Zwracamy się do wszystkich związków zawodowych z prośbą o wystąpienie w obronie represjonowanego za działalność związkową!

Zarząd Jutrzenki - znanego producenta słodyczy - zwolnił dyscyplinarnie Dariusza Skrzypczaka przewodniczącego komisji zakładowej NSZZ Solidarność w poznańskiej "Goplanie" (należącej do stycznia 2005 roku do Jutrzenki) za jego wypowiedzi dla lokalnej prasy. Choć Skrzpczak potwierdził tylko fakt, iż Jutrzenka wprowadziła tylko nowe warunki płacy, na których większości pracowników Goplany traci, kierownictwo zakładu uznało te słowa za szkodliwe dla przedsiębiorstwa. To już druga próba zwolnienia Skrzypczaka - pierwsza miała miejsce na początku tego roku.

Goplana jest zakładem, który na trwałe wpisał się w pejzaż poznańskich Jeżyc. Jeszcze nie tak dawno pracowało tu ponad 2000 osób, dziś zatrudnionych jest niespełna 500 osób. Wielkie nadzieje pokładane w przejęciu Goplany przez Nestle okazały się płonne. Zakład zmierzał do likwidacji. 1 stycznia 2005 roku Goplanę przejęła Jutrzenka, ale nie polepszyło to radykalnie sytuacji pracowników. Kiedy zaczęli wyrażać swoje niezadowolenie, nowy właściciel, łamiąc prawo, wymusił posłuch.

W dniu 8 marca 2006 roku został bezprawnie zwolniony z firmy Impel-Tom Jacek Rosołowski, członek Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Inicjatywa Pracownicza. Przyczyna zwolnienia Jacka Rosołowskiego były jego działania na rzecz utworzenia w Impel-Tom związku zawodowego.

Do związku swój akces zgłosiło 12 pracowników kostrzyńskiego oddziału firmy (na ok. 40 tam zatrudnionych). Większość z nich podpisała deklaracje członkowskie w dniu 28 lutego. W dniu 2 marca Rosołowski poinformował Komisję Krajową Inicjatywa Pracowniczej o zamiarze utworzenia w Impel-Tom komisji związkowej. O zamiarze tym dowiedziało się kierownictwo firmy i w dniu 8 marca wręczono Rosołowskiemu wypowiedzenie. Dzień póˇniej wypowiedzenie otrzymał także inny członek związku, który zachęcał do wstąpienia do związku pracowników Impelu. Zwolnienia miały na celu uniemożliwienie powstanie pierwszego w Impel-Tom (przedsiebiorstwa zatrudniającego kilkaset pracowników) związku zawodowego i zastraszenie pracowników chętnych do wstąpienia w jego szeregi. Niektóry innym pracownikom grożono zwolnieniem, gdyby zdecydowali się na założenie związku.

Pomimo, że Sąd Pracy w Poznaniu przywrócił w pierwszej instancji Dariusza Skrzypczaka do pracy, w dalszym ciągu Zarząd Jutrzenki SA odmawia mu nie tylko zatrudnienia, ale wstępu na teren zakładów.

Dariusz Skrzypczak pod koniec grudnia 2005 roku został nielegalnie zwolniony z poznańskiej Goplany (Jutrzenka SA), tylko za to, że skomentował w lokalnej prasie działania swojego pracodawcy i niekorzystne dla pracowników Goplany zmian w systemie wynagrodzeń (obniżka wynagrodzenia). Pracodawca zarzucił związkowcowi, że rozpowszechnia nieprawdziwe i szkodzące wizerunkowi firmy wiadomości. Tymczasem okazuje się, że nowy system wynagrodzeń przyczynił się do realnego obniżenia pensji pracownikom Goplany, a Jutrzenka SA zamierza w najbliższym czasie zwolnić z poznańskich zakładów kilkadziesiąt osób. Zatem wszelkie obawy przewodniczącego związku zawodowego się potwierdzają.

26 września 2006 roku, po wielu miesiącach procesu przed łódzkim sądem pracy zapadł wyrok w sprawie Sławomira Kaczmarka, przewodniczącego OZZ Inicjatywa Pracownicza w zakładach Uniontex SP. Sąd zmienił tryb zwolnienia Kaczmarka z dyscyplinarki (art. 52 KP) na zwykły i zasądził odszkodowanie w wysokości jednej pensji. Formalnie zatem proces został przez Sławomira Kaczmarka wygrany, jednak Inicjatywa Pracownicza domagała się przywrócenia do pracy. Wyrok zatem traktujemy za niekorzystny.

Przewodniczący Komisji Zakładowej OZZ Inicjatywa Pracownicza w zakładach Uniontex w Łodzi, Sławek Kaczmarek został w grudniu 2004 roku wyrzucony z pracy, pomimo iż był prawnie chronionym przed zwolnieniem. Jego odejście z zakładu związane było z realizacją przez zarząd działań zmierzających do pozbycia się wszystkich współzałożycieli przedsiębiorstwa. Uniontex SP powstał pod koniec 2003 roku jako spółka pracownicza mająca ratować miejsca pracy w zlikwidowanych Zakładach Przemysły Bawełnianego Uniontex S.A. Niestety z powodu braku kontroli udziałowców nad spółką pracowniczą doszło do przejęcia kontroli nad nią przez zarząd zakładu.

Od godziny 9.00. trwa demonstracja pracowników Cegielskiego wewnątrz zakładu. Pracownicy oczekują przybycia Prezesa Spółki. (godz. 9.30). Żądają m.in. 550 złotych brutto podwyżki.

W związku z protestem pracowników H. Cegielski - Poznań S.A. Komisja Międzyzakładowa OZZ Inicjatywa Pracownicza przy HCP S.A. oświadcza:

1. Wobec pojawiających się informacji mówiących o tym, że HCP S.A. nie stać na podwyżki w wysokości żądanej przez nasz związek i załogę, pragniemy przede wszystkim zaznaczyć, iż żądania te są adekwatne do wysokości uzyskiwanych zysków przez przedsiębiorstwo. W roku 2006 zyski wyniosły ok. 12 mln. złotych; w 2007 planowane zyski będą wynosić 7 mln. złotych. Wyniki finansowe odnotowywane przez cały holding Cegielskiego są jeszcze lepsze. Tymczasem podwyżka płac w wysokości żądanej przez załogę to koszt ok. 12 mln. złotych rocznie (8 mln. do końca 2007 roku). Jednocześnie pragniemy zauważyć, że pracownicy Cegielskiego w okresie bessy w przemyśle stoczniowym (lata 2001-2003) mieli wielokrotnie obniżane zarobki o 10 do 20%. W wyniku tego dzisiaj (w stosunku do średniej krajowej) pracownicy HCP zarabiają relatywnie mniej, niż w końcu lat 90. Stoimy zatem na stanowisku, że w obecnym momencie, kiedy zakład odnotowuje zyski, przynajmniej część z nich powinna trafić do kieszeni załogi, która wcześniej zrezygnowała ze swoich dochodów. Żądamy zatem wypracowanych przez nas części zysków, nic ponad to!

W 2000 roku Anna Jadwiga Łojewska przepracowała, jako kierownik biura i księgowa, w Stowarzyszeniu Pomocy Dzieciom i Młodzieży im. Św. Jana Bosko "Serca Sercom", którego siedziba mieści się przy ul. Wronieckiej 9, w Poznaniu. Nadzór nad Stowarzyszeniem pełni (faktycznie nim zarządzający) Zakon Salezjanów.

Za swoją pracę Anna Łojewska nie otrzymała żadnej zapłaty, wobec powyższego skierowała sprawę do sądu rejonowego w Poznaniu. Ponieważ umowa miała charakter cywilno-prawny (chociaż wg prawa powinna być to umowa o pracę), sprawę rozstrzygał sąd cywilny. W dniu 18 lipca 2001 roku zapadł prawomocny wyrok. Na rzecz Anny Łojewskiej zasądzono kwotę 5900 zł. tytułem niewypłaconego wynagrodzenia plus odsetki, oraz dodatkowo 515 złotych tytułem kosztów tzw. zastępstwa procesowego. Pomimo, że rok później wyrok ten otrzymał klauzulę wykonalności, pieniędzy nigdy nie udało się Annie Łojewskiej odzyskać. Na swoje liczne pisma i monity, Anna Łojewska nigdy nie otrzymała od władz Stowarzyszenia, ani od Salezjanów, żadnej odpowiedzi.

Jutrzenka uzyskuje coraz lepsze wyniki produkcyjne i finansowe. W ciągu ostatnich trzech lat wartość jednej akcji giełdowej spółki wzrosła o 200-300%. A nasze pensje? Pracownikom produkcyjnym Goplany, w tym samym czasie pensje znacząco zmalały!

Nieudolne związki zawodowe, które nie potrafiły (a może nie chciały?) nawet wejść w spór zbiorowy, podpisały porozumienie, na mocy którego pracownicy Jutrzenki otrzymają ok. 100 złotych podwyżki od 1 stycznia 2008 roku. To zwykła jałmużna! Pomimo przeprowadzonej przed wakacjami akcji polegającej na zebraniu podpisów pod listem domagającym się od zarządu firmy wzrostu wynagrodzeń, władze Jutrzenki jak i związki zawodowe ignorują słuszne żądania załogi. Podpisy z Bydgoszczy zamiast trafić do adresata, czyli zarządu Jutrzenki, przeleżały w szufladzie działaczy związkowych.

Marcel Szary, przewodniczący Komisji Międzyzakładowej związku zawodowego Inicjatywa Pracownicza działającego na terenie zakładów H. Cegielski - Poznań oraz jednocześnie delegat załogi do prac w zarządzie firmy, został pozbawiony w sposób nielegalny możliwości kontaktu z załogą Cegielskiego.

Wykorzystując fakt ciężkiej choroby Marcela Szarego, walczącego z rakiem, i jego przejście na trzyletnią rentę, dyrekcja HCP odebrała mu stałą przepustkę zezwalającą na wejście na teren fabryk HCP oraz odmawia mu jej udzielenia w przypadku, kiedy wyraża chęć wejścia na zakład. Działanie takie stanowi naruszenie przynajmniej trzech ustaw, za co grozi odpowiedzialność karną:

Drodzy Pocztowcy!

Nie zostawiajcie samotnych w walce strajkujących kolegów i koleżanek. Nie czas teraz na spory i żale. Nie czas teraz prać brudów, za to co było dawniej, czy ze względu na stanowiska i poglądy. Nie możemy dać się podzielić i oszukać nieuczciwemu pracodawcy jakim jest kierownictwo Poczty Polskiej. To solidarność międzyludzka teraz jest najważniejsza!

Polska Grupa irlandzkiego Niezależnego Związku Robotników (Independent Workers Union – IWU), z którą Inicjatywa Pracownicza ściśle współpracuje, wydała w styczniu 2007 roku pierwszy numer własnego biuletynu pt. „Kiszona Kapusta”. W artykule „Pracownicy agencyjni łączcie się!”, dokonano analizy sytuacji polskich (czy generalnie emigracyjnych) pracowników agencyjnych w Irlandii. Polska Grupa IWU, do której przystępuje coraz więcej osób, wezwała do walki o stabilne zatrudnienie.

Po listopadowych strajkach Poczty Polskiej nasila się fala represji wobec aktywnych uczestników protestu i działaczy związków zawodowych. Od 1 lutego 2007 roku przesunięty został na innym urząd pocztowy Bartosz Kantorczyk, jeden z inicjatorów listopadowego strajku w Gdańsku i działacz Inicjatywy Pracowniczej.

8 lutego Poczta Polska wydała decyzję, która umożliwia Bartoszowi Kantorczykowi powrót do pracy na urząd pocztowy, z którego został usunięty. Przypomnijmy, że Kantorczyka od 1 lutego 2007 roku przesunięto na inny urząd pocztowy. Było to związane z jego działalnością związkową - Kantorczyk był jeden z inicjatorów listopadowego strajku listonoszy w Gdańsku. Jako przewodniczący Komisji Zakładowej Inicjatywy Pracowniczej przy Poczcie Polskiej podlega jednak szczególnej ochronie prawnej i bez zgody związku zawodowego dyrekcja nie mogła zmienić jego miejsca pracy. Celem działania dyrekcji było uniemożliwienie mu prowadzenia pracy związkowej. Poczta Polska podjętą te decyzję po ujawnieniu sprawy przez media, oraz zapowiedzi przez Inicjatywę Pracowniczą protestów w jego sprawie. Akcje solidarnościowe miały się odbyć w Gdańsku, Poznaniu, Warszawie, Rybniku, Gorzowie, Szczecinie, Łodzi, Lublin i w innych miejscowościach. Do jutro zapadnie decyzja, czy akcje się odbędą.

Impel nagminnie łamie prawa pracownicze. W 2002 roku ochroniarze z Impel-Security brutalnie spacyfikowali głośny protest załogi Telefoniki w Ożarowie Mazowieckim. Załoga broniła zakładu przed likwidacją, aby zachować miejsca pracy w mieście. 26 listopada 2002 r. na polecenie właściciela Bogusława Cupiała bojówki impelowskie przemocą rozbiły legalną demonstrację pod bramą zakładu, ciężko bijąc uczestników. Impel chwali się wobec pracodawców swoją akcją represyjną w Ożarowie, reklamując się jako firma, która skutecznie tłumi protesty pracownicze. Inicjatywa Pracownicza współpracowała z ożarowskim Komitetem Protestacyjnym, a nasi działacze czynnie bronili pracowniczej blokady bram zakładu, która miała uniemożliwić wywiezienie urządzeń. Nigdy nie zapomnieliśmy tego co się stało w 2002 roku w Ożarowie i wiele razy zapowiadaliśmy, że kiedyś Impel odpowie za tamte wydarzenia.

Ogólnopolski Związek Zawodowy Inicjatywa Pracownicza stanął w obronie szpitala w Kostrzynie, który jako kolejny w Polsce stał się celem komornika, który zablokował pieniądze z Narodowego Funduszu Zdrowia. Dług placówki wynosi blisko 57 milionów złotych.

6 marca 2007, prawie w rok po nielegalnym zwolnieniu, Sąd Pracy II instancji w Zielonej Górze wydał wyrok w sprawie Jacka Rosołowskiego. Podtrzymał on orzeczenie sądu pierwszej instancji przyznający rację Rosołowskiemu i zasądzającemu na jego rzecz odszkodowanie. Wyrok jest prawomocny. W uzasadnieniu wyroku sąd w Zielonej Górze w pełni potwierdził nielegalne praktyki zwalczania związku zawodowego na terenie Impel –Tomu.

Dnia 27 kwietnia miał miejsce spontaniczny strajk pracowników hurtowni MUSGRAVE w Dublinie. Cała załoga - około 80 osób: imigrantów i Irlandczyków – solidarnie przerwało pracę po kolejnych dyskryminacyjnych praktykach kadry menedżerskiej. Akcją wspiera zaprzyjaźniony z Inicjatywą Pracowniczą Independent Workers Union.

MUSGRAVE to wielka irlandzka korporacja, która posiada sieci sklepów Centa i Supervalu w Republice Irlandii, Londis i Budgens w Wielkiej Brytanii oraz kolejne sieci w Hiszpanii. W dublińskiej hurtowni, gdzie doszło do strajku, około 50% załogi stanowią imigranci, zatrudniani oficjalnie przez agencje pracy i podnajmowani do MUSGRAVE. Wielu z nich to Polacy. Pracownicy agencyjni są systematycznie dyskryminowani przez menedżerów, mają zdecydowanie gorsze warunki pracy, niższą płacę i żadnych praw. Sytuacja z tygodnia na tydzień pogarszała się. Część pracowników przystąpiła do związku zawodowego Independent Workers Union, kilku wstąpiło też do SIPTU, największej irlandzkiej centrali związkowej w Irlandii, do której należą także wszyscy Irlandczycy, zatrudnieni bezpośrednio przez MUSGRAVE.

1 czerwca doszło w Cegielskim do kolejnej „płyty” (postój połączony z wiecem załogi), podczas której omawiano przede wszystkim projekt nowego regulaminy funduszu socjalnego. Inicjatywa Pracownicza opowiada się za tym, aby był on rozdysponowany zgodnie z wolą załogi. Pracownicy chcą tzw. kont indywidualnych. Zarząd przygotował propozycję, aby 75 proc. funduszu szło na konta indywidualne, 5 proc. na zapomogi, a 20 proc. na wycieczki. Stanowisko Inicjatywy jest następujące: 90 proc. na konta indywidualne i 10 proc. na zapomogi losowe. Żadnego finansowania wycieczek związkowych. Plan taki zyskał aprobatę pracowników HCP. Rozmowy w sprawie socjalnego odbędą się w drugiej połowie czerwca. 31 maja Inicjatywa Pracownicza przedstawiła mediom swoje stanowisko w sprawie nieprawdziwych informacji zarządu Cegielskiego na temat płac pracowniczych. W ostatnim czasie w mediach pojawiło się szereg nieprawdziwych informacji dotyczących zarobków pracowników HCP.

2 czerwca w Rostocku w Niemczech odbyła się kilkudziesięcznotysięczna demonstracja przeciwko szczytowi G-8. Podczas starć między demonstrantami, a policją obrażenia odniosło prawie 1000 osób - 433 policjantów i 520 demonstrantów. Wśród zatrzymanych był jeden Polak, działacz Inicjatywy Pracowniczej ze Szczecina. Demonstracja zaczęła się około godziny 14 i ruszyła przez Rostock. Po 1,5 godzinie została jednak z niewyjaśnionych przyczyn zaatakowana przez policję, która starała się rozbić alterglobalistów na dwie grupy. Demonstranci odparli atak policji i sami otoczyli grupę około 40-50 policjantów. Po odparciu ataku policji wydawało się, że sytuacja się uspokoiła jednak policja zaatakowała ponownie. W relacjach telewizyjnych o godzinie 17 pokazywano policjantów bijących przypadkowe osoby na oślep.

W dniu 26 czerwca odbyla się w Słubicach pikieta pracowników szpitala w Kostrzynie nad Odrą pod siedzibą komornika Karola Grzelewskiego, który już po raz kolejny zablokował konta szpitala, w wyniku czego pracownicy zamiast pensji dostali po 500 zł zaliczki. W protescie wzięło udział około 100 osób , obecni byli związkowcy z OZZPiP , NSZZ Solidarność, Zwiazku Zawodowego Pracowników Pogotowia , OZZ Inicjatywa Pracownicza. Skandowano hasła: Komorniku wyżyw nasze dzieci, Komorniku lecz się sam . Następnie wszyscy obecni przeszli ulicami Słubic pod siedzibę Sądu Rejonowego. Protest wzbudził sympatie mieszkańców Słubic obecne były też licznie lokalne media . Szpital w Kostrzynie ma 60 mln długu, jest to drugi najbardziej zadłużony szpital w Lubuskim po Gorzowie Wlkp. z 300 mln. długu. Jest on trakcie przekształcania w spółkę samorządową .