Przychodzimy na Radę Warszawy jako pracownicy i pracownice, mieszkańcy i mieszkanki miasta, bo domagamy się wyższych płac i niższych czynszów. Mamy dość polityki oszczędności i cięć, na której tracimy my, a zarabiają najbogatsi. Wzywamy władze Warszawy do podniesienia wynagrodzeń w sektorze publicznym — tak, żeby nasze pensje wystarczały na życie w mieście, na rzecz którego codziennie pracujemy. Wzywamy władze Warszawy do spełnienia swojego obowiązku i rozwiązania problemów mieszkaniowych — celem polityki mieszkaniowej miasta powinno być dobro mieszkańców, nie zyski elit. Razem, solidarnie będziemy walczyć o lepsze warunki życia dla Warszawy.

POSTULATY PRACOWNICZE:

Nasza sytuacja jako pracowników i pracownic sektora kultury oraz personelu niepedagogicznego samorządowych instytucji z roku na rok staje się coraz gorsza. Jesteśmy jednymi z najmniej zarabiających grup w Warszawie.  Pełnimy ważną społeczną funkcję i posiadamy rzadkie, specjalistyczne umiejętności, jednak nasze wynagrodzenia nie pozwalają  na godne życie.  Nasze wynagrodzenia zasadnicze są niższe od obowiązującej płacy minimalnej.  Już dzisiaj ze szkół i teatrów  odchodzą doświadczone i wartościowe osoby. Wobec radykalnego wzrostu kosztów życia w Warszawie poprawa płac i warunków pracy pracownic i pracowników niepedagogicznych oraz osób zatrudnionych w sektorze kultury w instytucjach samorządowych musi stanowić priorytet dla rządzących miastem.

Dlatego domagamy się:

1. Podwyższenia wynagrodzenia zasadniczego wszystkich pracowników i pracownic stanowiących personel niepedagogiczny oraz pracowników i pracownic kultury, których to dotyczy, w samorządowych instytucjach oświaty i kultury do wysokości płacy minimalnej z dniem 1 stycznia 2024 r.
2. Wprowadzenia dodatku specjalnego z tytułu opieki nad niepełnosprawnymi dziećmi i młodzieżą, uczęszczającymi na zajęcia dydaktyczno wychowawcze w wysokości 20%.
3. Wprowadzenia corocznej waloryzacji wynagrodzeń zasadniczych personelu niepedagogicznego oraz pracowników kultury, których to dotyczy, w wysokości  odpowiadającej procentowemu wzrostowi minimalnego wynagrodzenia za pracę.
4. Podwyższenia wynagrodzeń zasadniczych pracowników i pracownic zarabiających powyżej płacy minimalnej (stanowiących m.in. personel administracyjny, producencki, techniczny, merytoryczny, konserwatorski) w instytucjach kultury podległych miastu stołecznemu Warszawa o 30%. Tyle bowiem według danych GUS wyniosła skumulowana inflacja w latach 2021 - 2023. 
5. Zaprzestania praktyki włączania dodatków (premii regulaminowych, stawek za określone obowiązki służbowe, dodatku za „wysługę lat”) do wynagrodzenia w celu uniknięcia podwyższania płacy minimalnej.  

POSTULATY LOKATORSKIE:

Ostatnie dwadzieścia lat pozostawiło nas bez złudzeń — polityka mieszkaniowa prowadzona przez warszawski samorząd służy bogaceniu się elit i deweloperów, zamiast zapewniać godne życie mieszkańcom i mieszkankom stolicy. Reprywatyzacja kolejnych budynków komunalnych czy prywatyzacja warszawskiej sieci ciepłowniczej ukazuje, że miasto aktywnie umożliwia prywatnym inwestorom zarabianie na najuboższych. Na krzywdzie lokatorów i lokatorek zasobu gminnego zarabia również poprzez zmuszanie ich do odpracowywania długów narosłych wskutek podnoszenia cen czynszów oraz niewywiązywania się z obietnic podłączania kolejnych budynków do centralnego ogrzewania — przez co lokatorzy i lokatorki zmuszone są ogrzewać mieszkania grzejnikami elektrycznymi. W zasobie Towarzystwa Budownictwa Społecznego budynki również nie są remontowane, a protokoły zdawczo – odbiorcze przy nabyciu partycypacji na rynku nie uwzględniają rzeczywistej kondycji lokali. Starsze bloki wymagają konkretnych napraw, ale mimo przepisów nakładających na spółki obowiązek dbania o zasoby, wymagane czynności nie są przeprowadzane. Pracownicy warszawskiego samorządu nie mogą dłużej przedkładać zysku ponad dobrostan i bezpieczeństwo mieszkańców i mieszkanek Warszawy!

Dlatego domagamy się:

1. Podłączania do centralnego ogrzewania kolejnych budynków zawierających mieszkania zasobu gminnego, a także podnoszenia standardów lokali komunalnych poprzez odpowiednią termoizolację oraz odnawianie instalacji kanalizacyjnych i elektrycznych.
2. Obniżenia czynszów proporcjonalnie do kryterium dochodowego. Zaprzestania wpędzania lokatorów i lokatorek w długi — oddłużenia lokatorów oczekujących na przydział do mieszkań socjalnych, zmuszonych uiszczać tzw. czynsz karny.
3. Wprowadzenia zmian w systemie gospodarowaniem odpadami. Zaprzestania naliczania opłat od gospodarstwa domowego i zmianę systemu na opłaty proporcjonalne do liczby lokatorów i lokatorek.
4. Renowacji warszawskich pustostanów i intensywnego poszerzania zasobu gminnego. Priorytetyzowania budowy mieszkań komunalnych i socjalnych, względem mieszkań TBS. Wypełnienia w następnym roku obietnicy Rafała Trzaskowskiego o budowie 1500 mieszkań rocznie. 
5. Wyciągnięcia konsekwencji za niewłaściwe gospodarowanie mieniem TBS – w tym braku przejrzystości odnośnie spłat kredytów przez spółkę; braku koniecznych napraw; przeznaczania funduszy uzyskanych z wynajmu miejsc parkingowych, lokali użytkowych oraz przestrzeni pod paczkomaty na cele inne, niż określone w Ustawie.

Warszawska Międzyzakładowa Komisja Personelu Niepedagogicznego OZZ Inicjatywa Pracownicza

Komisja Zakładowa OZZ Inicjatywa Pracownicza przy Teatrze Powszechnym im. Zygmunta Hübnera

Komisja Zakładowa OZZ Inicjatywa Pracownicza przy Teatrze Studio

Komisja Zakładowa OZZ Inicjatywa Pracownicza przy Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie

Warszawskie Koło Młodych Inicjatywy Pracowniczej

Warszawskie Stowarzyszenie Lokatorów

Mieszkanki i Mieszkańcy Zasobów TBS Warszawa Północ

Warszawa, dn. 11.10.2023r.

Warszawskie Koło Młodych Inicjatywy Pracowniczej
Studencka Inicjatywa Mieszkaniowa i inni
w imieniu społeczności studenckiej stolicy

Rektor Uniwersytetu Warszawskiego
prof. Alojzy Nowak
Uniwersytet Warszawski
Krakowskie Przedmieście 26/28,
00-927 Warszawa

LIST OTWARTY

W sprawie postulatów protestu studenckiego
Studia nie tylko dla bogatych

W dniu 2.10 br. podczas uroczystej inauguracji roku akademickiego 2023/24 na Uniwersytecie Warszawskim rozpoczął się protest. Studenci, studentki, doktoranci i pracownice zebrały się pod Auditorium Maximum sprzeciwiając się prowadzonej od wielu lat antyspołecznej polityce, w wyniku której zaplecze socjalne uczelni znalazło się w kryzysowym stanie.

Komisje Inicjatywy Pracowniczej z Warszawy i Poznania zainicjowały powstanie lokalnych „komitetów wsparcia” dla strajku w Solarisie. Głównym celem tych inicjatyw jest wniesienie pod obrady rad miejskich uchwał popierających postulaty strajkującej załogi w zakładach Solaris Bus & Coach.

Pracownicy powiązanych spółek ochroniarskich City Security / City Perfect Service / Polski Holding Ochrony alarmują nasz związek, że od lutego nie otrzymują wypłat za swoją pracę. Nie dostali wypłaty za prawie 600 godzin wykonanej pracy. Za naszym pośrednictwem apelują do innych pracowników: zgłaszajcie się w celu stworzenia wspólnego nacisku na szefów, wspólnie walczmy o zaległe wypłaty!

W dniach 28-29 marca 2020 r. w Warszawie odbędzie się kolejny Zjazd Roboczy Inicjatywy Pracowniczej. Jego hasło przewodnie brzmi: „Jest nas coraz więcej – łączenie walk i inne wyzwania”. W ten sposób zapowiadamy, że głównym tematem obrad będzie dyskusja nad wyzwaniami związanymi z dynamicznym rozwojem naszego związku: tylko w przeciągu bieżącego roku do Inicjatywy Pracowniczej dołączyło 15 nowych komisji, a liczebność związku wzrosła o 1 tys. osób (z 2,5 do 3,5 tys.). Tak szybki przyrost nowych struktur oraz liczby członków i członkiń zmusza nas do podjęcia próby wspólnej odpowiedzi na takie pytania jak: Czy konieczne są zmiany w naszej strukturze organizacyjnej? W jaki sposób możemy budować codzienną, praktyczną solidarność i współpracę pomiędzy bardzo różnymi komisjami? Jakie problemy, tematy i postulaty mogą być polem wspólnych działań związku na poziomie ogólnopolskim? W jaki sposób powinniśmy radzić sobie z sytuacjami konfliktowymi?

Ukazał się raport "Pełna kultura - puste konta", który podsumowuje oddolne badanie dotyczące poziomu płac i warunków zatrudnienia w warszawskich publicznych instytucjach kultury zrealizowane przez członkinie i członków Komisji Zakładowych OZZ „Inicjatywa Pracownicza” przy warszawskich instytucji kultury.

Jak piszą autorzy i autorki:

"Według danych „Inicjatywy Pracowniczej” przeciętne wynagrodzenie w warszawskich publicznych instytucjach kultury było o ponad 1300 zł niższe (5 094 zł brutto), niż średnie wynagrodzenie brutto w Warszawie w 2018 r., które według GUS wynosiło 6 433 zł."

Zebrane dane podsumowują następująco:

"Osoby pracujące w sektorze kultury stanowią jedną z najgorzej zarabiających grup zawodowych w Polsce. Winę za to ponoszą politycy wszystkich partii, którzy od lat pozwalają na wyzysk pracownic i pracowników sektora publicznego. Dlatego „Inicjatywa Pracownicza” domaga się spełnienia następujących postulatów:
1. Zwiększyć wynagrodzenia zasadnicze o 1564 PLN brutto!
2. Coroczna waloryzacja wynagrodzeń co najmniej o wskaźnik inflacji!
3. Zmniejszyć rozpiętości płacowe!
4. Zlikwidować outsourcing i umowy śmieciowe!
5. Wprowadzić jawność zasad wynagradzania!"

Raportowi towarzyszy prezentacja zawierająca graficzne przedstawienie danych statystycznych. Obie publikacje można pobrać tutaj: [link]

8 października br. Krajowa Sekcja Muzeów i Instytucji Ochrony Zabytków NSZZ „Solidarność” podpisała porozumienie z ministrem kultury i dziedzictwa narodowego (MKiDN), Piotrem Glińskim, porozumienie o 10% podwyżkach płac w muzeach, których organizatorem i współorganizatorem jest MKiDN. Warszawskie komisje Inicjatywy Pracowniczej z branży kultury, które prowadzą samodzielnie działania na rzecz wzrostu wynagrodzeń w tej branży, komentują to porozumienie we wspólnie wydanym stanowisku, którego treść prezentujemy poniżej.

Więcej o porozumieniu "Solidarności" z MKiDN można przeczytać [tutaj].

W tym roku do Inicjatywy Pracowniczej dołączyły dwie komisje zrzeszające osoby pracujące w branży usług dla biznesu – w polskich oddziałach międzynarodowych korporacji Accenture i Medtronic zlokalizowanych w Warszawie. Aby lepiej poznać specyfikę tej branży oraz problemy jakie dotykają zatrudnione tam osoby, przeprowadziliśmy wywiad z Michałem i Dominikiem z Komisji Zakładowej w Accenture (KZA) oraz Mateuszem z Komisji Zakładowej w Medtronic (KZM).

Wywiad ukazał się w 52 numerze Biuletynu Inicjatywy Pracowniczej.

W rocznice wybuchu Powstania Warszawskiego przypomina się niemal wyłącznie o Armii Krajowej, jakby była jedyną formacją zrzeszającą powstańców. Tymczasem na lewo od AK istniały ugrupowania, które także wzięły czynny udział w powstaniu. Wśród nich byli syndykaliści i anarchosyndykaliści. Wykluczeni przez PRL-owską historiografię za krytyczność wobec komunizmu a następnie przez dyskredytującą wszelką lewicowość III RP, pozostali niemal całkowicie zapomniani.

W sobotę 18 maja w Warszawie i w wielu innych miastach Polski odbyła się kolejna edycja Nocy Muzeów. Chociaż inicjatywa ta cieszy się niezmienną popularnością, dla wielu osób zajmujących się na co dzień kulturą i sztuką jest ona dobitnym przykładem trawiących tę branżę problemów: nadprodukcji „eventów” kulturalnych i mnożenia obowiązków pracowników przy jednoczesnej stagnacji zarobków.

Chociaż Inicjatywa Pracownicza nie jest związkiem reprezentatywnym w branży edukacyjnej na poziomie krajowym, to jednak od momentu wybuchu strajku zorganizowanego przez ZNP i FZZ nasze komisje działające w szkołach biorą w nim aktywny udział. Pozostałe struktury związku starają się je natomiast wspierać na wszelkie możliwe sposoby.

Poniżej prezentujemy podsumowanie działań OZZ Inicjatywa Pracownicza w okresie od 8 do 19 kwietnia br. Obejmuj ono raporty ze szkół, w których od dawna istnieją i działają struktury naszego związku a także omówienie działań solidarnościowych, które organizowaliśmy na poziomie lokalnym oraz ogólnopolskim.

W Polsce pracuje obecnie około 2 milionów imigrantów i imigrantek. Większość z nich pochodzi z Ukrainy, ale jest też dużo osób z krajów takich jak Białoruś, Mołdawia, Nepal, Indie czy Bangladesz. Najczęściej zatrudnia się je w branży budowlanej, logistyce, usługach oraz w rolnictwie. Osoby te często pracują bez umów („na czarno”), otrzymują wynagrodzenia poniżej płacy minimalnej lub zmuszane są do podpisywania umów cywilnoprawnych; równie często zatrudnia się je za pośrednictwem agencji pracy tymczasowej – pracodawcy próbują w ten sposób powstrzymać presję na wzrost płac, zyskując tanią siłę roboczą, której łatwo można się pozbyć w okresie spadku koniunktury.

Artykuł ukazał się w grudniowym numerze Le Monde Diplomatique - edycja polska. Przedruk za zgodą redakcji.

1 listopada zakończył się dwutygodniowy strajk w Polskich Liniach Lotniczych LOT – zorganizowany pomimo sądowych zakazów w branży o kluczowym znaczeniu dla gospodarki i zakończony porozumieniem w formie, którą rzadko udaje się uzyskać związkom zawodowym. Nie przesadzając można stwierdzić, że był to jeden z ważniejszych protestów pracowniczych w Polsce w ostatnich latach i symptom narastających niepokojów w branży lotniczej na całym świecie.

Inicjatywa Pracownicza dołącza do demonstracji "Polska potrzebuje wyższych płac!" organizowanej przez Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych. Demonstracja odbędzie się w sobotę, 22 września o godz. 12:00 w Warszawie, a jej głównym postulatem jest żądanie wzrostu wynagrodzeń. Komisje OZZ IP zbierają się na rogu ulic Mysiej i Brackiej o godz. 12:00 skąd przejdą na Plac Trzech Krzyży, gdzie rozpocznie się demonstracja OPZZ. Poza wsparciem samej demonstracji, Komisja Krajowa OZZ IP wydała także stanowisko popierające mobilizację OPZZ:

[PRZECZYTAJ STANOWISKO KOMISJI KRAJOWEJ IP]

W dniu 30 czerwca 2018 r. w Warszawie odbył się protest solidarnościowy ze zwolnioną dyscyplinarnie z LOT-u działaczką związkową, Moniką Żelazik. W tym samym czasie, gdy domagano się jej przywrócenia oraz likwidacji śmieciówek, prezes linii lotniczych urządzał galę, na której prezentowano pomalowane w biało-czerwone barwy dreamlinery.

W proteście wzięło udział ponad 200 osób: obok solidarnych pracowników LOT i organizatora - Piotra Szumlewicza z OPZZ - Monikę Żelazik wsparła ekipa Ruchu Sprawiedliwości Społecznej oraz delegacja Inicjatywy Pracowniczej, WSLu i innych organizacji społecznych. Przemawiał również rolnik z Baranowa, czyli z miejscowości gdzie mieszkańcy czują się zagrożeni wysiedleniami z powodu budowy Centralnego Portu Komunikacyjnego.

Przedstawicielka Inicjatywy Pracowniczej podkreślała w swoim przemówieniu, że na przykładzie historii Moniki Żelazik, sporu zbiorowego i niedoszłego strajku w Locie po raz kolejny widać, że prawo do strajku jak i ochrona działaczy i działaczek związkowych w Polsce jest fikcją. Zapisy są skomplikowane w taki sposób, że na różnych szczeblach szefowie próbują podważać referenda, przeciągać spory, a sam wymóg referendum wśród całej załogi odbiera prawo do strajku zdeterminowanym pracownikom.

Zebrani przeszli w okolice budynku, w którym trwała gala. Skanowano: "Przywrócić Monikę, odwołać Milczarskiego", "Prezesie nie fikaj bo wróci Monika", "Dosyć balangi za nasze pieniądze".

Więcej o sytuacji w Locie, w tym o przymusie samozatrudnienia, które ma wpływ na zdrowie załogi oraz może wpływać na bezpieczeństwo podróżnych, przeczytasz w wywiadzie z Moniką Żelazik, kolejną zwolnioną liderką związkową z LOTu: Śmieciówki grożą katastrofą lotniczą - wywiad z pracownikami LOTu w przeddzień strajku