20 czerwca 2008 roku w Warszawie odbyła się manifestacja zorganizowana przez Komitet Pomocy i Obrony Represjonowanych Pracowników oraz współpracujące z nim organizacje związkowe (Sierpień’80 i Solidarność’80, Inicjatywa Pracownicza) i społeczne, celem obrony zagrożonego Kodeksu pracy. Wcześniej – 19 czerwca – pikietę w Poznaniu zorganizowała tamtejsza Komisja Środowiskowa IP i Federacja Anarchistyczna.

Konferencja prasowa policji z dnia 29.XI.2002 na której pojawiło się mnóstwo nieścisłości, brak merytorycznej argumentacji i bazowanie na nieświadomości społecznej, manipulowanie opinią publiczną.

Baza konfliktu

Zgodnie z ustawa z dnia 5 lipca 1990 r. Prawo o zgromadzeniach. Organizator protestu spełnił wszystkie warunki legalności zgromadzenia, które nałożył na niego ustawodawca. O proteście, który miał charakter stacjonarnej pikiety, zawiadomiony został zgodnie z ustawą Burmistrz Gminy Ożarów w dniu 22 października 2002r. Ustawa Prawo o zgromadzeniach z dnia 5 lipca 1990 z późniejszymi zmianami gwarantuje każdemu możliwość korzystania z wolności pokojowego zgromadzania się i organizator z takiego prawa skorzystał.

Drodzy Przyjaciele!
Wasz zakład jest kolejną firmą, którą w ostatnim czasie została doprowadzona do ruiny i upadłości. Coraz częściej pracownicy zostają pozbawieni środków do życia. Nie wypłaca się pensji. Dokonuje się grupowy zwolnień na szeroką skalę.

Wczoraj w Poznaniu na Uniwersytecie Adama Mickiewicza odbyło się spotkanie osób, które działając w różnych związkach zawodowych i organizacją pracowniczych chcą podjąć walkę o prawa pracownicze. Wzięli w nim udział między innymi robotnicy z Zakładów im. Cegielskiego w Poznaniu, Stoczni Szczecińskiej, Huty Cynku z Miasteczka Śląskiego. Konkluzją naszego spotkania było to, iż jako pracownicy nie chcemy przyjmować postawy rezygnacji, ale walki o nasze prawa. Wasz strajk i demonstracja stoczniowców w Szczecinie stanowiły w dyskusji ważny punkt odniesienia.

Rozszerzenie okresu stosowania umów o pracę na czas określony - pomoże pracodawcy w zwiększeniu rotacji (wymianie) pracowników, a ostatecznie pozwoli obniżyć koszt siły roboczej.

Inicjatywa Pracownicza - Podbeskidzie stawia sobie za cel przeprowadzenie szerszej kampanii uświadamiającej polskim robotnikom, jak szkodliwe i zarazem nieobliczalne w skutkach może być znowelizowanie i uelastycznienie obowiązującego prawa pracy. jesteśmy inicjatywą, która nie jest uwikłana w żadne gry polityczne, nie kierujemy się chęcią zysku, czy - jak ma to miejsce w przypadku polskich związków zawodowych - ambicjami które umożliwiłyby zajęcie znaczących stanowisk w państwie. Z założenia wykluczamy możliwość współpracy z jakimikolwiek ugrupowaniami politycznymi - nie interesuje nas polityka, ani w wydaniu centralnym, ani też lokalnym.

Przez wiele lat panowania komunistycznego reżimu polscy robotnicy domagali się swoich praw, między innymi godnych warunków pracy, płacy i wolności zrzeszania się w organizacjach pracowniczych. Cały naród pokładał nadzieję w zwycięstwie walki robotników z niesprawiedliwym systemem. Dziś w wyniku zmian politycznych, gospodarczych i technologicznych ruch robotniczy traci na sile. Elity władzy i biznesu chcą to wykorzystać i próbują, kurczącym się szeregom pracowników, narzucić nowe regulacje prawne i odebrać zdobycze socjalne. Jest rzeczą znamienną, że w sprawie tej wykazują daleko idącą zgodność zarówno postkomunistyczni i postsolidarnościowi parlamentarni działacze polityczni. Zawiązują oni sojusz przeciwko pracownikom najemnym. Celem tego związku jest nowelizacja kodeksu pracy, jego tak zwane uelastycznienie, polegające na odebraniu szeregu praw pracownikom najemnym.