Minęły już ponad trzy lata od momentu, kiedy w czerwcu 2018 r. na polskich uczelniach rozpoczęły się protesty wobec planów reformy szkolnictwa wyższego – tzw. ustawy 2.0. Krytykowano m.in. osłabienie autonomii i demokratycznych mechanizmów wewnątrz uczelni, a także centralizację władzy w rękach rektorów, wzrost wpływu zewnętrznych interesariuszy (w tym przedstawicieli biznesu) czy marginalizację ośrodków uniwersyteckich w mniejszych miastach. Wśród postulatów sformułowanych przez powołany do życia w czasie strajku Akademicki Komitet Protestacyjny znalazły się też m.in. żądania zwiększenia nakładów na szkolnictwo wyższe, zapewnienia godnych warunków socjalnych osobom studiującym i pracującym na uczelniach oraz wzmocnienie praw pracowniczych.

Przemysław Czarnek w rewolucyjnym zapale zaczyna prześcigać swoją poprzedniczkę na stołku ministra edukacji Annę Zalewską, likwidatorkę gimnazjów. Czarnek obiecywał duże podwyżki dla nauczycieli. W rzeczywistości proponuje im obniżki i pogorszenie – i tak fatalnych – warunków pracy.

Przemówienie Weroniki Parafianowicz z Komisji Zakładowej przy Uniwersytecie Warszawskim podczas pikiety "Żądamy realnych podwyżek wynagrodzeń" (Warszawa, 21 grudnia 2021 r.).

W poniedziałek 20 grudnia w całej Polsce odbyły się akcje protestacyjne pracowników i pracownic szkolnictwa wyższego. Organizatorem protestów był Związek Nauczycielstwa Polskiego, ale aktywny udział w akcjach w Warszawie i Krakowie wzięły komisje Inicjatywy Pracowniczej.

Komisje Zakładowe OZZ Inicjatywa Pracownicza przy uczelniach wyższych i PAN apelują o poprawę warunków pracy i płacy i dołączają do ogólnopolskiego protestu szkolnictwa wyższego.

Stanowisko przyjęte przez Komisję Krajową OZZ Inicjatywa Pracownicza w związku z represjami wymierzonymi w komisję naszego związku działającą na Uniwersytecie Pedagogicznym im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie.

W ostatnim czasie na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie doszło do anty-związkowych represji wymierzonych w komisję Inicjatywy Pracowniczej: trzy członkinie związku (w tym dwie objęte ochroną z tytułu reprezentowania związku przed pracodawcą) zostały zwolnione z pracy.

W dn. 4 listopada 2021 (czwartek) o godz. 12:00 przed budynkiem głównym Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie ul. Podchorążych 2 odbędzie się pikieta protestacyjna.

„Mało kto kwestionował otrzymanie umowy o pracę z kilkutygodniowym opóźnieniem lub też zmiany w jej treści, które nie były uzgodnione” – pisze jeden z byłych pracowników prywatnej szkoły specjalnej działającej na terenie Łodzi. Poniżej prezentujemy tekst nadesłany przez niego do naszej lokalnej Komisji Środowiskowej. Ze względu, że pracownik nie chciał się ujawniać, nie podajemy jego imienia ani dokładnego miejsca pracy.

Poprzez poniższy teksty chcielibyśmy zwrócić uwagę na warunki pracy terapeutów oraz na powszechny problem braku wsparcia psychologicznego dla dzieci nawet w takich placówkach jak szkoły specjalne (tutaj prywatne), które powinny świecić przykładem w tym obszarze.

Stanowisko Prezydium KZ OZZ “Inicjatywa Pracownicza” przy Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie wobec działań Przewodniczącego KU NSZZ „Solidarność”

Od września 2020 r. w Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie wdrażany jest wewnętrzny program restrukturyzacyjny, który w praktyce sprowadza się głównie do redukcji zatrudnienia. Zgodnie z jego założeniami docelowo ma stracić pracę ok. 140 nauczycieli akademickich i pracowników administracji. Do tej pory zwolniono z pracy kilkadziesiąt osób. Pracownicy i pracownice Uniwersytetu nie zamierzają jednak biernie przyglądać się działaniom władz – w odpowiedzi na plany restrukturyzacji powstała komisja Inicjatywy Pracowniczej.

Nieczynne żłobki, przedszkola i szkoły. Nieczynne świetlice. Nieczynne stołówki. Dziećmi, którymi do tej pory w ciągu dnia zajmowały się nauczycielki, wychowawczynie na świetlicy i panie kucharki, w czasie lockdownu musiał się zająć ktoś inny. Pandemia nałożyła na kobiety dodatkowe obciążenie: pracę opiekuńczą, którą trzeba było świadczyć jednocześnie z pracą zawodową. To jednak nie oznaczało zmniejszenia presji na efektywność. Pracownice są wciąż rozliczane z osiągniętych wyników tak, jakby w czasie pandemii nie brały na siebie dodatkowego etatu, czyli opieki nad dziećmi.

Tym tematem zajęły się członkinie komisji Inicjatywy Pracowniczej działającej w Polskiej Akademii Nauk i Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Wystąpiły z apelem do ministra nauki, by uwzględnił sytuację osób pracujących naukowo i opiekujących się małymi dziećmi w czasie rozliczania ich pracy przez jednostki naukowe, w czasie rozliczania realizacji grantów i w procesie aplikowania o nowe granty oraz przy ewaluacji pracy zatrudniających je jednostek naukowych. Do ministra został wysłany list, który podpisało ponad 1600 osób.

Według danych Głównego Urzędu Statystycznego, na koniec ubiegło roku ponad półtora miliona pracowników i pracownic wykonywało swoją pracę z domu[1]. Większość z osób pracujących w ten sposób robiło to na podstawie wprowadzonego w rządowych „tarczach antykryzysowych” trybu „pracy zdalnej”. Chociaż pierwsze badania społeczne na ten temat wskazują, że „tylko co dziesiąty pracownik chciałby wrócić do biura na stałe” [2], to jednak praca zdalna – podobnie jak inne formy wykonywania pracy z domu – jest związana z całym szeregiem problemów, które trudno dostrzec na pierwszy rzut oka.

Pamiętam, jak dzień przed wprowadzeniem nauczania zdalnego, cieszyliśmy się; posiedzimy w domu z dwa tygodnie, ominie nas kartkówka z angielskiego itd. W kolejnych tygodniach przestało nam być do śmiechu. Rok później płaczemy z bezsilności. „Bezsilność” to słowo dobrze opisujące nieprzekoloryzowane realia nauczania zdalnego.

Rzeczywistość pidżamowo-dresowej edukacji zdalnej jest rzeczywistością niepozbawioną zabawnych sytuacji i absurdów.

Przedstawiamy relację z tygodnia walk pracowniczych we Włoszech organizowanych, współorganizowanych lub wspieranych przez oddolne związki zawodowe ADL Cobas i SI Cobas. Inicjatywa Pracownicza wyraża pełne poparcie i solidarność z protestującymi.