W Poznaniu w czerwcu br. odbyły się rozmowy płacowe między miastem, w imieniu którego występował wiceprezydent Jędrzej Solarski, oraz komisjami naszego związku z zakładów finansowanych z budżetu miejskiego.

Zważywszy na niskie (w relacji do średniej krajowej) wynagrodzenia w samorządowej sferze budżetowej, Inicjatywa Pracownicza od lat (od 2012 roku) domaga się znaczących podwyżek. Na czerwcowym spotkaniu sugerowano, że planowane przez rząd zmiany w systemie podatkowym mogą spowodować trudności budżetowe i wzrost płac nie będzie możliwy. Wobec tego, że w dniu negocjacji płacowych nie było wiadomo czego się spodziewać, postanowiono spotkać się we wrześniu. Tak się nie stało. Zamiast tego w piśmie miasta z 2 października skierowanym do dyrektorów instytucji i placówek w sprawie budżetu jednostek na 2020 roku, ogłoszono oszczędności i konieczność redukcji zatrudnienia. Powodem miała być polityka podatkowa pisowskiego rządu.

W odpowiedzi komisje Inicjatywy Pracowniczej (Komisja Międzyzakładowa przy Zespołach Żłobków, Komisja Międzyzakładowa przy Teatrze Ósmego Dnia, Komisja Zakładowa przy CK Zamek, Poznańska Komisja Międzyzakładowa), wystosowały stanowisko następującej treści:

Stanowisko XI Krajowego Zjazdu Delegatów i Delegatek ws. poparcia dla strajków i protestów pracowniczych w sferze budżetowej przyjęte jednogłośnie w dn. 30 marca 2019 r.

Co najmniej od 2017 r. narasta pracownicze niezadowolenie w sektorze budżetowym: pracownice i pracownicy usług publicznych i spółek skarbu państwa coraz głośniej żądają wyższych, godnych płac i lepszych warunków pracy. To niezadowolenie nie jest przy tym jedynie werbalne – przekłada się na coraz szersze i bardziej bojowe protesty, podczas których testowane są nowe formy akcji strajkowych i odmowy pracy.

13 października 2018 r. w Poznaniu odbyła się II edycja Socjalnego Kongresu Kobiet. Uczestniczyło w niej ponad 100 osób reprezentujących 20 organizacji pracowniczych, lokatorskich i kobiecych. Niemal 9 godzin dyskutowałyśmy o problemach, z którymi się spotykamy w naszych zakładach pracy i w naszych miastach. Podczas I edycji Kongresu, która odbyła się w marcu bieżącego roku, wypracowałyśmy 20 postulatów programowych dotyczących problematyki pracowniczej i lokatorskiej. 8 września zorganizowałyśmy debatę, na której lokatorki skonfrontowały swoje postulaty z kandydatami na prezydenta Warszawy. II Kongres w Poznaniu służył podsumowaniu naszych walk przed rozpoczęciem się nowej kadencji władz samorządowych.

Oświadczenie Komisji Zakładowej OZZ Inicjatywa Pracownicza przy Szpitalu Klinicznym Przemienienia Pańskiego, w przeddzień protestu, który odbędzie się 27 września 2018 r. w Poznaniu przed Urzędem Wojewódzkim o godzinie 14:00:

Inicjatywa Pracownicza dołącza do demonstracji "Polska potrzebuje wyższych płac!" organizowanej przez Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych. Demonstracja odbędzie się w sobotę, 22 września o godz. 12:00 w Warszawie, a jej głównym postulatem jest żądanie wzrostu wynagrodzeń. Komisje OZZ IP zbierają się na rogu ulic Mysiej i Brackiej o godz. 12:00 skąd przejdą na Plac Trzech Krzyży, gdzie rozpocznie się demonstracja OPZZ. Poza wsparciem samej demonstracji, Komisja Krajowa OZZ IP wydała także stanowisko popierające mobilizację OPZZ:

[PRZECZYTAJ STANOWISKO KOMISJI KRAJOWEJ IP]

STANOWISKO KOMISJI KRAJOWEJ OZZIP W ZWIĄZKU Z OGÓLNOPOLSKIM PROTESTEM „POLSKA POTRZEBUJE WYŻSZYCH PŁAC!”

W najbliższą sobotę OPZZ organizuje w Warszawie ogólnopolską i międzybranżową demonstrację pod hasłem „Polska potrzebuje wyższych płac”. Wśród jej głównych postulatów [LINK] znajdują się między innymi: wzrost wynagrodzeń, podwyższenie płacy minimalnej, zaniechanie (lub ograniczenie) zatrudnienia na podstawie umów cywilno-prawnych, przestrzeganie praw pracowniczych i związkowych. Niskie płace, praca na umowach śmieciowych i próby zwalczania działalności związkowej są od lat codziennością dla członkiń i członków Inicjatywy Pracowniczej.

16 lipca odbyła się pikieta pracowników i pracownic niemedycznych jednego z poznańskich szpitali klinicznych. Protest organizowała Inicjatywa Pracownicza. Wstawiło się na nią ok. 40 pracownic i pracowników, domagających się poszanowania swojej pracy i przede wszystkim wyższych zarobków.

W związku ze zbliżającym się protestem pracownic i pracowników niemedycznych w Poznaniu, w poniedziałek 16 lipca, o godzinie 14:00, przed szpitalem na ul. Długiej 1/2 publikujemy stanowisko Komisji Zakładowej OZZ Inicjatywa Pracownicza przy Szpitalu Klinicznym Przemienienia Pańskiego oraz zachęcamy do wzięcia udziału w proteście!

Pierwsze półrocze 2017 r. przyniosło znaczny wzrost liczby akcji strajkowych w porównaniu do  lat ubiegłych. To chyba pierwszy symptom kryzysu społecznego na polu stosunków pracodawcy-pracownicy w okresie, kiedy zarówno płace, jak i zatrudnienie rosną, a rządy sprawuje partia uznawana za „pro-społeczną”. Co ważne, dokładniejsza analiza aktywności strajkowej wskazuje, że coraz częstsze stają się praktyki organizowania protestów pracowniczych poza prawnymi regulacjami Ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych – okupacji zakładów pracy, strajków włoskich, czy spontanicznych pikiet i demonstracji.

18 lutego 2016 r. odbyła się pierw­sza roz­prawa z powódz­twa Bar­bary Roso­łow­skiej, dzia­łaczki Ini­cja­tywy Pra­cow­niczej, prze­ciwko szpi­ta­lowi woje­wódz­kiemu w Gorzo­wie Wlkp. Bar­bara od 7 lat pra­cuje na samo­za­trud­nie­niu jako położna. Żąda, aby pra­co­dawca zawarł z nią umowę o pracę.

W dniach od 11 do 14 grudnia 2015 r. toruńscy aktywiści z Antyfaszystowskiego Torunia przeprowadzili informacyjną akcję ulotkową skierowaną do samozatrudnionych i pracujących na innych umowach cywilnoprawnych: pielęgniarek, ratowników medycznych i położnych. Ulotki rozłożone zostały w Wojewódzkim Szpitalu Dziecięcym, Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym im. L. Rydygiera, Specjalistycznym Szpitalu miejskim, im. M. Kopernika, Wojewódzkim Szpitalu Obserwacyjno - Zakaźnym oraz Wojewódzkiej Przychodni Zdrowia Psychicznego. Akcja spotkała się ze sporym zainteresowaniem osób zatrudnionych na tzw. śmieciówkach, jak i samych pacjentów. Poniżej treść ulotki do przeczytania. Jeśli w służbie zdrowia pracują Wasi znajomi, to podeślijcie im link do artykułu. Ulotka do pobrania na dole artykułu.

"Od 2009 r. pracuję jako położna w Szpitalu Wojewódzkim w Gorzowie Wielkopolskim w oparciu o umowę cywilnoprawną. Ponieważ byłam bez pracy i bez prawa do zasiłku, podpisałam właśnie tego rodzaju umowę, nie mając wielkiego wyboru. Wcześniej pracowałam kilkanaście lat w oparciu o umowę o pracę w Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej w Kostrzynie nad Odrą.

Od 2007 roku pracownice i pracownicy szpitala w Kostrzynie nad Odrą walczą o swoje zaległe pensje i odprawy. Zostali zwolnieni, a w miejsce dotychczasowej placówki (SP ZOZ), powołano nową, prywatną firmę z siedzibą w Szczecinie, która przejęła budynki, wyposażenie i część personelu, ale nie przejęła zobowiązań wobec załogi. Pracownice i pracownicy złożyły pozwy do sądu, który nakazał wypłatę wynagrodzeń przez SP ZOZ, ale komornik nie miał już czego zająć. Dopóki placówka była w likwidacji, nie mógł też domagać się pieniędzy od organu założycielskiego – starostwa powiatowego w Gorzowie Wlkp. Aby uniknąć roszczeń (120 mln. zł, w tym 7 mln. tytułem zaległości pracowniczych) starostwo w nieskończoność wydłużało okres likwidacji. Każdego dnia dług rósł o 21 tys. złotych.

Poniższe stanowisko wraz ze strategią działania i postulatami zostało przyjęte na I Konferencji Programowej OZZ IP, która odbyła się w dniach 26-27 kwietnia 2014 r.

Ponad 250 osób uczestniczyło 12 kwietnia w demonstracji w Gorzowie Wielkopolskim o zaległe pensje byłych pracowników SPZOZ w Kostrzynie nad Odrą i przeciwko prywatyzacji usług publicznych a szczególnie służby zdrowia.

Od blisko 6 lat, 380 pracownic i pracowników (salowe, pielęgniarki, pomoc medyczna i lekarze) sprywatyzowanego i przekształconego w spółkę prawa handlowego, byłego szpitala publicznego w Kostrzynie nad Odrą, walczy o swoje zaległe wypłaty. Kwota tych należności opiewa na blisko 7 mln zł. Starostwo powiatowe w Gorzowie, pod które podlegał ten szpital jak dotąd nie zapłaciło ludziom należnych im wypłat i sztucznie wydłuża proces jego likwidacji. Obecnie, proces ten przedłużono do 2017 r., tylko po to, by długi szpitala nie przeszły na urząd starostwa. Poszkodowani mimo prawomocnych wyroków sądu pracy nie mogą odzyskać należnych im pieniędzy. Dziś dług szpitala (razem z wierzytelnościami wobec firm prywatnych) wynosi 110 mln zł i rośnie dziennie o 21 tys.zł.