"Od 2009 r. pracuję jako położna w Szpitalu Wojewódzkim w Gorzowie Wielkopolskim w oparciu o umowę cywilnoprawną. Ponieważ byłam bez pracy i bez prawa do zasiłku, podpisałam właśnie tego rodzaju umowę, nie mając wielkiego wyboru. Wcześniej pracowałam kilkanaście lat w oparciu o umowę o pracę w Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej w Kostrzynie nad Odrą.

Poniższe stanowisko wraz ze strategią działania i postulatami zostało przyjęte na I Konferencji Programowej OZZ IP, która odbyła się w dniach 26-27 kwietnia 2014 r.

Stanowisko Warszawskiej Komisji Środowiskowej OZZ IP w sprawie reprywatyzacji stołecznych parków i terenów zielonych

Po reprywatyzacji kamienic wraz z lokatorami, reprywatyzacji szkół i przedszkoli, obecnie zagrożone są stołeczne parki oraz tereny zielone. Ponad 20 z nich znajduje się na liście nieruchomości objętych roszczeniami reprywatyzacyjnymi. Najbardziej znany to Park Królikarnia, w którym znajduje się filia Muzeum Narodowego. Rodzina Krasińskich domaga się jego zwrotu, ponieważ przed 1939 rokiem znajdowała się tam jej rodowa rezydencja. Prawdopodobnie będzie się to wiązało   z eksmisją muzeum oraz zamknięciem popularnego wśród Warszawiaków parku.

Oświadczenie Lubuskiej Komisji Międzyzakłądowej w sprawie zaległych wypłat wynagrodzeń pracownikom SPZOZ w Kostrzynie nad Odrą:

Byli pracownicy szpitala powiatowego w Kostrzynie nad Odrą od siedmiu lat walczą o zaległe wynagrodzenia. Władze Starostwa Powiatowego w Gorzowie Wlkp. uchylają się od spłaty zobowiązań, mimo iż zostały one zasądzone na mocy wyroków dziś już prawomocnych i wykonalnych. Próby egzekucji komorniczej tych świadczeń również nie przynoszą oczekiwanych skutków.

W sobotę 7 grudnia grupa byłych pracowników szpitala powiatowego w Kostrzynie wsparta przez działaczy i sympatyków OZZ Inicjatywa Pracownicza wśród, których były dzieci oczekujących na wypłaty, znowu protestowała. Tym razem pod domem wieloletniego samorządowca, byłego działacza AWS i PiS, wicestarosty gorzowskiego Grzegorza Tomczaka. Protestujący wystąpili do Urzędu Miasta z oficjalnym wnioskiem o rejestracje zgromadzenia, niestety burmistrz Andrzej Kunt, swego czasu mocno związany z SLD, zakazał zgromadzenia pod pretekstem naruszenia prywatności wicestarosty.

Po raz kolejny grupa byłych pracowników i pracownic SPZOZ W w Kostrzynie nad Odrą pojawiła się 26 listopada na sesji powiatu gorzowskiego  wsparta przez działaczy i sympatyków OZZ Inicjatywa Pracownicza z Kostrzyna i Gorzowa, upominając się o należne wypłaty.

Wszyscy protestujący wsparli tez ciężko chorą na raka płuc pielęgniarkę Danutę Kras, która zagroziła władzom starostwa, że jesli do 20 grudnia nie dostanie swoich zaległych pieniędzy to rozpocznie protest głodowy w siedzibie starostwa. Kostrzyński radny powiatowy Jan Moczulski wystąpił z apelem do wszystkich radnych o zrzeczenie się jednej diety na rzecz chorej kobiety.

Oficjalnie problemy zaczęły się w 2007 roku, kiedy komornik zajął konto kostrzyńskiego szpitala z powodu gigantycznego, 70-milionowego długu. Okazało się, że placówka nie ma możliwości dalszego funkcjonowania, bo nie ma pieniędzy ani na działalność, ani na pensje dla pracowników. Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej (SP ZOZ) w Kostrzynie przestał istnieć 31 sierpnia 2007 roku. Placówka została przekształcona w spółkę prawa handlowego, a 51 proc. własności przejęła prywatna szczecińska spółka.

Ponad 250 osób uczestniczyło 12 kwietnia w demonstracji w Gorzowie Wielkopolskim o zaległe pensje byłych pracowników SPZOZ w Kostrzynie nad Odrą i przeciwko prywatyzacji usług publicznych a szczególnie służby zdrowia.

Od blisko 6 lat, 380 pracownic i pracowników (salowe, pielęgniarki, pomoc medyczna i lekarze) sprywatyzowanego i przekształconego w spółkę prawa handlowego, byłego szpitala publicznego w Kostrzynie nad Odrą, walczy o swoje zaległe wypłaty. Kwota tych należności opiewa na blisko 7 mln zł. Starostwo powiatowe w Gorzowie, pod które podlegał ten szpital jak dotąd nie zapłaciło ludziom należnych im wypłat i sztucznie wydłuża proces jego likwidacji. Obecnie, proces ten przedłużono do 2017 r., tylko po to, by długi szpitala nie przeszły na urząd starostwa. Poszkodowani mimo prawomocnych wyroków sądu pracy nie mogą odzyskać należnych im pieniędzy. Dziś dług szpitala (razem z wierzytelnościami wobec firm prywatnych) wynosi 110 mln zł i rośnie dziennie o 21 tys.zł.

Akcja wysyłki listów protestacyjnych ws. pracowników i pracownic szpitala w Kostrzynie nad Odrą:

Jeśli nie możesz przyjechać na demonstrację, to wyślij w dniu 12.04.2013 list protestacyjny do polityków z województwa lubuskiego. Poniżej propozycja listu wraz z adresami, na jakie można go wysyłać.

„Dla nas skończył się czas rozmów” – wywiad z Basią Rosołowską, działaczką IP z Komisji Lubuskiej, byłą pracownicą szpitala w Kostrzyniu nad Odrą

W styczniu 2013 r. miała miejsce okupacja gorzowskiego urzędu. Przez kilka godzin blokowano wejście na salę, gdzie miała trwać sesja rady. Jak do tego doszło?

Okupacja starostwa była jak najbardziej spontanicznym zrywem uczestników sesji po tym, jak radni zagłosowali za tym, by pracownikom nie przeznaczać ani złotówki. Była wynikiem bezsilności wobec wieloletnich rozmów i pism, które zawsze kończyły się fiaskiem i urzędniczym zbywaniem swoich petentów, czyli nas pracowników. Chcieliśmy powiedzieć, że jesteśmy wierzycielami de facto starostwa, bo SPZOZ w likwidacji to prawniczy wymysł stworzony na użytek radnych starostwa. Tym bardziej, że to trwa już 6 lat i nie ma końca, bo data 2017 r. jest umowna. Wystarczy jedna uchwała radnych, żeby przesunąć ją o następne lata. Zresztą nikt już nie wierzy w dobrowolne załatwienie tej sprawy przez władzę.

„Chleba zamiast igrzysk!” – hasło obecnej kampanii prowadzonej m.in. przez Inicjatywę Pracowniczą, w niektórych miastach przestaje mieć wyłącznie wymiar metaforyczny. Tak dzieje się w Warszawie, gdzie z początkiem lutego zarządy 7 stołecznych dzielnic postanowiły – uginając się pod presją ratusza – sprywatyzować szkolne stołówki, pozbawiając tym samym pracy personel stołówek, a część dzieci – posiłków w szkole. Kiedy „sprawa wyszła na jaw” środowisko rodziców, kucharek i działaczy społecznych stawiło aktywny opór, żądając wycofania się miasta z planu czynienia oszczędności kosztem mieszkańców. W akcję obrony stołówek włączyła się warszawska Komisja Środowiskowa IP.

Stanowisko Łódzkiej Komisji Środowiskowej OZZ IP

Ostatnie tygodnie przynoszą falę informacji o planowanych przez władze przekształceniach własnościowych i zmianach w sposobie funkcjonowania publicznej służby zdrowia zarówno w regionie łódzkim, jak i na szczeblu ogólnokrajowym. Bez jakichkolwiek konsultacji z pracownikami, pacjentami i kierownictwem zainteresowanych placówek Wydział Zdrowia Urzędu Miasta Łodzi planuje prywatyzację komunalnych przychodni rejonowych, sprywatyzowane przychodnie świadczyć mają zarówno usługi w ramach NFZ jak i pełnopłatne.

Obowiązująca i przedstawiona przez Zarząd HCP S.A. (przy jednym głosie przeciwnym, Marcela Szarego delegata załogi do pracy w Zarządzie) koncepcja prywatyzacji Cegielskiego, której autorstwo przypisuje się byłem członkowi Zarządu HCP S.A. Andrzejowi Klimkowi, zakłada wysprzedanie firmy po kawałku. Osobno mają być sprywatyzowane Fabryka Pojazdów Szynowych i Fabryka Silników Akumulatorowych, które na obecną chwilę są przedsięwzięciami rentownymi, gwarantującymi dodatnie wyniki finansowe całego Holdingu HCP i mającymi perspektywę podjęcia intratnych kontraktów. Po sprzedaniu tych dwóch Spółek zależnych Cegielski skurczyłby się do produkcji silników okrętowych prowadzonych na wydziałach W-2 i W-7, które mają zostać okrojone, a zatrudnienie zmniejszone. Zaznaczyć wypada, że również na produkcji silników okrętowych, przez większość lat po transformacji w 1989 roku, firma wykazywała, z reguły niewielki, ale jednak dodatni wynik finansowy. Trudności w uzyskaniu rentowności na produkcji silników, które decydują o ponad połowie stanu zatrudnienia i obrotów całego holdingu HCP S.A., wiązały się z kłopotami finansowymi polskich stoczni. Trzeba też dodać, że trudności w uzyskaniu lepszych wyników na produkcji silników okrętowych, biorą się z konieczności uiszczania niemałych opłat licencyjnych firmom ze Szwajcarii i Niemiec, którym Cegielski przysparza od wielu lat ciągłego zysku, bez względu na swoją sytuację finansową.

W dniu 24 lipca w zakładach H. Cegielski Poznań S.A. odbyło się spotkanie robocze Inicjatywy Pracowniczej poświęcone spółdzielczości pracy. Prezydium Komisji Międzyzakładowej OZZ Inicjatywa Pracownicza przy HCP S.A. zapoznało się z możliwościami, jakie za sobą niesie obecne prawo spółdzielcze i zadecydowało o udziale w pracach wymienionej grupy roboczej. Skrytykowano jednocześnie fakt, iż rząd przygotowuje koncepcje prywatyzacji Cegielskiego bez jakichkolwiek konsultacji społecznych z załogą. Inicjatywa Pracownicza przy HCP odrzuca generalnie pomysł rozprzedania majątku firmy po kawałku, a taki projekt czeka na akceptację rządu.

Pomysły jak sprzedać Cegielskiego ciągle się zmieniają. Tylko w ciągu ostatnich niespełna trzech lat dorobiliśmy się trzech różnych koncepcji prywatyzacji.

Polska od lat '60 jest jednym z najbardziej liczących się producentów statków. Dziś zajmuje drugie (po Niemcach) miejsce w Europie i piąte na świecie. Apogeum rozwoju tej branży przypadło na połowę lat '70. Na przykład w 1975 roku w Polsce powstały 83 statki o łącznej nośności (DWT) 1.023 tys. ton. W ostatnich 9 latach budowaliśmy średniorocznie 28 statków, których łączna nośność wynosi ok. 680 tys. ton rocznie.