Grudzień 2020: trzygodzinna blokada bramy Amazona pod Wrocławiem powoduje, że dziesiątki tirów nie wyjeżdżają na czas. Listopad 2020: setka operatorów wózków widłowych gromadzi się w jednym miejscu w magazynie i protestuje przy pomocy klaksonów, skandując: „2 tysiące dla każdego!”. Marzec 2020: tysiące pracowników Amazona z Polski, USA, Niemiec i Francji składają podpisy pod petycją, domagając się większych środków ochronnych. Czerwiec 2019: 5 tysięcy pracowników w Polsce głosuje za strajkiem w referendum strajkowym. Kwiecień 2018: tłum demonstruje w Berlinie, gdy Jeff Bezos odbiera nagrodę za „wizjonerski model biznesu”. Październik 2018: związki zawodowe doprowadzają do zawieszenia drakońskiego systemu norm. Kwiecień 2017: w Poznaniu odbywa się Międzynarodowe Spotkanie Pracowników Amazona z pięciu krajów. Marzec 2016: pikieta pod biurem agencji Adecco, z której usług korzysta Amazon, przeciwko niestabilności pracy i umowom śmieciowym. Czerwiec 2015: w proteście przeciwko przymusowym nadgodzinom (11,5-godzinnej zmianie) w czasie, gdy trwa strajk w Amazonie w Niemczech, setka pickerów spowalnia pracę, pickując jeden produkt zamiast kilku, co prowadzi do paraliżu działu wysyłki. Grudzień 2014: o 5 rano na parkingu przed magazynem Amazona w Sadach kilkunastu pracowników magazynowych głosuje za powstaniem związku zawodowego Inicjatywa Pracownicza.

Druga z cyklu branżowych debat związkowych. Chcemy rozmawiać o sytuacji świata pracy, wychodzeniu z kryzysu, które nie będzie odbywać się kosztem ludzi pracy i szansach na wspólną mobilizację.

2 kwietnia na stronie BIPu zamieszczone zostało Zarządzenie nr 681/2019 Prezydenta Miasta Krakowa w sprawie projektu uchwały dotyczącej ogłoszenia zamiaru połączenia Galerii Bunkier Sztuki i Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w jedną instytucję. Nowa jednostka nosiłaby nazwę Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w Krakowie, Bunkier Sztuki miałby zaś stać się jej oddziałem. Jak głosi obwieszczenie, „Powstała w wyniku połączenia instytucja kultury - Muzeum MOCAK - przejmie zarówno majątek (w tym zbiory), zobowiązania oraz wierzytelności Galerii Sztuki Współczesnej „Bunkier Sztuki”, jak też, na podstawie art. 23¹ Kodeksu pracy, pracowników tej instytucji.”

Pełny tekst Zarządzenia: [LINK] 

Projekt uchwały będzie obradowany na Komisji Kultury Rady Miasta Krakowa w dniu 9.04; natomiast 10.04 uchwała zostanie poddana pod głosowanie radnych w czasie sesji Rady Miasta Krakowa.
Komisja Zakładowa OZZ IP przy Bunkrze Sztuki negatywnie ocenia treść projektu uchwały, a zwłaszcza krzywdzącą dla załogi zakładu ocenę jego działalności programowej.

Poniżej zamieszczamy stanowisko Komisji Zakładowej dotyczące projektu uchwały.

6 lutego rzeczniczka prasowa Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego przekazała informację o braku sprzeciwu Ministra na powołanie dyrektora Galerii Sztuki Współczesnej „Bunkier Sztuki” w Krakowie bez przeprowadzania konkursu. Zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami Prezydent Miasta Krakowa prof. Jacek Majchrowski proponuje objęcie tego stanowiska przez Panią Marię Annę Potocką, dyrektor Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w Krakowie.

Wciąż trwa protest w sprawie rezygnacji z procedury konkursowej na stanowisko dyrektora Galerii Sztuki Współczesnej „Bunkier Sztuki” w Krakowie, mianowania na to stanowisko dyrektor Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w Krakowie i przyszłościowego połączenia tych instytucji. W środę 30 stycznia Komisja Zakładowa Inicjatywy Pracowniczej w Bunkrze, wspólnie z "Towarzystwem Osób Kibicujących Galerii Bunkier Sztuki" zorganizowały pikietę i protest podczas sesji rady miasta.

Komisja Zakładowa OZZ Inicjatywa Pracownicza w krakowskiej galerii Bunkier Sztuki wydała stanowisko przeciwko planom połączenia z Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK. Protest wsparło Ogólnopolskie Forum Sztuki Współczesnej (OFSW). O planach prezydenta Krakowa, Jacka Majchrowskiego, zgodnie z którymi zarządzanie Bunkrem zostanie powierzone obecnej dyrektorce MOCAKu, Marii Annie Potockiej, poinformowała 17 stycznia prasa [zobacz link] - według doniesień prasowych, prezydent Krakowa zwrócił się do ministra kultury, Piotra Glińskiego, z prośbą o zgodę na odstąpienie od obowiązku organizowania konkursu na stanowisko dyrektora Bunkra, który od ubiegłego roku zarządzany jest przez p.o. dyrektora, Romana Krzysztofika.

W dniach 7-8 października w Instytucie Teatralnym w Warszawie (Jazdów 1, 00-467 Warszawa) odbędzie się międzynarodowa związkowa konferencja branży kultury organizowana przez Czerwono-Czarną Koordynację (międzynarodową sieć związków zawodowych do której należy OZZ Inicjatywa Pracownicza). Poniżej przedstawiamy wstępny opis problemów, jakie mają być przedyskutowane podczas spotkania.

Anarchistyczny Festiwal Filmowy [odwiedź stronę www AFF] stawia sobie za cel przybliżenie tematyki radykalnie lewicowego i anarchistycznego oporu wobec kapitalistycznej rzeczywistości oraz tworzenia wobec niej praktycznych alternatyw. AFF to pierwsze takie filmowe wydarzenie w Polsce, które stara się przyjrzeć aktualnym problemom i zagadnieniom z radykalnie lewicowej perspektywy, zaprezentować wolnościowe projekty zrywające z logiką kapitalistyczną oraz przybliżyć filmowe klasyki niosące w sobie rewolucyjną treść. AFF to również spotkania z reżyserami, bohaterkami i bohaterami filmów, prelekcje, dyskusje oraz stoiska organizacji i wydawnictw związanych z ideami i tematami zaprezentowanymi na ekranie.

Filmy zostały podzielone na cztery bloki tematyczne: Antyfaszyzm, Samorządność Pracownicza, Historia Anarchizmu, Klasyka Kina. 

Po raz kolejny od września zeszłego roku, z początkiem lutego demonstrowali członkowie i członkinie Inicjatywy Pracowniczej z Polskiego oraz ich koledzy i koleżanki z teatrów w innych miastach polski. Protesty wspierają również komisje zakładowe z instytucji kultury i innych branż, a także większa część środowiska teatralnego.

W odpowiedzi na represje przeprowadzane przez nowego dyrektora teatru Cezarego Morawskiego oraz jego destrukcyjną politykę uderzającą zarówno w pracowników i pracownice, jak i wieloletni dorobek jednej z najważniejszych scen w Polsce od pięciu miesięcy trwają protesty w wielu teatrach. Zarówno w kraju, jak i podczas zagranicznych festiwali aktorzy i aktorki solidaryzujący się z załogą Teatru Polskiego zrzeszoną w Inicjatywie Pracowniczej wychodzą do braw z zaklejonymi taśmą ustami. Od początku protestów z różnych scen odczytywano listy wzywające nowego dyrektora do zaprzestania swoich działań. Wielokrotnie publikowano filmy z krytycznymi wobec Morawskiego wypowiedziami znanych osób ze środowiska kultury i sztuki. Podczas ubiegłorocznego Kongresu Kultury w Warszawie odbył się kilkusetosobowy wiec pod Pałacem Kultury i Nauki. Zespół Polskiego otrzymuje głosy wsparcia nie tylko z innych teatrów w Polsce, prawie 1500 osób ze środowiska teatralnego podpisało się pod angielskojęzyczną petycją skierowaną do dolnośląskich samorządowców. Wyrazy wsparcia przekazał także Komitet Międzynarodowej Solidarności Robotników Przemysłowych Świata (International Solidarity Commission of the Industrial Workers of the World – IWW) naszej siostrzanej organizacji związkowej z USA.


Teatr Polski - w podziemiu / Polski Theatre in the underground

Aktualne zaostrzenie protestów przypadło na przełom stycznia i lutego 2017 roku, gdyż w tych dniach odbywały się sesje robocza i formalna Zarządu Województwa Dolnośląskiego, który jest faktycznym organizatorem pracy Teatru Polskiego we Wrocławiu. 

W odpowiedzi na apel związkowców z Komisji Zakładowej przy Teatrze Polskim, solidarnościowe akcje protestacyjne przeprowadziły nasze komisje z różnych miast i branż. 

Już 29 stycznia pracownicy zrzeszeni w Komisji Zakładowej w Teatrze Polskim w Bydgoszczy odczytali ze sceny apel, w którym zaprotestowali przeciwko zwolnieniu związkowców z  Inicjatywy Pracowniczej i domagali się pilnego rozwiązania sytuacji we Wrocławiu. Bydgoscy aktorzy zwrócili się do publiczności w następujących słowach:

„Szanowni Państwo, chcielibyśmy, choć symbolicznie przyłączyć się do protestu naszych koleżanek i kolegów z Teatru Polskiego we Wrocławiu, którzy od kilku miesięcy pozostają w sporze z nowym dyrektorem, niszczącym imponujący dorobek artystyczny tego teatru. Chcemy zaprotestować przeciwko skandalicznemu zwolnieniu 12 osób należących do związku zawodowego Inicjatywa Pracownicza oraz przeciwko bierności członków Zarządu Województwa Dolnośląskiego, którzy powierzyli dyrekcję teatru osobie niekompetentnej i od tego czasu biernie przyglądają się łamaniu praw pracowniczych i destrukcji teatru, uważanego w ostatnich latach za jedną z najważniejszych scen w kraju. Dosyć represji za działalność związkową! Dosyć ignorancji urzędników odpowiedzialnych za kulturę w Polsce!”. List wygłoszony po zakończeniu spektaklu „Dybuk” spotkał się z dużymi brawami obecnej w teatrze publiczności.

Na wtorek 31 stycznia zostały zaplanowane kolejne akcje.

31 stycznia zdjęcia i film wspierający walkę wrocławskiej komisji w teatrze, przesłała załoga zrzeszona w Inicjatywie Pracowniczej w Muzeum Współczesnym Wrocław a także związkowcy z nowoutworzonej komisji w Teatrze Starym w Krakowie.

W dniu posiedzenia zarządu 1 lutego, w gmachu urzędu wojewódzkiego we Wrocławiu zgromadziła się duża grupa byłych i obecnych pracowników teatru, osoby wspierające ich protest z Wrocławskiej Komisji Środowiskowej i związane z profilem Publiczność Teatru Polskiego we Wrocławiu oraz przedstawiciele mediów.

[aktualizacja] Choć marszałek Przybylski obiecał, że problem Cezarego Morawskiego i Teatru Polskiego zostanie podjęty w bieżącym tygodniu, w chwili publikacji powyższego artykułu wiemy już, że jedyne co ma nam do zaproponowania urząd marszałkowski w kwestii pana Morawskiego to dalsze odwlekanie tematu i podejmowane do spółki z lokalną „Solidarnością” bezczelne próby obarczenia zakładowej Inicjatywy Pracowniczej współodpowiedzialnością za ten konflikt. Nie ma na to zgody! Wystarczy, że ponosimy skutki pokątnych knowań polityków i ignorancji urzędników, odpowiedzialność poniesiecie sami! Nie oddamy wam kultury!

W Bydgoszczy, Poznaniu, Warszawie i Wroclawiu trwają protesty solidarnościowe z pracownikami i pracownicami Teatru Polskiego we Wrocławiu

Od września 2016 r. w Teatrze Polskim we Wrocławiu trwa spór zbiorowy pomiędzy komisją zakładową OZZ Inicjatywa Pracownicza a nowym dyrektorem – Cezarym Morawskim. Komisja Inicjatywy Pracowniczej wystąpiła z postulatami dotyczącymi  m.in. podwyżek płac (nie waloryzowanych od 8 lat), gwarancji zatrudnienia, zapewnienia opieki przedszkolnej dla dzieci pracowników i pracownic teatru oraz powo­ła­nia peł­no­moc­nika ds. prze­ciw­dzia­ła­nia dys­kry­mi­na­cji na tle płcio­wym i orien­ta­cji sek­su­al­nej. Jedyną odpowiedzią dyrekcji były zwolnienia: 10 osób otrzymało wypowiedzenia lub informacje o rozwiązaniu umów o pracę w trybie dyscyplinarnym, a kolejne dwie mają zostać zwolnione w najbliższych dniach. Wszystkie te osoby należą do OZZ Inicjatywa Pracownicza, a 6 z nich podlega ochronie na podstawie Ustawy o związkach zawodowych lub Ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych – pracodawca nie miał prawa ich zwolnić bez zgody komisji zakładowej Inicjatywy Pracowniczej. Podanymi przez Morawskiego powodami zwolnień są m.in.: likwidacja stanowiska pracy, krytyka dyrektora, utrata zaufania, krytyczne wpisy na Facebooku, udział w manifestacjach broniących teatru, zaklejanie ust w czasie braw itd.

Pomimo szerokiej krytyki ze strony środowisk artystycznych i protestów związkowych, Cezary Morawski kontynuuje swoją politykę niszczenia zespołu jednego z ważniejszych teatrów w Polsce. Jego działania nie spotkały się z wystarczającą reakcją ze strony Zarządu Województwa Dolnośląskiego, który nie podjął do tej pory głosowania nad odwołaniem Morawskiego z funkcji dyrektora. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest postawa Tadeusza Samborskiego z Polskiego Stronnictwa Ludowego, który blokuje głosowanie w tej sprawie.

Ponieważ działania obecnego dyrektora Teatru Polskiego we Wrocławiu utrudniają prowadzenie działalności związkowej oraz zmierzają do rozbicia zakładowej organizacji związkowej OZZ Inicjatywa Pracownicza, komisje związku w geście solidarności z kolegami i koleżankami z Wrocławia prowadzą akcje protestacyjne domagające się natychmiastowego wycofania poparcia PSL-u dla Cezarego Morawskiego i odwołania go z dotychczasowo pełnionej funkcji dyrektora teatru.

W niedzielę 29 stycznia po spektaklu „Dybuk”, wyrazy poparcia dla Wrocławia odczytali koledzy i koleżanki z Komisji Zakładowej w Teatrze Polskim w Bydgoszczy.

W najbliższy wtorek 31 stycznia w Poznaniu Inicjatywa Pracownicza przeprowadzi protest przed Teatrem Ósmego Dnia. W tym samym dniu w Warszawie przed biurem PSL-u zostanie przeprowadzona wspólna akcja solidarnościowa członków i członkiń Komisji Zakładowych Inicjatywy Pracowniczej w NInA, Instytucie Teatralnym, MHŻP POLIN, Ogólnopolskiej Komisji Pracowników Sztuki, Warszawskiej Komisji Środowiskowej, Międzyzakładowej Komisji Pracujących w Gastronomii i Komisji Pracujących w Organizacjach Pozarządowych.

W środę 1 lutego we Wrocławiu podczas posiedzenia Zarządu Województwa Dolnośląskiego przed Urzędem Marszałkowskim odbędzie się akcja protestacyjna Komisji Zakładowej  Teatru Polskiego i Wrocławskiej Komisji Środowiskowej.

– Poznań 31.01, godzina 15:00, Teatr Ósmego Dnia (ul. Ratajczaka 44) https://www.facebook.com/events/1263046590447768/

– Warszawa 31.01, godzina 15:00, Protest przed biurem Polskiego Stronnictwa Ludowego (ul. Piękna 3A) https://www.facebook.com/events/365935033781366/

– Wroclaw 1.02, godzina 8:30, Urząd Marszałkowski Województwa Dolnośląskiego, (Wybrzeże Słowackiego 12-14 wejście obok IMPART-u przy ul. Mazowieckiej)

Wzywamy wszystkich solidaryzujących się z protestem zespołu Teatru Polskiego we Wrocławiu do uczestnictwa w akcjach protestacyjnych. Nie oddamy wam kultury – dość ignorancji urzędników, dość represji za działalność związkową!

Wyrażamy nasze głębokie oburzenie działaniami Komisji Zakładowej NSZZ Solidarność w Teatrze Polskim we Wrocławiu. W trwającym od kilku miesięcy konflikcie załogi zrzeszonej w Komisji Zakładowej Inicjatywy Pracowniczej z Dyrekcją Teatru władze zakładowej Solidarności konsekwentnie wspierają stronę pracodawcy. Ostentacyjnie wycofały się z poparcia postulatów płacowych dotyczących pracowników technicznych, będących członkami ich komisji. W ostatniej fazie konfliktu przedstawiciele Solidarności postanowili otwarcie wesprzeć dyrekcję.

To wszystko dzieje się w sytuacji kiedy dokonywane są kolejne bezprawne zwolnienia członków Inicjatywy Pracowniczej a zespół walczy o możliwość godnych warunków pracy oraz zachowanie wieloletniego dorobku artystycznego.

Ostatnim aktem tego żenującego spektaklu lojalności wobec pracodawcy było zorganizowanie imitacji referendum strajkowego. Bez zachowania jakichkolwiek standardów demokratycznych, w głosowaniu pytano o poparcie dla dyrektora. To wszystko działo się pod historycznym logiem solidarności.

Nie jest to pierwsze tego typu działanie, które obserwujemy z rosnącym przerażeniem. Zamiast wpierać pracowników w walce o godne warunki zatrudnienia komisje Solidarności stają po stronie szefów, podejmując kolejne inicjatywy kompromitujące ideę ruchu związkowego. Z takimi działaniami mieliśmy do czynienia m.in. w magazynach Amazona, poznańskich Zakładach HCP i Galerii Arsenał.

Mamy pełna świadomość faktu, że sytuacje te często dzieją się bez wiedzy szeregowych członków związku i odpowiadają za nie zarządy komisji kierujące się samobójczą lojalnością w stosunku do pracodawców.

Wzywamy władze NSZZ Solidarność do zajęcia stanowiska wobec opisanych zdarzeń. Obecnie możliwość zrzeszania się w związki zawodowe i obrony swoich elementarnych praw jest ciągle kwestionowana przez pracodawców i ich lobbystów. Prawo do legalnego strajku zostało ograniczone w stopniu, który jeszcze kilkanaście lat temu byłby nie do pomyślenia. Przepisy prawa pracy są często jedynie zapisem na papierze, którego nikt nie jest w stanie wyegzekwować. W tej sytuacji zachowanie lojalności pracowniczej w obliczu konfliktów, niezależnie od przynależności organizacyjnej jest według nas kwestią niepodlegającą dyskusji.

Komisja Krajowa OZZ IP

On December the 15th, the chairperson of the OZZ IP (Workers' Initiative Union) workplace section in the Polski Theatre in Wrocław [website], Tomasz Lulek received 11 notifications on "an intention to terminate long term work contracts with the employees".

All of them concerned members of our workplace section, actors: Anna Ilczuk, Marta Zięba, Andrzej Kłak, Michał Opaliński; stage-manager Łukasz Twardowski; the literature department workers:  Nina Karniej, Kasia Majewska, Alicja Szumańska; entire computer-graphic department: Natalia Kabanow, Michał Matoszko, Piotr Sarama. In three of the cases, the official reason is the elimination of the work positions. The remaining eight are dismissal on disciplinary grounds. The stated explanations are, among others: critique of the head of the Theatre, lost confidence in the worker, critical Facebook entries, participating in demonstrations in defence of the Theatre, taping mouths during ovation etc. 

W War­sza­wie przed Pała­cem Kul­tury i Nauki 8 paździer­nika 2016 odbył się pro­test pod hasłem #Nie Oddamy Wam Kul­tury. Jed­nym z orga­ni­za­to­rów była Ini­cja­tywa Pra­cow­ni­cza. Wzięli w nim udział przed­sta­wi­ciele z Komisji Krajowej, komisji zakładowych w Warszawie oraz człon­ko­wie KZ z Teatru Pol­skiego we Wro­cła­wiu – akto­rzy i pra­cow­nicy, któ­rzy przy­je­chali do Teatru Dra­ma­tycz­nego z dwu­na­sto­go­dzin­nymi Dzia­dami Adama Mic­kie­wi­cza w reży­se­rii Michała Zadary.

„Tu nie będzie smut­nego mia­steczka” – wołali zebrani arty­ści, widzo­wie, ludzie, dla któ­rych kul­tura i jej nie­za­leż­ność jest ważna, ponie­waż to ona broni i kształ­tuje wol­ność oraz god­ność czło­wieka. Wyda­rze­nie pro­mo­wał krótki film, w któ­rym akto­rzy pol­skiej sceny i kina róż­nych poko­leń: Andrzej Chyra, Mar­cin Kowal­czyk, Dawid Ogrod­nik, Marta Nie­rad­kie­wicz, Tomasz Nosiń­ski, Jan Peszek, Agnieszka Prze­piór­ska, Jerzy Radzi­wi­ło­wicz, Piotr Rogucki, Andrzej Sewe­ryn, Danuta Stenka, Andrzej Sze­re­meta, Jerzy Trela, Zbi­gniew Zama­chow­ski, Ewe­lina Żak – czy­tali Smutne mia­steczko, bar­dzo aktu­alny dzi­siaj wiersz, napi­sany przez Woj­cie­cha Mły­nar­skiego w 1988 roku.

Pro­test #Nie Oddamy Wam Kul­tury skie­ro­wany był prze­ciwko poli­ty­kom i urzęd­ni­kom inge­ru­ją­cym we wszyst­kie sfery kul­tury, chcą­cym, ją sobie pod­po­rząd­ko­wać i wyko­rzy­stać do pro­mo­wa­nia wła­snej linii poli­tycznej. Stąd hasła towa­rzy­szące pro­testowi: „STOP upo­li­tycz­nia­niu kul­tury”, „STOP poli­tycznej cen­zu­rze”, „STOP Misie­wi­czom kul­tury”.

Pro­testowi towa­rzy­szył mani­fest odczy­tany tam­tego dnia przez: Woj­cie­cha Malaj­kata, Mar­cina Bosaka, Prze­my­sława Blusz­cza, Monikę Strzępkę, Agnieszke Prze­piór­ską, Ilonę Ostrow­ską, Dorotę Miś­kie­wicz, Michała Ogórka, Halinę Rasia­kównę, Krzysz­tofa Dra­cza, Miło­go­sta Reczka i Wie­sława Cichego. Warto ten mani­fest zacy­to­wać:

1. To oby­wa­tel­ski pro­test ludzi kul­tury.
2. Zwra­camy się dziś do poli­ty­ków wszyst­kich par­tii. Histo­ria poka­zuje, że od zawsze pró­bu­je­cie zawłasz­czyć kul­turę. Robi­li­ście to i robi­cie, bo czu­je­cie, że kul­tura kształ­tuje wyobraź­nię ludzi.
3. Liczy­cie na to, że mając wła­dzę nad kul­turą, zawład­nie­cie duszami i umy­słami Pola­ków.
4. Im bar­dziej wie­rzy­cie, że Wasza wła­dza jest „jedy­nie słuszna”, tym więk­szą macie pokusę, żeby usta­wić kon­kurs, odwo­łać kogoś, kto myśli samo­dziel­nie, zamó­wić przed­sta­wie­nie „na temat”, wrę­czyć nagrodę „dla przy­kładu”.
5. Powta­rzamy: Nie rozu­miecie kul­tury. A każda wła­dza najbar­dziej boi się tego, czego nie rozu­mie.
6. W ostat­nim cza­sie obser­wu­jemy kolejny już marsz wła­dzy po kul­turę.
7. Uczest­ni­czy w nim coraz wię­cej par­tyj­nych nie­udacz­ni­ków, któ­rym wydaje się, że wie­dzą. A prze­cież nie mają poję­cia.
8. Wła­śnie w takim momen­cie zebra­li­śmy się tutaj. Jeste­śmy tu razem i wiemy, jaką mamy siłę.
9. Zobacz­cie, jaką siłę ma parę zdań wier­sza, który poru­szył nie tylko nas, ale setki tysięcy ludzi w całym kraju.
10. Jeste­śmy tu po to, by powstrzy­mać marsz Misie­wi­czów kul­tury. Tylko razem możemy wygrać tę walkę o wolną prze­strzeń kul­tury.
11. Nie pozwo­limy na poli­tyczne kon­kursy w kul­tu­rze, na cen­zurę, na szan­taż finan­sowy. Nie damy się zastra­szyć, znie­wo­lić, kupić ani sprze­dać.
12. Poli­tycy, to do Was te słowa. Zapa­mię­taj­cie: Nie oddamy Wam kul­tury!
13. Tu nie będzie smut­nego mia­steczka.

Po odczy­ta­niu mani­fe­stu głos zabrało trzech przed­sta­wi­cieli orga­ni­za­to­rów: Igor Kujaw­ski i Edwin Petry­kat (Teatr Pol­ski we Wro­cła­wiu) oraz Miko­łaj Iwań­ski (z Ini­cja­tywy). Prze­sła­nie Igora Kujaw­skiego kon­cen­tro­wało się na potrze­bie jed­no­ści śro­do­wisk twór­czych pomimo róż­nic este­tycz­nych. Tylko jed­ność zagwa­ran­tuje podmio­to­wość tej gru­pie zawo­dowej i da jej realny wpływ na decy­den­tów zaj­mu­ją­cych się kul­turą. „Mam nadzieję – mówił do zebra­nych – że uda nam się stwo­rzyć, a być może nie trzeba ich stwa­rzać, bo one są, wypeł­nić struk­tury, w któ­rych nasze spory śro­do­wi­skowe zała­twimy we wła­snym sosie i wyj­dziemy z wnio­skami do moż­nych tego świata jako jed­ność. Kiedy sta­niemy się wresz­cie tą jed­no­ścią – nie pod­sko­czą nam”. Edwin Petryt­kat przy­po­mniał wyda­rze­nia z Marca ’68. Jako stu­dent PWST w War­sza­wie brał udział w tam­tym pro­te­ście prze­ciwko aro­gan­cji wła­dzy, która chciała cen­zu­ro­wać Mic­kie­wi­cza. Nie pozwo­liła na dal­szą eks­plo­ata­cję Dzia­dów w reży­se­rii Kazi­mie­rza Dejmka i zdjęła spek­takl z afi­sza Teatru Naro­do­wego w War­sza­wie. Kon­klu­zja wypo­wie­dzi Edwina Petry­kata była przy­gnę­bia­jąca: „Wyda­wało się, że tamte wra­że­nia, o tam­tym cza­sie, będę tylko ja, stary aktor, opo­wia­dał mło­dym kole­gom jako rzecz z histo­rii. I co się stało dzi­siaj, w 2016 roku? Tak jak wtedy rzą­dził nami wszech­władny, pierw­szy sekre­tarz Komi­tetu Cen­tral­nego PZPR Wła­dy­sław Gomułka, tak dzi­siaj Pol­ską rzą­dzi też pierw­szy sekre­tarz – Jaro­sław Kaczyń­ski […]”.

Jako ostatni wypo­wie­dział się Miko­łaj Iwań­ski, bar­dziej jesz­cze wzmac­nia­jąc suge­ro­waną przez Igora Kujaw­skiego potrzebę soli­dar­no­ści. Pod­kre­ślił także mocno, iż naj­lep­szym narzę­dziem do walki z poli­ty­kami, mediami i podzia­łami mię­dzy pra­cow­ni­kami są związki zawo­dowe. Tylko w ich struk­tu­rze nasza bata­lia może przy­nieść ocze­ki­wany rezul­tat. Trudno się z nim nie zgo­dzić, kiedy mówił: „Jeśli się zjed­no­czymy, jeśli zapo­mnimy o tym, kto jest sprzą­taczką, kto akto­rem, kto wykła­dowcą, kim­kol­wiek innym, jeśli stwier­dzimy, że stoi przed nami wspólne zagro­że­nie, jeśli nie damy się podzie­lić i będziemy wal­czyć razem jako pra­cow­nicy, będziemy w sta­nie trwale wywal­czyć wol­ność wypo­wie­dzi, wol­ność kul­tury oraz to, co gwa­ran­tuje nam to wszystko, czyli nasze prawa pra­cow­ni­cze. Naszą god­ność po pro­stu w naszych miej­scach pracy”. Oby!

Marian Koniec­pol­ski

Komisja Zakładowa OZZ Inicjatywa Pracownicza w Teatrze Polskim we Wrocławiu spotkała się 5 września 2016 roku z dyrektorem teatru Cezarym Morawskim. Celem spotkania było uzyskanie odpowiedzi od dyrekcji na postulaty pracownicze złożone 1 września 2016 roku. Strony nie doszły do porozumienia w żadnym z punktów, więc Komisja Zakładowa OZZ Inicjatywa Pracownicza weszła w spór zbiorowy z dyrektorem Morawskim. Jednocześnie obie strony wyraziły chęć negocjacji, data kolejnego spotkania zostanie ustalona po 15 września 2016 roku.

Wyrażamy głębokie oburzenie wobec skandalicznej decyzji zarządu województwa dolnośląskiego, który wbrew stanowisku zespołu Teatru Polskiego, a także Instytutu Teatralnego, ZASP-u, środowiska pracowników sztuki i widzów powołał Cezarego Morawskiego na stanowisko dyrektora Teatru Polskiego. W pełni solidaryzujemy się także z akcją strajkową podjęta przez naszych kolegów i koleżanki z Komisji Zakładowej OZZ IP w Teatrze Polskim we Wrocławiu. Popieramy wszystkie sformułowane przez strajkujących postulaty. Zarazem, podobnie jak koledzy i koleżanki z Teatru Polskiego, wyrażamy sprzeciw wobec wszelkich prób wykorzystywania tej akcji do celów politycznych i zawłaszczania pracowniczego protestu przez jakiekolwiek partie polityczne.