W dniu 2 sierpnia 2002 r. pod Urzędem Rady Ministrów w Warszawie odbyła się pikieta zorganizowana przez Ogólnopolski Komitet Protestacyjny (OKP) w obronie Fabryki Kabli w Ożarowie.

Uchwałą I Ogólnopolskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Zagrożonych Polskich Przedsiębiorstw i grup pracowniczych przybyłych do Stoczni Szczecińskiej w dniu 13 lipca 2002 roku został powołany Ogólnopolski Komitet Protestacyjny. W jego skład weszli min. przedstawiciele zakładów Cegielskiego z Poznania. Celem OKP jest min. "czynne wspieranie walki pracowników poszczególnych zakładów pracy o prawo do pracy i godnego wynagrodzenia oraz o zagrożone prawa pracownicze i związkowe".

18.07.2002. Dzień solidarności z pracownikami upadającej Stoczni Szczecińskiej. Solidaryzując się z żądaniami szczecińskich stoczniowców pod urzędem wojewódzkim w Poznaniu demonstrowali (ok. 100 osób) pracownicy z Cegielskiego głownie z KNSZZ "Solidarność'80" oraz Inicjatywa Pracownicza - Federacja Anarchistyczna. Podczas akcji na placu zaparkowała "limuzyna dla prezesów upadających zakładów pracy".

23.07.2002 Ogólnopolski Dzień Protestu. Akcje protestacyjne odbyły się w kilku miastach wojewódzkich (najliczniej w Szczecinie, a także w Lublinie, Krakowie, Łodzi, Bydgoszczy, Białymstoku, Gdańsku, Kielcach, Opolu). W Poznaniu pod urząd wojewódzki przyszło ok. 100 osób. Obecni byli przedstawiciele "Solidarności'80", Związków Zawodowych Inżynierów i Techników oraz Inicjatywa Pracownicza - Federacja Anarchistyczna. Protestowali przeciwko zwolnieniom w HCP i obniżkom wynagrodzeń.

W sobotę 29 czerwca 2002 r. Komisja Międzyzakładowa NSZZ "Solidarność'80" przy Zakładach H. Cegielski, ZZ "Konfederacja Pracy" - Wielkopolska oraz Inicjatywa Pracownicza z Poznania zorganizowały Ogólnopolskie Spotkanie Protestujących Załóg pod hasłem: "Dość zwolnień! Pracownicy zorganizowani w walce o swoje prawa".

Celem spotkania było omówienie sytuacji w protestujących zakładach pracy oraz przedstawianie sposobów i metod walki ze zwolnieniami i nadużyciami prawa pracy. Dyskutowano o sposobach koordynacji działań i prowadzenia akcji solidarnościowych. Zastanawiano się czy ruch pracowniczy wykorzystuje efektywnie istniejące struktury związkowe w celu skutecznej walki o swoje prawa.

O godz. 14.15 przed bramą główną zakładów im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu rozpoczęła się wyciem syreny zakładowej uroczystość upamiętniająca 46 rocznicę Wystąpień Poznańskich Czerwca'56 zorganizowana przez Solidarność i Związki i Kombatanckie i przy udziale gości z Urzędu Miasta i Urzędu Wojewódzkiego. W uroczysty ton obchodów wdarł się autentyczny i aktualny głos żywych "Pracy, Płacy i Chleba!" widniejący na transparentach setek przybyłych związkowców i pracowników H.C.P., zakładów współpracujących z "Ceglarzem", jak i zakładów z regionu i z terenu całej Polski. Po raz pierwszy obchody zostały połączone z marszem protestu zainicjowanym przez lokalne porozumienie i wspólną działalność Związku zawodowych: Solidarności'80, Inicjatywy Pracowniczej, Federacji Anarchistycznej i Konfederacji Pracy, które w tych trudnych chwilach postanowiły przejść nad różnicami i zjednoczyć się we wspólnej walce i akcjach solidarnościowych docierając i współpracując z dołami związkowymi.

20.06.2002 r. pod Urzędem Wojewódzkim w Poznaniu odbyła się pikieta solidarnościowa z protestującymi pracownikami Fabryki Kabli w Ożarowie. Protest został zorganizowany przez KNSZZ "Solidarność'80" - Poznań, Konfederację Pracy - Poznań i Inicjatywę Pracowniczą - Federację Anarchistyczną sekcja Poznań. Udział wzięło 40-50 osób. Pikieta była zaproszeniem na manifestację, którą zapowiedziano na 28 czerwca w związku z 46 rocznicą wydarzeń Poznańskiego Czerwca 1956 roku.

W sobotę 25 maja 2002 roku w odbył się w Nysie w Domu Metalowca Kongres Protestu Społecznego. Na zaproszenie Komitetu Strajkowego Nysa Motor odpowiedzieli przedstawiciele różnych zakładów pracy. Przyjechali m. in. pracownicy z ożarowskiej fabryki kabli, Huty Katowice, Zakładów H. Ciegielski z Poznania, Fiata z Tych, położne z Głuchołazów i inni.

W obradach wzięła udział delegacja z Zakładów H. Cegielski (Solidarność'80) i Inicjatywa Pracowniczej z Poznania. Malcel Szary z Cegielskiego zaakcentował przede wszystkim konieczność odrodzenia autentycznego i walczącego ruchu związkowego. Wyraził brak wiary w poczynania polityków, bez względu na sposób ich wyłaniania. Jego wystąpienie spotkało się z bardzo żywym oddźwiękiem i było kilkakrotnie przerywane oklaskami. Po wystąpieniu rozdano materiały Inicjatywy Pracowniczej i Federacji Anarchistycznej.

23.05.2002 pod bramą główną Zakładów Cegielski w Poznaniu Inicjatywa Pracownicza - Federacja Anarchistyczna sekcja Poznań, "Solidarność'80" oraz Konfederacja Pracy zorganizowały pikietę. Demonstracja była wyrazem solidarności z protestującymi pracownikami Wybrzeża, Nysy, Ożarowa. Domagano się zaprzestania likwidacji miejsc pracy oraz żądano ustąpienia nieudolnej władzy. W pikiecie wzięło udział 50 osób.

 

To, że w Ożarowie Mazowieckim źle się dzieje, widać już z okien pociągu. Miasto które niegdyś szczyciło się dwoma dużymi zakładami – hutą szkła oraz fabryką kabli, straszy obecnie zrujnowanymi budynkami. Wielkie hale fabryczne stoją puste. Huta upadła jako pierwsza i na pierwszy rzut oka widać, że jej budynki niedługo będą się nadawały już tyko do wyburzenia. Ponieważ całkowicie zaprzestano produkcji, nierealne wydaje się jakiekolwiek wykorzystanie pozostałych maszyn, bardziej przypominających złom, niż działające urządzenia. Widać, jaka ponura perspektywa może czekać już w niedługim czasie infrastrukturę Fabryki Kabli.

Miasto umiera. Większość mieszkańców ma problemy ze znalezieniem pracy. Szczęśliwcy znaleźli ją w niedalekiej Warszawie, nie jest ich jednak wielu. Nie widać również rozwoju usług, które według liberałów miały wchłonąć zwalnianych pracowników, trudno bowiem działać w sektorze usługowym, gdy ludzie nie mają pieniędzy nawet na jedzenie i bieżące opłaty. W centrum Ożarowa wyrósł natomiast luksusowy hotel, wyraźny znak czasów, w których garstka bogatych może sobie pozwolić na coraz więcej, nie licząc się z innymi.

22.IV.02 w podwarszawskim Ożarowie, rozpoczął się protest pracowników tamtejszej Fabryki Kabli. 26 listopada 2001 r., wbrew obowiązującemu prawu antymonopolowemu, Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumenta zezwolił "Tele-Fonice" z Myślenic na zakup Fabryki Kabli w Ożarowie (razem z kablownią z Bydgoszczy i Załomia), mimo że wcześniej dwukrotnie odmówił tej koncentracji. Odmowa spowodowana była obawą skupienia w jednych rękach (B. Cupiała) przeważającej ilości produkcji kabli i przewodów.

22 kwietnia 2002 r. Bogusław Cupiał - właściciel "Tele-Foniki" - wstrzymał produkcję w fabryce i przystąpił do jej likwidacji. Tego dnia zwalniani pracownicy FKO rozpoczęli protest przeciwko brutalnej i wrogiej likwidacji Zakładu i ich miejsc pracy.

OGÓLNOPOLSKA KONFERENCJA RUCHU PRACOWNICZEGO
POZNAŃ, 8 LISTOPADA 2003 ROKU
Zakład H.Cegielski S.A. - Poznań

Wstęp do dyskusji:
Obecnie mamy do czynienia z nową falą protestów pracowniczych, które mają miejsce w 22 lata po Polski Sierpniu i w 13 lat po transformacji społecznej, ekonomicznej i politycznej. W 2001 roku protesty społeczne nasiliły się. Ustalono, że tylko w samej Warszawie w tym czasie miało miejsce 183 - najwięcej od 1990 roku. W 2002 i 2003 liczba różnego typu wystąpień, zwłaszcza o charakterze pracowniczym, wzrosła i objęła swym zasięgiem cały kraj.

15 października 2003 r. w Poznaniu odbyła się akcja solidarnościowa ze wszystkimi działaczami związkowymi, którzy z tytułu przynależności zostali pozbawieni pracy.Połowa załogi restauracji McDonald's w Świdnicy została zwolniona z pracy. Powodem tej czystki był fakt, że kilka dni wcześniej założyli związek zawodowy.

28 sierpnia 2003 roku związkowcy z "Solidarności" fabryki Tonsil S.A. we Wrześni zorganizowali protest ostrzegawczy. Pracownicy od kilku miesięcy oczekiwali na postanowienie ministerstwa skarbu o udzielenie kredytu pozwalającego na częściowe oddłużenie zakładu. Rozgoryczeni opieszałością urzędników pracownicy Tonsilu wraz z rodzinami i sympatykami (przeszło 1000 osób) przemaszerowali ulicami miasta skandując hasła: "Chcemy pracować, nie głodować", "Leszek Miller - Polski Killer" oraz "Dzisiaj my, jutro wy".

W sobotę 16 sierpnia przedstawiciele Inicjatywy Pracowniczej FA oraz Solidarności'80 z zakładów Cegielskiego wybrali się do strajkujących zakładów Wagon SA w Ostrowie Wielkopolskim. Wokół zakładu atmosfera strajkowa. Oflagowane budynki, na ogrodzeniach transparenty z hasłami. Sceny jak z sierpnia 1980 roku - za ogrodzeniem robotnicy, a przed nim ich rodziny i mieszkańcy Ostrowa, którzy gremialnie poparli strajk, angażując się też w bezpośrednią pomoc polegającą głównie na przynoszeniu żywności.

29 maja 2003 r. odbyła się pikieta salowych i sprzątaczek z poznańskich szpitali Centrum Medyczne HPC i Szpitala im. Degi. W proteście udział wzięło 25 kobiet wspieranych przez związkowców z innych zakładów pracy. Organizatorami była Solidarność'80 i Inicjatywa Pracownicza - Federacja Anarchistyczna s. Poznań.

Od kwietnia 2003 roku zarząd zakładów Cegielskiego znowu zdecydował się (podobnie jak w 2002 roku) na obniżenie załodze pensji (o 10-20%). Mówi się o groźbie zwolnień ok. 200 pracowników. W związku z tą sytuacją Inicjatywa Pracownicza - Federacja Anarchistyczna i Solidarność'80 organizują rozdawanie ulotek pod bramami HCP (pierwsze odbyło się 24 kwietnia '03). Solidarność'80 weszła w spór zbiorowy z Zarządem HCP i zagroziła referendum strajkowym.

15 lutego 2003 r.w Teatrze "Ósmego Dnia" odbył się przedpremierowy pokaz spektaklu "Portiernia", na który dzięki staraniom Inicjatywy Pracowniczej zostało zaproszonych kilkudziesięciu pracowników z fabryki H. Cegielski. Spektaklowi towarzyszyła wystawa zdjęć "Ludzie są ważniejsi niż zyski...". Dokumentuje ona kilkumiesięczny okres protestów pracowniczych w Poznaniu.

20 stycznia 2003 r.o 13.30. pod bramami zakładu Sulzer Chemtech Polska (części dużego szwajcarskiego koncernu) w Wysogotowie pod Poznaniem ustawiła się pikieta związkowców z "Solidarności'80" z HCP i Federacji Anarchistycznej s. Poznań. Rozdawano ulotki w sprawie Rafała Jackowiaka, bezprawnie zwolnionego z Sulzer działacza związkowego (Konfederacja Pracy), oraz jego kolegów szykanowanych za przynależność związkową. Bramy zakładów zostały zamknięte, a pracownicy sprawiali wrażenie zastraszonych - bali się nawet brać ulotki, kiedy całe zajście obserwował prezes firmy. Interweniowała policja, która ograniczyła się do spisania pikietujących. Była to pierwsza akcja Pogotowia Pracowniczego utworzonego wspólnie przez Solidarność'80, Konfederację Pracy, Federację Anarchistyczną, którego zadaniem będzie podejmowanie działań chroniących swobody związkowe i pracownicze.

W Poznaniu od stycznia 2003 r. działa Pogotowie pracownicze.

W Polsce dochodzi coraz częściej do łamania praw pracowniczych i związkowych. Z tego powodu związki zawodowe Solidarność'80 przy HCP, OPZZ Konfederacja Pracy oraz Inicjatywa Pracownicza-Federacja Anarchistyczna założyły POGOTOWIE PRACOWNICZE mające za zadanie walczyć o interesy poszkodowanych pracowników bez względu na ich przynależność związkową. Uruchomiony został numer telefonu, pod którym można uzyskać pomoc i poradę prawną. Dzięki naszym interwencjom wielu osobom wypłacono zaległe wynagrodzenia, innym pomogliśmy dochodzić swoich praw przed sądami pracy, spowodowaliśmy także, że w wielu zakładach zaprzestano antypracowniczych i antyzwiązkowych działań. Od stycznia do kwietnia 2003 udzielono pomocy w blisko 100 przypadkach.

15 marca 2004 r. w poznańskim pubie "W starym kinie" odbyła się polska premiera filmu "Arbeit und Brot" (Pracy i Chleba) który został zrealizowany przez niemiecki anarchosyndykalistyczny związek zawodowy FAU we współpracy z poznańską "Inicjatywą Pracowniczą".