Jedno z najbardziej znanych przedsiębiorstw produkujących meble, szwedzka IKEA, uchodzi za wzór podejścia kierownictwa firmy do pracowników. Czy jednak obraz stworzony przez specjalistów od wizerunku korporacji odpowiada prawdzie? Przykład pochodzący z należących do firmy magazynów w szwedzkim mieście Torsvik, pokazuje, że rzeczywistość niestety nie jest aż tak różowa.

W chwili obecnej, kierownictwo zakładu wdraża nowy plan pracy, którego celem jest maksymalizacja zysków. Niestety odbywa się to głównie kosztem pracowników. Czas ich pracy został poddany ścisłej regulacji, co przejawia się m.in. zmuszaniem do pracy w weekendy oraz likwidacją krótkich przerw. W tym samym czasie obniżono pensje. Wszystko to ma na celu zwiększenie produkcji, w miejscu pracy, w którym jest ona wystarczająco ciężka fizycznie i bywa niebezpieczna.

W dniu 15 czerwca pod bramą Tenneco Automotive w Rybniku odbyła się pikieta Inicjatywy Pracowniczej. Rozdawano ulotki pracownikom pierwszej i drugiej zmiany. Podobną akcję 6 lipca śląska IP zorganizowała pod zakładami Tenneco w Gliwicach.

Pikiety były dużym zaskoczeniem, nigdy bowiem takie akcje nie miały tam miejsca. Reakcje pracowników były pozytywne. Szybko ulotki znalazły się na zakładzie i wprowadziły małe zamieszanie na halach.

Dobra służba zdrowia to taka, która nie przynosi zysku. Ideałem byłaby przecież sytuacja, gdy wszyscy byliby zdrowi, a lekarze i pielęgniarki nudziliby się czekając na pacjentów. Jednak za tę gotowość niesienia pomocy pracownikom służby zdrowia powinno się płacić i to całkiem nieźle. Tak powinno być. A jak jest? Jak wygląda służba zdrowia?

Trudno nie rozumieć pielęgniarek, kiedy walczą o podwyżki płac, ich praca jest trudna i nisko opłacana. Nie jest jednak zrozumiałe to, że stanęły w jednym szeregu z lekarzami-prywatyzatorami, a nie z technikami medycznymi, ratownikami, laborantkami czy też salowymi. Protest pielęgniarek jest od samego początku bezczelnie rozgrywany przez liberałów i zwolenników całkowitej prywatyzacji służby zdrowia, mimo, że spora jej część, nawet 60 proc., jest już prywatna. Są to przychodnie lekarzy rodzinnych, różnego rodzaju gabinety, stacje dializ, ośrodki medycyny pracy, nawet stacje pogotowia ratunkowego oraz kilkadziesiąt szpitali.

2 czerwca w Rostoku odbyła się 80 tysięczna demonstracja przeciwko szczytowi G-8. Podczas starć między demonstrantami, a policją obrażenia odniosło prawie 1000 osób - 433 policjantów i 520 demonstrantów. Wśród zatrzymanych był jeden Polak, działacz Inicjatywy Pracowniczej ze Szczecina.

Demonstracja zaczęła się około godziny 14 i ruszyła przez Rostock. Po 1,5 godzinie została jednak z niewyjaśnionych przyczyn zaatakowana przez policję, która starała się rozbić alterglobalistów na dwie grupy. Demonstranci odparli atak policji i sami otoczyli grupę około 40-50 policjantów. Po odparciu ataku policji wydawało się, że sytuacja się uspokoiła jednak policja zaatakowała ponownie.

W dniach 17-18 marca w Poznaniu odbył się zjazd delegatów Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Inicjatywa Pracownicza. Delegaci omówili szereg kwestii związanych z działalnością związku. Wybrano także nowe władze. W skład siedmioosobowej Komisji Krajowej weszły następujące osoby: Marce Szary, tokarz (Poznań);  Andrzej Kliś, pielęgniarz (Śląsk); Bartosz Kantorczyk, listonosz (Gdańsk); Kornelia Piotrowska, pracownik socjalny (Poznań); Piotr Siwik, student filozofii (Poznań); Jacek Rosołowski, bezrobotny (Kostrzyn), Jarosław Urbański, socjolog (Poznań).  Związek oprócz formalnych kwestii podjął uchwały w kilku sprawach.

Inicjatywa Pracownicza wystąpiła w obranie zaprzyjaźnionych związkowców ze Szwecji. Tamtejsza firma Xponcard zwalnia niezgodnie z prawem pracy 15 osób. Zwolnienia te są częścią anty-związkowej polityki firmy. XponCard jest od 2003r. w konflikcie ze związkiem zawodowym SAC (Centralna Organizacja Szwedzkich Pracowników). Pracodawca stara się uniemożliwić członkom związku jakąkolwiek działalność na terenie swoich zakładów.

8 listopada, o godzinie 16.00 przed Wielkopolskim Urzędem Wojewódzkim w Poznaniu odbyła się zorganizowana przez związek zawodowy „Konfederacja Pracy” manifestacja przeciwko rządowym planom radykalnego obcięcia dotacji dla barów mlecznych. W związku z tym, iż późnym wieczorem dnia poprzedniego Komisja Finansów przyjęła autopoprawkę do projektu budżetu, przywracającą dotacje na dotychczasowym poziomie, nasza manifestacja przybrała trochę inny niż zapowiadany charakter.

Delegat KNSZZ Solidarnośc'80 z HCP S.A. i Inicjatywy Pracowniczej FA z Poznania, odwiedził na początku lipca protestującą załogę z zakładu Bison-Bial w Białymstoku. Miał okazję przekonać się tam o trudnej stacji protestujących pracowników przedsiębiorstwa. Kiedy dotarł do fabryki wielu z nich oczekiwało w kolejce na jedzenie i paczki żywnościowe.

Jedne z największych strajków czynszowych w XX wieku wydarzył się w Barcelonie, stolicy Katalonii leżącej w północno-wschodniej Hiszpanii. W latach 20-tych była to najszybciej rozwijające się miasto w Europie. Modernizacja i uprzemysłowienie postępowały w szybkim tempie. Mieszkańcy okolicznych regionów napływali do miasta w poszukiwaniu pracy. Ludność Barcelony wzrosła w tej dekadzie o 62%. Robotnicze przedmieścia, takie jak Hospitalitat i Santa Coloma, podwoiły lub potroiły liczbę swoich mieszkańców. W latach 30-tych w Katalonii, posiadającej około 6 mln mieszkańców, koncentrowało się 70% zdolności produkcyjnych Hiszpanii. Barcelona stała się największym miastem hiszpańskim, z 1,5 mln mieszkańców.

6 kwietnia na poznańskim skłocie "Rozbrat" odbyło się pierwsze ogólnokrajowe spotkanie robocze Inicjatywy Pracowniczej, w którym uczestniczyli działacze z ośrodków z Warszawy, Szczecina, Słupska, Bielsko-Białej, Dzierżoniowa, Krakowa i Poznania.