Poznańskie komisje prowadzące rozmowy z Miastem w sprawie podwyżek na 2024 r., odrzuciły propozycję wzrostu płac o 350 zł. Żądają najmniej 900 zł brutto miesięcznie / osobę, ponad to, co wynika ze wzrostu płacy minimalnej od 1 stycznia nadchodzącego roku.

Przychodzimy na Radę Warszawy jako pracownicy i pracownice, mieszkańcy i mieszkanki miasta, bo domagamy się wyższych płac i niższych czynszów. Mamy dość polityki oszczędności i cięć, na której tracimy my, a zarabiają najbogatsi. Wzywamy władze Warszawy do podniesienia wynagrodzeń w sektorze publicznym — tak, żeby nasze pensje wystarczały na życie w mieście, na rzecz którego codziennie pracujemy. Wzywamy władze Warszawy do spełnienia swojego obowiązku i rozwiązania problemów mieszkaniowych — celem polityki mieszkaniowej miasta powinno być dobro mieszkańców, nie zyski elit. Razem, solidarnie będziemy walczyć o lepsze warunki życia dla Warszawy.

POSTULATY PRACOWNICZE:

Nasza sytuacja jako pracowników i pracownic sektora kultury oraz personelu niepedagogicznego samorządowych instytucji z roku na rok staje się coraz gorsza. Jesteśmy jednymi z najmniej zarabiających grup w Warszawie.  Pełnimy ważną społeczną funkcję i posiadamy rzadkie, specjalistyczne umiejętności, jednak nasze wynagrodzenia nie pozwalają  na godne życie.  Nasze wynagrodzenia zasadnicze są niższe od obowiązującej płacy minimalnej.  Już dzisiaj ze szkół i teatrów  odchodzą doświadczone i wartościowe osoby. Wobec radykalnego wzrostu kosztów życia w Warszawie poprawa płac i warunków pracy pracownic i pracowników niepedagogicznych oraz osób zatrudnionych w sektorze kultury w instytucjach samorządowych musi stanowić priorytet dla rządzących miastem.

Dlatego domagamy się:

1. Podwyższenia wynagrodzenia zasadniczego wszystkich pracowników i pracownic stanowiących personel niepedagogiczny oraz pracowników i pracownic kultury, których to dotyczy, w samorządowych instytucjach oświaty i kultury do wysokości płacy minimalnej z dniem 1 stycznia 2024 r.
2. Wprowadzenia dodatku specjalnego z tytułu opieki nad niepełnosprawnymi dziećmi i młodzieżą, uczęszczającymi na zajęcia dydaktyczno wychowawcze w wysokości 20%.
3. Wprowadzenia corocznej waloryzacji wynagrodzeń zasadniczych personelu niepedagogicznego oraz pracowników kultury, których to dotyczy, w wysokości  odpowiadającej procentowemu wzrostowi minimalnego wynagrodzenia za pracę.
4. Podwyższenia wynagrodzeń zasadniczych pracowników i pracownic zarabiających powyżej płacy minimalnej (stanowiących m.in. personel administracyjny, producencki, techniczny, merytoryczny, konserwatorski) w instytucjach kultury podległych miastu stołecznemu Warszawa o 30%. Tyle bowiem według danych GUS wyniosła skumulowana inflacja w latach 2021 - 2023. 
5. Zaprzestania praktyki włączania dodatków (premii regulaminowych, stawek za określone obowiązki służbowe, dodatku za „wysługę lat”) do wynagrodzenia w celu uniknięcia podwyższania płacy minimalnej.  

POSTULATY LOKATORSKIE:

Ostatnie dwadzieścia lat pozostawiło nas bez złudzeń — polityka mieszkaniowa prowadzona przez warszawski samorząd służy bogaceniu się elit i deweloperów, zamiast zapewniać godne życie mieszkańcom i mieszkankom stolicy. Reprywatyzacja kolejnych budynków komunalnych czy prywatyzacja warszawskiej sieci ciepłowniczej ukazuje, że miasto aktywnie umożliwia prywatnym inwestorom zarabianie na najuboższych. Na krzywdzie lokatorów i lokatorek zasobu gminnego zarabia również poprzez zmuszanie ich do odpracowywania długów narosłych wskutek podnoszenia cen czynszów oraz niewywiązywania się z obietnic podłączania kolejnych budynków do centralnego ogrzewania — przez co lokatorzy i lokatorki zmuszone są ogrzewać mieszkania grzejnikami elektrycznymi. W zasobie Towarzystwa Budownictwa Społecznego budynki również nie są remontowane, a protokoły zdawczo – odbiorcze przy nabyciu partycypacji na rynku nie uwzględniają rzeczywistej kondycji lokali. Starsze bloki wymagają konkretnych napraw, ale mimo przepisów nakładających na spółki obowiązek dbania o zasoby, wymagane czynności nie są przeprowadzane. Pracownicy warszawskiego samorządu nie mogą dłużej przedkładać zysku ponad dobrostan i bezpieczeństwo mieszkańców i mieszkanek Warszawy!

Dlatego domagamy się:

1. Podłączania do centralnego ogrzewania kolejnych budynków zawierających mieszkania zasobu gminnego, a także podnoszenia standardów lokali komunalnych poprzez odpowiednią termoizolację oraz odnawianie instalacji kanalizacyjnych i elektrycznych.
2. Obniżenia czynszów proporcjonalnie do kryterium dochodowego. Zaprzestania wpędzania lokatorów i lokatorek w długi — oddłużenia lokatorów oczekujących na przydział do mieszkań socjalnych, zmuszonych uiszczać tzw. czynsz karny.
3. Wprowadzenia zmian w systemie gospodarowaniem odpadami. Zaprzestania naliczania opłat od gospodarstwa domowego i zmianę systemu na opłaty proporcjonalne do liczby lokatorów i lokatorek.
4. Renowacji warszawskich pustostanów i intensywnego poszerzania zasobu gminnego. Priorytetyzowania budowy mieszkań komunalnych i socjalnych, względem mieszkań TBS. Wypełnienia w następnym roku obietnicy Rafała Trzaskowskiego o budowie 1500 mieszkań rocznie. 
5. Wyciągnięcia konsekwencji za niewłaściwe gospodarowanie mieniem TBS – w tym braku przejrzystości odnośnie spłat kredytów przez spółkę; braku koniecznych napraw; przeznaczania funduszy uzyskanych z wynajmu miejsc parkingowych, lokali użytkowych oraz przestrzeni pod paczkomaty na cele inne, niż określone w Ustawie.

Warszawska Międzyzakładowa Komisja Personelu Niepedagogicznego OZZ Inicjatywa Pracownicza

Komisja Zakładowa OZZ Inicjatywa Pracownicza przy Teatrze Powszechnym im. Zygmunta Hübnera

Komisja Zakładowa OZZ Inicjatywa Pracownicza przy Teatrze Studio

Komisja Zakładowa OZZ Inicjatywa Pracownicza przy Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie

Warszawskie Koło Młodych Inicjatywy Pracowniczej

Warszawskie Stowarzyszenie Lokatorów

Mieszkanki i Mieszkańcy Zasobów TBS Warszawa Północ

1 grudnia na spotkaniu z Wiceprezydentem Poznania Jędrzejem Solarskim związkom zawodowym przedstawiono propozycję podwyżek na rok 2024 w łącznej wysokości 200 zł brutto. Jest to najgorsza propozycja od wielu lat. Jej wysokość oznacza (wobec przewidywanej inflacji) spadek realny wynagrodzeń pracowników placówek finansowanych przez samorząd Miasta Poznania.

Poznańskie organizacje zakładowe zrzeszone w Inicjatywie Pracowniczej odrzucił Porozumienie płacowe zaproponowane przez miasto, solidaryzując się z najniżej zarabiającymi. Zostali oni tym razem w nim pominięci. IP protestuje przeciwko ogromnym dysproporcjom płacowym.

Komisje Inicjatywy Pracowniczej z Warszawy i Poznania zainicjowały powstanie lokalnych „komitetów wsparcia” dla strajku w Solarisie. Głównym celem tych inicjatyw jest wniesienie pod obrady rad miejskich uchwał popierających postulaty strajkującej załogi w zakładach Solaris Bus & Coach.

Nie jest dla nikogo tajemnicą, że biznes i pracodawcy mają ścisłe związki ze światem polityki na szczeblu lokalnym. Wielokrotnie byliśmy świadkami, jak w zarządzie czy na posiedzeniu rady miasta Poznania broniono interesów ekonomicznych „dużych pracodawców”. Najczęściej robiono to pod hasłem ochrony miejsc pracy czy w związku z kwestiami fiskalnymi. Czas, aby samorządy zadbały o miejsca pracy odpowiednio opłacone, bez wyzysku i łamania praw pracowniczych.

„W tym kraju to kobieta pełni funkcję zabezpieczenia społecznego”. Publikujemy wywiad z opiekunkami z poznańskich żłobków o strajku kobiet.

W Poznaniu trwały rozmowy między związkami zawodowymi a władzami miasta w sprawie wzrostu płac. Wynagrodzenia pracowników i pracownic zakładów oraz instytucji finansowanych przez miasto są niskie. Znacząco odbiegają od średniej krajowej i dla Poznania. Dodajmy, że ponad 80% zatrudnionych to kobiety. Inicjatywa Pracownicza dla wyrównania tych dysproporcji wskazywała na konieczność dokonania podwyżek nawet na poziomie 1000 zł miesięcznie.

Na początku 2020 roku Inicjatywa Pracownicza i inne związki zawodowe skupiające pracowników i pracownice zatrudnione przez instytucje i zakłady finansowane z budżetu Poznania podpisały porozumienie z miastem w sprawie podwyżek płac na rok 2020. Pensje miały wzrosnąć od 1 września średnio o 300 zł brutto. W trosce o warunki bytowe pracowników i pracownic sfery budżetowej poznańska IP nie widzi podstaw, by zaplanowane na 2020 rok podwyżki nie miały zostać zrealizowane.

Artykuł ukazał się w 52 numerze Biuletynu Inicjatywy Pracowniczej

Jestem wielką zwolenniczką dobrej edukacji publicznej. Moim zdaniem to jedyny sposób przeciwdziałania segregacji społeczeństwa, najlepszy sposób utrzymania jedności, kształtowania postaw obywatelskich oraz jedyny właściwy sposób zapobiegania buntom społecznym wynikającym z niemożliwości awansu społecznego i nieuniknionego powstawania na skutek tego gett.

Ogólnopolski Związek Zawodowy Inicjatywa Pracownicza podjął interwencję w sprawie 20 osób zatrudnionych przez firmy zewnętrzne na portierniach w sześciu obiektach administrowanych przez poznański Zarząd Komunalnych Zasobów Lokalowych. Mimo że stwierdzono szereg poważnych nieprawidłowości, miasto faktycznie legitymizuje wyzysk.

Strzeżone obiekty to przychodnie, budynki, w których działają instytucje kultury, urzędy publiczne, biura. Czasami pustostany. Zlecenie na ich dozór otrzymują agencje ochrony mienia, które niekiedy współpracują z powiązanymi ze sobą agencjami pracy tymczasowej.

13 października 2018 r. w Poznaniu odbyła się II edycja Socjalnego Kongresu Kobiet. Uczestniczyło w niej ponad 100 osób reprezentujących 20 organizacji pracowniczych, lokatorskich i kobiecych. Niemal 9 godzin dyskutowałyśmy o problemach, z którymi się spotykamy w naszych zakładach pracy i w naszych miastach. Podczas I edycji Kongresu, która odbyła się w marcu bieżącego roku, wypracowałyśmy 20 postulatów programowych dotyczących problematyki pracowniczej i lokatorskiej. 8 września zorganizowałyśmy debatę, na której lokatorki skonfrontowały swoje postulaty z kandydatami na prezydenta Warszawy. II Kongres w Poznaniu służył podsumowaniu naszych walk przed rozpoczęciem się nowej kadencji władz samorządowych.

sobota 13 października, godz. 11:00 – 18:00, Teatr Ósmego Dnia, Poznań ul. Ratajczaka 44

I Socjalny Kongres Kobiet odbył się w marcu bieżącego roku. Zainicjowały go opiekunki ze żłobków, pracownice instytucji kultury, lokatorki z Warszawy i Poznania. Jako pracownice i lokatorki najlepiej wiemy, czego potrzebujemy, aby nasze położenie mogło ulec faktycznej poprawie. Część postulatów programowych, ustalonych podczas I edycji Kongresu (np. skrócenie czasu pracy do 35 godzin tygodniowo czy powszechna emerytura na poziomie co najmniej płacy minimalnej), dotyczy ogólnokrajowych problemów kobiet. Inne (np. zwiększenie kontroli społecznej nad finansami i działaniami samorządu, przyłączenie wszystkich mieszkań komunalnych do c.o.) są odpowiedzią na działania władz samorządowych, które uderzają w kobiety.

STANOWISKO KOMISJI KRAJOWEJ OZZIP W ZWIĄZKU Z OGÓLNOPOLSKIM PROTESTEM „POLSKA POTRZEBUJE WYŻSZYCH PŁAC!”

W najbliższą sobotę OPZZ organizuje w Warszawie ogólnopolską i międzybranżową demonstrację pod hasłem „Polska potrzebuje wyższych płac”. Wśród jej głównych postulatów [LINK] znajdują się między innymi: wzrost wynagrodzeń, podwyższenie płacy minimalnej, zaniechanie (lub ograniczenie) zatrudnienia na podstawie umów cywilno-prawnych, przestrzeganie praw pracowniczych i związkowych. Niskie płace, praca na umowach śmieciowych i próby zwalczania działalności związkowej są od lat codziennością dla członkiń i członków Inicjatywy Pracowniczej.

Informacja do przekazania wszystkim członkom naszych związków oraz pracownikom

W nawiązaniu do ustaleń wszystkich struktur związkowych (NSZZ „Solidarność” , OPZZ, ZNP, Inicjatywa Pracownicza) prowadzących negocjacje płacowe w sprawie podwyżek płac pracowników samorządowych zatrudnionych w zakładach i jednostkach budżetowych oraz instytucjach kultury Miasta Poznania informujemy, że:

1.    tegoroczne negocjacje zakończyły się fiaskiem

2.    Mimo, wcześniejszych zapewnień, że postulaty są racjonalne i w pełni uzasadnione Prezydent, zamiast 400 zł do wynagrodzenia zasadniczego zaproponował 100 zł brutto czyli ok. 68 zł na rękę.

W związku z powyższym zostały zaplanowane następujące działania:

1.    Wszyscy pracownicy  jednostek i  zakładów budżetowych (w tym szkół i placówek) oraz instytucji kultury (zrzeszeni i niezrzeszeni w związkach zawodowych),  proszeni są o przybycie na Plac Kolegiacki w Poznaniu (przed Urząd Miasta) w dniu 18 grudnia 2017 roku o godz.13.30,  by przedstawić Panu Prezydentowi nasze stanowisko dotyczące efektów tegorocznych negocjacji oraz oczekiwań pracowniczych. 

2.    Oczekujemy, że Prezydent Jacek Jaśkowiak osobiście i ustosunkuje się do naszego stanowiska wyrażonego na piśmie.

3.    Zwrócimy się do Radnych naszego miasta, prosząc ich o naprawienie błędów Pana Prezydenta i zaplanowaniu środków na realizację podwyżek zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami.

4.    W zależności od reakcji Pana Prezydenta podejmiemy decyzje o dalszych naszych działaniach.

PAMIETAJMY, ŻE OD NASZEJ AKTYWNOŚCI I SOLIDARNOŚCI BĘDZIE ZALEŻAŁO TO JAKI BĘDZIE WZROST WYNAGRODZENIA W 2018 R.

Spotykamy się 18.12 (poniedziałek) o godz. 13:30 Pod Urzędem Miasta