wystąpiła z postulatami dotyczącymi  m.in. podwyżek płac (nie waloryzowanych od 8 lat), gwarancji zatrudnienia, zapewnienia opieki przedszkolnej dla dzieci pracowników i pracownic teatru oraz powo­ła­nia peł­no­moc­nika ds. prze­ciw­dzia­ła­nia dys­kry­mi­na­cji na tle płcio­wym i orien­ta­cji sek­su­al­nej. Jedyną odpowiedzią dyrekcji były zwolnienia: 10 osób otrzymało wypowiedzenia lub informacje o rozwiązaniu umów o pracę w trybie dyscyplinarnym, a kolejne dwie mają zostać zwolnione w najbliższych dniach. Wszystkie te osoby należą do OZZ Inicjatywa Pracownicza, a 6 z nich podlega ochronie na podstawie Ustawy o związkach zawodowych lub Ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych – pracodawca nie miał prawa ich zwolnić bez zgody komisji zakładowej Inicjatywy Pracowniczej. Podanymi przez Morawskiego powodami zwolnień są m.in.: likwidacja stanowiska pracy, krytyka dyrektora, utrata zaufania, krytyczne wpisy na Facebooku, udział w manifestacjach broniących teatru, zaklejanie ust w czasie braw itd.

Pomimo szerokiej krytyki ze strony środowisk artystycznych i protestów związkowych, Cezary Morawski kontynuuje swoją politykę niszczenia zespołu jednego z ważniejszych teatrów w Polsce. Jego działania nie spotkały się z wystarczającą reakcją ze strony Zarządu Województwa Dolnośląskiego, który nie podjął do tej pory głosowania nad odwołaniem Morawskiego z funkcji dyrektora. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest postawa Tadeusza Samborskiego z Polskiego Stronnictwa Ludowego, który blokuje głosowanie w tej sprawie.

Ponieważ działania obecnego dyrektora Teatru Polskiego we Wrocławiu utrudniają prowadzenie działalności związkowej oraz zmierzają do rozbicia zakładowej organizacji związkowej OZZ Inicjatywa Pracownicza, komisje związku w geście solidarności z kolegami i koleżankami z Wrocławia prowadzą akcje protestacyjne domagające się natychmiastowego wycofania poparcia PSL-u dla Cezarego Morawskiego i odwołania go z dotychczasowo pełnionej funkcji dyrektora teatru.

W niedzielę 29 stycznia po spektaklu „Dybuk”, wyrazy poparcia dla Wrocławia odczytali koledzy i koleżanki z Komisji Zakładowej w Teatrze Polskim w Bydgoszczy.

W najbliższy wtorek 31 stycznia w Poznaniu Inicjatywa Pracownicza przeprowadzi protest przed Teatrem Ósmego Dnia. W tym samym dniu w Warszawie przed biurem PSL-u zostanie przeprowadzona wspólna akcja solidarnościowa członków i członkiń Komisji Zakładowych Inicjatywy Pracowniczej w NInA, Instytucie Teatralnym, MHŻP POLIN, Ogólnopolskiej Komisji Pracowników Sztuki, Warszawskiej Komisji Środowiskowej, Międzyzakładowej Komisji Pracujących w Gastronomii i Komisji Pracujących w Organizacjach Pozarządowych.

W środę 1 lutego we Wrocławiu podczas posiedzenia Zarządu Województwa Dolnośląskiego przed Urzędem Marszałkowskim odbędzie się akcja protestacyjna Komisji Zakładowej  Teatru Polskiego i Wrocławskiej Komisji Środowiskowej.

– Poznań 31.01, godzina 15:00, Teatr Ósmego Dnia (ul. Ratajczaka 44) https://www.facebook.com/events/1263046590447768/

– Warszawa 31.01, godzina 15:00, Protest przed biurem Polskiego Stronnictwa Ludowego (ul. Piękna 3A) https://www.facebook.com/events/365935033781366/

– Wroclaw 1.02, godzina 8:30, Urząd Marszałkowski Województwa Dolnośląskiego, (Wybrzeże Słowackiego 12-14 wejście obok IMPART-u przy ul. Mazowieckiej)

Wzywamy wszystkich solidaryzujących się z protestem zespołu Teatru Polskiego we Wrocławiu do uczestnictwa w akcjach protestacyjnych. Nie oddamy wam kultury – dość ignorancji urzędników, dość represji za działalność związkową!

Wyrażamy nasze głębokie oburzenie działaniami Komisji Zakładowej NSZZ Solidarność w Teatrze Polskim we Wrocławiu. W trwającym od kilku miesięcy konflikcie załogi zrzeszonej w Komisji Zakładowej Inicjatywy Pracowniczej z Dyrekcją Teatru władze zakładowej Solidarności konsekwentnie wspierają stronę pracodawcy. Ostentacyjnie wycofały się z poparcia postulatów płacowych dotyczących pracowników technicznych, będących członkami ich komisji. W ostatniej fazie konfliktu przedstawiciele Solidarności postanowili otwarcie wesprzeć dyrekcję.

To wszystko dzieje się w sytuacji kiedy dokonywane są kolejne bezprawne zwolnienia członków Inicjatywy Pracowniczej a zespół walczy o możliwość godnych warunków pracy oraz zachowanie wieloletniego dorobku artystycznego.

Ostatnim aktem tego żenującego spektaklu lojalności wobec pracodawcy było zorganizowanie imitacji referendum strajkowego. Bez zachowania jakichkolwiek standardów demokratycznych, w głosowaniu pytano o poparcie dla dyrektora. To wszystko działo się pod historycznym logiem solidarności.

Nie jest to pierwsze tego typu działanie, które obserwujemy z rosnącym przerażeniem. Zamiast wpierać pracowników w walce o godne warunki zatrudnienia komisje Solidarności stają po stronie szefów, podejmując kolejne inicjatywy kompromitujące ideę ruchu związkowego. Z takimi działaniami mieliśmy do czynienia m.in. w magazynach Amazona, poznańskich Zakładach HCP i Galerii Arsenał.

Mamy pełna świadomość faktu, że sytuacje te często dzieją się bez wiedzy szeregowych członków związku i odpowiadają za nie zarządy komisji kierujące się samobójczą lojalnością w stosunku do pracodawców.

Wzywamy władze NSZZ Solidarność do zajęcia stanowiska wobec opisanych zdarzeń. Obecnie możliwość zrzeszania się w związki zawodowe i obrony swoich elementarnych praw jest ciągle kwestionowana przez pracodawców i ich lobbystów. Prawo do legalnego strajku zostało ograniczone w stopniu, który jeszcze kilkanaście lat temu byłby nie do pomyślenia. Przepisy prawa pracy są często jedynie zapisem na papierze, którego nikt nie jest w stanie wyegzekwować. W tej sytuacji zachowanie lojalności pracowniczej w obliczu konfliktów, niezależnie od przynależności organizacyjnej jest według nas kwestią niepodlegającą dyskusji.

Komisja Krajowa OZZ IP

On December the 15th, the chairperson of the OZZ IP (Workers' Initiative Union) workplace section in the Polski Theatre in Wrocław [website], Tomasz Lulek received 11 notifications on "an intention to terminate long term work contracts with the employees".

All of them concerned members of our workplace section, actors: Anna Ilczuk, Marta Zięba, Andrzej Kłak, Michał Opaliński; stage-manager Łukasz Twardowski; the literature department workers:  Nina Karniej, Kasia Majewska, Alicja Szumańska; entire computer-graphic department: Natalia Kabanow, Michał Matoszko, Piotr Sarama. In three of the cases, the official reason is the elimination of the work positions. The remaining eight are dismissal on disciplinary grounds. The stated explanations are, among others: critique of the head of the Theatre, lost confidence in the worker, critical Facebook entries, participating in demonstrations in defence of the Theatre, taping mouths during ovation etc. 

Komisja Zakładowa OZZ Inicjatywa Pracownicza w Instytucie Teatralnym w Warszawie wydała oświadczenie ws. sytuacji w Teatrze Polskim we Wrocławiu. Związkowcy i związkowczynie z Instytutu wyrażają swoją solidarność z protestem i walką koleżanek i kolegów z wrocławskiego teatru oraz popierają postulat odwołania Cezarego Morawieckiego ze stanowiska dyrektora.

Dzisiaj (15 grudnia) przewodniczący KZ OZZ IP w Teatrze Polskim we Wrocławiu Tomasz Lulek odebrał 11 zawiadomień „o zamiarze wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony”. Cała jedenastka to członkowie naszej Komisji Zakładowej: Anna Ilczuk, Marta Zięba, Andrzej Kłak, Michał Opaliński (aktorzy), Łukasz Twarkowski (reżyser), Nina Karniej, Kasia Majewska, Alicja Szumańska (dział literacki), Natalia Kabanow, Michał Matoszko, Piotr Sarama (cały dział graficzno-komputerowy). W przypadku trojga z nich podanym w piśmie powodem jest likwidacja stanowiska pracy, a zwolnienia pozostałej ósemki są zwolnieniami dyscyplinarnymi. Wymienione powody to m.in.: krytyka dyrektora, utrata zaufania, krytyczne wpisy na Facebooku, udział w manifestacjach broniących teatru, zaklejanie ust w czasie braw itd. 

Traktujemy to jako atak na Komisję Zakładową i związek oraz utrudnianie pracy związkowej w sytuacji sporu zbiorowego z pracodawcą. Jutro ogłosimy pogotowie strajkowe i oflagujemy budynek. Prosimy o wsparcie naszego protestu w każdej formie, w tym wysyłanie maili protestacyjnych do dyrektora teatru i do Dolnośląskiego Urzędu Marszałkowskiego, w szczególności do wicemarszałka Tadeusza Samborskiego.

W War­sza­wie przed Pała­cem Kul­tury i Nauki 8 paździer­nika 2016 odbył się pro­test pod hasłem #Nie Oddamy Wam Kul­tury. Jed­nym z orga­ni­za­to­rów była Ini­cja­tywa Pra­cow­ni­cza. Wzięli w nim udział przed­sta­wi­ciele z Komisji Krajowej, komisji zakładowych w Warszawie oraz człon­ko­wie KZ z Teatru Pol­skiego we Wro­cła­wiu – akto­rzy i pra­cow­nicy, któ­rzy przy­je­chali do Teatru Dra­ma­tycz­nego z dwu­na­sto­go­dzin­nymi Dzia­dami Adama Mic­kie­wi­cza w reży­se­rii Michała Zadary.

„Tu nie będzie smut­nego mia­steczka” – wołali zebrani arty­ści, widzo­wie, ludzie, dla któ­rych kul­tura i jej nie­za­leż­ność jest ważna, ponie­waż to ona broni i kształ­tuje wol­ność oraz god­ność czło­wieka. Wyda­rze­nie pro­mo­wał krótki film, w któ­rym akto­rzy pol­skiej sceny i kina róż­nych poko­leń: Andrzej Chyra, Mar­cin Kowal­czyk, Dawid Ogrod­nik, Marta Nie­rad­kie­wicz, Tomasz Nosiń­ski, Jan Peszek, Agnieszka Prze­piór­ska, Jerzy Radzi­wi­ło­wicz, Piotr Rogucki, Andrzej Sewe­ryn, Danuta Stenka, Andrzej Sze­re­meta, Jerzy Trela, Zbi­gniew Zama­chow­ski, Ewe­lina Żak – czy­tali Smutne mia­steczko, bar­dzo aktu­alny dzi­siaj wiersz, napi­sany przez Woj­cie­cha Mły­nar­skiego w 1988 roku.

Pro­test #Nie Oddamy Wam Kul­tury skie­ro­wany był prze­ciwko poli­ty­kom i urzęd­ni­kom inge­ru­ją­cym we wszyst­kie sfery kul­tury, chcą­cym, ją sobie pod­po­rząd­ko­wać i wyko­rzy­stać do pro­mo­wa­nia wła­snej linii poli­tycznej. Stąd hasła towa­rzy­szące pro­testowi: „STOP upo­li­tycz­nia­niu kul­tury”, „STOP poli­tycznej cen­zu­rze”, „STOP Misie­wi­czom kul­tury”.

Pro­testowi towa­rzy­szył mani­fest odczy­tany tam­tego dnia przez: Woj­cie­cha Malaj­kata, Mar­cina Bosaka, Prze­my­sława Blusz­cza, Monikę Strzępkę, Agnieszke Prze­piór­ską, Ilonę Ostrow­ską, Dorotę Miś­kie­wicz, Michała Ogórka, Halinę Rasia­kównę, Krzysz­tofa Dra­cza, Miło­go­sta Reczka i Wie­sława Cichego. Warto ten mani­fest zacy­to­wać:

1. To oby­wa­tel­ski pro­test ludzi kul­tury.
2. Zwra­camy się dziś do poli­ty­ków wszyst­kich par­tii. Histo­ria poka­zuje, że od zawsze pró­bu­je­cie zawłasz­czyć kul­turę. Robi­li­ście to i robi­cie, bo czu­je­cie, że kul­tura kształ­tuje wyobraź­nię ludzi.
3. Liczy­cie na to, że mając wła­dzę nad kul­turą, zawład­nie­cie duszami i umy­słami Pola­ków.
4. Im bar­dziej wie­rzy­cie, że Wasza wła­dza jest „jedy­nie słuszna”, tym więk­szą macie pokusę, żeby usta­wić kon­kurs, odwo­łać kogoś, kto myśli samo­dziel­nie, zamó­wić przed­sta­wie­nie „na temat”, wrę­czyć nagrodę „dla przy­kładu”.
5. Powta­rzamy: Nie rozu­miecie kul­tury. A każda wła­dza najbar­dziej boi się tego, czego nie rozu­mie.
6. W ostat­nim cza­sie obser­wu­jemy kolejny już marsz wła­dzy po kul­turę.
7. Uczest­ni­czy w nim coraz wię­cej par­tyj­nych nie­udacz­ni­ków, któ­rym wydaje się, że wie­dzą. A prze­cież nie mają poję­cia.
8. Wła­śnie w takim momen­cie zebra­li­śmy się tutaj. Jeste­śmy tu razem i wiemy, jaką mamy siłę.
9. Zobacz­cie, jaką siłę ma parę zdań wier­sza, który poru­szył nie tylko nas, ale setki tysięcy ludzi w całym kraju.
10. Jeste­śmy tu po to, by powstrzy­mać marsz Misie­wi­czów kul­tury. Tylko razem możemy wygrać tę walkę o wolną prze­strzeń kul­tury.
11. Nie pozwo­limy na poli­tyczne kon­kursy w kul­tu­rze, na cen­zurę, na szan­taż finan­sowy. Nie damy się zastra­szyć, znie­wo­lić, kupić ani sprze­dać.
12. Poli­tycy, to do Was te słowa. Zapa­mię­taj­cie: Nie oddamy Wam kul­tury!
13. Tu nie będzie smut­nego mia­steczka.

Po odczy­ta­niu mani­fe­stu głos zabrało trzech przed­sta­wi­cieli orga­ni­za­to­rów: Igor Kujaw­ski i Edwin Petry­kat (Teatr Pol­ski we Wro­cła­wiu) oraz Miko­łaj Iwań­ski (z Ini­cja­tywy). Prze­sła­nie Igora Kujaw­skiego kon­cen­tro­wało się na potrze­bie jed­no­ści śro­do­wisk twór­czych pomimo róż­nic este­tycz­nych. Tylko jed­ność zagwa­ran­tuje podmio­to­wość tej gru­pie zawo­dowej i da jej realny wpływ na decy­den­tów zaj­mu­ją­cych się kul­turą. „Mam nadzieję – mówił do zebra­nych – że uda nam się stwo­rzyć, a być może nie trzeba ich stwa­rzać, bo one są, wypeł­nić struk­tury, w któ­rych nasze spory śro­do­wi­skowe zała­twimy we wła­snym sosie i wyj­dziemy z wnio­skami do moż­nych tego świata jako jed­ność. Kiedy sta­niemy się wresz­cie tą jed­no­ścią – nie pod­sko­czą nam”. Edwin Petryt­kat przy­po­mniał wyda­rze­nia z Marca ’68. Jako stu­dent PWST w War­sza­wie brał udział w tam­tym pro­te­ście prze­ciwko aro­gan­cji wła­dzy, która chciała cen­zu­ro­wać Mic­kie­wi­cza. Nie pozwo­liła na dal­szą eks­plo­ata­cję Dzia­dów w reży­se­rii Kazi­mie­rza Dejmka i zdjęła spek­takl z afi­sza Teatru Naro­do­wego w War­sza­wie. Kon­klu­zja wypo­wie­dzi Edwina Petry­kata była przy­gnę­bia­jąca: „Wyda­wało się, że tamte wra­że­nia, o tam­tym cza­sie, będę tylko ja, stary aktor, opo­wia­dał mło­dym kole­gom jako rzecz z histo­rii. I co się stało dzi­siaj, w 2016 roku? Tak jak wtedy rzą­dził nami wszech­władny, pierw­szy sekre­tarz Komi­tetu Cen­tral­nego PZPR Wła­dy­sław Gomułka, tak dzi­siaj Pol­ską rzą­dzi też pierw­szy sekre­tarz – Jaro­sław Kaczyń­ski […]”.

Jako ostatni wypo­wie­dział się Miko­łaj Iwań­ski, bar­dziej jesz­cze wzmac­nia­jąc suge­ro­waną przez Igora Kujaw­skiego potrzebę soli­dar­no­ści. Pod­kre­ślił także mocno, iż naj­lep­szym narzę­dziem do walki z poli­ty­kami, mediami i podzia­łami mię­dzy pra­cow­ni­kami są związki zawo­dowe. Tylko w ich struk­tu­rze nasza bata­lia może przy­nieść ocze­ki­wany rezul­tat. Trudno się z nim nie zgo­dzić, kiedy mówił: „Jeśli się zjed­no­czymy, jeśli zapo­mnimy o tym, kto jest sprzą­taczką, kto akto­rem, kto wykła­dowcą, kim­kol­wiek innym, jeśli stwier­dzimy, że stoi przed nami wspólne zagro­że­nie, jeśli nie damy się podzie­lić i będziemy wal­czyć razem jako pra­cow­nicy, będziemy w sta­nie trwale wywal­czyć wol­ność wypo­wie­dzi, wol­ność kul­tury oraz to, co gwa­ran­tuje nam to wszystko, czyli nasze prawa pra­cow­ni­cze. Naszą god­ność po pro­stu w naszych miej­scach pracy”. Oby!

Marian Koniec­pol­ski

Wyrażamy głębokie oburzenie wobec skandalicznej decyzji zarządu województwa dolnośląskiego, który wbrew stanowisku zespołu Teatru Polskiego, a także Instytutu Teatralnego, ZASP-u, środowiska pracowników sztuki i widzów powołał Cezarego Morawskiego na stanowisko dyrektora Teatru Polskiego. W pełni solidaryzujemy się także z akcją strajkową podjęta przez naszych kolegów i koleżanki z Komisji Zakładowej OZZ IP w Teatrze Polskim we Wrocławiu. Popieramy wszystkie sformułowane przez strajkujących postulaty. Zarazem, podobnie jak koledzy i koleżanki z Teatru Polskiego, wyrażamy sprzeciw wobec wszelkich prób wykorzystywania tej akcji do celów politycznych i zawłaszczania pracowniczego protestu przez jakiekolwiek partie polityczne.

Drogie Koleżanki i Drodzy Koledzy z Inicjatywy Pracowniczej,

bardzo prosimy o poparcie naszego protestu związanego ze skandalicznym wyborem nowego dyrektora Teatru Polskiego we Wrocławiu. Władze samorządowe (wojewódzkie i miejskie) zaczynają z własnej inicjatywy przeprowadzać „dobrą zmianę”, która zagraża naszym miejscom pracy, naszym zarobkom i poziomowi artystycznemu naszych instytucji. We Wrocławiu to już epidemia: Muzeum Współczesne Wrocław, wydawnictwo Warstwy, Teatr Polski we Wrocławiu. Kto będzie następny?

W załączeniu nasze pismo protestacyjne do Marszałka Województwa Dolnośląskiego

Komisja Zakładowa OZZ IP przy Teatrze Polskim we Wrocławiu

Publikujemy wywiad z członkiniami i członkami OZZ Inicjatywa Pracownicza przy Teatrze Polskim we Wrocławiu przeprowadzony w lutym 2013 r., który ukazał się w Biuletynie OZZ IP w marcu tego roku. W tym samym czasie w marcowym numerze pisma Le Monde Diplomatique, w dodatku poświęconym kulturze ukazującym się na Śląsku, został opublikowany artykuł pt: "Czy Pan to będzie czytał na stałe? Na razie tak..." autorstwa Dawida Krawczyka, na temat działań aktorów w Teatrze Polskim we Wrocławiu oraz Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu, którzy powołali komisje OZZ IP.

Inicjatywa Pracownicza przy Teatrze Polskim działa od pół roku. Co się udało w tym okresie zmienić?

Przede wszystkim zaczęliśmy mieć realny wpływ na to, co dzieje się w naszym zakładzie pracy. Dotąd działała tu tylko Solidarność i duża cześć pracowników teatru, zwłaszcza tych zajmujących się sztuka: aktorów, pracowników działu literackiego itp., czuło, że nasze interesy, nasze poglądy są kompletnie niereprezentowane. Nie byliśmy w stanie się porozumieć, dlatego postanowiliśmy utworzyć własny związek.

Uczestniczyliście w szeregu spotkań w dolnośląskim Urzędzie Marszałkowskim. Czy możecie powiedzieć jaki był ich cel i efekt?

Chcemy mieć wpływ na przyszłość naszego teatru, współpracować z urzędnikami, którzy często działają bez przyzwoitej analizy i wiedzy na temat takich placówek jak nasza. Uważamy, że jedyna droga to mocno komunikować swoją obecność, wyjaśniać problemy nasze stanowiska oraz doglądać jak instytucje odpowiedzialne za nasz byt i przyszłość wywiązują się ze swoich obowiązków i obietnic. Taki jest nasz cel. A efekt? Jesteśmy na początku drogi. Na razie udało na powstrzymać decyzje podejmowane bez nas, dotyczące obsady stanowiska dyrektora naczelnego i artystycznego. Udało nam się kilkakrotnie spotkać z vice-marszałkiem Radosławem Mołoniem i przedyskutować sytuację w teatrze. Kolejne spotkanie są konieczne, bo mamy wrażenie, że sprawy nie idą do przodu, na spotkaniu padły ważne obietnice dotyczące oddłużenia teatru, które niestety nie są realizowane, a jest już marzec.

Z jakimi problemami borykają się pracownicy Teatru, zarówno artystyczni jak i z personelu technicznego?

Teatr jest finansowany poniżej kosztów utrzymania, stąd nie może wyrwać się ze spirali długów. Urzędnicy z jednej strony zdają się to rozumieć, z drugiej nie podejmują realnych kroków naprawczych, za to co parę miesięcy padają zarzuty o złe zarządzanie. Ciągłe kontrole ze strony urzędu utrudniają normalną pracę, mieliśmy ostatnio ze cztery kontrole pod rząd. Mamy wrażenie, że ta presja finansowa i biurokratyczna wynika z chęci ukrócenia niezależności teatru, a nie z chęci poznania jego realnych problemów i uzdrowienia sytuacji. Nasze działania są więc nastawione na wyjaśnia, szukanie dobrej woli i tworzenie mimo wszystko wysokiej jakości sztuki.

Czy planujecie powziąć jakieś działania w najbliższym czasie?

W tej chwili skupiamy się również na rozpoznaniu problemów wewnątrz teatru. To skomplikowane: to duża placówka, różne zawody, państwowe pieniądze. Mamy mnóstwo problemów organizacyjnych, musimy godzić różne interesy. Nie mamy wielkiego doświadczenia związkowego, w tej chwili rozpoznajemy sytuację i staramy się walczyć o poprawę jakości i organizacji naszej pracy.

Jesteście jednym z bardziej docenianych zespołów teatralnych w Polsce. Czy to przekłada się na lepsze płace czy stabilność zawodową?

Nasza sytuacja finansowa jest katastrofalna. W opinii publicznej panuje przekonanie, że aktorzy, czy artyści szerzej mówiąc, to jakaś uprzywilejowana grupa społeczna. Nic bardziej mylnego, to dotyczy może wąskiej grupy gwiazd telewizyjnych, w teatrach jest bieda, zarobki są upokarzająco niskie, większość z nas ma umowy o pracę nie przekraczające 2000 zł netto miesięcznie.

Udało Wam się odeprzeć próbę urynkowienia Teatru, poprzez niedopuszczenie do zarządzania Teatrem przez menadżerów. Czy widzicie inne problemy, które mogłyby skupić środowisko artystyczne i teatralne we wspólnej walce?

Choćby ostatnie zmiany podatkowe dotyczące zawodów twórczych. Wydaje mi się, że choćby ta sprawa pokazała, jak dalece jesteśmy rozproszeni i niezdolni do wspólnego sprzeciwu. Problem ubezpieczeń. Problem biurokratyzacji i arogancji urzędników wobec ludzi kultury. Nieprzejrzystość przydzielania grantów na działalność, albo funkcjonowania funduszy, które mają wspierać artystów, to wszystko wymaga reformy.