W zeszłym roku w internecie zobaczyłam dwa krótkie filmy. W pierwszym z nich kobiety z całego świata protestowały przeciwko opresyjnej polityce rządów i patriarchalnej przemocy. Były tam Czarne mieszkanki Stanów Zjednoczonych i Kanady walczące z policyjnymi zabójstwami i rasowym profilowaniem, były tam mieszkanki Argentyny protestujące przeciwko kobietobójstwu, były tam kobiety z Libanu i Egiptu, były mieszkanki Rosji, Turcji i Pakistanu. Byłam i ja, wykrzykiwałam słowa piosenki “Wściekły szpaler”. Film zapowiadał Globalny Strajk Kobiet 2017.

Od wielu lat słyszymy o konieczności i zamiarach zmiany zarówno indywidualnego, jak też zbiorowego prawa pracy. Kodeks pracy od początku lat 90. został znowelizowany kilkadziesiąt razy. Może się oczywiście zdarzyć, że pomysły Komisji Kodyfikacyjnej, które ujawniły media, zostaną ostatecznie wprowadzone w życie. Ale musimy pamiętać, że Komisja jeszcze nie przedstawiła swojego finalnego projektu. Nie wiemy też czy rząd propozycje Komisji zechce w ogóle przekuć w konkretny  projekt zmian ustawowy dotyczących tak prawa pracy indywidualnego, jak i zbiorowego. Nie wiemy czy może się to stać za czasów tej kadencji władz. Czy w ogóle możliwe jest, aby dyskusja wokół kontrowersyjnych zapisów toczyła się w przededniu wyborów parlamentarnych? A jaka będzie sytuacja polityczna po wyborach w 2019 roku? Rządząca PiS wprowadziła szereg ustaw w ekspresowym tempie, ale z równie wielu zmian legislacyjnych szybko zrezygnowano, gdy tylko podniósł się głosy społecznej krytyki.

Na początku roku w mediach pojawiły się doniesienia o planowanej serii radykalnych zmian w prawie pracy: szereg przepisów z Kodeksu pracy, ustawy o związkach zawodowych, ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych i ustawy o zwolnieniach grupowych ma niebawem zostać zastąpiony przez dwa nowe akty prawne: zbiorowy i indywidualny Kodeks pracy. Nowe ustawy, nad którymi pracuje Komisja Kodyfikacyjna Prawa Pracy przewidują m.in.: zwiększenie elastyczności czasu pracy, łatwiejsze zwolnienia, ograniczenie możliwości prowadzenia sporów zbiorowych oraz mniejsze uprawnienia dla niereprezentatywnych związków zawodowych (takich jak OZZ Inicjatywa Pracownicza). Kierunek zmian jest jasny – wzmocnić duże centrale związkowe i dać jeszcze więcej swobody pracodawcom w zakresie organizacji czasu pracy i polityki kadrowej.

[Pobierz tabelę z podsumowaniem konsekwencji wprowadzenia reformy prawa pracy]

Rankiem 27 lutego Mossos d'Esquadra (katalońska policja) aresztowała Ermengola Gassiota - sekretarza generalnego regionalnej federacji związku zawodowego CGT w Katalonii. Gassiot, pracujący na co dzień na Autonomicznym Uniwersytecie Barcelony, został oskarżony o zorganizowanie okupacji rektoratu uczelni w 2013 r. w ramach protestów przeciwko cięciom wydatków publicznych na naukę.

Międzynarodowy Dzień Kobiet – obchodzony 8 marca – w swoich początkach upamiętniał demonstracje amerykańskich robotnic, które w 1908 roku domagały się praw pracowniczych i prawa głosu, występując pod hasłem „chleba i róż“. Chcemy kontynuować tę tradycję i dlatego apelujemy do  wszystkich członkiń i członków związku oraz osób wspierających Inicjatywę Pracowniczą o udział w inicjatywach organizowanych w związku z Międzynarodowym Dniem Kobiet: Socjalnym Kongresie Kobiet w Poznaniu (3 marca), XIX Warszawskiej Manifie (4 marca) oraz Międzynarodowym Strajku Kobiet (8 marca).

8 marca – Dzień Kobiet – w swoich początkach upamiętniał demonstracje amerykańskich robotnic, które w 1908 roku domagały się praw pracowniczych i prawa głosu, występując pod hasłem „chleba i róż“. Chcemy kontynuować tę tradycję.

W dniach 7-8 października 2017 r. w Instytucie Teatralnym w Warszawie odbyła się międzynarodowa związkowa konferencja branży kultury zorganizowana przez Inicjatywę Pracowniczą we współpracy z Czerwono-Czarną Koordynacją (międzynarodową siecią związków zawodowych, do której należy IP).  

W konferencji uczestniczyli przedstawiciele komisji zakładowych IP działających w Instytucie Teatralnym, Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki, Teatrze Polskim we Wrocławiu, Muzeum Współczesnym Wrocław, międzyzakładowej komisji przy Teatrze Ósmego Dnia w Poznaniu oraz Komisji Środowiskowej Pracowników Sztuki. Wśród gości z zagranicy wzięli udział przedstawiciele komisji branży kultury CNT (Krajowej Konfederacji Pracy) z Hiszpanii i Francji, szwedzkiego SAC (Centralna Organizacja Szwedzkich Pracowników i Pracownic) oraz międzynarodowych sekretariatów hiszpańskiego związku Solidaridad Obrera (Solidarność Pracownicza) i greckiego ESE.

3 marca organizujemy Socjalny Kongres Kobiet – pracownic, lokatorek, matek, bez względu na miejsce zamieszkania czy wiek. Chcemy rozmawiać o wspólnych doświadczeniach i potrzebach. O tym jak się bronić przed pracą, która zmienia nasze życie w koszmar, przed drożyzną, która zmusza nas do jeszcze cięższej pracy, przed politykami i szefami, którzy ignorują nasze potrzeby.

Żądamy podwyżek płac i stabilnego zatrudnienia bez względu na to, czy pracujemy w fabryce, instytucji kultury, żłobku czy w markecie. Żądamy opłacania pracy, którą musimy wykonywać za darmo we własnych gospodarstwach domowych. Żądamy skrócenia długości dnia roboczego, co oznacza więcej czasu wolnego dla nas i naszych bliskich. Zakończenia eksmisji i powszechnego dostępu do mieszkań, w których nie będziemy zamarzały zimą. Rozwoju publicznych instytucji opiekuńczych dla dzieci i osób starszych. Darmowej komunikacji miejskiej i nieograniczonego dostępu do opieki medycznej. 

Mamy dosyć bycia tanią siłą roboczą. Mamy dosyć pełnienia funkcji darmowego zaplecza socjalnego w efekcie wprowadzania kolejnych cięć i restrukturyzacji. Nie będziemy pokornie przyjmować kolejnych obciążeń pod pretekstem służby krajowi, biznesowi czy rodzinie. Jeżeli wymówimy pracę w fabrykach, szpitalach, instytucjach kultury i opieki, jeżeli przestaniemy zapewniać za pół darmo posiłki czy opiekę, to cała gospodarka stanie w miejscu. Chcemy rozmawiać o praktycznym znaczeniu tego faktu. O tym, jak przeciwdziałać codziennemu wyzyskowi. Musimy się wzajemnie inspirować do działania i zdobywać siłę, aby walczyć o godne życie dla wszystkich, a nie tylko dla bogatych.

Od dwóch lat liberałowie, którzy utracili władzę, próbują wykorzystywać niezadowolenie kobiet, aby ponownie zdobyć poparcie społeczne. Głosowanie nad projektem “Ratujmy Kobiety” dobitnie potwierdziło, ile warta jest liberalna opozycja. Nie potrzebujemy polityków i polityczek. Hasło “władza jest kobietą” to fałsz. Czy nasza sytuacja uległa zmianie od kiedy w parlamencie pojawiło się więcej kobiet? Czy nasze płace są wyższe, kiedy to kierowniczki a nie kierownicy nadzorują naszą pracę? Co jest przyczyną niskich płac kobiet, cięć zabezpieczeń społecznych, zakazu aborcji – brak kobiet u władzy czy system gospodarczy, który działa tylko dzięki utrzymywaniu nierówności społecznych. Czy ludzie sprawujący kontrolę nad instytucjami władzy, które od wieków ograniczają wolność kobiet, mogą nas wyzwolić i doprowadzić do zniesienia nierówności społecznych?

Grupy inicjatywne:

Ogólnopolski Związek Zawodowy Inicjatywa Pracownicza
Wielkopolskie Stowarzyszenie Lokatorów
Warszawskie Stowarzyszenie Lokatorów


Program

11:00-11:10 Przywitanie

11:10-13:00 I część - kim jesteśmy, jak działamy, czego oczekujemy

Nie jesteśmy przedstawicielkami biznesu, czy polityki. Nie chcemy występować w roli ekspertek, liderek czy businesswomen. Działamy w związkach zawodowych, stowarzyszeniach lokatorskich i innych grupach walczących z wyzyskiem, biedą i brakiem wpływu na otaczającą nas rzeczywistość. Kongres ma być otwartą przestrzenią umożliwiającą zabranie głosu i wymianę doświadczeń niezależnie od pozycji społecznej osób w nim uczestniczących. Zamiast typowego panelu proponujemy otwartą dyskusję o problemach, z którymi borykamy się w naszych miejscach pracy i w miejscach zamieszkania. Chcemy przedyskutować, na jakie przeszkody organizacyjne natrafiamy w codziennej działalności i o co musimy walczyć.

13:00-13:30 Przerwa

13:30-15:00 II część - nasze plany, jak je realizować, dyskusja nad dotychczasowymi formami protestu.

W drugiej części spotkania będziemy rozmawiać o tym, w jaki sposób rozwijać mobilizacje o wyższe płace czy tanie mieszkalnictwo komunalne. Zastanowimy się jakie postulaty są dla nas najważniejsze oraz jak je realizować. Przedyskutujemy także nasz stosunek do mobilizacji środowisk liberalnych czy wyborów samorządowych. W oparciu o jakie priorytety, zasady i idee budować ruchy społeczne, jakie strategie na teraz i na jutro są właściwe.

15:00-15:15 Przerwa

15:15-16:00 Podsumowanie oraz przedstawienie listy postulatów


W trakcie dyskusji głos zabiorą m.in.:

•Renata Stolarska (Inicjatywa Pracownicza przy Teatrze Ósmego Dnia)
•Justyna Kurzawska, Agnieszka Zakrzewska-Matuszak, Katarzyna Korcz (Inicjatywa Pracownicza przy żłobkach publicznych)
•Renata Bernas, Kornelia Piotrowska, Karolina Skrzypczak (Wielkopolskie Stowarzyszenie Lokatorów)
•Dorota Grobelna, Sylwia Czubała (pracownice sektora kultury)
•Katarzyna Górna (Komisja Pracowników Sztuki)
•Przedstawicielki Warszawskiego Stowarzyszenie Lokatorów
•Przedstawicielki Inicjatywy Pracowniczej przy Centrum Kultury Zamek
•Przedstawicielki Inicjatywy Pracowniczej przy Amazon Polska 


Zapraszamy wszystkich do aktywnego udziału w dyskusji. Poniżej przygotowaliśmy pomocnicze pytania przybliżające na jakich kwestiach chcemy się skoncentrować. 


I część 

1. Gdzie pracujesz/mieszkasz/ czy należysz do jakiejś grupy (związek zawodowy, stowarzyszenie, grupa nieformalna itp.)?

2. Czy wszystkie potrzeby twoje i twoich bliskich są zapewnione? Jakie problemy napotykasz w miejscu pracy, zamieszkania lub innym? (wysokie czynsze, brak ogrzewania, za długi czas pracy i zbyt duże obciążenie obowiązkami domowymi, problem z dojazdami, problem z pogodzeniem życia prywatnego z pracą, niskie płace, brak infrastruktury opiekuńczej dla dzieci oraz osób niepełnosprawnych i starszych, brak odpowiednich zabezpieczeń socjalnych, drożyzna, wykorzystywanie i brak tolerancji w stosunku do osób trans lub narodowości itd.)?

3. Jakie działania podjęliście do tej pory i jakie podejmujecie obecnie, jak je oceniacie (poprzez związek zawodowy, naciski na miasto, negocjacje, wejście w spór zbiorowy, groźby strajku, manifestacje i pikiety, samoobniżkę czynszów, blokady eksmisji, procesy sądowe, regularne opracowywanie materiałów na dany temat, naciski na zmianę regulacji prawnych itd.)?

II część 

4. Jakie konkretnie macie postulaty,  z czego one wynikają i w jaki sposób argumentujecie ich zasadność (wyższe płace, niższe czynsze, wynagrodzenie za pracę domową, skrócenie czasu pracy, zmiana poszczególnych regulacji prawnych, np. dotyczących zwolnienia z pracy ze względu na opiekę na dziecko, więcej miejsc w żłobkach i przedszkolach, rozwój stołówek szkolonych i zajęć poza lekcyjnych, dłuższe urlopy, rozwój mieszkalnictwa komunalnego, przyłączenie mieszkań komunalnych do cieplików, obniżenie opłat za energię itd.)

5. Jakie przeszkody organizacyjne napotykacie podejmując działania na rzecz waszych postulatów? (brak świeżych pomysłów i nowych narzędzi, ignorancja władz, przeciąganie dyskusji i negocjacji przez władze/urzędy/szefów, represje, brak czasu, za długie godziny pracy, podziały wśród mieszkańców oraz wśród pracowników, przeciągające się procesy sadowe, niekorzystne regulacje prawne, zmęczenie i wypalenie, brak interakcji i kontaktów z innymi grupami oraz małe zainteresowanie oraz wsparcie ze strony innych środowisk itd.)?

6. w jaki sposób usprawnić wasze działania? czy w ich rozwoju może pomóc koalicja różnych grup (m.in pracownic i lokatorek) walczących o poprawę jakości naszego życia?

Kilka tygodni temu księgowy mojego zleceniodawcy zażartował przez telefon „No to teraz musi Pani pracować pełną parą”. W tym niewinnym żarcie kryło się celne zalecenie dla mnie i wszystkich innych prekariuszek na śmieciówkach, które zaszły w ciążę: jeśli spodziewasz się dziecka i pracujesz na umowach cywilno-prawnych oraz masz prawo do zasiłku macierzyńskiego (czy w ogóle masz – o tym poniżej), będzie on liczony tylko od jednej umowy zlecenia. Zatem pracuj ile wlezie w ramach tego zlecenia przed porodem, bo od tego zależy za ile będziesz ty i twój berbeć żyła przez kolejny rok. Wskazówka zgoła sprzeczna z tym, co rekomendują lekarze i położne (wypoczynek, a przede wszystkim unikanie stresu), ale cóż, dobrostan człowieka sobie, a ekonomia wyzysku (kobiet) sobie... Ta ekonomia to także setki tysięcy kobiet pracujących na śmieciówkach, często podejmujących kilka umów zlecenie i o dzieło w ciągu miesiąca, żeby jakoś „uszyć” miesięczny budżet. Tak jak ja.

W mieście Koper znajduje się jedyny port morski w Słowenii. Ma on strategiczne znaczenie dla międzynarodowych operacji logistycznych i od kilku lat jest areną walki operatorów żurawi portowych zrzeszonych w niezależnym związku zawodowym z neoliberalną polityką słoweńskich władz.

Na zaproszenie hiszpańskiej Powszechnej Konfederacji Pracy (CGT) w dniach 25-28 stycznia 2018 r. reprezentanci Komisji Międzyzakładowej OZZIP przy VW Poznań uczestniczyli w spotkaniu pracowników sektora motoryzacyjnego. Poniżej publikujemy treść rezolucji przyjętej przez organizacje związkowe uczestniczące w owym spotkaniu.

My, przedstawiciele związków zawodowych działających w przemyśle motoryzacyjnym zebrani na spotkaniu Międzynarodowej Sieci Związków Zawodowych Solidarność i Walki, po dokonaniu analizy rozmaitych sytuacji i konfliktów z którymi się obecnie spotykamy, oświadczamy co następuje:

• Stwierdzamy, że międzynarodowe koncerny motoryzacyjne w dalszym ciągu szantażują swoich pracowników. Grożą im przeniesieniem zakładów pracy, o ile nie zaakceptują  narzucanych im warunków pacy, które wiążą się ze zwiększeniem elastyczności, cięciami płac, pogorszeniem warunków socjalnych oraz pogarszaniem innych aspektów pracy negatywnie wpływających na nasze zdrowie. Ostatnie konflikty miały miejsce w zakładach VW-Lizbona, VW-Poznań oraz Opel-Saragossa.Wyrażamy nasze pełne poparcie dla pracowników i pracownic będących ofiarami takich szantaży, jak również wzywamy szefostwo do wycofania się i zaprzestania podobnych praktyk.
• W ostatnich dekadach warunki zatrudnienia w sektorze motoryzacyjnym ulegają postępującemu i niedopuszczalnemu pogorszeniu. Tymczasowe formy zatrudnienia, czy podwykonawstwo służą jedynie zwiększeniu zysków przedsiębiorstw kosztem pogorszenia warunków zatrudnienia całej załogi.
• Przykładem walki z zatrudnieniem tymczasowym może być akcja protestacyjna w fabryce Renault w Valladolid (Hiszpania), która dowiodła, że tego typu forma zatrudnienia jest naruszeniem prawa.Wzywamy wszystkie związki zawodowe oraz pracowników i pracownice sektora motoryzacyjnego, aby domagały się umów na czas nieokreślony na każdym stanowisku, jak również włączenia załóg podwykonawców do ogółu załogi macierzystego zakładu. 
• Należy pamiętać, że odpowiedzialność za taki stan rzeczy ponoszą również rządzący politycy. Nie biorą oni pod uwagę interesów pracowniczych, uginają się pod szantażem koncernów międzynarodowych i często udzielają im wsparcia z funduszy publicznych, za co płaci całe społeczeństwo. Potępiamy również poparcie przez niemal wszystkie rządy umów międzynarodowych takich jak CETA, czy TTIP, które ewidentnie uderzają w prawa i interesy pracowników.
• Potępiamy koncepcję nowego uprzemysłowienia technologicznego (tzw. Przemysł 4.0) zagrażającego setkom tysięcy miejsc pracy na całym świecie. Udzielamy naszego wsparcia wszystkim, którzy tak jak ostatnio nasi koledzy i koleżanki z Niemiec, walczą o rozwiązania korzystne dla pracowników.Jedyną godną i możliwą alternatywą jest skrócenie czasu pracy załóg bez redukcji wynagrodzenia, obniżenie wieku emerytalnego oraz nałożenie i skuteczne egzekwowanie przez rządzących podatków dla największych beneficjentów nowych technologii.
• Z niepokojem obserwujemy pogarszający się stan zdrowia pracowników i pracownic, również tych najmłodszych, spowodowany presją i powtarzalnością wykonywanych czynności oraz brakiem odpowiedniej profilaktyki i opieki medycznej.Żądamy, aby koncerny zadbały i zagwarantowały załogom pracę w warunkach niezagrażających  zdrowiu od momentu zatrudnienia, aż do przejścia na emeryturę. Domagamy się również przywrócenia mniej obciążających stanowisk pracy, które mogą wykonywać osoby chore lub nie w pełni sprawne. Uważamy, że ochrona zdrowia musi być codzienną troską o każdego pracownika, a nie tematem zainteresowania jedynie 28 kwietnia (Międzynarodowy Dzień Pamięci Ofiar Wypadków przy Pracy i Chorób Zawodowych). 
• W sektorze motoryzacyjnym kobiety stanowią cały czas mniejszość mającą utrudniony dostęp do awansu zawodowego.Mając na uwadze niestabilną sytuację kobiet pracujących we wszystkich sektorach, wzywamy do wsparcia zwołanego na 8 marca 2018 r. strajku powszechnego.
• Przemysł samochodowy powinien bardziej zaangażować się w ochronę środowiska. Stosowane aktualnie technologie mogą zagrozić przetrwaniu naszej planety.Stawiamy na rozwój transportu zbiorowego, a także na produkcję pojazdów nieemitujących zanieczyszczeń.

W związku z powyższą problematyką i rozwijaniem działalności związkowej na całym świecie wzywamy wszystkich pracowników i pracownice sektora motoryzacyjnego do codziennej walki o godne warunki pracy i o lepszą przyszłość dla nas wszystkich.

Walka to jedyna droga

Sekcja Związkowa CGT w zakładach Volkswagena w Nawarrze (Hiszpania)
SI COBAS - Międzybranżowy Związek "Komitety Oddolne" (Włochy)
Przedstawiciel pracowników z zakładów Volkswagena w Palmeli (Portugalia)
Komisja Międzyzakładowa OZZ Inicjatywa Pracownicza przy Volkswagen Poznań (Polska)
Sekcja Związkowa Solidaires w Renault (Francja)
Sekcja Związkowa CGT w zakładach SEATa w Martorell oraz Zona Franca (Hiszpania)
Sekcja Związkowa CGT w zakładach Renault w Valladolid (Hiszpania)
Związek Pracowników Sektora Metalurgii CSP-Conlutas (Brazylia) 
Sekcja Związkowa COBAS w zakładach Pirelli (Włochy)
Sekcja Związkowa CGT w zakładach Iveco (Hiszpania)
Sekcja Związkowa Solidaires w zakładach grupy PSA (Peugeot, Citroën) w Aulnay (Francja)
Sekcja Związkowa Solidaires w zakładach Renault w Vincourt (Francja)
TIE Transnational Information Excchange - grupa wspierająca walki pracownicze (Niemcy)

Sprawozdanie finansowe za rok 2017 Komisji Międzyzakładowej OZZIP przy Volkswagen Poznań

Sprawozdanie obejmuje okres od dnia powstania komisji (06.08.2017) do 31.12.2017 r.

Przychód ze składek członkowskich – 4,390 zł.

Rozchód:

- druk 250 szt. koszulek – 2563,4 zł;

- druk ok. 15 tys. ulotek rozdawanych pod bramami i na terenie czterech zakładów – 961,49 zł;

- paliwo przeznaczone na przejazdy samochodowe do zakładu nr 1 – 438,53 zł.

Rozchód ogółem – 3963,42 zł.

Stan konta w dniu 31.12.2017 – 426,58 zł.

Ujawnione przez TVN nagrania z kuriozalnych obchodów urodzin Adolfa Hitlera oraz koncertów organizowanych przez środowiska skrajnej prawicy ukazują jedynie drobny wycinek problemu, jakim jest przyzwolenie na wzrost znaczenia poglądów bazujących na nienawiści: rasistowskich, ksenofobicznych, homofobicznych, mizoginistycznych i wielu innych... 

Oddawanie hołdu zbrodniarzowi stojącemu na czele reżimu odpowiedzialnego za zagładę ludności żydowskiej i romskiej, miliony ofiar wszelkich płci, narodowości i poglądów jest aberracją, która zasługuje jedynie na potępienie. 

Dla antyfaszystów i antyfaszystek powiązania skrajnej prawicy z osobami piastującymi funkcje publiczne nie są nowością. Przedstawiciele organizacji neofaszystowskich, skrajnie nacjonalistycznych i nazistowskich m.in. Roberto Fiore i Tommy Robinson na zaproszenie posłów wizytują Sejm, idą w Marszach Niepodległości i przemawiają na konferencjach organizowanych przez prawicowych fanatyków. 

Polska szkoła nie uczy rozumienia zagrożeń płynących ze skrajnie prawicowych ideologii. Niestety, niektóre szkoły są otwarte na współpracę z organizacjami, które odwołują się do tradycji pogromowych, gett ławkowych i prześladowań lewicy. Dlatego członkowie i członkinie Obozu Narodowo-Radykalnego  biorą udział w uroczystościach szkolnych, organizują prelekcje i zachęcają uczniów do wstąpienia w szeregi ONR. 

Polska szkoła uczy natomiast “symetrii” między faszyzmem a “komunizmem”, to ostatnie pojęcie traktując jak worek, do którego można wrzucać wszystko, co w danym momencie nie pasuje władzy i jej skrajnie prymitywnym, niekompetentnym ideologom. Ci, korzystając z łamów prawicowej prasy, telewizji i serwisów internetowych produkują paszkwile imitujące publicystykę historyczną. Czasem przekonują, że “Hitler był lewakiem”, a czasem, że w 1939 roku Polska powinna była stanąć u boku nazistów i dokonać inwazji na Związek Radziecki. W ten sposób tworzy się podglebie dla rozwoju przekonań opartych na kłamstwie, nienawiści i niewiedzy. 

Czym zatem powinien być dziś antyfaszyzm? Czy tylko wyrażeniem ogólnie słusznego sprzeciwu wobec przebierańców delektujących się w lesie tortem ozdobionym swastyką z wafli? Przede wszystkim, powinien być on codzienną walką o sprawiedliwość i równość oraz oporem przeciwko dyskryminacji i przemocy prawicowej. Opór powinien być wymierzony zarówno w działania organizacji szerzących nienawiść, jak i praktyki instytucji, które umożliwiają ich rozwój i represjonują antyfaszystów oraz antyfaszystki. Powinien być  jednoznacznym i głośnym “nie” dla haniebnych działań takich, jak współpraca NSZZ “Solidarność” z ONR. Skrajna prawica zawsze była i zawsze będzie wrogiem osób walczących o prawa pracownicze. Była nią w Trzeciej Rzeszy, frankistowskiej Hiszpanii, w latach dyktatur wojskowych w Ameryce Łacińskiej, jest dziś w Stanach Zjednoczonych. 

Faszyzm to przede wszystkim nierówność, dominacja silniejszych nad słabszymi – rodzi się na gruncie hierarchicznych relacji. Żyjąc w kraju, w którym tolerowane są ruchy wzywające do nienawiści w każdej chwili można zostać tym pogardzanym „innym”. Codzienna wspólna walka o równość to jedyna szansa na godne życie. Nie włożycie do garnków homofobicznych, transfobicznych i islamofobicznych tekstów demagogów, a lektura antysemity Romana Dmowskiego nie zdejmie z Was ciężaru, jakim jest beznadziejna praca za grosze na śmieciówce. Z kolei związkowcy i związkowczynie nie dadzą się zastraszyć manipulacjami “dekomunizacyjnymi”. 

Środowiska antyfaszystkowskie od lat walczą ze skrajną prawicą. To my organizujemy marsze, to my zamazujemy rasistowskie napisy na murach, które są ignorowane przez państwowe służby, to my bronimy słabszych. Mamy nadzieję, że dzięki burzy wywołanej przez materiał TVN więcej osób zauważy zagrożenie i wspólnie z nami zacznie je zwalczać.

Dość społecznej akceptacji dla skrajnej prawicy! Dość państwowej protekcji dla rasistów i neofaszystów! Faszyści precz z naszych szkół, uniwersytetów, ulic i dzielnic!

Warszawska Komisja Środowiskowa

Komisja Pracujących w Organizacjach Pozarządowych

Zgodnie ze swoją zapowiedzią opublikowaną jesienią 2017 r. w mediach społecznościowych Organizacja Międzyzakładowa NSZZ „Solidarność” w Volkswagen Poznań sp. z o.o. wniosła do sądu oskarżenie przeciwko Przemysławowi Koterwie i Andrzejowi Sobokowi, którzy należą do Komisji Międzyzakładowej OZZIP przy Volkswagen Poznań. Działacze naszej komisji zostali oskarżeni przez Solidarność o jej pomówienie w dwóch artykułach opublikowanych na stronie Inicjatywy Pracowniczej [http://ozzip.pl/teksty/informacje/wielkopolskie/item/2286-nie-dzielimy-zalogi-gdyz-wszyscy-mamy-te-same-postulaty, http://ozzip.pl/teksty/informacje/wielkopolskie/item/2284-zaloga-volkswagena-oni-nas-zwalniaja-a-my-zakladamy-nowy-zwiazek-zawodowy ] Sąd 11 stycznia br. umorzył postępowanie przeciwko Przemysławowi i Andrzejowi, uznając roszczenia Solidarności za bezpodstawne.

Przemówienie Katarzyny Rakowskiej na  demonstracji "Miarka się przebrała" przeciwko ograniczeniu dostępu do aborcji (Warszawa, 13.01.2018).

Do pobrania regulamin oraz harmonogram wyborów SIP w DHL.

Informacja do przekazania wszystkim członkom naszych związków oraz pracownikom

W nawiązaniu do ustaleń wszystkich struktur związkowych (NSZZ „Solidarność” , OPZZ, ZNP, Inicjatywa Pracownicza) prowadzących negocjacje płacowe w sprawie podwyżek płac pracowników samorządowych zatrudnionych w zakładach i jednostkach budżetowych oraz instytucjach kultury Miasta Poznania informujemy, że:

1.    tegoroczne negocjacje zakończyły się fiaskiem

2.    Mimo, wcześniejszych zapewnień, że postulaty są racjonalne i w pełni uzasadnione Prezydent, zamiast 400 zł do wynagrodzenia zasadniczego zaproponował 100 zł brutto czyli ok. 68 zł na rękę.

W związku z powyższym zostały zaplanowane następujące działania:

1.    Wszyscy pracownicy  jednostek i  zakładów budżetowych (w tym szkół i placówek) oraz instytucji kultury (zrzeszeni i niezrzeszeni w związkach zawodowych),  proszeni są o przybycie na Plac Kolegiacki w Poznaniu (przed Urząd Miasta) w dniu 18 grudnia 2017 roku o godz.13.30,  by przedstawić Panu Prezydentowi nasze stanowisko dotyczące efektów tegorocznych negocjacji oraz oczekiwań pracowniczych. 

2.    Oczekujemy, że Prezydent Jacek Jaśkowiak osobiście i ustosunkuje się do naszego stanowiska wyrażonego na piśmie.

3.    Zwrócimy się do Radnych naszego miasta, prosząc ich o naprawienie błędów Pana Prezydenta i zaplanowaniu środków na realizację podwyżek zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami.

4.    W zależności od reakcji Pana Prezydenta podejmiemy decyzje o dalszych naszych działaniach.

PAMIETAJMY, ŻE OD NASZEJ AKTYWNOŚCI I SOLIDARNOŚCI BĘDZIE ZALEŻAŁO TO JAKI BĘDZIE WZROST WYNAGRODZENIA W 2018 R.

Spotykamy się 18.12 (poniedziałek) o godz. 13:30 Pod Urzędem Miasta

Polecamy Waszej uwadze stronę https://workerswildwest.wordpress.com, gdzie znajdziecie internetowe wydania gazety WORKERS WILD WEST z zachodniego Londynu. W gazecie ukazują się również artykułu w języku polskim, skierowane do polskich migrantów. Przedrukowujemy jeden z nich:

Komisja Międzyzakładowa Operatorów Żurawi OZZIP "Małopolska" zorganizowała zbiórkę pieniędzy w ramach akcji Szlachetna Paczka. Ze zgromadzonych środków zakupiono żywność, środki czystości, czajnik elektryczny, kołdrę, poduszki, pościel i inne rzeczy. Produkty trafią do Pani Genowefy, 80 lat. Operatorzy, którzy zainicjowali udział w akcji mówią: "przekazujemy podziękowania od Pani Genowefy, która otwierając paczki ocierała łzy". Dziękujemy wszystkim za wsparcie tego projektu oraz potrzebujących osób.

W piątek 8 grudnia zakończyła się trzydniowa akcja blokowania dróg dojazdowych do kopalni i elektrowni w Bełchatowie zorganizowana przez Związek Zawodowy "Zjednoczeni". Inicjatywa Pracownicza wsparła blokadę - na akcjach w środę i piątek pojawili się przedstawiciele i przedstawicielki komisji IP z Poznania i Warszawy. ZZ "Zjednoczeni" zapowiada kontynuację protestów.