Mało kto wierzył, że zwołany na 26 marca śląski strajk generalny dojdzie do skutku. Zbyt wiele razy podobne mobilizacje były ogłaszane w przeszłości, po czym kierownictwa głównych central związkowych odwoływały je „na dzień przed”, najczęściej wycofując się z kluczowych postulatów lub wracając grzecznie do stołu negocjacyjnego. Tym razem jednak, Międzyzwiązkowy Komitet Protestacyjno-Strajkowy (MPKPS) złożony z przedstawicieli NSZZ Solidarność, WZZ Sierpień 80, oraz organizacji zrzeszonych w OPZZ i Forum Związków Zawodowych zdołał przeprowadzić skoordynowaną akcję strajkową, która objęła ok. 400 zakładów pracy i w której udział wzięło ok. 85 tys. pracowników ze Śląska i Zagłębia. Ze względu na słabe zakorzenienie OZZ Inicjatywa Pracownicza w regionie objętym strajkiem, nasz związek jedynie obserwował mobilizację i wyraził solidarność z postulatami i działaniami MKPS. Z doświadczenia strajku na Śląsku płyną jednak dla nas bardzo ważne wnioski – tym bardziej, że być może na jesieni tego roku zostanie zwołany ogólnopolski strajk generalny. Naszym priorytetowym zadaniem jest teraz analiza potencjału, jakim dysponuje ruch pracowniczy, który współtworzymy oraz wspólna dyskusja nad tym, czy jesteśmy w stanie włączyć się w skoordynowane akcje strajkowe o zasięgu krajowym.

Można przełamać prawne bariery utrudniające strajk o zasięgu ponadzakładowym

Prawna formuła, jakiej użył MKPS podczas organizacji strajku jest jedną z ważniejszych lekcji płynących z mobilizacji 26 marca. Ustawa z 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych w istotny sposób ogranicza możliwość zorganizowania akcji strajkowej o zasięgu szerszym niż jeden zakład pracy poprzez obowiązek wcześniejszego wszczęcia sporu zbiorowego (który może dotyczyć jedynie warunków pracy, płac, świadczeń socjalnych lub praw i wolności związkowych), przeprowadzenia rokowań, mediacji oraz referendów. Próba zorganizowania strajku zgodnie z tą procedurą wymagałaby więc jednoczesnego wstąpienia w spory zbiorowe we wszystkich zakładach pracy oraz – co jest absolutnie nie możliwe do zrealizowania – jednoczesnego przechodzenia przez kolejne etapy rokowań, mediacji i referendum. W tak określonych ustawą ramach sporu zbiorowego nie można zorganizować akcji strajkowej przeciwko polityce władz państwowych lub samorządowych. Ograniczenia te są jednym z powodów, dla których w Polsce od dawna nie było powszechnego strajku przeciwko polityce władz – w przeciwieństwie do Francji, Hiszpanii, Włoch czy Grecji, gdzie tego typu mobilizacje są organizowane regularnie.

W poniedziałek 3 czerwca ulicami Warszawy przeszła kolejna demonstracja przeciwko  cięciom w stołecznej oświacie. Pierwszy protest zorganizowano 29 kwietnia – tuż po upublicznieniu przez media planów Biura Edukacji Urzędu Miasta, zakładających redukcje etatów w szkołach i przedszkolach.

Dokument „Zasady organizacji pracy przedszkoli i szkół prowadzonych przez m.st. Warszawę w roku szkolnym 2013-2014” przygotowany przez Biuro Edukacji zawiera szereg wytycznych dla burmistrzów dzielnic, dotyczących liczebności oddziałów przedszkolnych i szkolnych oraz wynikające z tego zalecenia w kwestii zwolnień personelu lub redukcji etatów.

Zapraszamy na projekcje filmu "Specjalne Strefy Wyzysku", zrealizowanego przez SzumTV oraz Think Tank Feministyczny w cztrech miastach Polski:

Wrocław – Klub "Druga Fala", ul. Św Antoniego 23
24 maja (piątek) – godz. 18:30

Poznań – Kluboksięgarnia "Zemsta", ul. Fredry 5/3A
25 maja (sobota) – godz. 18

Łódź – świetlica Krytyki Politycznej, ul. Piotrkowska
26 maja (niedziela) – godz. 16

Warszawa – Uniwersytet Warszawski, ul. Żurawia 4, sala latynoamerykańska
27 maja (poniedziałek) – godz. 18

Po projekcjach odbędą się dyskusje na temat warunków pracy oraz strategii oporu w fabrykach Specjalnych Stref Ekonomicznych. W spotkaniu wezmą udział byli pracownicy fabryki Chung-Hong oraz osoby wspierające ich strajk latem 2012 r.

Autorki filmu powracają do końca lat 80-tych, kiedy w Polsce rozpoczęła się transformacja ustrojowa. Ważną rolę w tych procesach odegrała kwestia zadłużenia PRLu i pozyskanie nowych kredytów na sfinansowanie reform ustrojowych. Zachodnie rządy, banki i międzynarodowe korporacje postawiły wówczas szereg warunków, w tym likwidację wielkich zakładów pracy zwłaszcza w przemyśle ciężkim. Stawką w tej grze było otwarcie dostępu do rynku dla zagranicznych inwestorów. W tych warunkach powstał program reform gospodarczych nazwany „terapią szokową”, który doprowadził do upadłości, likwidacji lub prywatyzacji państwowego przemysłu i rolnictwa.

Terapia szokowa spowodowała wzrost bezrobocia i ubóstwa. Od 1989 do 2011 liczba miejsc pracy zmniejszyła się prawie o 6 mln. Wysokie bezrobocie, represyjna polityka socjalna i niepewne formy zatrudnienia zmusiły masy ludzi do pracy w najgorszych warunkach lub do emigracji. Zmiany te w szczególności dotknęły kobiet z nisko i średnio-dochodowych gospodarstw domowych.

W 1994 r. Sejm uchwalił ustawę o Specjalnych Stref Ekonomicznych, która miały być odpowiedzią na kryzys w przemyśle i na rynku pracy.

W zlokalizowanej pod Wrocławiem podstrefie Kobierzyckiej mieści się fabryka Chung Hong Electronic – poddostawca koreańskiego koncernu LG. Latem 2012 r., dyrekcja fabryki zwolniła dyscyplinarnie grupę 24 pracowników, zrzeszonych w związku zawodowym OZZ Inicjatywa Pracownicza. Powodem było podjęcie przez nich akcji strajkowej. Pracownicy domagali się podwyżek, przywrócenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych oraz przywrócenia do pracy działacza związkowego, nielegalnie zwolnionego z Chung Hong, w trakcie prowadzenia sporu zbiorowego z dyrekcją.

Dokument – w oparciu o wywiady z pracownicami i pracownikami – ujawnia przyczyny, jakie skłoniły ich do przystąpienia do strajku. Wśród nich znaleźli się mieszkańcy i mieszkanki Wałbrzycha i Nowej Rudy, którzy każdego dnia dojeżdżają do zakładów w SSE, oddalonych od ich miejsca zamieszkania o dziesiątki kilometrów. Opowiadają o uciążliwych warunkach pracy, wielogodzinnych dojazdach, przymusowych nadgodzinach, braku czasu wolnego, codziennej walce o przetrwanie za minimalne wynagrodzenie i zmęczeniu spowodowanym koniecznością łączenia pracy najemnej z obowiązkami domowymi i opieką nad najbliższymi.

Zapraszają:

Think Tank Feministyczny
OZZ Inicjatywa Pracownicza
Wolna Wszechnica Gender
Skłot Syrena

„Płaca socjalna” a kampania w obronie żłobków i przedszkoli w Londynie¹

Camille Barbagallo i Nicholas Beuret

[Polecamy lekturę tekstu przed spotkaniem, które odbędzie się 26 maja w Poznaniu, pod tytułem "Feministyczny Kontratak z Londynu - kobiety i kryzys na wyspie" > zobacz więcej]

W Wielkiej Brytanii ma miejsce atak na instytucje opieki nad dziećmi. W całym kraju dostają one coraz mniej funduszy, są zamykane i pogarsza się ich sytuacja. W poniższym tekście przedstawiamy na czym polegają cięcia kosztów w przedszkolach w dzielnicy Londynu, Hackney. Analizujemy je w kontekście cięć budżetowych przeprowadzanych przez konserwatywną Partię Demokratyczną, dostrzegając, że płeć odgrywa tu istotną rolę.

Organizujmy się i walczmy!

Stanowisko Warszawskiej Komisji Środowiskowej OZZ Inicjatywa Pracownicza ws. cięć w stołecznej edukacji.

Po raz kolejny warszawską edukację czekają cięcia i „oszczędności”. W ubiegłym roku, w części dzielnic rządząca stolicą Platforma Obywatelska doprowadziła do prywatyzacji stołówek szkolnych, która spowodowała wzrost opłat za obiady, zwolnienia kucharek i zatrudnienie w ich miejsce prywatnych firm cateringowych (albo zmuszenia kucharek do fikcyjnego „samo zatrudnienia”). W tym roku, Biuro Edukacji Urzędu Miasta domaga się od dyrekcji szkół i przedszkoli ograniczenia etatów woźnych i personelu administracyjnego, skrócenia etatów nauczycieli i nauczycielek oraz zwiększenia liczebności klas szkolnych i grup przedszkolnych.

Z Jolantą Ryndą - przewodniczącą Komisji Zakładowej OZZ Inicjatywa Pracownicza w fabryce Chung Hong Electronics, rozmawia Piotr Matejczyk.

Niemal rok temu nasze koleżanki i koledzy zostali dyscyplinarnie zwolnieni za strajk. Pracowali
w chińskiej fabryce Chung Hong, w specjalnej strefie ekonomicznej pod Wrocławiem. Walczyli
o godne życie i uwolnienie się od wyzysku. Wykorzystując prawo do strajku,
protestowali przeciwko głodowym pensjom, wycieńczającej pracy, wielogodzinnym dojazdom,
traktowaniu ludzi jak niewolników, brakowi czasu na codzienny odpoczynek i pracę opiekuńczą.

Ponad 250 osób uczestniczyło 12 kwietnia w demonstracji w Gorzowie Wielkopolskim o zaległe pensje byłych pracowników SPZOZ w Kostrzynie nad Odrą i przeciwko prywatyzacji usług publicznych a szczególnie służby zdrowia.

Od blisko 6 lat, 380 pracownic i pracowników (salowe, pielęgniarki, pomoc medyczna i lekarze) sprywatyzowanego i przekształconego w spółkę prawa handlowego, byłego szpitala publicznego w Kostrzynie nad Odrą, walczy o swoje zaległe wypłaty. Kwota tych należności opiewa na blisko 7 mln zł. Starostwo powiatowe w Gorzowie, pod które podlegał ten szpital jak dotąd nie zapłaciło ludziom należnych im wypłat i sztucznie wydłuża proces jego likwidacji. Obecnie, proces ten przedłużono do 2017 r., tylko po to, by długi szpitala nie przeszły na urząd starostwa. Poszkodowani mimo prawomocnych wyroków sądu pracy nie mogą odzyskać należnych im pieniędzy. Dziś dług szpitala (razem z wierzytelnościami wobec firm prywatnych) wynosi 110 mln zł i rośnie dziennie o 21 tys.zł.