W sprawie poznańskich portierów i portierek nie chodzi tylko o samych pokrzywdzonych, ale również o jakość instytucji publicznych i transparentność mechanizmów gospodarowania publicznymi pieniędzmi. Społeczeństwo zasługuje, aby poznać wszystkie okoliczności tej sprawy, a nie tylko pokrętne tłumaczenia ZKZL.

Dziękujemy wszystkim za udział w poznańskim proteście, jaki odbył się 30 lipca pod Urzędem Miasta. Domagamy się, aby miejski zarząd budynków (ZKZL) wypłacił portierkom odszkodowania w wysokości utraconych zarobków za prawie 20 tysięcy godzin nieopłaconej pracy. ZKZL wypycha portierki na outsourcing, co naturalnie kończy się właśnie takimi dramatami jak darmowa praca. Firmy podwykonawcze wzięły miejskie pieniądze i rozpłynęły się. W Urzędzie złożono Apel do władz miasta:

Poznańskie portierki domagają się 235 tys. złotych zaległych od trzech lat wynagrodzeń. Wezwały do zapłaty Zarząd Komunalnych Zasobów Lokalowych (ZKZL), administrujący budynkami, które strzegły. ZKZL nazwał ostatni protest w tej sprawie – w oświadczeniu opublikowanym przez lokalną Gazetę Wyborczą – “karykaturalnym”. Nasza odpowiedź wysłana redakcji, nie doczekała się druku. Umieszczamy ją poniżej.

W latach 90. XX wieku amerykański związek zawodowy SEIU (Service Employees International Union) odniósł spektakularny sukces w Los Angeles: udało się mu uzwiązkowić 80% sprzątaczek i dozorców w mieście oraz wywalczyć układ zbiorowy znacznie podnoszący płace w branży. Sukces ten był efektem wieloletniej kampanii prowadzonej pod hasłem „Sprawiedliwość dla dozorców” (Justice for Janitors - JfJ). Model działania wypracowany przez SEIU przy tej okazji był na tyle nowatorski, że do dziś uznaje się go za przykład skutecznej związkowej strategii dla „trudnych branż”: gastronomii, budownictwa, sprzątania czy handlu.

Ochroniarze i ochroniarki pracują po 300 godzin miesięcznie na umowach śmieciowych. Szemrane firmy zmieniają co chwila właścicieli tylko po to, by oszukiwać pracowników i nie wypłacać im pensji. Nowa Komisja Inicjatywy Pracowniczej zrzeszająca portierki i pracowników ochrony z Warszawy próbuje ucywilizować ten dziki rynek. Związkowcy mają już pierwsze sukcesy.

Zapadły pierwsze – korzystne dla zatrudnionych – wyroki w sprawie przeciwko firmom, które nie wypłaciły wynagrodzenia poznańskim portierkom i portierom. Firmy KAIO i CAPREA mają zapłacić czterem osobom łącznie 32.000 zł zaległych poborów w trybie natychmiastowym. Na wynagrodzenia czekają one już dwa lata.

Dalszy ciąg zmagań warszawskich pracowników ochrony. Zgłaszają się do nas kolejni oszukani przez swoich szefów. Rośnie łączny rachunek niewypłaconych pensji i godzin darmowej pracy. Na dziś zgłoszono nam w sumie 3748 godzin darmowej pracy i niemal 50 tysięcy złotych pensji niewypłaconych od września 2019 przez zarządy powiązanych ze sobą firm ochroniarskich operujących na terenie Warszawy. Jest to czubek góry lodowej i czekamy na kolejne zgłoszenia. Tylko razem możemy liczyć na ostateczną wygraną z oszustami.

W dniach 7-8 października 2017 r. w Instytucie Teatralnym w Warszawie odbyła się międzynarodowa związkowa konferencja branży kultury zorganizowana przez Inicjatywę Pracowniczą we współpracy z Czerwono-Czarną Koordynacją (międzynarodową siecią związków zawodowych, do której należy IP).  

W konferencji uczestniczyli przedstawiciele komisji zakładowych IP działających w Instytucie Teatralnym, Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki, Teatrze Polskim we Wrocławiu, Muzeum Współczesnym Wrocław, międzyzakładowej komisji przy Teatrze Ósmego Dnia w Poznaniu oraz Komisji Środowiskowej Pracowników Sztuki. Wśród gości z zagranicy wzięli udział przedstawiciele komisji branży kultury CNT (Krajowej Konfederacji Pracy) z Hiszpanii i Francji, szwedzkiego SAC (Centralna Organizacja Szwedzkich Pracowników i Pracownic) oraz międzynarodowych sekretariatów hiszpańskiego związku Solidaridad Obrera (Solidarność Pracownicza) i greckiego ESE.