Warszawa, 10.10.2024

Warszawskie Koło Młodych Inicjatywy Pracowniczej
Studencka Inicjatywa Mieszkaniowa

Rektor Uniwersytetu Warszawskiego
prof. Alojzy Nowak
Uniwersytet Warszawski
Krakowskie Przedmieście 26/28,
00-927 Warszawa

LIST OTWARTY

w sprawie polityki socjalnej Uniwersytetu Warszawskiego

Dnia 2 października 2024 minął rok od pierwszego głośnego protestu studenckiego przeciwko zaniedbaniom zaplecza socjalnego Uniwersytetu Warszawskiego. To wtedy skierowaliśmy list otwarty do władz uczelni, w którym złożyliśmy żądania dotyczące działań w zakresie polityki mieszkaniowej, wsparcia socjalnego, stołówek, a także strategii rozwoju UW. Po upływie roku jesteśmy w stanie ocenić działania podjęte przez Uniwersytet Warszawski jako niewystarczające.

Bieżący rok akademicki rozpoczęliśmy publikacją raportu dotyczącego akademików Uniwersytetu Warszawskiego, zatytułowanego Jak (nie) przeżyć na uczelni? Raport o akademikach Uniwersytetu Warszawskiego, opracowanego oddolnie przez zrzeszonych w związku studentów i studentki (www.akademikiuw.pl). Zwracamy w nim uwagę na drastyczne zaniedbania ze strony UW: nierozwijanie bazy akademików, ich stan techniczny czy patologie systemu przyznawania stypendiów socjalnych. Sytuacja jest krytyczna, a społeczność studencka nie przestaje na nią reagować. Co więcej, pomimo otwarcia pierwszego od 54 lat domu studenckiego, w tym roku odrzucono aż 480 wniosków o przyznanie miejsca.

W marcu tego roku, przy okazji studenckiego protestu pod Auditorium Maximum, w wyniku konfrontacji rektor Alojzy Nowak zadeklarował, że do otwarcia uniwersyteckiej stołówki dojdzie na 98% w październiku tego roku. Na ten moment obietnica ta pozostaje bez pokrycia w rzeczywistości. Uniwersytet nadal dysponuje jedną stołówką na 35 tysięcy studiujących i skazuje nas na rynek prywatny.

W związku z powyższym:

1. Żądamy otwarcia publicznej stołówki w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie do końca roku kalendarzowego 2024, w przeznaczonym do tego lokalu byłego Rewersu;
2. Żądamy przedstawienia konkretnych planów rozbudowy zasobu domów studenckich UW, a także konsekwentnego podwyższania standardów istniejących DS-ów.

Przypominamy też, że studenci i studentki zrzeszeni w związku zawodowym mają prawo przebywać na terenie uczelni. W ostatnich tygodniach spotkały nas groźby ze strony straży akademickiej; zostaliśmy też wygonieni z kampusu. Represje stosowane przez Uniwersytet Warszawski są godne potępienia i stanowczo uderzają w wolność zrzeszania się.

Wzywa się do ustosunkowania do treści niniejszego listu przez władze Uniwersytetu w terminie 14 dni roboczych. Odpowiedź prosimy przesłać na adres mailowy: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript..

Warszawskie Koło Młodych Inicjatywy Pracowniczej

Studencka Inicjatywa Mieszkaniowa

Warszawskie Koło Młodych Inicjatywy Pracowniczej w poniedziałek (26 marca 2024 roku) w trakcie debaty rektorskiej protestowało przeciwko antyspołecznej polityce Uniwersytetu Warszawskiego. Studentki i studenci zrzeszeni w kole młodych domagają się poprawy sytuacji socjalnej na UW oraz żądają uznania ich jako podmiotu reprezentującego sprawy studenckie. Protestujący wygłosili następujące stanowisko w trakcie debaty rektorskiej (oryg. tekst przemowy):

Od ubiegłego października na Uniwersytecie Warszawskim toczy się otwarta walka. Nie, uprzedzając pytania, nic się nie stało. Władze uniwersytetu niczego studentom nie zrobiły. Samorząd studentów też nic nie zrobił. I to właśnie problem, z którym musimy się dziś zmierzyć.

Ostatnie 30 lat historii Uniwersytetu Warszawskiego to historia wyprzedawania mienia publicznego, oszczędzania na infrastrukturze socjalnej oraz na świadczeniach. Antyspołeczne bzdury głoszone i uprawiane przez włodarzy wielu uczelni w kraju odbijają się na naszych realiach życia. Jak śmiecie mówić nam, że uczelnia nie ma obowiązku zapewniać nam jedzenia? Zamknęliście nam stołówki i wpuściliście prywatnych ajentów. Może nie wy, ale wasi poprzednicy. Na was, tu zebranych, ciąży odpowiedzialność. Jak śmiecie odwracać wzrok, gdy właściciele mieszkań dwoją i troją nasze czynsze? Jak śmiecie nazywać się wspólnotą, universitas, jednocześnie robiąc absolutne ustawowe minimum, by umożliwić studiowanie każdemu, nie tylko dzieciom arystokracji? Jak śmiecie mówić o niemerytorycznych strajkach i wycierać sobie twarz zarzucając nas równoważnikami zdań o tym, czego to wy dla nas nie robicie? Frazesy i przyzwyczajenia rodem z działu HR zostawcie przed bramą uniwersytetu. Chcemy konkretów i konkretnych działań. To wstyd i hańba biadolić o doskonałości badawczej, gdy studenci mają na co dzień do czynienia z uniwersytetem zimnym i bezradnym wobec ich problemów. Twarzą tego, ani żadnego innego uniwersytetu nigdy nie byli i nigdy nie będą biznesmeni w garniturach. Twarzą tego uniwersytetu jesteśmy teraz my, bo to nam zależy na tym, żeby Uniwersytet Warszawski był miejscem, a nie załącznikiem do CV, czy trampoliną do kariery politycznej. Uniwersytet, który nie troszczy się o swoich studentów i pracowników to uniwersytet bez przyszłości.

Walczymy o to, żeby nasza uczelnia przestała ignorować nasze potrzeby. Polska ludowa zapewniła nam zaplecze akademików i stołówek, które jest sumiennie zaniedbywane, wyprzedawane i niedofinansowane. Możecie mówić o tym jak bardzo nowocześnie wyposażony jest uniwersytet. Co z tego, skoro w tych wspaniałych nowych budynkach student musi siedzieć głodny? To absolutnie niedopuszczalne, żeby włodarze największej uczelni w Polsce mówili nam, że nie ma pieniędzy i się nie da. Nazwijmy to wprost: tchórzostwo i niekompetencja. Zrzeszamy się w związku zawodowym, bo władze zgotowały nam instytucję samorządu, która pałuje nas za samą chęć zmiany. Samorząd samemu nie robi nic na rzecz poprawy warunków społeczności studenckiej, a nawet utrudnia działania osobom, którym zależy na poprawie losu studiujących tu osób. Będziemy wznosić sprzeciw i walczyć, nieważne jak bardzo lobby w garniturach będzie próbowało nas zagłuszyć i zdyskredytować, w zmowie z biznesem. 

Zrzeszamy się w związki zawodowe, bo wbrew narracji władz — musimy studiować i pracować. Tak samo jak jesteśmy studentkami, tak samo jesteśmy pełnoprawnymi pracownikami. Brak wsparcia socjalnego, rozpędzony bezduszny kapitalizm i prekarność naszego zatrudnienia sprawia, że po uczelni harujemy. Albo na uczelni — jeśli nasza praca może być wykonywana zdalnie. Zrzeszamy się w związki zawodowe  jako studentki, bo potrzebujemy alternatywy. W murach uczelni potrzebujemy organizacji, która będzie uwzględniała naszą sytuację. Która będzie mówić o problemach nieuprzywilejowanej masy z rodzin pracujących, która nie zasiada w samorządzie. Bo albo nie ma na to czasu, albo już nie jest na studiach — mimo swojej chęci dalszej edukacji. 

To my, studentki i studenci jesteśmy uniwersytetem. To bez studentek i studentów nie ma uniwersytetu. Możecie zostawić sobie drogą wydmuszkę — przedmioty o startupach i szanownych gości w garniturach, ale nie będzie ona uniwersytetem. Uczelnia to nie korporacja — choć bardzo chcecie to zmienić. Nie mamy przynosić zysków, a przynajmniej nie takich jak Wy byście sobie to wyobrażali. Zyskiem ma być wspólnota w produkcji wiedzy — i do tego mamy mieć godne warunki. My studentki, my doktorantki i my pracownice — te akademickie i nie. 

Przez ostatnie pół roku walki zrozumiałyśmy, że uniwersytet jest właśnie tutaj. Uniwersytet to nie są zajęcia, zaliczenia, prace i nudne wykłady. Uniwersytet to branie spraw w swoje ręce. To krytyczne myślenie i zabieranie głosu tam, gdzie ktoś próbuje nas uciszyć.

Dość bierności uniwersytetu! Dość fałszywych reprezentantów! Uniwersytet to nie korporacja!

Warszawa, dn. 11.10.2023r.

Warszawskie Koło Młodych Inicjatywy Pracowniczej
Studencka Inicjatywa Mieszkaniowa i inni
w imieniu społeczności studenckiej stolicy

Rektor Uniwersytetu Warszawskiego
prof. Alojzy Nowak
Uniwersytet Warszawski
Krakowskie Przedmieście 26/28,
00-927 Warszawa

LIST OTWARTY

W sprawie postulatów protestu studenckiego
Studia nie tylko dla bogatych

W dniu 2.10 br. podczas uroczystej inauguracji roku akademickiego 2023/24 na Uniwersytecie Warszawskim rozpoczął się protest. Studenci, studentki, doktoranci i pracownice zebrały się pod Auditorium Maximum sprzeciwiając się prowadzonej od wielu lat antyspołecznej polityce, w wyniku której zaplecze socjalne uczelni znalazło się w kryzysowym stanie.

Minęły już ponad trzy lata od momentu, kiedy w czerwcu 2018 r. na polskich uczelniach rozpoczęły się protesty wobec planów reformy szkolnictwa wyższego – tzw. ustawy 2.0. Krytykowano m.in. osłabienie autonomii i demokratycznych mechanizmów wewnątrz uczelni, a także centralizację władzy w rękach rektorów, wzrost wpływu zewnętrznych interesariuszy (w tym przedstawicieli biznesu) czy marginalizację ośrodków uniwersyteckich w mniejszych miastach. Wśród postulatów sformułowanych przez powołany do życia w czasie strajku Akademicki Komitet Protestacyjny znalazły się też m.in. żądania zwiększenia nakładów na szkolnictwo wyższe, zapewnienia godnych warunków socjalnych osobom studiującym i pracującym na uczelniach oraz wzmocnienie praw pracowniczych.

Przemówienie Weroniki Parafianowicz z Komisji Zakładowej przy Uniwersytecie Warszawskim podczas pikiety "Żądamy realnych podwyżek wynagrodzeń" (Warszawa, 21 grudnia 2021 r.).

W poniedziałek 20 grudnia w całej Polsce odbyły się akcje protestacyjne pracowników i pracownic szkolnictwa wyższego. Organizatorem protestów był Związek Nauczycielstwa Polskiego, ale aktywny udział w akcjach w Warszawie i Krakowie wzięły komisje Inicjatywy Pracowniczej.

Komisje Zakładowe OZZ Inicjatywa Pracownicza przy uczelniach wyższych i PAN apelują o poprawę warunków pracy i płacy i dołączają do ogólnopolskiego protestu szkolnictwa wyższego.

W dniu 6 grudnia 2021 roku odbył się protest pracowników i pracownic kultury pod siedzibą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w Warszawie. W pikiecie brały udział osoby z Komisji Zakładowych OZZ Inicjatywa Pracownicza przy Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Filmotece Narodowej - Instytucie Audiowizualnym oraz Zachęcie - Narodowej Galerii Sztuki, a wsparły Komisja Zakładowa OZZ Inicjatywa Pracownicza przy Uniwersytecie Warszawskim oraz KNSZZ "Ad Rem".

Podczas ostatnich protestów przeciwko wyrokowi Trybunału Konstytucyjnego ws. aborcji, zapytaliśmy kobiety zrzeszone w różnych komisjach OZZ Inicjatywa Pracownicza o to, dlaczego biorą udział w protestach i strajkach i co sądzą o samym zakazie aborcji. Poniżej prezentujemy nadesłane odpowiedzi.

Komisje Zakładowe OZZ Inicjatywa Pracownicza działające przy instytucjach naukowych i akademickich przygotowały odezwę do wszystkich osób związanych ze wspólnotami akademickimi w Polsce. 

Od samego początku wybuchu epidemii koronawirusa Inicjatywa Pracownicza prowadzi intensywne działania na rzecz obrony praw pracowniczych. Nasz związek koncentruje się z jednej strony na walce o bezpieczne i higieniczne warunki pracy (w tym zamknięcie zakładów, których działalność nie jest niezbędna w okresie epidemii), z drugiej – przygotowuje na konflikty związane z próbami przerzucenia kosztów nadchodzącego kryzysu ekonomicznego na pracowników i pracownice. Działania te są prowadzone na poziomie poszczególnych zakładów pracy, jak i w skali ogólnopolskiej.

Poniżej publikujemy szczegółowy raport z działań Inicjatywy Pracowniczej w marcu br.

14 czerwca odbyło się zebranie założycielskie Komisji Zakładowej Inicjatywy Pracowniczej na Uniwersytecie Warszawskim. Niespełna trzy tygodnie później, w nocy z trzeciego na czwartego lipca Sejm RP uchwalił nową ustawę o szkolnictwie wyższym, górnolotnie nazywaną przez jej twórców „konstytucją dla nauki” lub, strojąc się w nomenklaturę z nieco już przebrzmiałych technologicznych trendów, „ustawą 2.0”. Ponieważ znamy antydemokratyczne praktyki partii rządzącej, nie dziwi ani nocny tryb, ani to, że moment uchwalenia przypadł na początek akademickich wakacji, kiedy trudno było podtrzymać opór studentów i nauczycieli akademickich, którzy strajkami okupacyjnymi na uczelniach zablokowali uchwalenie ustawy w czerwcu. Skąd ten pośpiech przy wprowadzaniu wyraźnie niedopracowanej i niedbale poprawianej na ostatni moment ustawy? Co wzburzyło protestujących w całej Polsce? Jakie są i będą konsekwencje wprowadzenia nowej ustawy? Jak zorganizujemy działania OZZ IP na UW w związku z tym dziejącym się już procesem?

Stanowisko Komisji Zakładowej Inicjatywy Pracowniczej na Uniwersytecie Warszawskim w sprawie szkolnictwa wyższego i nauki po Ustawie 2.0. (10 lipca 2018 r.)

Nauka to wspólna praca na rzecz lepszej przyszłości dla nas i przyszłych pokoleń. Nauka to współpraca dziesiątek, setek i tysięcy naukowców na całym świecie, to dzielenie się wiedzą i umiejętnościami dla społeczeństwa, nie dla zysków. Takiej przełomowej i zarazem wspólnototwórczej nauki nie da się budować w warunkach wyzysku, konkurencji i nierówności. Prawdziwie nowatorska i odkrywcza wiedza i nauka powstają w warunkach współpracy, solidarności i poszanowania praw pracowniczych. Za tym się opowiadamy.

Popieramy działania studentów oraz pracowników Uniwersytetu Warszawskiego, protestujących przeciwko planowanej reformie szkolnictwa wyższego. Popieramy również protesty solidarnościowe odbywające się na innych uczelniach w całej Polsce, w tym zwłaszcza studentów oraz pracowników Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza oraz Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, gdzie zatrudnieni są członkowie naszej komisji.

Od porannych godzin 5 czerwca trwa protest studentów, studentek, doktorantów i doktorantek oraz pracowników i pracownic Uniwersytetu Warszawskiego przeciwko planom reformy szkolnictwa wyższego (tzw. "Ustawa 2.0" zwaną też "ustawą Gowina"). Protestujący zajęli balkon oraz hol siedziby Rektora UW w Pałacu Kazimierzowskim na kampusie głównym. Z tarasu wywieszono transparenty o treści: "Żądamy demokratycznego Uniwersytetu", "Nie oddamy autonomii" i "Samorządność naszą bronią". Po początkowo nerwowej reakcji i próbach wyrzucenia protestujących przez Straż Uniwersytecką, zgromadzeni wymogli na władzach uczelni zgodę na kontynuację protestu. Czwarty dzień na tarasie budynku, w jego wnętrzu oraz na zewnątrz trwają otwarte dyskusje oraz wykłady krytycznie odnoszące się do funkcjonowania polskich uczelni w ramach neoliberalnego modelu zarządzania wiedzą. Poruszone zostały takie tematy jak: pozycja kobiet na polskich uczelniach, stosunek ruchów studenckich do innych ruchów społecznych oraz niestabilne warunki zatrudnienia.