Felieton Rafała Wosia, w którym postuluje ograniczenie migracji zarobkowej, wpisuje się w trendy wciąż jeszcze żywe wśród działaczy lewicowych w krajach Europy najogólniej Zachodniej, czyli tam, gdzie Polacy masowo jeżdżą do pracy. I, podobnie jak w tamtejszych dyskusjach, brakuje w nim dość istotnej kwestii – perspektywy samych gastarbeiterów.

Powszechna możliwość ucieczki, dostępność pracy za granicą jest jedną z najprostszych dróg do szybszego zarobku. To właśnie robotnicy niewykwalifikowani (a nie studenci, czy specjaliści) najwięcej zyskują na otwartych granicach. I to oni tracą, kiedy pojawiają się różne przeszkody w pokonywaniu tych granic, co było widoczne po wprowadzeniu kwarantanny, zakazu wjazdów, testów, czy innych obowiązków i restrykcji związanych z pandemią COVID 19.

W latach 90. XX wieku amerykański związek zawodowy SEIU (Service Employees International Union) odniósł spektakularny sukces w Los Angeles: udało się mu uzwiązkowić 80% sprzątaczek i dozorców w mieście oraz wywalczyć układ zbiorowy znacznie podnoszący płace w branży. Sukces ten był efektem wieloletniej kampanii prowadzonej pod hasłem „Sprawiedliwość dla dozorców” (Justice for Janitors - JfJ). Model działania wypracowany przez SEIU przy tej okazji był na tyle nowatorski, że do dziś uznaje się go za przykład skutecznej związkowej strategii dla „trudnych branż”: gastronomii, budownictwa, sprzątania czy handlu.

Inicjatywa Pracownicza otrzyma od rządu RP 12 tys. euro w ramach ugody zawartej przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka w Strasburgu. Ugoda kończy trwające 6 lat postępowanie, w którym nasz związek zarzucał państwu polskiemu ograniczanie wolności słowa i prawa do stowarzyszania się i tworzenia związków zawodowych. Powodem skargi do ETPC była decyzja Sądu Okręgowego w Poznaniu, który w 2014 r. zakazał dystrybucji ulotek i organizacji pikiet krytykujących warunki pracy w sklepie Aelia Duty Free na warszawskim lotnisku Chopina.

[przeczytaj więcej o sądowym zakazie działalności związkowej]

Komunikat Międzynarodowej Związkowej Sieci Solidarności i Walk, do której należy OZZ Inicjatywa Pracownicza [LINK DO ANGIELSKIEJ WERSJI STANOWISKA].

Po raz kolejny państwo izraelskie organizuje i ukrywa zbrodnie na palestyńskich mężczyznach i kobietach.

Nieczynne żłobki, przedszkola i szkoły. Nieczynne świetlice. Nieczynne stołówki. Dziećmi, którymi do tej pory w ciągu dnia zajmowały się nauczycielki, wychowawczynie na świetlicy i panie kucharki, w czasie lockdownu musiał się zająć ktoś inny. Pandemia nałożyła na kobiety dodatkowe obciążenie: pracę opiekuńczą, którą trzeba było świadczyć jednocześnie z pracą zawodową. To jednak nie oznaczało zmniejszenia presji na efektywność. Pracownice są wciąż rozliczane z osiągniętych wyników tak, jakby w czasie pandemii nie brały na siebie dodatkowego etatu, czyli opieki nad dziećmi.

Tym tematem zajęły się członkinie komisji Inicjatywy Pracowniczej działającej w Polskiej Akademii Nauk i Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Wystąpiły z apelem do ministra nauki, by uwzględnił sytuację osób pracujących naukowo i opiekujących się małymi dziećmi w czasie rozliczania ich pracy przez jednostki naukowe, w czasie rozliczania realizacji grantów i w procesie aplikowania o nowe granty oraz przy ewaluacji pracy zatrudniających je jednostek naukowych. Do ministra został wysłany list, który podpisało ponad 1600 osób.

Według danych Głównego Urzędu Statystycznego, na koniec ubiegło roku ponad półtora miliona pracowników i pracownic wykonywało swoją pracę z domu[1]. Większość z osób pracujących w ten sposób robiło to na podstawie wprowadzonego w rządowych „tarczach antykryzysowych” trybu „pracy zdalnej”. Chociaż pierwsze badania społeczne na ten temat wskazują, że „tylko co dziesiąty pracownik chciałby wrócić do biura na stałe” [2], to jednak praca zdalna – podobnie jak inne formy wykonywania pracy z domu – jest związana z całym szeregiem problemów, które trudno dostrzec na pierwszy rzut oka.

- AMAZON ZARABIA, MY TRACIMY! - PRZEDSTAWICIELE ZWIĄZKOWI I SPOŁECZNI INSPEKTORZY PRACY - BLOKADA WRO2 - Zdobczy związkowe - Poradnik: Nagana i co jeszcze? - Stale tymczasowi - 

„Gdyby budowlańcy dbali o własny interes, tak bardzo jak o interes swojego szefa, to budowlanka byłaby najlepszą branżą w kraju”. Szymon Gams rozmawia z Krzysztofem Królem – operatorem żurawi wieżowych i członkiem Komisji Krajowej OZZ Inicjatywa Pracownicza

Warunki pracy operatorów żurawi w Ukrainie przypominają patologie znane nam z Polski. Praca na żurawiu trwa 10-12 godzin dziennie, co w Ukrainie jest częste w wielu zawodach pomimo obowiązujących regulacji. Problemem jest również nieporządek na placach budowy i niebezpieczeństwa z tym związane. Z takimi problemami mierzą się ukraińscy związkowcy walczący o lepsze warunki pracy w branży budowlanej.

W środę 28 kwietnia, punktualnie o godzinie 11:00 kilkudziesięciu operatorów z Warszawy, Łodzi, Krakowa, Lublina, Poznania i Trójmiasta zawinęło haki, włączyło syreny i przez godzinę odmawiało pracy. Akcja została zorganizowana z okazji Światego Dnia Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia w Pracy.