Stanowisko Komisji Krajowej OZZ Inicjatywa Pracownicza
24 sierpnia 2013 r.

Uznanie przez władze państwowe prawa do strajku było jednym z głównych postulatów ruchu „Solidarności” w latach 80. W okresie transformacji ustrojowej, prawne gwarancje dotyczące prawa do strajku zostały zapisane w art. 59 Konstytucji RP i doprecyzowane w „Ustawie o rozwiązywaniu sporów zbiorowych”.

Obecnie – ponad dwadzieścia lat po upadku PRL, prawo do strajku pozostaje prawem jedynie „na papierze”, ponieważ zarówno restrykcyjne ustawowe ograniczenia, jak i przemoc ze strony pracodawców wspierana przez bierność sądów, faktycznie doprowadziły do odebrania prawa do strajku pracownikom i pracownicom.

Każdy strajk jest sygnałem dla pracodawców, że traktowanie pracowników poniżej pewnego poziomu będzie powodować ich opór. Dlatego konsekwencją strajku zawsze jest poprawa panujących warunków pracy (choćby na pewien czas i niekoniecznie w wymiarze, w jakim chcieliby tego strajkujący). W tym sensie strajki wyznaczają standardy pracy, a także płac.

Strajki są motorem zmian w kapitalistycznych społeczeństwach. Mogą wstrząsnąć światem, a przynajmniej jego fragmentami i zmieniać je na lepsze.

24 sierpnia 2013 r. w Poznaniu odbyło się spotkanie Komisji Krajowej OZZ Inicjatywa Pracownicza poświęcone przede wszystkim przygotowaniom do ogólnopolskich dni protestu, które odbędą się 11-14 września. W spotkaniu uczestniczyli też członkowie i członkinie kilku komisji (między)zakładowych.

Poznań, 24 sierpnia 2013 r.

Reprezentatywne centrale związkowe zapowiedziały w dniach 11-14 września 2013 r. zorganizowanie protestów pod hasłem „Dość lekceważenia społeczeństwa!”. Powodem mobilizacji są przede wszystkim ostatnie zmiany w prawie pracy, które dają pracodawcom możliwość wydłużenie okresów rozliczeniowych do dwunastu miesięcy. Zmiany te legalizują, także już dziś często stosowane, praktyki omijania limitu czasu pracy. Pozwolą one pracodawcom w taki sposób planować grafiki, że w niektórych okresach będziemy pracować znacznie powyżej 48 godzin w tygodniu, by nie pracować prawie wcale w innych częściach przedłużonego okresu rozliczeniowego. Znikną płatne nadgodziny, przez wiele miesięcy będziemy zmuszani do dłuższej pracy za to samo wynagrodzenie, a w pozostałe otrzymamy niższe wynagrodzenie.

Dodatek do wynagrodzenia za pracę w porze nocnej należy się za każdą godzinę pracy świadczoną w porze nocnej określonej przez pracodawcę w regulaminie pracy. Pracodawca ma obowiązek wybrać dowolne 8 godzin przypadające między godziną 21 wieczór a 7 rano (np. godziny w przedziale od 22 do 6) i oznaczyć je w regulaminie pacy jako pora nocna.

Niedawno OZZ Inicjatywa Pracownicza otrzymała opinię prawną od Polskiego Towarzystwa Prawa Antydyskryminacyjnego (PTPA – niezależna ekspercka organizacja pozarządowa, działająca w obszarze praw człowieka i przeciwdziałania dyskryminacji), dotyczącą represji pracodawcy wobec związkowca IP Krzysztofa Gazdy z komisji zakładowej przy Chung Hong Electronics.

Każdego dnia ogarnia mnie coraz większa wściekłość, kiedy czytam zmanipulowane ideologicznie informacje prasowe. Z uwagi na wykonywaną pracę jestem zmuszony przeczytać część artykułów w prasie ekonomicznej i prawniczej. Czytając, nie wierzę w to, co widzę, tj. jak bardzo media odwracają kota ogonem.

Jak co roku w związku z podwyżką płacy minimalnej, w „Gazecie Prawnej” kilka miesięcy temu pojawiały się teksty o tym, jak bardzo uderza to w  pracodawców, a wzrost płacy z 1600 brutto do 1680 brutto doprowadzi do zwiększenia bezrobocia, ponieważ zwiększa to koszty pracodawcy. Swoją prymitywną tezę argumentuje przedstawianiem miesięcznego zwiększenia kosztów pracodawcy oraz efektu wzrostu wynagrodzenia po dwunastu miesiącach obowiązywania podwyżki.

W dniu 11. kwietnia 2013 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieście orzekł, iż zwolnienie członka komitetu założycielskiego oraz reprezentanta związku OZZ Inicjatywa Pracownicza ds. kontaktów z pracodawcą w sieci sklepów Royal Collection odbyło się z naruszeniem prawa. W związku z tym sąd zasądził na rzecz działacza odszkodowanie w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia.

Wysoki Sąd stwierdził również, że „... na walor wiarygodności nie zasługiwała relacja świadka pana J.C.” - dyrektora zarządzającego w sieci sklepów – który wbrew oczywistym faktom twierdził, że pracodawca rzekomo nie wiedział o istnieniu komisji w swoim zakładzie. Wiarygodność tych zeznań podważyła też Państwowa Inspekcja Pracy. Sąd nie dał także wiary zeznaniom prezes zarządu spółki pani H.B.

W trakcie sprawy były pracodawca próbował udowodnić, że powołana w spółce komisja miała charakter „tajny”. W ten sposób próbował dowieść, że powołana komisja wg prawa nie mogła istnieć. W tym względzie spółka powoływała się na art 13. Konstytucji, który zakazuje powoływania tajnych organizacji. Również ten argument został obalony, gdyż jak słusznie zauważył Wysoki Sąd „zamiar nieujawnienia danych personalnych członków związku zawodowego nie skutkuje uznaniem, iż organizacja związkowa miała charakter 'tajny' ”.

Dodać należy, iż istnieją uzasadnione podstawy, że obaj wspomnieni świadkowie składali fałszywe zeznania. Co więcej wyrok potwierdza, że spółka utrudniała funkcjonowanie organizacji związkowej. To pierwsze i to drugie może powodować ewentualną odpowiedzialnością karną. Do tego należy dodać szereg innych uchybień pracodawcy, jak nie zgłoszenie sporu zbiorowego.

Zwolnienie naszego kolegi z pracy miało charakter odwetu za działalność w obronie praw pracowniczych, jak:
- przestrzeganie łamanych przepisów o udzielaniu urlopów wypoczynkowych;
- zaprzestanie zwalniania pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę i zatrudnianie nowych pracowników na podstawie umów zlecenia;
- domagania się rozliczenia ZFŚS;
- natychmiastowego wywiązania się pracodawcy z obowiązków dotyczących dostarczenia i prania odzieży roboczej;
- zaprzestania łamania ustalonych przez pracodawcę regulaminów dotyczących wypłaty premii od sprzedaży;
- zwrotu pracownikom kosztów z tytułu odbycia podróży służbowych;
- zapewnienia w pomieszczeniach biurowych odpowiedniej temperatury;
- zaprzestania zmuszanie do uczestniczenia w dniach wolnych od pracy w obligatoryjnych spotkaniach z „obserwatorem z zarządu”;
- i inne.

Mimo, że w spółce komisja IP wygasła w związku z spadkiem ilości członkiń i członków poniżej 10 przewidzianych przez prawo osób, pracownicy pozwanej spółki oraz wszystkich firm powstałych na jej bazie mogą zawsze liczyć na naszą pomoc.

Solidarność to zbrodnia, której popełniania nigdy się nie wyrzekniemy!

Przeczytaj wywiad z pracownikiem "Royal Collection - kryzys to tyko pretekst do wyzysku" z maca 2009 r.

Na początku lipca członkinie Inicjatywy Pracowniczej przy poznańskich żłobkach odwiedziły szereg radnych z Komisji Rodziny, Polityki Społecznej i Zdrowia, oraz reprezentujących różne kluby polityczne. Spotkania miały na celu przypomnienie radnym, że konflikt pracowniczy w poznańskich żłobkach trwa, a zeszłoroczne wyrównanie w postaci 121 zł nie rozwiązuje problemu bardzo niskich płac w sektorze opieki nad najmłodszymi dziećmi. Związek Inicjatywa Pracownicza jest wciąż w sporze zbiorowym z trzema dyrektorkami Zespołów Żłobków. Pracodawca odrzuca żądania pracownicze (30-procentowe podwyżki), uzasadniając to decyzjami, które muszą zapaść w urzędzie.

Większość radnych przyjęła żądania pracownicze ze zrozumieniem, zgadzając się co do tego, że zarobki w żłobkach są bardzo niskie. Płace różnią się w zależności od zespołu. Przykładowo, podstawa wynagrodzenia młodszej opiekunki w zespole żłobków nr 3, to 1430 zł brutto, na rękę dostaje jednak nie więcej niż 1400 zł (z dodatkami i premią). Nawet starsze opiekunki z wieloletnim doświadczeniem nie zarabiają więcej niż 2 tys zł.

Związkowczynie szykują wystąpienie na Komisję Rodziny, Polityki Społecznej i Zdrowia, która odbędzie się pod koniec sierpnia. Będą przedstawiać wyliczenia oraz uzasadniać swoje żądania płacowe. Jeśli prezydent miasta w projekcie budżetu, który ukaże się w listopadzie, nie zaproponuje zwiększenia funduszu płac, podwyżka może zostać wprowadzona przez poprawkę, którą zaproponują radni. Aby zrealizować żądania pracownic, miasto musiałoby przekazać od 3 do 4 mln złotych. Kwota ta nie jest dużym wysiłkiem dla budżetu Poznania, szczególnie gdy pamięta się o wielu milionach przekazywanych deweloperom czy na poznański stadion.

Na sesji miejskiej 9 lipca radny Szczuciński zgłosić interpelację do prezydenta Grobelnego z zapytaniem, czy możliwe będą dalsze podwyżki dla pracowników. Prezydent ma 30 dni, by na nią odpowiedzieć. Obecnie trwa sezon urlopowy, lecz od września, w zależności od odpowiedzi prezydenta, jesienna fala niezadowolenia może dotrzeć też do poznańskich żłobków.